ota va bola (doyimiyhamroh)
Shahar chetidagi
mahallalarning
birida shinamgina hovli bo'lib,
unda kichkina bir oila
yashardi:
er-xotin va ularning ön yoshli
og'illari. Yigit ö'z uyining
yerto'lasida ustachilik bilan
shug'ullanardi. U qöli gul
hunarmand bölib, eshik va
romlar
yasashda unga yetadigani yöq
edi. Kunlarning birida u har
doimgidek öz ishini
qilayotganida
chiroq öchib qoldi. Usta bir
qancha muddat kutdi, lekin
chiroq yonmadi, aksiga olgandek
shu kuni bitirishi kerak bölgan
buyurtmasi bor edi. U
afsuslangancha, biroz dam
olish
uchun uyga kirayotganida elektr
yoqib-öchirgichga közi tushdi.
Kimdir atay elektrni öchirib
qöygandir deb öyladi.
Darhaqiqat,
dastakchalarni tepaga kötargan
edi ustaxona chirog'i yondi.
Usta
biroz asabiylashdi, "Kim qildi
bu
bema'ni ishni?", - öylardi u.
Yertölaga tushib endi
boshlagan
ham ediki, chiroq yana öchib
qoldi. Ammo bu safar u
elekrtni
kim öchirganligini aniq kördi.
Ustaning ög'li sekin chiroqni
öchirib, narvonda pastga
tushganida, ortida otasi unga
jahl
bilan qarab turardi. Usta endi
ön yoshga tölgan ög'lining bu
qilgan
ishini kechira olmadi, jahl bilan
butun ishni kechiktirgan
ög'lining yuziga shapaloq
tortdi. "Endi esi kiradi, bir marta
öchirgan bölsa ham mayli edi".
Bolakayning yuzi qizarib
ketgan,
labidan qon sizardi. Lekin,
azbaroyi g'azab otiga mingan
usta ög'lining köz yoshlariga
e'tibor ham qilmay uyga kirib
ketdi va xotiniga baqirdi:
"Bu bolaning maktabda kimlar
bilan aralashib yurganligini
bilishimiz kerak. Shundayligicha
qöyib qöysak boshimizga balo
böladi!"
Охiri eng oson yöli topdi.
Ög'lining qölidan hech
qöymaydigan kundaligini öqiydi
va uning nima ishlar qilib
yurganligini bilib oladi.
Хоtinining
qarshiliklariga qaramasdan
ög'lining kundaligini ochib öqiy
boshladi. Bolakay sönggi
sahifaga
shu sözlarni yozgandi:
"Bugun yomon tush kördim.
Tushimda ustaxonada
ishlayotgan dadamni tok
uribdi.
Ey, Xudo, dadamni özing asra.
Dadam dunyodagi eng
mehribon
odam. Men ham qölimdan
kelganini qilaman....."