tungi.ru

Köchirilgan hikoya

Hotin xiyonati

Qanaqadir o'zgarib qoldi. Telefoni jiringlasa ham cho'chib tushadimi-ey..."O'g'limizni

sog'ingani uchun shunaqa xayolchan bo'lib qolgan,

shekilli", deb o'yladim va shu hafta o'g'limizni olib

kelaman, dedim o'zimga o'zim. Ammo... O'sha

kuni ishdan biroz erta qaytgandim. Uyga kelsam,

xotinim yo'q ekan."Do'kon-po'konga chiqqandir"

degan xayolda divanga cho'zildim. Lekin negadir

ko'nglim g'alati bo'la boshladi. Odatda, kun bo'yi

charchaganligim bois uyga kelishim bilan uxlab

qolardim. O'sha kuni ko'zimga uyqu inmadi.

Xotinimga qo'ng'iroq qildim. - Uyimizni yonidagi

kafedan sizga ovqat olayotgandim. Bugun uyda

ovqat pishirgim kelmadi, - dedi u. - Tezroq kel, -

ko'nglim biroz xotirjam tortib. Ammo oradan ancha

vaqt o'tsa hamki, undan darak bo'lmadi.

Xavotirlanib u aytgan kafega bordim. Borsam,

eshik qulf, qorovul kafening yopilganiga bir soatdan

oshganini aytdi. Soatga qarasam - 23:35. Yana

xotinimga qo'ng'iroq qildim. - Mana, hozir kafedan

ovqat olyapman, dedim-u, - dedi u yolg'on gapirib.

-Kafening oldida turibman, yo'qsan-ku! Xotinim

dovdirab qoldi. - Shu yerdaman, mana boryapman,

-deya telefonni o'chirib qo'ydi. Yuragim hapqirib,

qator turgan garajlar tomon yurdim. Shunda

xotinim lip etib bir garaj yonidan chiqdi. Sochlari

to'zg'ib ketgan. Tez-tez ortiga qarab qo'yishidan

o'sha yerda kimdir borligini sezib, yugurib bordim.

Bir yigit meni ko'rishi bilan garajlarni panalab

qochib ketdi. Miyamga qon tepgandek bo'ldi. -

Kim u? Yarim kechada qayerdan kelyapsan? -

dedim baqirib. - Sizga ovqat olaman, deb kafega

chiqqandim. Yopiq ekan. Nariroqdagi kafega

borgandim... -deya dovdiray boshladi xotinim. -

Anavi yigit kim, deb so'rayapman sendan?! -

baqirig'imdan hammayoq titrab ketgandek bo'ldi. -

Umi?.. U meni kuzatib qo'ydi. - Nega seni

kuzatadi? Kim o'zi u? Taniysanmi? Xullas, uni

sudragudek bo'lib uyga olib keldim. Bu paytda

xotinim ancha o'zini bosib olgan, ko'zini lo'q qilib:

"U yigitni tanimayman", deb turib olgandi. Ertasi

kuniyoq uning telefoniga kimlar qo'ng'iroq

qilganligini bilish uchun kompaniyaga bordim.

Xotinim shu yaqin kunlar ichida faqat bitta

noma'lum raqam kuniga to'rt-besh martadan bir

soatga yaqin gaplashgan ekan. Xotinimdan

so'rasam, tan olmadi. O'sha raqamga qo'ng'iroq

qilgandim, bir yigit ko'tardi-yu, xotinimning nomini

aytishim bilan o'chirib qo'ydi. Xullas, xotinimni

uydan haydab yubordim. Ota-onamga bo'lgan

voqeani aytgandim, ular ishonishmadi."Xotining

bilan yarash, balki, yanglishgandirsan, bitta bolang

bor axir", deya shashtimdan qaytarishga urinishdi.

Ammo men adashmaganligimni, xotinim menga

xiyonat qilganini ich-ichimdan sezib turardim. Shu

bois"Endi u bilan yashamayman", deya poytaxtga

qaytdim. Ota-onam ortimdan"Agar u bilan

ajrashsang, sendek o'g'limiz yo'q!"deb qolishdi.

Bilaman, ular o'g'limni juda yaxshi ko'rishadi, bu

mehr hatto xiyonatkor kelinni ham ularning ko'ziga

oppoq ko'rsatayotgandek. Rosti, o'zim ham oilam

buzilishini xohlamasdim. Ammo... Ammo yigitlik

sha'nim, or-nomusim bo'zlardi. Ikki o't orasida

qovurilib yashay boshladim. Mening holimni oilasi

barbod bo'lgan insonlar yaxshi tushunsa kerak.

Hayot to'xtab qolgandek edi go'yo... Sarosar

yurgan shunday kunlarimning birida yaqin

do'stlarimdan xotinim haqida bir-biridan dahshatli

gaplar eshita boshladim. U uydan ketgach,

viloyatga borib, ota-onamga o'zini oqlab yig'labdi

va o'g'limni olib, yana poytaxtga qaytibdi. Hozir

qayerdadir ijara uyida turib, kafeda ofisiantlik

qilayotgan ekan. Uning battar yomon yo'llarga

kirib ketganini eshitib, yuragim tirnalsa-da, o'sha

do'stlarimga"Buni menga isbotlay olasizlarmi?"

dedim. Ular rozi bo'lishdi va bir kuni yarim kechasi

xotinim ishlaydigan kafe yoniga borishimni

aytishdi. Borsam, xotinim kafe yonidagi bog'da bir

yigit bilan skameykada quchoqlashib o'tirgan ekan.

O'zimni tutolmay g'azab bilan tepasiga bordim.

Xotinim meni ko'ri-yu,"Sherzod aka", deya boyagi

yigitga battar yopishdi. Do'stlarim:"Qo'lingni

harom qilma", deya yo'limni to'sishdi. Nima

qilishni bilmasdim, bundan ko'ra yuragimni

sug'urib olsalar yaxshi edi. Bunday paytda inson

yaqin kishilaridan madad izlar ekan. Nima

qilayotganimni bilmay onamga qo'ng'iroq qildim.

"Mana, maqtagan keliningizni bittasi bilan tutib

oldim. Endi ham menga bolang uchun u bilan

yasha, deysizlarmi?"dedim alamdan titrab. Onam:

"Nega uni poylab yuribsan?"deb mendan xafa

bo'ldi va jahl ustida bo'lsa kerak,"Sendan

kechdim!"deb yubordi. Bu gapni eshitib, boshimga

birov tayoq bilan urgandek bo'ldi. Nahotki ota-

onam nabiraga bo'lgan mehrlarini deb mening

g'ururim poymol qilib yashashimni istashsa?! Endi

ikki dunyoda ham xotinim bilan yashamayman. U

bilan ajrashish uchun sudga ariza berganman.

Ammo ota-onamdan ham judo bo'lgim kelmaydi.

Nahotki endi ular mendan voz kechishsa?! Nima

qilsam, ota-onam mening ahvolimni

tushunisharkin? Yolg'izlik va alam-iztiroblar jon-

jonimdan o'tayotgan shunday kunlarda kimdir

menga tirgak bo'lishini istayman. Aqlli, rostgo'y va

vafodor qizga uylanib, farzandli bo'lib, ota-onamga

haqiqiy baxtimni topganligimni isbotlagim keladi!

O‘xshash hikoyalar