Барака....

БАРАКА ҲАЛОЛЛИКДА...!

Бир ОТАхон шундай ҳикоя

қилади: Маҳалла қассобига

набирамни чиқарардим, бир

кило гўшт, ярим кило ёғ олиб

келарди... Негадир бу гал

келтиргани кўпга ўхшади...

Чиқиб, қассобга ТАХМИНимни

айтдим...

--- "Отахон, адашганим йўқ...

Фақат... Фақат шу пайтгача

АЛДАБ* келардим... Буниси

алдамай СОТГАНДИМ...

Тушунолмай унга ТИКИЛИБ

қолдим...

--- "Ишим юришмаган кезлар

эди... Кунлик тушумдан қилган

сарфим кўп бўлаверди...

<<НАФС>> қурғур тарози

тошларининг тагини тешиб,

енгилроқ қилиб қўйишга

БУЮРДИ...

Аммо ФОЙДА эмас, зарар кўра

бошладим... Қарзга ботдим...

Охири бир дўстимга ХОЛимни

айтдим... У ҳам САВДО аҳлидан

эди, мени дарров ТУШУНДИ...

У:

---" Эээх, Биродар чакки

кипсанку... Билмасмидинг,

бировнинг <<ХАККИ>> бировга

буюрмайди... Яратганнинг

қаҳрига қоласан~а... Тошларни

тўғрилаб қўй, одамларнинг

кўнглига қараб савдо қил...

Шунда АЛЛОХ ишингга барака

беради",~ деди... Дўстим тўғри

айтган экан... Фойда кўра

бошладим... Қинғир йўл билан

фойда кўрмоқчи эдим, лекин...

Қассоб УЯТдан қизариб,

бошини эгиб турар, КЕЧИРИМ*

сўрарди...

--- "Барака ХАЛОЛликда,

ўғлим,~ дедимда, хурсанд

бўлиб уйга қайтдим...