Noza... (tanlov uchun) ΞEgoisteΞ

Eshik taqillashi butun bir hayolat olamimni buzib yuborgudek qildi. Hisob-kitobga kirishib ketganimdan, qanday qilib "kiravering" deganimni bilmay qoldim.

-Afzal Akramovich! Majlisga aytilganlar yiģilib bölishdi. Ular sizni kutishmoqda.

-Yaxshi. Ularga ayting, yangi loyihamiz haqida takliflarni tayyorlab turishsin!

-Xop böladi Afzal Akromovich!

Hisob-kitoblarimni bir chetga yiģdimda, sal qolsa esimdan chiqarayozgan majlis tomon yöl oldim.

Majlislar zali odamlar bilan tölgan, faqatgina mening kursim bösh turar edi. Xonaga kirishim bilanoq, hodimlarim örnidan turib menga hurmat bildirishdi. Jasadimni kursiga tashladimda, öng tomonda ötirgan kotibamdan hisobotlarni oldim.

-Hööösh, -asta varaqlay boshlarkanman, közi ola-kula bölayotgan hodimlarimga bir qarab qöydim. -Eksport qilinayotgan yangi mahsulotlarning röyxati qani? Negadir körmayabman?!

Hamma jim. Hisobotni yopib birma-bir hodimlarimga köz yugurtirdim.

-Savolim tushunarsiz böldimi?

Nihoyat Feruza ismli kotibam istamaygina örnidan turdi.

-U röyxat hali tayyormas edi Afzal Akromovich.

-Menga hoziroq ösha röyxat kerak! Mana shu majlisda u qölimda böliwi kerak edi. Mahsulotlarimiz narxini kursga qarata boshqara olmasak, bizga savdo-sotiqning nima keragi bor? -shunday deb, ovozimning boricha baqirdim. -Bugun kechgacha ösha röyxat qölimda bölishi kerak. Chunarlimi hammaga?

Xonadan hech qanday nido chiqmagach, peshonam ikki chetini changalladimda, kotibamga qöl uzatib ishora qildim.

-Ertangi uchrashuvlar röyxatini bering!

-Hop böladi! Ertaga faqatgina bitta uchrashuvimiz bor. Biz hamkorlik qilayotgan yangi loyihaning muhandislari! Lobar Tursunovnaning kompaniyasi.

-Yaxshi. Restoranga qönģiroq qildingizmi?

-Hm. Joy buyurtirdim.

-Yaxshi. Bu hamkorlarni yaxshi kutib olishimiz kerak. Nozik tabli insonlar ekan... Yana bir-ikki oģiz gap va ikir-chikirlardan söng, majlisni ham tugatdim. Öz ofisimga borar ekanman, amaliyot ötashga kelgan qizlar chuğurlashib har qayoqda ötirishardi. Bir-biridan gözal va shirin bu qizlarni körib, bahru-dilim ochilib ketardi. Shu galgi bahor fasli menga nimagadur köproq yoqayotgandi. Chunki, ishxonamga kelgan bu suluvlarga qarab közim töymasdi. Kiyimlari ham özlariga yarashib, qomatlarini yaqqol körsatib turardi. Endigina 17-18ga tölgan qizlarni bu qomatlari, huddi modellarnikiga öxshar, tepadan-pastga bir maromda tushib bölmasdi. Nega yosh qizlarga qarayabman, özim bilmayman. Yoshim ham 37ga chiqganda, bu qilayotgan qiliģim yaxshimasdi. Ofisim oldida ötiradigan ikki kotibam ham ofatijonlardan. Har kuni ishdan chiqib qandaydir yigitlar bilan ketishadi. Ammo ularga mening közim örganib qolgan. Shuning uchun ish buyurish va döq urishdan nariga ötmayman. Ishxonaga turli kalta-kulta ochiq kiyimlar kiyib kelishganda ham, zimdan nazar solib qolishimni hisobga omaganda, umuman qaramayman. Nimalar deyabman özi, oilali böla turib, bunday gaplar, bunday qiliqlar... Ehhh... Bunday bölishiga men sababchi emasman. Bu ishlarga Holida, ya'ni xotinim sababchi. U menga sönggi paytlarda boshqacha munosabatda bölayabdi. Töshakda ham juda sust. Uyga borganimda ham avvalgidek kutib olmaydi. Tez-tez janjallashadigan bölib qolganmiz. Shuning uchun ham hayolim va hayotimga boshqa ayollar suqulib qolgandek edi...

Kun böyi shunday hayollar bilan bölib, kech bölganini bilmay qolibman. Tashqariga qarasam köcha chiroqlari yongan, qosh qorayib, kech ham tushib qolgan ekan. Kompyuterni öchirib, qoģoz va hujjatlarni saranjom qildimda, uyga yöl oldim...

Uyga kirar ekanman, birinchi bölib bolalarimning ovozi quloģimga chalindi. Nimalarnidir talashayotgan bu ikki öģlimning ovozlari, meni biroz tetiklashtirganday böldi. Men tomon yugurib kelayotgan öģillarimni, birvarakayiga dast kötardim.

-Assalomu alekum! -dedi ikkovi baravariga.

-Voleykum assalom. Yana topolon qilyabsizlarmi?

-Akam meni ahmoq dedi Dadaaa!

-Ahmoq emassan ikkoving ham!

-Bizga nima olib keldingiz?

-Mana bu senga, yashili esa ukannga!

Chöntagimdan ikki dona shokolad chiqarib, bolalarimga tutqazdim. Kostyumimni yechib, oshxonaga kirdim. Xotinim qozonning tepasida edi. Bir qölida kapkir bölsa, ikkinchi qölida telefon. Tinmay gap sotardi, oshxonaga kirganimni ham bilmadi. Qattiqroq qilib yötalib qöydim. Shundagina ortga qaradi va:

-Assalomu alekum dadasi, yaxshi keldingizmi? -Yaxshi. -dedim qisqa javob qilib.

Kelganimni ham payqamadi beparvo. Oshxonadan chiqib, yotoqxonaga yöl oldim. Kiyimlarni almashtirib, mehmonxonaga kirdim. Kechki ovqatga oilaviy ötirdik. Laganni tagi köringuncha, palovni paqqos tushurdik. Dasturxon yiģilgandan söng, bolalarni yotoģiga kuzatdimda, tashqariga toza havoga chiqdim. Tamakini tutatdimda, hovlida biroz sayr qildim. Bahorning havosi dilga hush yoqardi. Töyib-töyib nafas oldimda, yana tört devor orasiga ravona böldim...

Yotoqxonaga kirdim, yengil yotoq kiyimlarimni kiyib, televizor köra boshladim. Hech qancha vaqt ötmasdan, Holida kirib keldi. Yaltiroq matohlar bilan bezatilgan libosini asta yechdida, tungi och pushti libosini kiydi. Astagina yonimdan joy oldi. Uning etagi tagidan körinayotgan oyoqlari, bir tekisda yoyilgan sochlari, televizordan köz uzishimga majbur qila boshladi. U narigi tomonga ögirilib yotib oldi. Bu qiliģi meni jaxlimni chiqardiyu, lekin indamadim. Anchadan beri qöshilmaganimiz sabab shunday qilayabdi menimcha. Nima bölganda ham, bugun u bilan birga bölishim kerak. Oradagi gina-arazlarni shu kecha yiģishtirishga qaror qildim. Uning nim ochilib turgan yelkasiga asta qöl tekkazdim. Yelkasidan mayin siqdimda, qöliga ohista tushdim. Qölidan özim tarafga tortdim. Yuzi köringanidan söng, yuqorilab yuzidan öpdim. Qölimni belidan ötkazib özimga töģriladim. U tomonga ozgina surildimda, oyoqlari orasiga bir oyoģimni qöydim. Uni közi boshqa tomonda, garderobdan nimanidur izlayotgandek edi. Oramizdan ötgan bir tutam araz sababmi, yo boshqa sabab bölganigami, u shunday ģalati qiliq qilardi. Qöl harakatlarini yomon körsamda, uni biroz bölsa ham özimga oģdirishga harakat qildim. Beliga qölimni jönatib, asta tepaga siladim. Shu harakatdan töxtamasdan, oyoqlari orasiga butunlay kirib oldim. Orani kengroq qildimda, qulayroq joylashdim. Özimning pastki ich kiyimimni yechdimda, uni sonlarida yuqoriroqqa tortib, a'zolarni bir-biriga töģirlagan edim, u oyoqlarini qayirib oldi. Hayollarim yoppasiga buzilib ketdi.

-Bu nima qiliq? -dedim hayrat ohangida.

-...

-Menga qara! Senga savol berdim. -Hohlamayman!

-Nega axir?

-...

-Sababini ayt!

-Charchadim.

-Juda ham yaxshida!

Jaxl ustida öz joyimga qaytdim. U ham ögirilib yotib oldi. Har safargidanda hunukroq bölgan bu holatni, sukunat bilan hatlab ötgim kelmasdi.

-Bu birinchisi emas, shuni bilsang kerak?!

-... -indamadi. Oyoqlarini bukkanicha narigi tomonga qarab yotardi.

Hafsalam ham pir böldi. Foydasi yöq xotinimga gapirgim ham kelmadi. Bugungi tunni boshqacha kutgan edim. Shu kunlarim orasidagi ajralib turuvchi böladi deb öylagandim. Hozir esa, aksi yuz berdi. Asablarim taranglashgani yetmagandek, asbob ham tarangligini hali yoqotmagandi. Shunday hayollar bilan shiftga termulib, oz muncha vaqtda uhlab qolibman...

Odatdagidek 06:30da közlarim ochildi. Pardalar ortidan quyosh enurlari bilinar-bilinmas yaltirardi. Örnimdan turib xona derazalarini ochdim. Xonani egallagan toza havodan nafas oldimda, kiyimlarimni almashtirdim...

Nonushtadan turganimdan söng, öģillarim bilan bazör xayrlashdimda, ishxonaga ravona böldim. Xotinimning kechagi qiliģidan söng, uydan chiqishim bir muncha yengillashtirdi. Ishxonaga yaxshi kayfiyatda kirishga qaror qildim. Eshikdan kirar ekanman, kechasi bilan meni qiynagan savollar va hayollar aksi gavdalangan yuzimni, yaxshi tomonga özgartirdim. Yasama kulgu ila ishxonaga kirdim. Hodimlar bilan salom-alik qilib, töģri ofisimga yöl oldim. Eshigim tagida ikki kotibam jilmayib salom berishdi. Ular bilan ham salomlashib, xonamga kirdim. Xonamda yana yolģizman. Negadir shu kunlarda tez-tez özimni yolğiz his qilyabman. Hujjatlarimni közdan kechirdimda, ishlarimni boshladim...

Soat 11:30. Tushlik vaqti yaqinlashmoqda. Bugun muhandislar bilan uchrashuv bor. Asta yölga chiqsak ham bölaveradi. Kotibamni chaqirdimda, tayyorgarlik körishini tayinladim. Besh daqiqa ötar-ötmas, ishxonadan chiqib ketdik. Men, haydovchim va kotibam, restoranga yöl olgandik. Kelishilgan joyga yetib kelib, kotibam bilan mashinadan tushdik. Restoranga kirib, buyurtma bergan joyimizdan joy oldik. Restoran ichi shinam va chiroyli yasatilgan ekan. Stol ustidagi bezaklar va idishlar ham bir-biriga mos. Biz tört kishiga möljallangan dumaloq stolda ötirar edik. Chap tomonimda kotibam ötirar edi. Ikki stol esa hozircha bösh edi. Restoran eshigi tagida, biz kutgan insonlar ham paydo böldi. Örnimizdan turib, hurmat ila kutib oldik. Ikki ayol ekan.

-Hush kelibsiz, kelinglar!

-Assalomu alekum, kutib qolmadingizmi?

-Aslo, yaqindagina shu yerdan joy olgandik. Marhamat!

-Tashakkur!

Qiziq! Oldingi safar bir yigit va bir ayol kelishgandi. Bu safar manavi qiz ham qöshilibdi. Hoynahoy kotibasi bölsa kerak, yosh körinayabdi. Ammo shu körinishining özidayoq, menda ancha-muncha taasurot qoldirdi. Sochlarini tepaga tortib turmaklagan bu qizning, kulayotganidagi körinayotgan kulgichlari, meni fikrimni jalb qilardi. Kotibam bilan salom-alik qilayotgandagi mayda tebranishlari, yuz harakatlari va lablarining shitirlashi, aqldan ozdiradigan darajada betakror edi. Biroz termulib ötirganimdan söng, noqulay holatga tushmaslik uchun undan közimni uzdim. Uning boshliģi, ya'ni bizning hamkorning suhbatini ola boshladim.

-Yaxshi yetib keldingizlarmi?

-Ha rahmat, özingiz tuzukmi?

-Omonlik shukur! Sizdek hamkor va mijozlar bilan muloqotda yuribmiz.

-Bor böling! Bizni ishlar ham bitib qolibdida unda!? -"Aytilgan vaqtda bitirmagan nomard" degandimku sizga!

-Yaxshi. Sizning kompaniyangizni tanlab adashmabmiz! Shahnozaxon hujjatlarni olingchi!

Shahnoza... Demak, ismi Shahnoza ekan. "Shahnozalar..." deb bekorga qöshiqlar aytishmas ekanda. Bu ismni oz muddatga unutdimda, maqsadga köchdim.

-Shoshilmang mehmon! "Avval taom..." deganlaridek, birinchi dasturxon bilan suhbat quraylik! Shu vaqt mobaynida ishni ham bir yoqlik qilamizda!

Bu ayolni köpdan beri taniman. Ayol kishi bölsa ham, ishni döndiradi. Biznes olamida tanigan ayollarimdan biri mana shu. Hozir ham har nafasida ishni öylayotgani aniq. Mening esa, ishni öylayotgan hayollarim, Shahnozaxonga ketib qolayotgandi. Sochlari buģdoy rangidagi bu gözalning, ģuncha lablari ora-orada jilmayib turardi. Menga qaraganida, özimni boshqa yerga qarayotganday qilib qöyardim. Ofitsiantni chaqirdimda, kelishilgan taomni olib kelishiji söradim. Dasturxonda ovqat köringanidan söng, asta sanchqilar ham qölga olindi. U yoq, bu yoqdan gaplashib ötirardik. Orada ishni ham bir uchini chiqarib qöydik. Men esa Shahnoza tomosha qilardim. U kotibam bilan gaplasha turib, zimdan menga nazar solardi. Mening tez-tez qarashlarim, uni axiri shu kuyga solgan edi. Men ham uning dumaloq közlariga, ģuncha lablariga, qayrilma qoshlariga, kipriklariga va olmadek tarang yuzlariga qarab qöyardim. Közlarimiz bir-biriga tushib qolsa, u menga boshini silkitib, qandaydir yoqimli ishora qilardi. Uning harkatlari judayam nozik va ohista edi. Madaniyatli qiz ekanligi körinib turardi. Qöllarining chiroyli harakati ham, jonni oluvchi manzaradek körinardi. Borgan sari u menga har bir harakati ila yoqib borardi. Oilali odam begona qizga qarashim ģalati bölsada, men bu ishimdan aslo uyalmasdim. Aksincha, bu menga yoqardi. Men u u qizni telefon raqamini yoki manzilini olishim kerak edi. Menga befarqga öxshamaydi. Qarashlari boshqacha bu makkora qizni. Yo menga shunday tuyulayabdimi? Buni sinash uchun, stol tagiga asta nazar soldim. Kalta yubka tagidagi oyoqlar, közlarimni quvnatib yubordi. Ötirgan stulimni biroz oldinga surdimda, uning baland poshna kiygan oyoģini asta bosdim. U darhol oyoģini tortib oldi. Yuzida esa tabassum paydo böldi. Men hech kim payqamisin deb, stol atrofidagi boshqa odamlarga qaradimda, unga ohista közimni qisib qöydim. U yana jilmaydi. Boshliģiga zimdan qarab qöydida, menga qoshini qoqdi. Bu qiliqni umuman kutmagan edim. Ammo sir boy bermay, men ham yana köz qisib qöydim. Imo-ishoralar ketma-ketligi tugaganidan söng, chala qolgan ish masalasini gaplashdik. Uzil-kesil hal qilingan masalalar, imzolangan shartnomalar, mening ongimga deyarli yetib kelgani yöq edi. Chunki, hozir ongimda faqatgina Shahnoza edi. Mehmonlar bilan quyuq xayrlashgach, ortga, ya'ni ishga qaytdik. Yölda ketar ekanmiz, uni na raqamini, na manzilini ololmaganim alam qilardi. Hayollarim bilan band bölishga izm bergan sukunatni, kotibam ajoyib savoli bilan buzib yubordi.

-Manzur tutasiz Afzal Akromovich! Lobar Tursunovnaning kotibasi sizga tanishmi?

-Tushunmadim!?

-Kotiba qizni aytyabman.

-Uni birinchi marta körib turibman. Nega sörayabsiz?

-Özim shunchaki. Sizga qarashlari boshqacha edi.

-Bemani gaplarni yiģishtiring!

-Kechirasiz!

Kotibamning bu ilmoqli gapi, menga chuqur ta'sir qilgandi. Nahotki, u bilan köz urushtirganimizni payqagan bölsa... Ishxonaga ham yetib keldik. Mashinadan tushib, ishxonaga kirar ekanman, kotibamga yuzlandim.

-Barcha yangi hujjat va shartnomalarni nusxalang! Kechgacha ish stolim ustida bölsin!

-Hop böladi Afzal Akromovich!

Xonamga kirib, qoģoz olamimni titkilay boshladim. Hech qanday vaqt ötmasdan, telefon jiringladi. Shoshqaloqlik bilan jiringlayotgan telefon göshagini kötardim.

-Allo!

-Allo! Afzal Akromovich! -bu yaqindagina tugatgan uchrashuvimizdagi Lobar opa edi.

-Eshityabman!

-Bezovta qilmadikmi?

-Aslo. Birorta kamchilik böldimi deymanda!?

-Aytarli yöq. Men boshqa masala böyicha qönģiroq qilayabman. -Xösh, quloģim sizda!

-Yangi xabarlarga qaraganda, koreyalik hamkorlar bilan shartnoma tuzibsizmi?

-Xa. Dastgohlar böyicha professionallar.

-Buni men hozirgina eshitdim. Shuning uchun ham sizga endi qönģiroq qilayabman.

-Xaaa. Uchrashuvda aytmaganingizga hayron bölgandim.

-Shu hamkorlarga, bizning fabrikani ham qiziqtirib qöyishingizni sörab qönģiroq qilgandim. Bizda ham barcha qulayliklar bor.

-Xa töģri. Ularga bu taklif ma'qul kelishi aniq. Yaxshi öylabsiz Lobar Tursunovna.

-Men ham yangi dastgoxlar yordamida ishlasam, mahsulotim chet el standartiga mos darajaga kötarilar degan umidda edim. -Töģri öylabsiz! Ammo ular bilan muloqotga kirishish oson narsa emas. Ularga oldin bu narsa haqida habar berish, sizning fabrikangiz ma'lumotini yetkazish kerak.

-Shuning uchun ham sizga qönģiroq qildim. Bu ishda yordam berarsiz degan umid bilan.

Ayyor biznes ayolining gaplari puxta öylangan ekan. Unga yordam berishim mumkin. Ammo "nima evaziga?"

-Bilasiz Lobar, biz biznes kishilarimiz! Chorak qadamni ham öylab bosamiz. Chet ellik hamkorlarimga sizni tanishtirganimni nima foydasi bor menga?

-Kechirasiz Afzal Akromovich, bu ish siz uchun hech qanday muammo emasku!

-Xa. Ammo bu ishni qandaydir "hech narsa" evaziga qilgim kelmayabdi. -Ammo menda sizga tavsiya qiladigan hech narsa yöq. Aksiyalar va hamkorlik shartlarini bugun kelishib oldik. Hammasi yangidan belgilandiku.

-Shuning uchun ham yöq deyabman.

-Demak "yöq" deyabsiz.

-Shunday. Zarur gapingiz bölmasa göshakni qöyaman.

-Soģ böling!

Göshakni qöydimda, ayyor xotinning gaplariga negadir kulgim keldi. Menga uning iltimosi qiyin emas edi. Ammo shunchaki bir qönģiroqda "ha" degim kelmadi. Tösatdan yana qönģiroq jiringladi.

-Allo!

-Allo! -yana ösha Lobar opaning ovozi. -Afzal Akromovich, menda bir taklif bor.

-Hmmm. Yana qanaqa taklif. Bugun siz bilan ancha köp gaplashdik. -Ajoyib taklif! Men sizga aytgan iltimosim evaziga...

-Hösh, hösh...

-Faqat aybga buyurmaysiz. Bu faqat ish uchun.

-Aytaveringchi!

-Shahnoza.

-Shahnoza!?

-Ha. Men uni evaziga beraman.

-Tushunmadim sizni Lobarxon.

-Kotibamni aytayabman.

-Nima siz "odam savdosi" bilan shuğullanayabsizmi, ish uchun menga tirik jon taklif qilasiz?!

-Afzal Akromovich! Özingiz aytganingizdek, maqsadga imkon boricha erishishga harakat qilish kerak.

-Haaa. Shunday deng, demak... Boshlamoqchi bölayotgan ishingizdan uyalmaysizmi?

-Biznesim va ishchilarim uchun yöq, özim uchun esa uyalaman. -Hösh, u qizni menga nima yordami tegadi.

-Buni özingiz yaxshi bilasizku, restoranda köz urishtirib ötirganingizni yaxshigina payqadim.

-Sezgir ekansiz. Ammo meni kechirasiz Lobarxon. Men yosh bir qizni hayotini badnom qilgim kelmayabdi. Shundoq ham oilamdagi ahvol yaxshi emas.

-Uning hayotidan havotir olmang! U turmushi öxshamay eridan ajrashganiga besh oy ötdi. Siz haqingizda gapirsam jonlanib ketadi. U bilan ötgan vaqtingiz siz qimmatli bölishiga ishonaman.

-Shunaqa deng!

-Huddi shunday Afzal Akromovich!

-Men... Men...

-Demak, rozisiz!?

-Ha desa ham böladi!

-Unda uning telefon raqamini yozib oling! ... Qachon körishishni özingiz hal qilasiz! Koreyalik hamkorlarni esa, kechiktirmaysiz degan umiddaman...

Göshak qöyilganidan söng, öngimda bölayotgan ishlardan hayron qoldim. Hayollarim malikasiga aylangan bu qiz, endi qanchadur muddatga menikiga aylanadi. Ishonish qiyin. Darhol raqami yozilgan qoģozni qölimga oldimda, gözalga qönģiroq qildim. Ikki dona gudokdan söng, telefondan judayam mayin ovoz eshitildi.

-Allo...

Oradan ikki kun ötdi. Kelishilganidek, uning uyiga yetib keldim. Kech ham tushib qolgan, qölim töla har-xil mahsulot va ichimliklar. Shirinliklar ham yöq emas. Uning köp qavatli uyidan, törtinchi qavatga kötarildim. Eshigiga "38" yozilgan eshik tugmasini bosdim. "hoziiir" degan mayin ovoz ichkaridan eshitildi. Zum ötmay eshik ochildi. Ichkarida Shahnozaxon sochlarini tarab turardi. Ustida bor-yöģi tungi halat, sonlari deyarli ochiq.

-Assalomu alekum, kiring marhamat.

Eshikdan kirmasimdan ehtirosim ishtaxasini qitiqlab ulgurgan bu libosi, tunda menga kerak bölmasligi haqida öylab, özimga keldim. Mehmonxonaga kirdim. Meni chiroyli kutib olish uchun har hil ishlar qilgani, özidan va mexmonxonasidan ma'lum edi.

-Afzalaka, chiroyli bezatibmanmi?

-Shahnozam, bizga bu xonani keragi yöqku, ovora bölibsanda. Menga yotoqxonani bezatib bersang bölgani jonim.

-Yotoqxonani bezagi özimizku Afzalaka!

Bu gapidan söng, özimni bosa olmadim. Qölimdagi harajatni stol ustiga qöydimda, unga yaqin bordim. Endi quchoqlamoqchi edim, u nari qochdi.

-Töhtang, hali tayyor emasman. Erta kelibsiz. Choy damlaganman ichib turing, hozir chiqaman.

U shunday dedida, men turgan xonaning yonidagi xonaga kirib ketdi. Men choy quyib bir-ikki höplam ichdimda, javondagi suratlarni tomosha qila boshladim. Shu payt telefonimga xabar keldi. Kimdan ekan deb ochsam, Shahnozadan ekan. U yerda "sizdek sabrli odamni körmaganman" deb yozilgan ekan. Bu xabardan söng, oyoqlarim özimga böysunmagan holatda yotoqxona tomonga yurib bordi. Eshikni betoqatlik bilan ochdimda, kirganimga pinagini buzmay, oyna qarshisida sochini tarayotgan qiz oldiga bordim. Uni ortidan shartta kötardimda, ikki qadam naridagi ikki kishilik krovatga otdim. Qiqirlab kulib krovat örtasidan joy olgan qiz, oyoqlarini men tomonga chözib yotib oldi. Men kostyumimni yechdim, galstukni yechdim, kamarni böshatdimda, uni oyoqlaridan özimga yaqinroq tortdim. Qölidan ushlab gavdasini tik qildimda, yuziga yopishdim. Iyagidan boshlangan öpichlar, lab sohasiga kelib biroz töxtab qoldi. Bolday totli bu lablarni sörib töymasdim. U esa, bu orada mening köynagim bilan shuģullana boshladi. Tugmalarni bittalab yechganidan söng, maykamni ham tagidan kötardi. Men ikki soniyaga uning lablaridan labimni uzdimda, maykamni yechib uloqtirdim. Yana

lablar bir-biriga ulandi. Endi Shahnoza mening badanimdan qattiq quchoqlagan, ba'zida badanimni silagan holatda öpishar edi. Bösalarimiz orasiga uning tillari ham aralashib ketishi, mening ehtirosimni yanada oshirardi. Bösalarni bir zumga töxtatmasdan, jononning tungi libosi ichiga qölimni suqdim. Ooo... Men anchadan beri tegolmayotgan kökraklar. Hattoki, ustida kamari ham yöq ekan. Shaxsan men uchun tayyor qilingan kaftimdek kökraklarni, bor kuchim bilan eza boshladim.

-Mmm. Sekinroooq, bunchalik qiynamaaang! Uning ehtirosli ovozlari asta yangray boshladi. Kökraklarni birini, bir qölimdan ozod etdimda, u