tungi.ru

Parilar OROLI... [ 2 - Qism...]

Parilar Oroli...

RASM

Avvalgi 1 -Qism...

Ayol ham asta o`zini tutib oldi va yigitdan bir qadam ortga suruldi.

- Hech qachon, hatto adashib ham men tomon qo`l cho`zma... - ayolni ko`zlarida qahr, nafrat uchqunladi, - Sen o`ylagan ayollar toyifasidan emasman. Yevropa havosidan nafas olayotgan ayol bo`lsam ham, aslim o`zbek ayoliman. Oylam bor, erim, bolam...

- Unda borib bolanga qara, eringni ko`nlini ol. Hozir na seni, na boshqani ko`rgim yo`q, yo`qol qorangni o`chir...

- Yaramas, insofsiz ekansan, hozir to`pponcham bo`lganda peshonangdan otardim! -dedi ayol barmoqlari bilan to`pponcha shaklini yasab yigit tomon uqtalgancha.

- O`ldiraman degin?

- Ha sen shunga loyiq ekansan... -dedi ayol jahil bilan.

- Qo`lindan keladi, birgina buyrug`ing bilan, o`lib ketar ekanmanda!.. O`limim oldidan ohirgi tilakni berasanmi?

Ayol bu esdan og`gan qotil, qiziqroq tilak aytar deb o`yladi.

- Aytaqo, agar qo`limdan kelsa!..

- Baribir o`lib ketsam, sirlarimni o`zim bilan olib ketaman. Bir yaxshilik qil, men bilan birga bo`l, ko`nglimni hushla...

- Nima?

- Hech yo`q, nozik joylaringni ko`rsat!

Bu so`zlardan ayolni qoni qaynab, ko`zlari katta-katta ochilib ketdi. Lekin yigitga indamadi, eshikni qattiq qoqib, qorovulga eshikni ochishni buyurdi va chiqib ketdi...

Yigit xonani boshiga ko`tarib qah-qah urgancha qoldi. Uning maqsadi yolg`iz qolish edi. Bu o`zini mafiyani qizi qilib ko`rsatgan vatandoshi bilan esa, umuman gaplashishga hohishi ham istagi ham yo`q edi. Aslida qo`pol inson emas, shunchaki undan qutulish uchun, unga bu bemani so`zlarni aytgandi...

Ayol zarda bilan tez-tez yurib chiqib ketdi. Ko`nglida qasos o`ti uchqunlay boshladi.

Italyalik balan bo`yli, ham shafyor, ham hossoqchi vazifasini bajaruvchi yigit mashinani orqa o`rindig`ini ochdi.

Ayol mashinaga o`tirdi va italyan tilida soqchi yigitga buyurdi, ``VILLAGA!`` deb.

Ayol qizarib, bo`zarib ketardi. Anovi esdan og`ganni aytgan so`zlaridan, xonadan chiqayotganda eshitilgan uning kulgusidan, xunobi oshardi. Izzat ikron, birovdan yomon so`z eshitmagani uchunmi, yigitni ohirgi taklifidan, o`zini horlangan, g`ururi toptalgandek his qildi. Qahrdan hatto qovoqlari ham titrardi, sumkachasini ochib yashirin, bo`lmachasidagi kichikkina to`pponchasini qo`liga oldi. Qurolini jangovor holatga keltirdi.

Ruldagi soqchi yigit xushyor tortib, oynacha orqali, orqa o`rindiqqa tez-tez ko`z tashlab qo`ydi, buyruq kutib. Ammo ayol shoshilmasdi. Balki boshqa birov bu gaplarni aytganda tab tortmay unga ziyon yetqazgan bo`lardi, boshqa birovning qo`li bilan bo`lsa ham.

Ayol birdam o`yga tolib qoldi, yigit atayin g`ashiga tekkanini tushunganday bo`ldi. Asta miyg`ida jilmayib qo`yarkan, qurolini joyiga soldi. Sumkachasidagi bir bo`lak chamasi bir yarim yil avvatlgi, mahalliy gazetaning bir bo`lagini qo`liga oldi.

- Buruno ortga qaytamiz... -dedi ayol.

Ruldagi yigit so`zsiz itoat qildi va mashinani ortga qaytardi...

Farruh o`ychan, temir panjarali derazadan tashqariga qarab turgandi. Temir eshikning shiqirlab ochilishi, hayolini buzdi. Ortiga o`grildi, yana o`sha ayol...

Farruh unga ``Yana nega kelding!!!`` deganday, savolumus termuldi. Ayol asta unga yaqinlashdi va qo`lidagi gazeta bo`lagini tutqazdi. Farruh gazetaga ko`z yugurtirdi. Gazetadagi maqola taxminan bir yarim yil avvalgi sondan. Maqolada, rashk tufayli qallig`ini otib o`ldirgan qotil. Yashirinish uchun, yaxtada o`rta yer dengiziga qochib ketgan va falokat tufayli, qanchadur vaqt dengizda qolib ketgan. Qirg`oqqa chiqqanida, g`ayri oddiy orol haqida so`zlagan va mahalli matbuot tomonidan esdan og`gan deya taxmin qilingan, oqibatta haqiqatdan esdan og`di degan tashhis bilan ruhiy kasal mahbuslar uchun mo`ljallangan turmaga yotqizilgan...

Maqola o`sha esdan og`gan mahbus haqida, yani Farruh M...ov haqida edi...

- Farruh birgina savolimga javob bera olasanmi? -ayol yigitni ko`zlariga tikildi, - Faqat birgina savol! Bo`ldi keyin ketaman, seni boshqa bezovta qilmayman...

- Ayt!...

- Quyuq bulut ostida, ko`k rangli yog`du bormidi?

Yigit biroz o`ylandi.

- Ha... Lekin men bu haqida so`z ochmagandim...

Ayol ko`p narsalardan habardorligini bildirish uchun, manoli jilaydi. Ammo vada berganidek yigitni tinch qo`yish uchun, chiqib ketishga shaylandi.

- Shukrona to`xta! -dedi yigit, ayol to`xtadi. - Sen kimsan?

- Men!!!

Ayol bu savolga javob bergan edi. Yigitga hayyor bo`lib qaradi.

Yigit esa bu hildagi qarash manosi tushunganday, savolni to`g`irladi.

- Sen menga kimsan?

Ayol savol mazmunini tuyguncha bir on o`yga toldi. Asta jilmaydi.

- Do`st...

Javobdan qoniqqan yigit chehrasidan mannunlik ko`rindi.

- Vaqt topib yana yonimga kelasanmi Shukrona?

- Kelaman... Albatta kelaman...

* * * * *

Kiravatida shiftga qarab yotgan Farruh asta qaddini ko`tardi. Ko`zlari yarim qisilgan, diqqatti e`tibori temir eshikda. Ko`ngni kutilgan kun kelganday, allanechuk hovliqadi. Nihoyat eshik echildi. Oradan uch kun o`tib, yana o`sha yurtdoshining salomini eshitdi...

- Assalomu a`laykum...

- Va`alaykum assalom... -yigit o`rnidan turib, deraza tomon yurdi va kiravatiga ishora qildi, - Marhamat...

Ayolning yuzida, kiyinishida avvalgidek, maqtanchoqlik, sohtalik yo`q. U odatiy, etaklari uzun libosda. Avvaldigek kravatga yastanib emas omonat o`tirdi.

Ayol, yigitni jim turib qolganini ko`rib o`zi gap ochdi, futbol olamida bo`layotgan, yangiliklar haqida gapira boshladi.

- Haya Farruh, hozirgi Milan jamoasini bosh murabbiyi, avval shu kulubda o`ynagan ekan. Filippo Inzagi, xabaringiz bormidi?

- Futbol haqida gaplashgim yo`q! -dedi yigit.

- Unday bo`lsa qay bir mavzuda, suhbatlashamiz? - ayol o`rnidan qo`zg`oldi, - Yolg`iz qo`yishimni istasangiz, ketaqolay!

- Ketma... Iltimos men bilan suhbatlash...

Ayol yana joyiga o`tirdi. Jurnalist bo`lgani uchun, boshida o`nlab savollari bor edi. Ammo yigitni o`zi yorilishini kutib, arang tilini tiyib kutardi. Ortiqcha gapirib tashlamaslikka urunardi. Kutganidek yigit asta ko`nglini ocha boshladi.

- Samimiy inson ovozini eshitishga zorman... -dedi hursunib qo`yarkan.

- Hechkim yonizga suhbatlashgani kelmaydimi?

- Kelishadi juda ko`p... Biroq hechkim menga ishonmaydi, meni begunohligimga ishonishmadi. Hatto otam ham, meni qotil deb biladi... -yigit mahzun derazaga turmulgancha uzoq turdi, - Shukrona, ayting faqat o`z manfatini ko`zlagan inson bilan so`zlashib bo`ladimi?...

- Yo`q albatta...

- O`zing ham, senga yordam beraman deding, qoanday yordam bermoqchisan? Nima uchun va nimaga? Keyin yog`du haqida qayoqdan bilasan?

- Avval aytganimday qo`lim uzoqqa yetadi. Otamning yolg`iz qiziman, har qanday istagimni bajaradi... Istasangiz siz odamlar nazlida o`lasiz, keyin esa boshqa qiyofada, boshqa odam bo`lib yashashingiz mumkun... Jarrahlik rivojlangan... Yordam bera olaman...

- - Keragi yo`q, o`zligimcha qolganim maqul... - yigit miyg`ida kulib, uyoqdan bu yoqqa yura boshladi, - Tajubdama, nima uchun, biror manfatsiz menga yodam bermoqchi bo`lyabsan?

- Balki bu taqdirimizga yozilgandur!

- Taqdir... Juda qiziq, negadur senga ishongim kelyabdi... Menga aytginchi shula haqida qayerdan bilasan?

- Inson bor ekan, u olam sirlarini bilishni istaydi. Bu yo`lda u izlanadi, qidiradi hatto fazoga uchadi, dengizga shung`iydi... Onamda bor bo`lgan olamga qiziqish mening vijudimga singib ketdi. Onam kupgina sirli hududlarga bo`lgan ilmiy izlanishlarni moliyalashtirdilar. Onami yuqullaridan ilhomlandim, o`zimni nimalarga qodir ekanligimni bilgim keldi. Hatto bu yo`lda jurnalistika sohasida o`qidim ham. Aynan shu kasbim tufayli, sizni topdim. Meni qiziqtirayotgan narsa o`sha siz bo`lgan orol... Shu haqida bazi malumotlarni qidirdim, ko`pgina afsona, cho`pchaklarni o`rganib chiqdim...

- Demak shuhrat istabsanda?

- Avvaliga shu istak bilan yonizga kelgan edim... Endi esa yo`q...

- Nima uchun, fikring o`zgardi?

- Rosti, sizni qotil deb o`ylagan edim. Osonogina ichidagilarni bilib olaman deb o`ylagan edim...

- Bila olganingdan nima foyda? Men aytgan orol hech bir haritada yo`q ekan. Uni, hech bir suniy yo`ldosh ham topa olmagan... Bekorga shov-shu ko`rganing qoladi...

- Muddiy taminotda muammom yo`q, bemalol tekshirib ko`ra olman... Bordiyu biror ish chiqmagan taqdirda ham, yaxshi bir kitob uchun mavzu bo`lishi mumkun... -ayol jilmaydi, - Yo`q demang Farruh...

- Mayli u holda yodimda uzoq qolishingga to`g`iri keladi... Avval bu voqeagacha bo`lgan davirni so`zlab berman...

- Jon deb tinglayman... - ayol kiravatga yaxshilab joylashib oldi, - Eng boshida so`zlang...

SITSILYA OROTLIGA SAYOHAT...

FARRUH:

- 18 yoshimga qadar, ota onam bir joyda muqum yashamas edilar... Goh O`zbekistonda bobomnikida, goh Italyada turli shaharlarida yashar edilar. To otam Farhod M..ov, Italyada birga o`qigan do`stlari Lorenzo Pereni, Demetrio Ballardinilar bilan katta bir Karparatsiyaga asos solmagularigacha...

Bolaligim bobom va buvimni yonida o`tgan. Qo`rqmay ayta olaman, ularning hayot saboqlarida to`yingan bilim buloqlaridan yaxshigina chanqoq qondirdim. O`sha kezlari, endigina o`n sakkizni qoralagan, yoshlik, g`o`rlik tinch qo`ymadigan, shirin orzular qanotida uchuadigan yigitcha edim.

Ota-onam yonlariga chaqirishdi, men esa ular tomon qanot qoqdim. Anig`rog`i samalyotda uchdim...

ITALYA qanday go`zal shahar, bektakror. Niyapilidagi naq saroyga o`xshash kattakon villada ota-onam bilan yashay boshladim...

Shahar naqadar go`zal, shu bilan birga makru-hiyla makoni. Undagi, qudratli kuchlari, yaxshi ahloq-odob egasini ham hiylalar ila o`ziga chorlaydi. Tungi shahar, chiroqlarining porlob turishi, yuraklarga sevilgan ko`zlarning ishvali boqishidan kam tasir qilmaydi...

G`o`rligim sabab, bir onga bobom o`g`itlari yodimdan chiqarib, ko`pgina ahloqsiz ishlar qo`l urdim...

Jozo tariqasidan yana ota-onamdan uzoqqa badarg`a bo`ldim. Otam Londinga o`qishga yubordilar. Bilim olishim davomida, bobomning o`gitlari menga juda qo`l keldi. O`zbekimning, ahloq-odobi, har yerda hurmat-izzat topishimda bosh dastak bo`ldi. A`lo baxolarda o`qishni tamomlab, O`zbekistonga qaytdim...

Bobom yaratgan, kattakon olmazor bog`lar, so`lin maskanlar, bokira tabiyat, mehribon bobo va buvijonlarim.. Albatta yoshlikdagi muhabbatim, men yoqtirgan, Muhabbat ismli qiz...

Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-

O‘xshash hikoyalar