Opa-ukadek edik (by Kemosabe13)

Hammaga salom, ismim Sarvar. 98-yilman, silaga bogan voqeani aytib bermoqchiman. Xullas, ko'chamizda Nodira degan 95-yil qiz bo'lardi. U bilan kichikligimdan birga katta bo'lgandim. 19 yosh paytlarida Nodirani uzatishdi. Uzoqroq joyga tekkani uchun deyarli uyiga kelmasdi. 3 yil o'tib, uyiga qaytib keldi. Aytishicha, erini undan tashqariyam xotini borakan. Ajrashmoqchi bo'lib yurdi. Yoshligidan manga ukasiday mehr qo'ygani uchun haliyam mani yosh boladay ko'rardi. O'ziga yaqin olib dardlarini aytardi. Bir kuni uni uyidagilar to'yga ketadigan bo'lishdi. Uzoqroqqa bo'lgani uchun ancha kech kelishlarini aytib, onamdan uylariga chiqib turishimni iltimos qilishibdi. Onam Nodira opanga qarab tur, emizikli bolasi bilan yolg'iz qolmasin deb aytsalar-da, o'rtoqlarim bilan yig'ilishimiz borligi sabab rad qildim. Onam ularga xo'p deb qo'ygan ekanlar. Biroz o'tib, qorong'u tushishiga yaqin Nodira tel qildi.

- Kelyapsanmi, Sarvar?

- Aa.. ha, boryapman, ovqatlanib olay - dedim yo'q deyolmay.

- Ovqatlanmay kelaver, birga ovqatlanamiz. Aytgancha, ko'chamizdagi do'kondan pampers ham olib kel, iltimos.

"Uff, yana menga dardi hol qiladi" dedim toqatsizlanib, undan ko'ra mazza qilib o'rtoqlarim o'tirishim mumkinligini o'ylab. Lekin Nodira meni o'ziga yaqin olib, bemalol suhbatlashardi. Aytganimday ukasidek bilardi meni.

Darvozasini taqillatib chaqirdim, menligimni sezib, "Kelaver, Sarvar, oshxonadaman" degancha, ovqat tayyorlashda davom etardi. Bir qo'lida 1 yashar o'g'ilchasi ko'tarib turar, 3 yildan beri kun bo'yi uy yumushlari, bolasidan ortmagan ayolning boshiga shoshilinch o'ragan ro'moli ostidan sochlari to'zg'iganligi sezilib turardi. Ustida onasining katta xalati, o'choq xidi anqib turgan bu ayolni hech kim endi 22 ga kirgan deb o'ylamasdi. Kelganimdan xursand bo'lib, "jiyaningni olib, uyga kiraver, hozir ovqat suzaman".

Ovqatni ancha mazali qilardi, haliyam o'sha pazanda. Ovqat ustida suhbatlashib o'tirardik.

- 4 oy bo'ldi, ajrashishga ham rozilik bermaydi. - deb dardini aytib qoldi.

- Olib ketsin uyiga - dedim erini ishlariga jahl qilib.

- Narigi qanchig'idan kecholmaydi, meni uyga qaytarishga kuchli shashti yo'q, otasining talabi bilan 2 marta keldi, o'zida xohish yo'qligini sezib uyga qaytmadim.

"Bu turishizda siz bilan yashagisi keladimi, opam" derdim ichimda bechoraga achinib.

- Hali hammasi yaxshi bo'ladi, opa, qaytib keladi yalinib.

Yig'lagudek bo'lib turgan Nodirani biroz ko'ngli taskin topgandek bo'ldi dardiga sherik bo'lganimga.

- Yaxshiyam sen borsan-da, Sarvar, ukam ham sendek mehribon bo'lolmasdi menga.

- Menga ham.

- Jiyaninga qarab tur, shunday vannaga kirib yuvinib chiqay.

Ismini Savar deb qo'ygan bir yoshli o'g'ilchasini o'ynatib o'tirarkanman, shirin bolakayning qiliqlariga mahliyo bo'lib, "Shunday o'g'li bor, mazza qilib yashamaydimi xotini bilan. O'ziga qaramasa nima qipti, tabiiy go'zal bo'lsa, biroz mehrganda, bunaqa "qarib" qolmasdi Nodira ham" derdim o'zimga o'zim. Shu payt Sarvar birdan yig'lab, injiqlik qila boshladi. Hech narsaga ko'navermagach, ilojsiz onasini sog'inibdi deb o'ylab, vanna tomonga yurdim.

Kiyinish xonasining eshigi qiya ochiq turgan ekan. Qulflanadigan ruchkasi buzuqligi uchun sochiq qistirib yopib qo'yilgan bo'lsa-da biroz ochiq, sochiq pastga tushib ketgan edi. Xonasing eshigidan kirmay, 1-2 chaqirdim, dushning sharillagan ovozi sabab, meni eshitmadi, demak, cho'milyapti. Orqaga qaytmoqchi edim, o'g'li battar injiqlik qilishni boshladi, ichkariroq kirdim, kiyinish xonasining chirog'i yoniq. Vannadagi lampochka kuyib qolganligini sabab ichkari eshikni ochib qo'yib, tashqi xonaning yorug'ida cho'milayotgan ekan. Kiyinish xonasiga qararkanman, uning lifchigi birinchi ko'zimga tashlandi, hirsim uyg'onib ketdi. "Onang bu yerda yuvinyaptilar, xalaqit bermaylik" deb pichirladim bolaga. U ham tushunganday ovozini biroz pasaytirdi, lekin baribir tinchlanmadi. Vanna eshigi tomonga talpinayotgan bolaning ovozi dushning sharillab oqishida eshitilmay qolardi. Uni yerga qo'ydim. Endi yurishni o'rgangan bolakay onasi cho'milayotgan vannani eshigi tomon shoshilib, eshikka yaqinlashib yiqilib tushdi. Yugurib borib ko'tarib olarkanman, beixtiyor uning yalang'och cho'milayotgan onasiga ko'zim tushdi. U yon tomoni bilan teskari tomonga qarab egilib yerga tushib ketgan sovunni olayotganda paytda asbobimni turg'izib yuborgan qaddi-qomat, nozik badan yaqqol ko'rinib turardi. Meni ko'rib qolmasligi uchun biroz orqaga tisarildim. Shu payt u bolasining yig'lagan ovozini eshitib qolib, vannaning eshigidan faqat boshini chiqarib biz tomonga qaradi. Uning uzun, yoyilgan sochlari mening ehtirosimni battar qo'zg'atib yubordi. U yig'layotgan o'g'liga mayin kulib "hozir chiqaman, asalim" degancha, yana cho'milishni davom ettirdi.

"Asalim" deb meni qachon erkalarkan, deb qo'ydim o'zimga. Boyagi oshxona xidi anqib turgan, charchab qolgan ayoldan asar ham yo'q edi. Biz kiyinish xonasini eshigi yonida, tashqarida biroz kutib turdik. Kiyinish xonasidan "Sarvar, tokchadagi fenni uzatib yubor" degan ovoz eshitildi. Men esa hayollar og'ushida fenni zo'rg'a topib olib kelarkanman, "buncha imillading, fenni ber" degancha eshikni qiya ochib nozik qo'llarini uzatdi. Oh, bu qo'llar meni asbobimni ham ushlab ko'rsaydi. Sochini quritmoqchi bo'larkan, ichkaridan yana iltimos eshitildi.

- Xalatim yotoqxonada qolib ketibdi, olib kelib ber, iltimos.

Yotoqxonani adashim bilan birga qidirdik, xalat yo'q. Qaytib borib topolmaganimni aytdim.

- Ufff, hayol bilan kir mashinaga solganim esimdan chiqib ketibdiku - dedi ichkaridan afsusnamo. - kiyishimga biror nima olib kel, iltimos. Yana yotoqxonaga qaytib, qizil, tungi ko'ylakka o'xshagan narsasini olib bordim. Qo'lini chiqarib, ko'ylakni

- Ha, soddagina, ukam-a, boshqa narsa aytgandim - derdi ichkaridan - buni kiyib bo'lmaydiku vannadan chiqib. Shu payt bolasi yana yig'lashni boshladi. "Hozir, hozir" degancha, xonadan shoshib chiqdi. Shoshgancha ustiga katta sochiq o'rab olgan, ko'kraklarining tepasi ko'rinib turar, pastdan esa zo'rg'a sonini yopilib turardi.

Bolasini qo'limdan olib, koridor bo'ylab yurarkan, orqasidan ko'rinib turgan sonlarini termulib, "Nima qilib bo'lsa ham sizni sikishim, Nodi opa" derdim so'lagim oqib. "Boyagi ko'ylagimni olib bor ortimdan" degancha yotoqxonasiga kirib ketgach, uning ko'ylagini hidlab, olib borarkanman, undan ovqat mahali kelib turgan hidning umuman teskarisi kelib turardi. Bu menga o'zgacha kayf berardi. Yotoqxonaga kirarkanman, u ichkarida boshqa bir nafis xalatni ustiga tashlagancha, spalniyda o'tirib bolasini emizardi. "Shu tobda adashimni o'rnida bo'lib qolsam edi", hayollarga berilib turarkanman, tugmali xalatining eng pastdagi tugamasini ikki tarafga ajratib turgan chalishtirilgan sonlarni ko'rib xushimdan ketay dedim. "Qo'lingdagini shu yerga qo'yib, mehmonxonada televizor ko'rib tur, hozir chiqamiz" degan iltimosdan o'zimga keldim.

Mehmonxonada, divanda o'tirib, televizor ko'rarkanman, hozir ko'rgan manzalarim hayolimdan ketmay, shortikimni bor kuchi bilan ko'tarib turgan asbobimni azob chekardi. Nodirani kutib turardim

Eshik ochilarkan:

- Uxlatib chiqdim - dedi opacham bir ishi yengillaganidan xursand holda.

- Yaxshi qilibsiz, rosa qiynab tashlarkan-da sizni - deb qo'ydim, televizor berilib ketganday ko'rsatib o'zimni.

- Unchalikmas - deb tepamga kelarkan - katta yigit bo'lib qolibsan-ku - kuldi u shortigim ko'tarilib turganini ko'rgach.

- Yo'g'-e, o'sha ukangizmanku haliyam - dedim oyog'imni chalishtirgancha, asbobim turganini sezdirmaslikka harakat qilarkanman.

- Seni hali yosh boladay ko'rib, boya yoningda o'zimni noto'g'ri tutibman, senga ta'sir qilishi hayolimga kelmagandi. - biroz noqulay ahvolga tushdik ikkimiz ham.

- Unchalikmas, bu boshqa masala, 1-2 payt o'zidan-o'zi shunday bo'ladi menda - dedim gap topolmay. - Kelinoyimlar kelishyaptimikan - gapni boshqa joyga burdim.

- Soat ham 10 bo'libdi, kelib qolishsa kerak, telefon qilay-chi.

Telefonlar o'chiq.

- Yo'lda antenna yo'qdir - dedim, kelib qolishadi.

- Sendan xavotir olishmaydimi?

- Yo'g'-e o'zingiz ruxsat so'ragansiz-ku.

- Yaxshiyam sen borsan - takrorladi u - nima ko'ryapsan - degancha, yonimga o'tirdi.

Televizor ko'rib o'tirarkanmiz, u tarafga qarab qo'yardim.

- Tinchlikmi? Biror nima qilibdimi menga?

- Yo'g'-e, o'zim shunchaki - dedim kalovlanib.

- Nimadir bo'lgani aniq, gapirasan - dedi men tarafga burilib. Seni gaplaring qiziq-ku men uchun.

- Nodira opa, shunday gul qomatingiz, chiroyingiz bor, o'zingizga biroz vaqt ajratsangiz, pochcham ham sizni qaytadan sevib qolarmidilar.

- Go'r qiladi pochchang, shuncha qildim foydasi bo'lmadi - deb yana siqilib gapirdi.

- Foydasi bo'ladi.

- Sen qayerdan bilasan? - dedi umidli boqib.

- Mana menda shunday bo'ldi-ku - deb yuborganimni bilmay qoldim.

- Sen hali yosh bolasan-da - dedi hazilga olib. - Vaqt o'tib, erkak zoti xotinidan zerikib qolarkan.

- Men uchun unday emas.

- Sen nimani bilarding? Hali hech kim bilan yillab yashab ko'rmagan bo'lsang

- Lekin agar sizday xotinim bo'lganda, umrimni oxirigachayam zerikmasdim.

- Qaydam, birovni xotini qiz ko'rinaveradi-da.

- Lekin sizni necha yillardan beri bilaman-ku, opamdaysiz, sizni qiynalib yurishingizni ko'rish mangayam og'ir.

- Rahmat senga, ukajon, - yuzimdan o'pib qo'ydi. U meni hamon yosh bola deb o'ylardi, shubhalariga barham bergandim.

Bolalikdagidek burnimni tortib o'ynardi. Men esa qulog'idan cho'zardim:

- O'zi sen qulog'imdan tortib katta qilib tashlagansan - dedi kulib, - hamma ustimdan kuladi qulog'i katta deb.

- O'zingiz-chi, burnimni uzaytirib tashlaganizni qarang. Kattarib ketgan. Undan ko'ra, boshqa joyimni tortib kattartirib tashlasez bo'lmasmidi - dedim bo'sh kelmay.

- Men tortmasam ham kattarib ketibdiku - asbobim turganini sezib turgan ekan, - yoki boshqaga torttirdingmi? - dedi yana kulib.

- Yo'g'-e kim ham tortardi - dedim shortigimni to'g'irlab.

- Aldama, men ko'rgan paytda, shunchagina edi-ku - dedi barmog'ini uchidek kichikligiga ishora qilib.

- Ha, endi unga ham ancha yillar bo'lib ketdi-da, opa.

Bolaligimda ko'p ko'rgan edi asbobimda. Siydirib qo'yardi, keyinchalik hazillashib, "Buning buncha kichkina, qizlar senga qaramaydi bu turishingda" deb kulardi.

"Katta bo'lsa, sizdaqalarni azobini beradi" derdim jahl bilan 11-12 yosh paytimda.

- Ana shunaqa gaplaringiz esingizdami, opaginam - dedim kulib.

- Ha, endi u paytlar ovqatingni yemagan payting, ko'proq ye, polvon bo'lishing uchun shunday deganman-da - dedi qizarib.

- Mana hozir-chi... - deb tutilib qoldim, qolganiga uyalib.

- Xo'sh - dedi jilmayib

- O'zim...

- Gapiraver, seni gaplaring maroqli dedim-ku. - kulib qo'ydi.

- Aytgan gaplarimni ustidan chiqib yuribman - dedim kerilgandek.

- Yo'g'-e - deb kulib yubordi - birortasi qaradimi o'zi?

- Bu nima deganingiz - bo'sh kelmadim - deb 2-3 ta tanish qizlarni ismini aytib tashladim.

- Oxo, bitta men qolibman-da - deb xoxolab kulib yubordii

- Yo'q - degancha quchoqlab oldim, - siz ham qolmaysiz - deb divanga yotqizgancha yuzlaridan o'pardim.

- Xa-xa-xa, jinni, haliyam yosh bolasan-da - deb kulardi tagimda.

Bo'yinlaridan o'pardim, bir qo'lim bilan ko'kragidan ushlab oldim.

- Qitig'im kelyapti - deb kulishda davom etardi. U haliyam meni yosh bolalarcha erkalanyapti - deb o'ylardi.

Labidan tishlab so'rardim. Bir qo'lim bilan ko'kragini ezardim. Amini massaj qilishni boshlagandim, u hazillashmayotganimni sezib qolib, jiddiylashdi. Tagimda chiqmoqchi bo'lardi. Kuchi yetmasdi, men esa ishimda davom etardim. U gapirgan gaplaridan afsusda mendan qochishga harakat qilardi. Shu payt uning baxtiga yotoqxonadan yig'i ovozi eshitildi. Majbur bo'lib uni qo'yib yubordim. Yugurib borib, yotoqxonasiga kirib ketdi. Ichkaridan qulflab olgan ovozi eshitildi. Biroz vaqt o'tib, o'g'lini o'zi bilan ko'tarib chiqqancha, divanda jim o'tirib, emizardi. Sukunat cho'kdi oraga. Ikkalamiz ham nima deyishni bilmasdik. Bola uxlab qolgach:

- Kech ham bo'lib qoldi, uydagilar kelishyotgandir, rahmat senga, Sarvar, uyinga chiqaver.

Shu onda telefon jiringlab qoldi. Ular ancha kechga qolib ketishgani sababli o'sha yerda yotib qolisharkan. Men "endi nima qilasiz" degandek termulgandim.

- Xavotir olma, bir o'zim o'tiraman eshiklarni qulflab, kelinlik hovlimda bir o'zim qolib ketardim ko'pincha.

Noiloj bosh egib, tashqariga chiqib ketdim. Uyimiz yoniga kelarkanman, mahallada svet o'chib qoldi. Menga qo'ng'iroq bo'ldi Nodiradan.

- Haligi... Sarvar, chiroq o'chib qoldi, bir o'zim qo'rqyapman..

- Ya...xshi, hozir boraman. U yoshlikda ham qorong'udan juda qo'rqardi.

Tezda qaytib bordim, hansiragandek ko'ringanim uchun:

- Seni ham ovora qildim - derdi o'zidan xafa bo'lgancha - boyagi xonaga kirib tur, jiyaning uyg'onib qolmasin, men choy olib kiraman.

Qo'lidagi shamni olib, telefonimning fonarini yoqib: "bu bilan qulayroq" deb oshxonaga kirib chiqishini kutib turdim. Meni adashim uxlab yotardi. Divanda o'tirib, choy icharkanmiz, gapimiz yana qovusha boshladi:

- Opa, meni kechiring, o'zimni boshqarolmadim - dedim afsuslanib

- Aksincha, sen kechir, seni haliyam yosh bola deb o'ylaganim uchun. Ancha katta bo'lib qolganingni his qilmabman.

Oraga cho'kkan biroz sukunatdan so'ng:

- Sarvar, tashqarida kimdir bordek tuyulyapti.

- Qo'rqmang, hech kim yo'q-ku - deb tinchlantirdim - yoshlikdagi qo'rquvingiz o'sha-o'shaku - dedim qiqirlab

- Kulma, hammada bo'ladiku qo'rquv, baribir qattiq qo'rqib ketyapman - degancha menga yaqinroq o'tirdi.

Haqiqatdan ham shuncha insonlar, qo'rquvlarni ko'rgan bo'lsam-da, qorong'udan bunchalik qo'rqadiganini boshqa uchratmadim.

- Yoshlikda ham shunday edingiz, qo'rqqanizdan meni quchoqlab uxlardiz, esizdami?

- U paytlarda sen yosh bola eding, bemalol edim. Endi esa katta bo'lib qolibsan, noto'g'ri gapirishga ham qo'rqib qoldim - deb qiqirladi.

- Yo'g'-e, o'tib ketdi-ku, endi yana ukangizman - dedim yelkasiga boshimni qo'yib.

- Rahmat, mehribonim - degancha yelkamdan qo'lini o'tkazib oldi.

Ikkinchi qo'lidan ushlab turdim:

- Endiyam qo'rqyapsizmi?

- Yo'q, endi hammasi joyida - deb rahmat aytdi. Yana biroz jim qoldik, mavzu tugab.

- Haligi, Sarvar, boya 1-2 ta qizlarni ismini aytib tashlading - deb yana kuldi sukunatni buzib Nodira.

- Ha, endi...

- Ularni ham shunday ustiga chiqib olib o'pgansan-da.

- Yigitchilikda bo'ladiku.

- Haligi, Nasiba-chi?

Mahallada eridan ajrashib kelgan yana bir qiz bor edi, 94-yil. O'shani ham aytib o'tib ketgandim gap orasida.

- Ha, umi? Uni o'zi xohladi-da.

- Yo'g'-e?

- Hada, gaplashib yurardik, uyiga taklif qilgandi yolg'iz qolganda. Sog'inib ketgan ekan ta'mini.

- Nimani? - deb kuldi u.

- Mana buni - deb pastga ishora qildim sham yorug'ida.

- O'lsin sog'inmay, undan boshqa chidab yurganlaram ko'p-ku.

- Chidolmaydiganam ko'p-da.

- Mana men chidab yuribman-ku shuncha paytdan beri.

- Yo'g'-e, Nodira opa, sizga endi 4-5 oy bo'ldiku.

- Undan ko'p.

- Qancha? - deb hayron bo'lib.

- Yildan oshdi.

- Qanaqasiga, birga yashardizku - battar hayron bo'ldim.

- Erim meni xohlamasdi, qanchig'i bilan yotardi faqat.

- Ahmoq ekan, meni sizday xotinim bo'lganda, umuman tindirmasdim - deganimni bilmay qoldim.

- Ko'rdim - kulib yubordi, - Lekin sen boshqa. Agar sen meni erim bo'lganingda ham 1 yilga bormay zerikib qolarding - meni erimga qarashga vaqtim ham yo'q edi.

- Sizdan qanaqasiga zerikish mumkin? Hammadan chiroyli bo'lsangiz.

- Qayerdaa.. mendan chiroylisini topib oldiku.

- Sal o'zizga qaraganizda unday bo'lmasdi - deb boya aytgan gapimni takrorladim.

- Baribir foydasi bo'lmaydi, sinab ko'rganimni aytdimku - dedi yana o'zidan ranjib.

- Mana, menga foydasi bo'ldiku - tars gapini bo'ldim.

- Haa, bildim, salga meni... - yana kulib yubordi.

- Sizga yoqmadimi? - deb eslatdim boyagi holatni.

- Qaydam.. bu nimanidir o'zgartirarmidi? - deb boshini xam qildi.

- O'zgartiradi, albatta, yoki sizga yoqmadimi? - dedim hayron bo'lgandek.

- Bilasanmi nima? - dedi kalovlanib - seni taftingni his qilish menga juda yoqdi, sal qolsa, o'zimni senga topshirib qo'yardim, lekin ilojim yo'q edi.

- Nimaga iloji yo'q bo'larkan?

- Boshimda erim bor.

- To'g'ri, lekin hammasi tugadiku. Endi u bilan baxtli yasholmaysiz, ammo hayot to'xtab qolgani yo'q.

- Nima qilishim mumkin deysan? - xo'rsindi u.

- Nodira opa

- Nima?

- Sizni sevaman.

- Jinni - deb burnimdan tortdi yana.

- Jiddiy aytyapman, sizni rostdan sevaman. Meniki bo'lishingizni xohlayman. - deb quchoqlab oldim.

- Ukajonim-ey, sen uchun jonimni berishim mumkin, lekin bunday qilolmayman - deb mehrli quchoqlab oldi meni ham ukasini quchgandek.

Yuzidan ushlab, sham yorug'ida ko'zlariga qaradim:

- Sizsiz ilojim yo'q, siz bir umrlik orzuyimsiz - deb labidan ohista o'pdim.

- Rahmat senga, lekin ilojim yo'q, deb faqatgina yuzimdan o'pib qo'ydi.

Yuzimni o'pgan joyini ushlarkanman, hech bo'lmasa, labimdan o'pib qo'ying - dedim iltimos qilgandek.

U labimdan o'pib qo'ydi.

- Buni aytmagandim.

- Nimani aytganding?

- Mana buni - deb labidan so'rishni boshladim. U men bilan o'pishmasligi kerakligini bilardi, lekin itarib ham tashlolmasdi. Kutilmaganda u javob qaytara boshladi, bir necha soniya javob qaytargach, "Yetadimi" degandek to'xtadi. Men esa davom etayotgandim, qo'lim bilan pastlab xalati ustida silaganimda ami namlanganini sezdim. Shunda u quchog'imdan chiqib:

- Bu ishimiz noto'g'ri, Sarvar, kechir, bunday qilolmaymiz. Iltimos, oramiz buzilmasin - degancha o'rnidan turib oldi.

- Mayli, opa nima desangiz shu - dedim men ham uni sikolmaganimdan afsuslanib.

Menga o'sha divanda joy solgach, o'zi spalniy tarafga yo'l olarkan:

- Jiyaningni ko'tarsam, uyg'onib, injiqlik qiladi. Yaxshisi shu joyida yotaversin, uyg'onib qolsa chaqirarsan - degancha ichkariga kirib ketdi.

Men esa shunday narsadan quruq qolganimni o'ylab, telefon titkilab o'tirardim. 10 daqiqacha o'tgach, sms keldi:

- Qo'rqyapman.

"Tuni bilan faqat termulib qiynalib chiqarkanman-da sikolmay" derdim o'zimga-o'zim xo'rsingancha yotoqxona tomonga yo'l olarkanman.

Yotoqxonada esa sham yorug'ida Nodira yotardi. Yaqinlashgach, e'tibor berganimda, uning ustida boya vannaga olib borib berganim - qizil tungi ko'ylagini ko'rdim, almashtirib olibdi. Ko'ylak juda yuqa, ko'kraklining uchi bo'rtib sezilib turardi. Lifchigini ham yechib tashlabdi. Pastdan esa qop-qora trusigi yuqa material ustidan sezilib turardi. Ko'ylak sonlarini zo'rg'a yopib turardi. Bir kishilik yotoqda devor tarafga qarab yotardi.

- Keldizmi, jonim? - dedi juda mayin ovozda.

- Keldim, asalim, - sonlarini ko'ylagi ustidan silarkanman - buncha ochilib ketibsiz - derdim asbobimni shortik ustidan qashib qo'yib.

- Siz uchun, jonim.

- Bir kishilik yotog'ingizga sig'mayman shekilli.

- Endi-chi - degancha oyoqlarini yozib, meni quchog'iga chorlarkan. Ustiga o'zimni otdim.

- Sog'inib ketdimku, jonim.

- Men ham, asalim.

Lablarimiz yeb qo'ygudek edi bir-birini. U meni oyoqlari orasiga qisib oldi. Tinimsiz o'pishardik. Bir qo'lim bilan ko'kraklarini o'ynardim. Bo'yinlaridan o'pardim... Pastroq tushib, yuqa ko'ylagi ustidan ko'rkaklaridan tishlardim.

-Mmm, jonim, sekinroq tishlang - degancha sochimni siqib olgandi. - Faqat siznikiman.

Qo'limni pastga yurg'izib, ko'ylagini biroz ko'taraman, trusigi ustidan amiga qo'lim tegarkan, titroqdan "Aaxx" deb yubordi. Ho'l.

Tagimda suv parisidek to'lg'onardi, men esa umuman to'xtamasdim. U belimdan quchoqlab olgancha, futbolkamni yechib oldi. Men uni sikishdan ham ko'ra, ko'proq azoblashni xohlardim. Ko'kraklari, bo'yinlaridan o'pib, tishlab olarkanman, rohatlarga chidolmasdan boshimni tepaga tortib lablarini labimga bosardi. Shunchalik chanqagan ediki Shoshib, hansirab, tinimsiz labimni so'rardi. Shu vaqtning o'zida qo'lini tosh qotgan qo'tog'imga cho'zib, shortigimning ustidan siqib olgandi. Kayfdan qo'llari qaltirab shortigimning tugmalarini qidirardi. Tugmalarni yechib bo'lgach shortigimni biroz pastroq tushirib, trusigimga qo'lini tiqarkan, "Mmm" degancha labimni qattiq tishlab oldi. Belini ko'tarib, tolg'onardi, amini qotog'imga bosardi. Trusigim ichidan qo'tog'imni tortib chiqararkan, labimni bo'shatib, "Buncha katta, tezroq tiqing, jonim,