Qumorga tikilgan ayol... [-MAJNUN-]

Qumorga tikilgan ayol...

Boenzakalonka oldida turgan oq Nekisa ortidan qora Lasetti asabiy 3, 4 bor signal urdi.

- Ho`v to`ldirib bo`lganingdan keyin olmaysanmi aravangni? -dedi Lesettidagi yigit oynadan boshini chiqarib. Nekisiyadagi orqa chiroqlarini 1, 2 o`chirib yoqdida joyidan qimirlamadi. Lasettidagi yigit mashinadan tushib jaxil bilan keldida Neksiya tomiga bir urdi!

- Hov shalaq arava! -dedi. Shu payt qoraytirilgan oyna pastga tushuib tanish bashara ko`rindi.

- Haa Hurshidboy, shalag` aravami pachoq qilmang!

- Iya G`anisher aka o`zinmisan birat?

- O`zimman tanimadingmi? -deb G`anisher mashinadan tushdi va quchoqlashib salomlashdi.

- Birat mashinani paypog`day alishtirasanda, bugun boshqada yurseng ertaga boshqada, indinga yana bir...

- O`zing qalaysan Hurshidboy?

- Yaxshi birat... Mashinangni olib turgin benzen olvalay sani mehmon qilaman baliq yegani boramiz!

- Bo`ldi san nima desang shuda! -G`anisher mashinasini haydab benzakalonkada chiqib ketgach yo`l chetida kutdi. Hurshid chiqib signal chalib ortimdan yur ishorasini qildi. Baliq pishiradigan choyxonga olib bordi...

Baliq bilan 50x50 oldilar.

- Sandan hafaman Hurshidboy!

- Nega xafasan birat?

- Bir og`iz to`ygaham aytmading-a!

- Birat o`zimham hijolatman, juda ko`p tanish bilishlarni to`yga ayta olmadim...

- Endi bitta ziyfatga qarzsan!

- Mana manashu o`tirishni haqqi mandan!

- Bu kam kechqurin yana bir ziyofatga qarzsan!

- Gapyo`o` birat, kechqurin birorta joyda o`tiramiz! -dedi kayif ustida Hurshid...

Kechki payt ikkovlariham kelishilgan joyda uchrashishdi. Restaranda o`tirib yedilar ichdilar.

- Birat endi ketaylik! -dedi Hurshid.

- Hurshidboy tushunaman san yangi kuyovsan, mayli san ketaver. Man o`yinga boraman!

- Birat haliyam qumor o`ynayabsanmi?

- Ha!

- Maniyam olib bormaysanmi?

- Agar hohlasang gapyo` lekin bu ko`chaga kirsang qaytib chiqishing qiyin bo`ladi!

- Nasixat qilma birat, san olib bor maniyam aqil bo`lmay?

- Ha bo`ldi yur bo`lmasa! -dedi...

G`anisher Hurshidni bir kvartiraga olib bordi. Biroz o`tirganlaridan keyin bitta-bitta qumorvozlar yig`ildi...

- G`anisher bormisan! -dedi soqol moylov qo`yib olgan Akmalxon.

- Yaxshimisiz Akmalxon aka! -deb quchoqlashib ko`rishdi.

- Buyoq kim? -dedi Akmalxon.

- Bir ukaxonim ismlari Hurshidboy, bizga qo`shilmoqchi!

- Ha bemalol soqqa bo`lsa bo`ldida! -deb bey o`xshov hoholab kuldi...

Hazil huzul bilan, o`yin boshlandi. Bir ikki soat o`tmay G`anisher cho`ntagidagi bor pulni yutqazdi va o`rnida turdi. Bu paytda Hurshidni omadi kelayotgan edi.

- Hurshidboy buguncha omadim kelmadi, o`yin tugaganda aytib qo`ygin man narigi xonada dam olib yotaman.

- Birat bemalol yotaver, o`yin tugaganda yutqazgan pulingni qaytib beraman! -dedi Hurshid omadi kelayotganidan o`ziga ishonchi ortib.

Uni bu gapidan keyin, boshqa qimorvozlar ustidan kulganday jilmayib qo`ydi. Ukaxonini katta gapirayotganini anglagan G`anisher yelkasiga qoqib qo`ydi. So`ng nariga xonaga o`tib devonga yonboshladi...

- G`anisher aka... G`anisher aka... Uyg`oning! -dedi. G`anisher ko`zini arang ochib tepasida turgan Hurshidni ko`rdi. Rangi o`chib ketgan.

- Hurshidboy nima bo`ldi?

- G`anisher aka yutqazib qo`ydim! -dedi. Har doyim aka desaham senlab gapirardi. Bu safar sizlab gapirayotganidan sezdi anchaga tushgan.

- Qumor shuda bazida yutqazasan bazida yutasan. Chiqib turaver xozir yuz qo`limni yuvib ortindan chiqaman! -dedi G`anisher.

Hurshid indamay chiqib ketdi. G`anisher vannaga kirib yuz qo`lini yuvayotgan edi. Ortidan kvartira egasi kirdi:

- Uka bu ovsarni qayerdan topdiz?

- Shunmadim kimni?

- Anova siz bilan kelgan pufakni!

- Nima bo`ldi?

- G`irt jinni ekan, mashinani tikdi, xotini garovga qo`yib 20 limonni bo`yniga ilvoldi, agar 2 kun ichida pulni bermasa xotini Akmalxonakaga o`tadi!

- Vooy onangni... -dediyu Hurshidni orqasidan chiqdi. Hurshid esa yo`q edi!...

Abetga yaqin Hurshid uyiga kirib keldi.

- Assalom alaykum! -deb yangi kelinchak qarshisiga chiqdi.

- Aaa!

- Sizga nima bo`ldi, tuni bilan qayoqda qolib ketdiz, bir o`zim rosa qo`rqdim... -dedi xotini Sayida Hurshidga karashma qilib.

- ...!!! -Hurshid esankirab ostonaga o`tirdi. Sayida avval Hurshidga keyin ko`chaga qaradi.

- Mashinayz qani Hurshid aka?

- Aaa... Ustaxonada!

- Nima bo`ldi, o`zi nega rangizda rang yo`?

- Hechnima hechnima!

- Aldayabsiz, birorkimni urvordizmi. Nega indamaysiz mani qo`rqitmang gapring?

- Jonim manga pul kerak!

- Pulll... Nega aaa qancha?

- 20 milyon!

- Uyda bor ediyu!

- Uyda buncha pul yo`q, jonim taqinchoqlaringni olib chiq!

- Yo`q!

- Bor opchiqqqq! -deb baqirdi.

- Hurshid aka rosdan uyda taqinchoq yo`q, qo`limdagi nigoh uzugim, qulog`imdagi ziragim va manabu tilla zanjirdan bo`lagi hammasi oyijonimda! -dedi Sayida bo`yinchasidagi zanjirni barmoqlari bilan siypalab.

- Nima nega men olib bergan taqinchoqlarni oyinga berasan? -g`azabini yashirmay Sayidagi go`layib qaradi.

- Yo`q sizni oyizga... Oyijonimga berganman! -dedi. Kelin bo`lgandan beri birinchi marta eri bunday do`q urganini eshitib ko`ziga yosh oldi.

- Oyim nega oladilar tushunmadim!

- O`tgan safar kelganlarida qimmat narsaling menda tursin degan edilar!

- Nega menga indamading?

- Sizga aytmasligimni tayinlagan edilar, meni kechiring Hurshid aka! -dedi.

- Kechirdim jonim... Sangi bir iltimos aytsam qilasanmi?

- Avval ayting...

- Jonim uyingdan pul olib kela olasanmi?

- Qancha kerak dadajonimga aytaman!

- 20 milyon!

- Bu juda katta pul berarmikinlar?

- Jonim man uchun dadangni ko`ndir. Keyin qaytib beramiz degin! -dedi...

Qaynotasidan unishga ishonib xotinini uyiga yubordi. O`zi bo`lsa bir oz dam olish maqsadida boshini yostiqqa qo`ydi. Azbaroyi charchaganidan dong qotib qoldi.

- Hurshid aka turing! -erini ohista turtib uyg`otdi. Hurshid ko`zini istamaygina ochib:

- Nima tezda borib keldingmi?

- Yo`g`aaa, shom bo`ldi-ku! -dedi. Hurshid boshini ko`tarib derazadan tashqariga qaradi. Berilgan muhlatni yana bir kuni o`tayotganidan ko`ngli g`ashlandi. Sayidani bosh egib turganidan bildi pul olib kela olmagan.

- Olib keldingmi?

- Yooo`q dadam bermadilar, shuncha pulni nima qilasanlar deb urushib berdilar! -dedi bosh egib.

- Hey dadangni... -dedida, chiqib kettdi...

Bormagan yeri, qarz so`rmagan tanishi qolmadi. Bu orada muhlat tugadi, hatto o`tibham ketti. Hechkim qidirib kelmadi, hechkim telifon qilmadi. Shundan keyin bemalol pulni tashvishini qilmay qo`ydi...

Yarim tunda darvozasi taraqladi, o`rnidan turib chiqdi. Qarshisida bir barzangi turardi, qarz olib ketgani kelganlardan ekanini sezib duduqlandi.

- Ki...ki..kimm kerak!

- Sani Akmalxonaka chaqiryabdilar buyoqqa yur? -deb naroqda turgan mashinani oldiga olib bordi.

- Iyaaa-iyaaa mani boyvocha ukaginam, lavizsiz ukaginam qani mashinaga o`tiringchi? -dedi. Hurshid salom berib mashinaga o`tirdi. Akmalxon shafyorga ishora qildi, shafyor mashinani haydab ketti.

- Ho`sh ukajonim mana muddat o`tibham ketti, qarziyzi qachon berasiz? -dedi muloyimlik bilan.

- Beramanda aka... Anovvvi yutib olgan mashinayzham qimmat turadi, aka siz o`shanda arzimagan narxga yutib oldiz!

- Iya ukajonim o`rtaga fil tikasizmi, quyon tikasizmi. U yutganniki qumorni chidaganga chiqargan!

- Aka yana biroz muhlat bering!

- Muxlat yo`q... Ukajonim erkakda lavz bo`ladi, endi kelishganimizday siz qarzni qaytargunizgacha suyukli xotiniz menikida mehmon bo`lib turadi?

- Yo`q aka buni ilojisi yo`q?

- O`shanda san xotinimi garovga qo`ydim, qarzga o`ynay deganmiding-aaaa? -dedi Akmalxon.

- Ha!

- Unda onangni amiga, taroziga solyabsanmi?

- Aka tushuning xozir imkonim yo`q, keyin albatta to`layman!

- Erkakmisan o`zi? -dedi Akmalxon.

- ...! -Hurshid indamay bosh egdi.

- Ha mayli ukam san uchun shu qarzdan kechdim... Agar san...! -dedi. Hurshid unga umidlanib tikildi.

- Agar san manashularni oldida ''Akmaxonaka man erkek enasman, xotin kishiman'' desang! -deb oldi o`rindiqda o`tirgan ikkita barzangi yigitga ishora qildi. Hurshid o`ylanib qoldi.

- Bo`l ayt shuncha qarz bir og`iz gaping uchun... Kechvoramiz-aaa yigitlar? -dedi yana yigitlar bilan kulishib. Hurshid bir yigitlarga qarab oldida.

- Akmalxonaka man erkakmasman! -deb pichirladi.

- Nima deding eshitmay qoldim, balantror to`liq qaytar!

- Akmalxonaka man erkakmasman, man xotin kishiman! -dedi. Akmal bir xoxolab kulib oldida yanidagi ikki barzangiga ishora qildi...

Mashina xilvatroq yerda to`xtadi. Barzangi mashinadan tushib Hurshidni qo`lini qayirdi, ikkinchisi uni shimini yecha boshladi.

- Nima qilyabsizlar! -qo`rqib ketdi va tipirchilay boshladi. Biginiga tushgan ikki mushdan keyin naq ko`ngli aynib ketay dedi.

- Kesib tashala! -deb buyirdi Akmal. Asbobini oldiga pichoq olib kelganda qo`rqib yig`lab yubordi.

- Akajon aytganizi qilaman! -deb yalindi.

- O`tir mashinaga! -deb. Barzangidan bittasi Hurshidni ketiga bitta tepdi.

- Hezalak ishtonini ko`tar... To`xta mashinaga o`tirma siygok...! -deb kulib yubordi. Unga qo`shilib Akmalxonam kuldi. Hurshid shimiga qaraganda xo`l ekan o`ziham sezmagan xolda siyib qo`yibdi...

Biroz Hurshidni ustidan kulishib olganlaridan so`ng, Akmalxon nararoqqa borib telifonda kimlargadur buyruq berdi.

- Telifoning bormi? -dedi Hurshidni yoniga kelib.

- Yo`q!

- He onangni... Ma ol xotiningga telifon qil tashqariga chiqsin! -deb qo`lidagi telifonni Hurshidga uzatdi. Hurshid telifonni olmay qarab turaverdi. Barzangi yoniga kelib pichog`ini bir ikki o`ynatib qo`ydi. Hurshid tezda telifonni oldida raqat tera boshladi. Birinchi gal telifonni ko`tarmadi. Akmal qayta terishni buyurdi. Ikkinchi gal telifon ko`tardi:

- Alo`!

- Sayida man!

- Ha Hurshidaka qayoqqa ketdiz, qayerdasiz?

- Tashqariga chiq!

- Qorang`u qo`rqaman!

- Iltimosss jonim chiqaqol!

- Hozir chiqman! -dedi. Gaplarni eshitib turgan Akmalxon Hurshidni qo`lidagi telifonni oldida yana kimgadur telifon qilib tayyor turishini aytdi...

O`n daqiqacha o`sha yerda turdilar, keyin yana kimdur Akmalxonga telifon qilib ish bitganini aytdi.

- Haaa ukaxon endi sani uyinga tashlab qo`yardim-u, lekin san siyib qo`ygansanda o`rindiq yomon bo`ladi. Mayli hali yoshsan bir yugursang uyinga yetib olasan. Ha aytganday manabu mani vizitkam pulni topganingda telifon qilgin! -dedida yana bir xoxolab kuldi. So`ng ular Hurshidni qoldirib ketishdi...

Hurshid nimalar qilib qo`yganini anglab biroz yig`lab olgach uyiga qarab yugurdi. Hotinimi olib ketmagan bo`lsin degan umidda edi. Garchi o`zi ishonmasada. Ammo uyiga kelganda, hotini yo`q edi...

Nima qilarini bilmay qolgandi. Ertasiga G`anisherdan umid qilib uni uyiga bordi. Eshik ochilib G`anisher ko`rindi, Hurshid salom berib qo`l uzatdi. G`anisher ko`zlari olaytirib:

- Nega kelding? -dedi.

- Aka yordam bering, anovi Akmal, Sayidani olib ketib qoldi!

- Tur naxxuy, o`zing pishirgan osh! -dedida yuziga eshikni yopdi. Hurshid karah ahvolda, biroz turdida orqasiga o`grildi. Shu payt eshik ochildi:

- Kir ichgariga! -dedi G`anisher.

Hurshid endi kirgan ediyam, kutilmaganda chakkasiga tushgan musht zarbida yerga quladi. Nima uchun musht yeganini tushinib yetmasidan, yana bir ikki tepki yedi. Teppasida turgan G`anisher onasi qolib buvisi, buvisi qolib singlisi hammani qo`shib so`kindi:

- Onangni sikay sani maqtanchoq, aqilsiz hayvon ekansan. Sani kasringga manam qolmasam go`rga edi! -gapini tugatib ulgurmay yana bir ikki tepkiladi.

- Tur, lanati Akmaldan qancha qarzsan?

Hurshid o`rnidan arang turib, qonab ketgan labi, burnini artar ekan:

- 20 milyonnn! -dedi.

- Man topib beraman it... Sanga qo`shilib guldak xotiningni uvoliga qolmasam edi? -dedi. So`ng G`anisher uyidan biroz pul olib chiqdi. Yana mashinada 2 ta yerga borishdi. Kechga yaqin pulni topib berdi. Pulni ko`rib kaltak yegani esidan chiqib ketgan Hurshid:

- Rahmat sizga G`anisher aka! -dedi.

- Rahmatingni ko`tinga tiq, ko`rding manam pullarni qarzga topdim, ertami kechmi qaytarasan! -dedi. So`ng Akmalni uyiga olib bordi.

- Iya hushkelibsan G`anisher! -G`anisherga quchoq ochib ko`rishdi.

- Akmalxonaka ukamga qattiqqo`llik qilib yuboribsiz! -dedi. Akmalxon orqada bosh egib turgan Hurshidga bir qarab oldida.

- Ukaginam bilasanu qoydalarni. Bu siygok... Ha aytganday bu ukaxoning siygok ekanku! -deb xoxolab kuldi. Nimani nazarda tutayotgani shunmagan G`anisher:

- Bolaligidan shunday! -deb qo`yaqoldi. Akmalxon ermak qilib kulayotganidan jaxli chiqgan G`anisher muddoga o`tdi.

- Akmalxonaka, mana ukami qarzi, endi uni omonatini qaytaring! -bir halta pulni stol ustiga qo`ydi...

Akmalxonni bitta buyrug`idan keyin, Sayidani olib chiqishdi. Qo`rqib ketgan Sayida Hurshidni ko`rdiyu o`zini uni quchog`ida urdi. Gapira olmasdi faqat yig`lardi.

- Mana siygok, mashinangni kalitini ol. Mashinangni tashqarida qaytib berishadi. Pullaringniham qaytib bermamyman, man ko`p sahiylikni yoqtirmayman. Ha aytganday keragini xotiningdan oldik, yana bir kun kechikkaningda biz sandan qarzdor bo`lib qolardik! -deb xoxolab kuldi. G`anisherham, Hurshidham allaqachon Akmal nimaga shamma qilayotganini tushundi. Ammo ayib o`zidaligi uchun tilini tishlaganday orqasiga qaytdi. Hurshid hotini qattiqroq quchoqlar ekan:

- Sanga tegishmadimi? -deb shivirladi.

- Yo`q tegishmadi! -Sayida yenglarini yanada tushurib bilagidagi arqon izlarini yashirdi. Hurshid allaqachon bu izlarni ko`rgan bo`lsada o`zini ko`rmaganga oldi. Ichini it talaganday bo`layotgan bo`lsaham sezdirmaslikka urundi.

- Bular hafli odamlar, bu ishlarni hechkimga aytma! -dedi Sayidaga pichirlab...

BIR KUN AVVAL...

Saylida ustiga xalatini kiygach tashqariga chiqdi. Darvozadan chiqgandi, qandaydur kimsalar og`zini berkitib mashinaga tiqdi. Ikki kishi uni shunchalar qattiq ushlab olgandiki. Qimirlay olmasdi, buni ustiga qo`rqqanidan esankirab qoldi. Ko`p o`tmay o`zini qandaydur yotoqxonada ko`rdi. Avvalliga bir ikki baqirdi, eshikni tappillatib urdi. Ohiri bu ishlari foydasiz ekanini bilgach tinchlanib qoldi. Oradan ko`p o`tmay eshik ochildi. Soqol moylov qo`ygan, yoshi 35-40 orasidagi. Ko`zlari olazarak boqadigan hunikkina erkakni ko`rdi. Avval unga so`ng qo`lida ushlab turgan chilvir arqonga qarab bey ehtiyor orqaga tistarildi.

- Manga tegang! -dedi yig`i aralash.

- Aqilli bo`lib gaplarimga kirsang ozor chekmaysan! -dedi Akmalxon Sayidani xusli malohatidan ko`z uzolmay.

- Manga teksaliring dadamga aytib beraman! -dedi Sayida. Akmalxon xoxolab kuldida, yana ko`zlarini go`laytirib:

- Dadang juvalmak bo`lib ketishini istasang ayt, mana sanga telifon! -dedi Akmalxon cho`ntagidan telifon chiqarib katta devon ustiga tashladi. Sayida yanaham qo`rqib ketti, bir telifonga bir soqolli odamga qarardi.

- Olmaysanmi? -Akmalxon bir ikki qadam bosib Sayidaga yaqinlashdi. Sayida yanaham ortga tistarildi, orqasi devorga teygach birdan yig`lab yubordi.

- Yig`lama, o`lib ketishni istaysanmi?

- Yo`q! -Sayida ovozini ochirdi.

- Gavdangni to`g`ri tut! -buyurdi Akmalxon. Allaqachon bukchayib olgan Sayida zo`raki gavdasini ko`tardi.

- Dadangni yaxshi ko`rasanmi?

- Him!

- Akangni, singlingni?

- ...! -Sayida bosh irg`adi.

- Eringnichi?

- Ha!

- Juda yaxshi, shular sanga azizmi?

- Himm!

- Unda aqilli qiz bo`lib aytganimni qilasan-a? -dedi Akmalxon. Sayida tastiq tariqasida bosh chayqadi.

- Bo`l yechin! -dedi. Bu buyruqdan Sayidani ko`zlari katta-katta bo`lib ochilib ketdi. Bu odamni hafli ekananini angladiyu asta halatini yechdi. Akmalga qarab qarab qo`yar ekan, juda astalik bilan tungi libosini yechdi. Akmal sabir bilan kutib turardi. Sayida ichkiyimda qoldi.

- Bo`l-bo`l qolganiniham yech! -dedi, huddi o`ljasiga tashlanmoqchi bo`lgan yirtqichdan, ko`zlarini Sayidadan uzmay. Sayida asta lifchigini yechdi, tirsaklari, yelkalarini g`ujgancha ko`kragini berkitishga tirishdi.

- Tushur qo`lingni... Anavuniham yech! -Akmal tursigiga ishora qilib buyurdi. Sayida tursigini tizzasiga tushurdi, avval o`ng keyin chap oyog`idan chiqardi. Tursikni, yechilgan kiyimlar ustiga tashladi va tuppakkini juni bor avratini kafti bilan to`sdi. Ana edi o`zini bosa olmagan Akmal unga yopishdi. Devonga yotqizib pishshillagancha to`g`ri kelgan yeridan o`pa boshladi.

Biroz o`tgach ustidan turdi va o`zi bilan olib kelgan chilvir arqon bilan qo`llarini devonni ikki chetiga bog`ladi. Sayida qo`rquvdan daxshatga tushgani uchun qarshiliksiz yotardi. Akmal Sayidani yechilgan kiyimlari ichidan, rumolini oldi va to`rt buklab, Sayidani ko`zlarini bog`ladi. Shundan so`ng shosha pusha yechinib o`zini Sayidani ustiga tashladi. Shavqatsiz munosabat, og`riqli holat, jirkanch bo`salar tugadi. Sayida hammasi tugadagni, u bilan bo`lgan erkak chiqib ketganini sezdi. Ammo tez qaytib kelib, yanada ehirosga berilib qovushdi. Bu hol yana takrorlangada, bu erkaklar boshqa-boshqa ekanani sezdi. O`limiga roziday ingragacha yig`lar, qarshilik ko`rsatishga urunsa arqon qo`llarini siqib uvushtirar edi. Yoqimsiz hissiyotlar, o`nlab erkaklar bilan bo`lish, shunarsiz og`riq azoblar tugadi. Nihoyat qo`llari bo`shab, ko`zlar yechildi. Qarshisida mutloqo begona erkak qip yalang`och tirjayib turardi. Erkak hirsini yashirmay, tikanday sanchilgan sochollarini yuziga tekkazib o`pganda. Undan jirkanib ketdi. Shundan so`ng erkak chiqib ketdi...

Nihoyat bu azobli tun tugab, kun yorishganda. Yana bir begona yigit xonaga tashrif buyurdi. Qo`lidagi allabalo oqchiq sochiq kiyimlarni kiyib olishni buyurdi. Qo`rqanidan yigitni shartiga ko`nib uni ortidan ergashdi. Kattagina xona, chiroyli dasturxon tuzalgan, to`rida uni qo`llarini ko`zini bog`lagan erkak. Nonushtaga taklif qildi...

Taziq, qistov ostida yegan har luqmasi, tomog`idan to`shdek o`tdi. Nonushta xirsli qarashlar, maza-bemaza kulgu asnosida abetga ulanib ketdi. Yana o`sha mas alas qarashlar, suykalish boshlandi. Yana, qarshilik rat etishlarga qaramay tundagi ish bir boshdan qaytarildi. Bu safar Sayida hech qanday bog`lashlarsi ketma-ket 5, 6 kishni qabul qildi...

O`ziga o`lim tilagan holda yig`lagancha. O`sha o`zi toptalgan honada yotardi. Kech bo`lganda yana xona eshigi ochildi. Yana qaytariladi deb qo`rqib ketgan edi. Lekin xonaga kirgan kimsa uyiga ketishi mumkunligini aytdi...

Chiqganida ko`zi eri Hurshiga tushdi, o`zini uni quchog`iga urar ekan. O`zi hatarsiz xafsiz his qildi. Aslida uni bu botqoqa tashlagan kimsa eri ekanini hayolgaham keltirmagan edi...

ORADAN BIR YILGA YAQIN VAQT O`TDI...

Hurshid kasalxonadan chiqgach, taksilar turgan yerga yurgan edi. Yoniga mashina kelib to`xtadi. Ruldagi kishi G`anisher ekanligini ko`rgach, biroz esankirab qoldi. Qarzini so`rab qolsaya deb o`yda o`ldi o`rindiga o`tirdi.

- Qalaysan Hurshid, san taksida yurmasding shekili?

- Odam majbur bo`larkan aka!

- Ho`sh ishlar joyidami? -dedi G`anisher. Qarzimni so`rasa kerak degan hayolga borgan Hurshid asta o`ksinib dardini so`ylay bo`shladi.

- Aka hozir qarzimi qaytara olmasam kerak. Og`ir kasalga yo`liqdim. Umrim tugab boryabdi aka! -Hurshid ko`z yoshlarini yashirmadi.

- O`zingni bos ukam, albatta shifo topasan!

- Aka mani hudo urgan. SPIDdan hechkim shifo topmagan! -dedi. G`anisher birdan sergak tortdi.

- Hotining tuzukmi?

- Ha, mo`jiza tufayli hmilador paytida kasallikni yengib yuboribdi!

- Ikki oy avval, Akmal shu kasallikdan o`ldi, shotirlaridaham shu kasallik aniqlangan! -dedi.

Hurshid, bu kasalligni qay yo`l bilan yuqturganini tushungan bo`lsada. Hammasiga o`zi aybdor ekanligi boyis o`zini lanatladi...

____________________

Yaxshi inson hayotlik chog`ida ham, o`limidan so`ng ham zavol topmaydi.

AFLOTUN.

____________________

[TAMOM]

Muallif: -MAJNUN-