tungi.ru

МАРДИКОР КИЗ кисса: 13 кисм. (Реал вокеа)

��йига кетмокка чогланган Мохигулни Назокат опа тухтатди:

- Кетмай тур. Бугун мехмонлар келади. Менга хозир ёрдам берасан!

- Кеннойи, кеч буп коляпти, кейин кандок кетаман?

Бека тундлик билан деди:

- Маршруткалар кечки унгача катнайди Хозир эса энди етти булди.

...Беканинг феълини яхши билган Мохигул ортик лом-мим демади. Хизматкор киз таом ва хар хил пишириклар тайёрлашда бекага кумаклашди. Мохигул ишлар экан, тез-тез атрофга урлай бошлаган коронгилик сари карар ва мехмонларнинг хамон келмаётганлигидан танг эди. У хонадон сохиби Бурхон ака билан бундай келишмаганди. Чунки Бурхон ака хам бу кизнинг кеч булганда тентираб юрмогини истамаганди. Аксига олиб у хозир ишда, йукса уйига шошаётган Мохигулнинг жонига оро кирармиди...

Кеч соат саккизга якин мехмонлар кириб келишди. Булар-уч кишидан иборат аёллар, Назокат опанинг дугоналари эди. Мехмонлар мехмонхонага кадам ранжида килаётган он Мохигул аллакандай пишириклар билан овора булиб куймаланарди...Назокат опа ошхонага шошиб кирди-ю:

- Тайёр буп колдими, яхши...тез-тез бул, - деди ва чеккада суппайиб турган кизига юзланди:

- Сен хам анграймасдан Мохигулга ёрдам бер. Дугоналарим далаховлимизга озиб-ёзиб энди келишди. Уялтириб куйманглар..Шахло! Сенга айтяпман, мана буларни мехмонларнинг олдига олиб бориб куй.

Шахло онаси тутказган патнисдаги егуликларни кутариб чикиб кетди. Назокат опа Мохигулга баъзи курсатмаларни тайинлагач:

- Овкат пишса, узинг олиб чикарсан. Мен мехмонларнинг олдида булай, деб мехмонхона сари равона булди.

Орадан бир оз вакт утиб Мохигул уй бекаси тайинлаганига биноан туртта косага шурва сузиб патнисга териб кутарганча мезбон ва мехмонларнинг шух-шодон кулгиси янграётган хона сари одимлади.

- Ассалому алайкум, - Мохигул шундай дея кириб борди. Шу он унга ажабланганча бокиб колган аёлни пайкади. Давра узра унга донг котиб тикилиб турган нигох таъсирида Мохигул илкис таомлар турган патниси кулидан тушириб юбораёзди. У нихоятда эсанкираб колганди. Кизгинанинг типирчилаб колишига сабаб булган нигох сохибаси Муямсар опа эди. Зум утмай мехмон аёлнинг юзидаги ажабланиш ифодаси урнини кахр ифодаси эгаллади. Унинг караши бир вактлари Ойсулув опанинг Мохигулни мардикор бозорида кузатган карашидан-да баттар совук эди. Мохигул Муяссар опадан кузини олиб кочар экан, кулидаги таомларни столга куйди. Сунг бу нохуш вазиятдан тезрок кутулмок максадида эшик томон йуналаркан, Муяссар опанинг Назокат опага берган саволини эшитди: - Бу киз ким булади?

- Хизматкоримиз.

Ушбу жавоб Мохигулнинг кок юрагига отилган ук булди. У ошхонага чиккач, фаромуш холатда деворга суянгач, киприкларини бир зум юмди. Туйкус ошхонага кириб колган Шахло унинг хоргин, окариб кетган чехрасига назари тушиб суради:

- Ха, тинчликми, тобингиз йукми?

Мохигул Шахлога мунгли бокаркан; деди:

- Шахло, илтимос, мехмонларга узингиз каранг!

- Хуп, - Шахло шундай дея онасининг Мохигулга нисбатан чакиригига биноан чикиб кетди. Шурлик хизматкор киз шу билан кутилмади. Бир оздан сунг Муяссар опа ошхонага кириб келиб ундан хожатхонани курсатишини суради. Сунг ховлига чикишгач, сал олдинрокда йул курсатиб кетаётган Мохигулни тусатдан билагидан ушлаб тортди:

- Хали бунака хунарларинг хам бормиди?! Аъзамга бунака паст ишлар килишингни хам айтмаганмидинг? Сен углимнинг бойлигига учиб бошини айлантиргансан чоги...

Муяссар опа ушкирар экан унинг огзидан анкиётган арок хиди Мохигулнинг димогига уриларди. Киз унинг чангалидан юлкиниб чикар экан, аламзадалик билан:

- Нега тухмат киласиз?! Углингизнинг узи... - дегач, ортик гапиролмади ва шартта бурилиб бу берахм каландимог аёлни тарк этди.

- Хали топган кизинг шу булдими?

Онасининг бундай таънасидан Аъзам хайрон бокди.

- Ха, ойи, чап ёнингиз билан турдингизми? Дабдурустдан...

- Дугоналарим олдида мени иснодга куймокчимисан?!

- Тушунтириб гапирсангиз-чи, нима булди?

Муяссар опа латта билан ураб олган бошини чангаллади ва деярли бакириб деди:

- Топган кизинг дугонам Назокатнинг хизматкори экан-ку!

- Ойи! - Аъзам онгига келган уйдан шошиб колди.

-Мохигулга каттик гапирмадизми???

Муяссар опа захархандалик билан ушкирди;

- Уни бопладим! Ховлида чикариб пустагини кокдим. Яхшиямки, Назокат унга совчи булиб борганимни билмайди йукса топганинг шу булдими дея роса устимдан куларди.

Онасининг кейинги сузлари Аъзамнинг кулогига кирмади. У иргиб урнидан туриб онасининг хай-хайлашига карамай кучага отилди. Машинасида кетар экан, Муяссар опанинг Бопладим, ховлига чикариб пустагини кокдим деган ахмокона сузлари онгида чарх урар ва тезрок Мохигулни топиб онаси учун кечирим сурамокка ошикарди. Аъзам махбубасини хар доимгидек куча бошида кутди, бирок киз хадеганда куринавермади. Кутилмаган дилхира вазиятдан гангиб колган йигит хатто Мохигулнинг хизмат жойига хам бопмркка жазм этди. Аммо бу хатти-харакати билан кизни Назокат опаларнинг олдида каттик хижолатга куйишини ва бундан унинг жахли чикиши мумкинлигини уйлаб кароридан кайтди.

Аъзам Мохигулни канча вакт кутганини билмасди. Бу вакт ичида у ярим кути сигаретни чекиб булаёзди. Шу пайт кучани уз тароватига, Аъзамнинг кунглини эса кувончга тулдириб Мохигул пайдо булди. У йигит томон келар экан, юзидаги гамнок ифода тобора якколлаша бошлади.

- Аъзам ака, йулимни иккинчи пойламанг, - деди Мохигул жавдираб турган Аъзамга рубару келгач.

- Биламан, онам сизни каттик хафа килган, - Аъзам курсинди. Лекин ишонинг, энди бу бошка такрорланмайди.

Мохигул хомуш бош чайкади.

- Шунака булиши тайин эди. Бу нарса барибир качондир содир буларди. Сиз менинг нима иш килишимни тула-тукис онангизга етказмагансиз. Мардикорда ишлашимни эса...

- Мохигул...

- Гапимни булманг! Мен сизга бошида айтгандим. Бизлар турфа оламмиз.

Аъзам безовталанди:

- Мохигул, келинг, шу шахардан бош олиб кетамиз. Биргаликда мустакил равишда хаёт кечирамиз. Балки шунда бизларнинг орзу-умидларимиз йулида хеч ким туганок булолмас.

- Нега тушунишни хохламайсиз?! - деди эзилиб Мохигул. - Бу ахир енгилтаклар-ча фикрлаш эмасми? Балки сиз хам вакти келиб ёшлик хис-туйгуларига чалгиганингизни тушуниб менинг утмишимни юзимга соларсиз.

- Хеч качон.

- Илтимос, мени тинч куйинг. Сиз хали узингизга муносиб тагли-зотли кизга уйланасиз. Сунг у билан бахтли булиб мени унутасиз. Ушанда хаммаси уз урнига тушиб кетади. Мени тинч куйинг. Илтимос....

Мохигул ортик гапиролмади. Кизгина тез-тез кадам ташлаганча кетар экан, гуё мухаббат деб аталгувчи дарддан кочаётгандек эди. Аъзам Мохигулнинг ортидан Мохи, шошманг деганча колди. Йигит айни дамда махбубасининг кузларидан тошиб чикаётган шашкатор куз ёшларни артиб куймокдан махрум эди. Аъзам юраги сикилиб атрофга бокди. Аммо унинг кайгули нигохи хеч нарсани илгамади. Куз олдида факат Мохигулнинггина мунгли чехраси суръатдек котиб колганди. Атрофда оломон хар томонга уз кунлик ташвишларида изгиркан, уларнинг хеч бири ошик йигит даражасида азоб чекишмаётган эди....

Ярим тунгача углидан хавотирланиб мижжа кокмай утирган Муяссар опа дарвоза кунгирогининг жиринглашидан сергак тортди ва шошиб борганча дарвоза эшигини очди. Шунда у илк бора гирт маст холатда дарвозага суяниб турган углини куриб эсхонаси чикиб кетди:

- Вой болам, сенга нима булди?

- Ойи бугун...букиб ичдим, - деди Аъзам гулдираб.

- Машинанг кани? - хавотирланиб суради Муяссар опа.

- Таксида к...келдим.

Аъзам гандираклаб остона хатлади. Муяссар опа углининг куйнидан олар экан, ушкирди:

- Шунчаям ичасанми?! Бирорта туйга борганмидинг?

- Туй эмас....М....мен азадан к...келяпман. Ойи, биласизми сиз кимсиз? Сиз мухаббатимни к...котилисиз. - Аъзам шундай деркан йулакда "бу нима килик" дея дуч келган отасига парво хам килмади.

- Келдингми? - Назокат опа уйга кириб келган Мохигулни шундай карши олди. Намунча хаялладинг?

- Бувимнинг соглигини назорат килгани шифокор келганди, шунга...

- Э, узи шу бувинг хам сенгинани жуда кийнаб юборди-да, чамамда.

Назокат опанинг хайрихох сузи хам нихоятда совук оханг касб этарди. Бу эса у улмади, сен кутулмадинг дегандек маъно берди.

- Ха, майли, ишни иккинчи каватдан бошла. Менинг шахарда киладиган ишларим бор. Болалар тушликка келишса, музхонадаги овкатни иситиб бер. Дарвоке, хаммомда кирлар уйилиб кетди, ювиб куярсан.

Назокат опа пардоз-андозини килиб олмок максадида хонаси томон кетди.

Мохигул кунда бажарилавериб унга ёд булиб кетган вазифаси буйича ишга киришди. У иккинчи каватга кутарилди, хали хоналар саришталигига унчалик зарар етмаганди. Тугри, Шерзоднинг пала-партиш хонаси бундан мустасно эди. Шундок булса-да, Мохигул беканинг фармонига биноан хоналарни бир бошдан супириб-сидира бошлади. Бу орада пардоз-андозини маромига етказиб олган Назокат опа мен кетдим, эшикни кулфлаб кол дея овоз берди. Мохигул шошиб бориб бекани кузатиб куйди. Хайхотдек ховлида ёлгиз колган киз ишга шунгиди. У шу киска кунлар ичида руй берган нохуш таассуротлар исканжасида хамон уртанаркан, узини бу дилхираликлардан чалгитмокчидек тобора тезрок харакат килар, аммо гохида ишдан нохос тухтаб паришон булиб колар, сунг яна сергакланиб ишини давом эттирарди. Шу аснода икки соатча вакт утди ва эшик кунгироги жиринглади. Бу Шерзод эди. Шерзод эшикни очган Мохигулга бир кур назар ташлади-ю ичкарига кириб кетди. Бир оздан сунг унинг хонасидан одатига мувофик кандайдир хориж кушикчисининг мусикаси янгради. Мохигул бунга парво килмай юмушида давом этди.

- Ойим канилар? - йигитнинг дуриллаган овозидан Мохигул чучиб тушди. У иш билан булиб хонада Шерзоднинг пайдо булганини сезмай колди.

- Шахарга кетишганди.

- Качон? - яна суради Шерзод.

- Икки соатча буп колди, - жавоб берди Мохигул.

- Качон келишларини айтмадими?

- Гапларига караганда тушдан кейин келадилар чоги, - деди соддадил киз. Шерзод индамай чикиб кетди, бирок зум утмай яна кайтиб келди ва хона четидаги диванга ястаниб олганча Мохигулнинг хатти-харакатини кузата бошлади. Аввалига хизматкор киз бу йигитнинг кунглида иблисона истак уйгонаётганини пайкамади, бирок у кайси хонага супириб-сидирмокда утса Шерзоднинг яна ёнида пайдо булаётганида кунглига вахима уралаб саросима ва куркувга туша бошлади. Йигит эса айни дамда улжа сари писиб охиста якинлашаётган йирткич хайвон каби хезланмокда эди. Мохигул юмушларни чала-чулпа бажаргач, Шерзоднинг сукланиб карашларидан кочиб бу хонани хам тарк этди .

У ошхонага кириб идиш-товокларни ювмокка уннади, бирок унинг куллари дир-дир титрарди. Мохигул яна Шерзоднинг ошхона томон келаётган кадам товушини эшитди. Кизгина бу уйни тарк этмаса булмаслигини калбан хис килиб кучага ошикди.

Аммо кечиккан эди. Чунки ошхона эшиги ёнида унга кузлари бежо чакнаб Шерзод рубару келди.

Мохигул илкис ортга тисарилди ва дов-дираганча узини ишлаётганга солиб тоза идиш-товокларни сувга пишди. Унинг бу бетартиб хатти-харакатини кулини чалиштирганча ошхона эшиги ёнида кузатиб турган Шерзод галати иржайиб деди:

- Намунча кафасга тушган кушдек питирлаб колдинг?

- Нима? Тушунмадим! - деди тутилиб Мохигул.

Шерзод жиддий тортди, шу тобда унинг юз ифодаси ута разилона тусга кирди.

- Сени курканимдан буён тинчимни йукотдим. Уйимга эмас, юрагимга кириб келгандек булдинг.

Мохигулнинг киприклари куркувдан пирпиради.

- Нималар деяпсиз! Уялмайсизми бундай дегани?!

- Жоним, хозир уйда иккимиздан бошка хеч ким йук. Кел бирга ишрат килайлик. Хохлаганингча пул бераман. Шу хизматкорликдан канчаям пул топардинг.

Мохигулнинг эсхонаси чикиб кетди. Бу вазиятдан кутулмок максадида узини эшикка урди. Бирок давангирдек йигит унинг йулини тусди. Киз бугилиб бакирди:

- Йукол!!! Йулимни тусма!!!

Шу пайт эхтирос кулига айланган Шерзод Мохигулнинг елкасидан тортиб, багрига босди. Кизгина мушук чангалидаги кушча янглиг типирчилар-ди.

- Куйвор! Куйвор, ифлос!!!

У жон талвасасида юлкинар, аммо нозик жуссаси минг чиринмасин, Шерзоднинг бакувват кучоги олдида ожиз эди. Шерзоднинг залворли хамласи натижастда Мохигулнинг бели ошхона столига тиралиб колиб майишиб кетди. Бу дахшатли вазиятдан умуман эс-хушини йукотиб куйган Мохигул йигитнинг беомон кучогидан туриб стол устини пайпаслай бошлади ва бармоклари пичокнинг дастасини хис килди. Мохигул уткир ошпичокни кафтларида каттик чангаллади. Хамон уни ьагридан куймай юзларидан упаётган тажовуз-корнинг бикинига зарб билан санчди. Шерзод бир калкиб тушди, аммо огрик таъсирида кизни кучогида баттар кисди. Мохигул пичок дастасини каттикрок ботирди. Шерзоднинг коллари туйкус бошашиб кетди ва бикинин чангаллади.

​​Пичок эса хамон унинг жисмида санчиглик турарди. Ранги окариб кетган Мохигул тиз чукиб колган Шерзодга дахшат билан бокар, йигитнинг юзига эса ажабланишга ухшаган ифода урларкан, жарохатини чангаллаб олган кафтлари орасидан полга чак-чак кон томарди.

Зум утмай Шерзоднинг кузи шипга кадалганча, шилк этиб йикилди.

O‘xshash hikoyalar