tungi.ru

aza uz

kochrilgan

“Sanchalik sog’ina olmasakanman.

Sani sog’inching zarrachadek bo’lsa,

maniki shunaqangi yuqoridaki, uni

hich kim hali his qilmagan ekan.

Mandan boshqa. Lekin uhlavotganimda sani sog’inib

uyg’onib

ketganimda, ko’rishim uchun xonamni

har devoriga sani rasmningni osib

chiqganman. Qaysi tomonga qarasam

ham, sani ko’raman. Faqat sani”. Mana bu sog’inch.

Ta’rifgaso’zlar ojiz.

Bunday sog’ichlilar bir birini sevmidi

dib etib bo’ladimi? Baribir ichidagisini

etishi kerak. Sobir birinchilardan

chiday olmadi. Va uchrashuvga taklif qildi. Sovg’a didi. Uzuk ham sotib oldi.

Uchrashuvni

bittakafegabelgiladi.

Sevgi izhorni ham orginal qilmadi.

Uzukni olib, Robiyani barmog’iga taqib

qo’ya qoldi. Robiya tushunmay ham qoldi. Sobir: “Man sani sevaman,

mangaturmushga chiq” dib, suhbatni tugatib

qo’ya

qoldi. Manimcha

bungaham ancha kuch va iroda

to’plagandir.... osonmas etish. Robiya bir og’iz javob qaytara olmadi. Uzukni

olib qolgani, bu qabul qilganide. Sobir

ham shunday o’yladi. Kafedan chiqib, bekatga

borishdi.

U yerdabir qari

kampir turgandi. Qo’lida og’ir sumka. Bozordan kevotganga o’xshiydi. U

Sobirdan uni uyigacha olib borishini

iltimos qildi. Sobir yo’q diya olmadi.

Kampir uni bu yerdan unchauzoqemas ekanini

etib

o’tdi. Robiyaham ular bilan birga ketdi. Yo’lda kampirni tilidan duo

tushmadi. Rostan ham uzoq emas

ekan. 5 daqiqadayetib borishdi.

Kampirni bir pioyola choygataklifni rad

etishdi, kech qovomiza dib, bahona qilib ketishdi.

Kampir yanaduo qilib qoldi. Bahor oyi keldi. Har kungidek

bugun ham Robiyani telfoniga SMS

keldi. “Salom. Xayirli tong! Yahshi yotib

turdingmi? Mani uyg’onib, sog’inib

qolmadingmi? Mana bugun ham usha vaqtda SMS

yozdim))”. Robiya ham usha javobni jo’natdi. “Assalomu

Alekum. Sizga ham Xayirli tong!

Rahmat juda zo’r uhladim. Sog’inchim,

zarracha!))” Sobirdan yana keldi:

“Yaqin kunlar uyinga onam bilan ammamni

yuboraman”. Bu gapga Robiyadan javob kelmadi. Nima dib

ham yozardi. Soat 10:00larda Sobir

Robiyagatelefon qildi. Nimadir

etmoqchidi. Lekin Robiya “keyinroq

o’zim telefon qilaman. Hozir ishlarimni qivoliy”

didi. Manimcha yana sovchilar

haqida gap ketadi dib o’ylagandir. 2

soatdan keyin va’dabergani uchun

qaytib qo’ng’iroq qildi. - Allo.

Assalomu Alekum. Yahshimisiz. -

Voalekum Assalom. Ha zo’r. Ishlarinigni qilib bo’ldingmi?

- Ha.

Hozircha qilib bo’ldim. Hali yana bor. -

Man hozir daraxtgachiqvotudim. -

Nega? - Ko’chada bolalarni varragi

daraxtgailinib qolibdi. Tepasida, olsa bo’larkan. Ushanga iltimos qilishgandi, “Amaki

olib

bering, o’zi bitta edi.

Uydagilar boshqa olib bermimiz”

diyishgandi, mayli dib

obermoqchiman. Hozir daraxtni yarimiga chiqib qoldim. Anaqisa

haliroq o’zim SMS yozaman. SMSimni kutgin,

albattayozaman. Yoki o’zing

qilgin. Ishlaringni hammasini qilib

bo’lib. Maylimi? - Hop bo’ladide. Soat 15:00 lar

bo’ldi. Bu paytda man

10 marta daraxtgachiqib tushardim

dib o’yladi Robiya. Nega SMS

yozmayaptilar. O’zim qilaman.

Raqamlarni terdi. Javob yo’q. Qayta

telefon qildi. Yana javob yo’q. 1 soatlardan keyin yana

telefon qildi. -

Allo. Assalomu Alekum. - Voalekum

Assalom. Kim bu? - ... (begona ovoz

edi. Robiya nima diyishini bilmiy qoldi.

Sobir hich telefonini begonalarga bermasdi, adashmadimmi dib raqamga qarab

qo’ydi.

Adashmagan.) -

Kechirasiz. Man Sobirga telefon

qilgandim. Ularni chaqirib bera

olmaysizmi? - Siz Robiyamisiz? - Ha. - Manga Sobir siz haqingizda etgandi.

Ko’p etar edi. Juda ham ko’p etar edi. - ... - Sobir

endi

oramizda yo’q. -

Nega.....(ovozi titrab chiqdi). - Telefonni

hozircha manda. Baxtsiz xodisa. Boya negadir daraxtga chiqgan ekan... usha

yerdan... yiqilibdi... Shomga chiqaramiz.

Undan ayrilib qoldik. Man haligachao’zimga

kelolmayapman. - ...

(Robiyani qulog’igabu gaplar

kirmasdi) - Uzr. Boshqa gapira olmayman. U sizga uylanmoqchi edi.

Uni telefonini endi kim tutishini ham

bilmiman. Buguncha manda turibdi. (aloqa

uzuldi)

Robiyani hayollari ostun ustun bo’lib

ketdi. Ming hayollar. Faqat bir gapni qaytaradi: “Yo’q. Ishonmayman.

Bo’lishi mumkin emas. Ular

o’lmaganlar. Ular tiriklar. O’rtoqlari hazil

qilishvotti. Kimdan bilishim mumkin? Yo’q.

Uylariga

boraman. Hoziroq boraman”. dib, yo’lga chiqib ketdi.

Sobirni mahallasiga kirib bormoqda.

Telefongaqarab qarab qo’yadi. Hozir

Sobir qaytib telefon qiladigandek.

Qaytib telefon qilishga yuragi betlamiydi. “Qaysi

uy ediya. Nechinchi

edi. Uylarini eslolmayapman” dib

o’ylab tez tez ketib borardi. “Shom

bo’lishiga 1 soatcha vaqt bor. Agar

rostan ham o’lgan bo’lsalar, odamlar

to’plangan bo’lishi kerak. Ko’chani nomi qanaqa edi. Ha.

Mana shu ko’cha.

Shu ko’cha bo’lishi kerak.

Telefonlaridashu yerdatushgan

rasmlari bor edi. Shu ko’chadan

yuraman. Mashinalar, odamlar ko’p. Nahotki rost bo’lsa. Ishonmaaaaymaaaaan!!!” deb

baqirib

yubordi. Orqasidan ayollar kevotgan

ekan. Ular kelib, Robiyadan hol ahvol

so’rashdi. - Tinchlikmi qizim? Sizga hich

narsa bo’lmadimi? Yordam kerakmasmi? - A? (Robiya,ulargasavol nazari bilan

qarab turardi. Nima

diyishini ham bilmasdi.) - Sog’ligiz

yahshimi? Hozir baqirganizni eshitdik. -

Ha. Yo’q. Man yahshiman. (ko’zi

odamlar to’planib turgan eshikda) - Sizni tanimayroq turibman. Bu yerda qanaqa ishiz

bor

edi? - Manga bir

narsani etib berolmisizmi.... (u baribir

ishonmayotgan edi, shunga aniqlik

kiritmoqchi edi) - Nimani qizim? - Bu yerdakim vafot etdi? - Bu yerdami? Bu

yerda 90dan oshgan bir otaxon bo’lardilar.

Ushalar

bugunolamdan

o’tibdilar. Mahallani yuragi edilar. Tetik

edilar. Lekin Yaratganni irodasi. Olamdan o’tdilar. - Rahmat. (beixtiyor

Robiyani yuziga tabbasum yugurdi,

ayollar unga qarab hayron qolib, tuf tuflab

qo’yishdi

o’zlarini o’zlari va

yo’lda davom etishdi. Robiya ichidan buni yolg’on ekanini

hursand bo’lsada, tashqi tarafdan uni

aldashgani nafrati yuzini burishtirib

turardi. “shunaqa narsa bilan ham

hazil qiladimi,man ularga ko’rsatib

qo’yaman hali. Kim bo’lsa ham ta’zirini beraman. Aldoqchilar. Agar Sobirni

ham bunda qo’llari bo’lsa, ularni hich

qachon kechirmiman. Yanamaraka

borligini bilib etishgan. Mani

sinamoqchi bo’lishdimi? Ko’rsataman

ulargahali. Mayli, muhimi sog’ bo’lsalar ham” dib orqaga qarab yurdi. Baribir

sevgisi kuchlide. Nafratni ham

yengaoldi. Yana hayoliga bir narsa

kelib, telefonini oldi. Sobirgatelefon

qilmoqchi bo’ldi. O’lmaganini biladi

endi. Sobirni yod bo’lib ketgan raqamlarini terdi. Qulog’iga tutdi.

Yonidan yana ayollar o’tib

ketishvotgandi. Ularni gaplari

qulog’iga chalindi; “Eshitilarmi qo’shni,

Xadichaxonni o’g’li Sobir ham bugun

olamdan o’tibdi. Daraxtdan yiqilibdi. – Voy eshitmagandim. Xudo rahmat

qilsin. Hali yosh bolaediyu, nega

daraxtga chiqibdi? –Bolalarni varragi

ilingan ekan. Ushani olib beraman

dibdi. Tepasi qurigan shox ekan. Usha

sinib, yerga yiqilibdi. Shoxni biri qorniga kirib ketganmish. Yuragiga

ham kiribdimiye. Shunaqa diyishdi. –

Voy, yoshginaediya. Manga ham

qancha yordam berardi. Hich qahcon

yo’q dimasdi. Ko’chada ko’rib

qolsaham salomini kanda qimasdi. Xadichaxonga qiyin

bo’libdiya. –

Nimasini etasiz. Bu yil uylantiraman

digandilar. – Unda tezroq yuringlar. U

yoqga ham chiqishimiz kerak. – Buni

qaranglar, bitta mahalladan ikki ko’chada bir kunda maraka bo’lsaya.” dib bir

birlari bilan

gaplashib o’tib

ketishdi. Robiya telefonni ushlagancha

joyidaqotdi. Unda

telefondahazillashishmagandi. Orqaga qaytib,boshqa ko’chaga yurdi. Qayrildi.

Bu ko’cha ham tanish, rasmini ko’rgan.

To’g’ridagi eshik

yonida ham odamlar

to’planib turishibdi... Robiya yo’l

chetidagi daraxt tagiga turib, piqilib yig’lab yubordi. Buni kutmagandi.

Juda og’ir zarba bo’ldi. Yergao’tirib

qoldi. Bir qancha vaqt o’tirdi. Behol... Yonidan

odamlar

ikki tobutni olib o’tib

ketishdi. Ikki xil tobut. Biri yoshniki, qizil duxobao’ralgan, biri qariyalarniki

oq surup o’ralgan. Odamlar tobutni

qo’lma qo’l qilib ketishvoti. Robiyaasta

tobutgaqarab qo’ydi. Nima diyishni ham

bilmadi... Kun

qoraygach, kimdir uni turg’azib, manzilini so’rab, uyiga

kuzatib qo’ydi. Bu manimcha usha

Sobirni telefonida gaplashgan yigit edi.

Robiya uyida yig’lashga ham holi

qolmagandi. O’ksib, o’ksib qo’yardi. Onasi uni

yonidanima qilishni bilmasdan yurardi. Birgaolib kelgan

yigit unga nima bo’lganini etib berdi.

Onani ko’zlari yoshlandi. Qizini sirdoshi

edi. Nima yordam qilishni ham

bilmasdi. Tez yordam chaqirdi. Doctor Robiyaga

tinchlantiruvchi ukol qilib ketdi. Robiya uhlab qoldi... Soat 6:00.

Robiyani telefoniga SMS keldi. “Salom.

Xayirli tong! Yahshi yotib turdingmi?

Mani uyg’onib, sog’inib qolmadingmi?

Mana bugun ham usha vaqtda SMS yozdim))”.

Robiya SMS ovozidan

uyg’onib ketib, telefonini oldi. SMS ni

o’qidi. Kulib qo’ydi. Vahar doimgi

javobini yozdi. “Assalomu Alekum.

Sizga ham Xayirli tong! Rahmat juda

zo’r uhladim. Sog’inchim, zarracha!))” Yuborgandan

keyin, telefoniga qarab

kulib qo’ydi. Oz kulib turib, yuzi

tezdao’zgardi. Axir qanaqa qilib?????

Hich narsaga tushunmasdi. Qanaqa

qilib SMS keldi. Telefonini qo’liga olishi bilan, jiringlab qoldi. Sobir telefon qivotti. Hayron

bo’ldi.

Qanaqasiga.

Nahotki adashdi. Kecha uni kimdir olib

keldiku. Telefonni oldi. - Allo.

Assalomu Alekum. - Allo. Voalekum Assalom. Siz Robiyamisiz. Hozir SMS ni

siz yozdingizmi? (kechagi yigitni ovozi) - Ha.

MangaSMS

keldi. Har kuni

yozadigan SMSlari. Javob yozdim. -

Kechirasiz. Telefon hali ham manda turibdi. Sizgahich kim SMS yozmadi.

SizdanSMS kelganiga, o’qib hayron

bo’lib, telefon qildim. - Mana manga SMS keldiku.

Keyin

yozdim.

Yozganimdan keyin esimgatushib, hayron bo’lib turgandim. Siz telefon

qilib qoldingiz... (Sobir vafot etganiga

so’ngi bor ishonib, dodlab yig’lab

yubordi.) - Robiya. Afsusdaman. Og’irroq bo’ling.

Yig’idan

foyda yo’q. Robiya yig’idan to’xtamasdi. Onasi kelib, qizini ovutgan bo’ldi. Robiya

yana yig’lab,yig’lab charchadi. Uhlab

qoldi. Onasi Robiyani otasi bilan

Sobirnikiga fotixa o’qigani ketdi...

Kelgandan keyin onasi qizini boshiga kelib, “sen

albatta baxtli bo’lasan,

taqdiringga u yozilmagan ekan.

Boshqasi sani baxtli qiladi” dib,

peshonasidan o’pib qo’ydi. Ertasi kuni

tong. Soat 6:00. Robiyani telefoniga

SMS keldi. “Salom. Xayirli tong! Yahshi yotib turdingmi?

Mani uyg’onib,

sog’inib qolmadingmi? Mana bugun

ham usha vaqtda SMS yozdim))”.

Robiya SMSni o’qidi. Lekin javob

yozmadi. Pichirlab, siz o’lgansiz dib qo’ya qoldi. Lekin buunga g’ayri tabiiydek

tuyulardi.

Tushga yaqin

Sobirni raqamiga telefon qilishni

dugonasidan so’radi. Birozdan keyin

dugonasi Robiyaga qaytib qo’ng’iroq qoldi. Telefonni boshqayigit olganini

etdi. U SMS yozmagan ekan dib qo’shib ham

qo’ydi.

SMS kelaverdi. Kelishdan

to’xtamadi. Har kuni. Bir xil vaqtda,

soat 6:00 da SMS kelaverdi. 1 oy bir xil SMS. RobiyaSobir bilan gaplashgan

oxirgi gapini esladi. “SMS yozaman.

SMSimni kutgin” digandi. “Lekin qanaqa qilib,

buni

imkoni yo’qku.

Qanaqa qilib. Ularni telefon raqamlaridan SMS kelsade, lekin hich

kim yozmagan bo’lsa. Man javob

yozsam borsa. Mani rosa javob yozgim

keladi. Sog’indim dib. Rosa sog’indim. Juda

sog’indim.

Tunlari yostiqlarim ho’l bo’lib ketadi, sizni eslayverganimdan.

So’gindim dib yozgilarim keladi. Lekin

kimga yozaman. Man yozganimni ular

o’qimasalar. Kimga yozaman????”

shunaqa lar dib yig’lardi. Yana tong. SMS keldi.

“Salom. Xayirli tong! Yahshi

yotib turdingmi? Mani uyg’onib,

sog’inib qolmadingmi? Mana bugun

ham usha vaqtda SMS yozdim))”.

Tanish xolat. Qaytib qo’ng’iroq qildi.

Boshqachiday olmadi. Telefonni so’ramoqchidi. Bunday

azobga

chidolmasdi. Telefonni bir boshqa yigit

oldi. - Allo. - Assalomu Alekum. -

Voalekim Assalom. Eshitaman sizni. -

Manga haligacha SMSlar kevotti. Soat 6:00da. Avvalgidek. - (chuqur ho’rsinib). Man

Sobirni

akasiman. Uni

telefonini man olib yuribman. Avval

etganizdan keyin, kompaniyaga

bordim. Ular arxivni ko’rib, tasdiqlashdi. Keyin telefon ustaga olib

bordim. Ular bunga SMS yuboruvchi

programmao’rnatilganini etishdi. Unga

SMS yozib, hohlagan paytga

yuborishga qo’ysa bo’larkan. Sobir

sizga SMS jo’natishni har kungiga qo’ygan ekan. Programmani o’chirish

uchun parol terish kerak ekan. Afsuski

bilmayman.

Ustao’chirsa, boshqa

narsalar ham o’chib ketar ekan.

Ukamni telefonida uni eslatuvchi ko’p narsalar bor. Shungao’chirtira

olmadim. Sizga etmoqchi edik. Lekin

qanday etishni bilmadim. Nima dib o’ylashizni

bilmadim. O’zizni telefon

qilishizni kutdim. Sizdan bir iltimosim

bor edi. Iloji bo’lsa biznikiga keling. Onam sizni ko’rmoqchi edilar. Ukamni

xonasi shunday turibdi. U yerga oldin

kirmasdilar. U o’lgandan keyin, uni eslab

xonasigakirib,

sizni rasmlarizni

ko’rdilar... ushanga siz bilan ko’rishmoqchilar. Yo’q dimang.

Hohlasangiz,uyizdan borib olib

ketishadi. - ... (uzoq o’ylanib. Sobirni

hurmati uchun ham rozi bo’lishga qaror qildi).

Hop.

Faqat oyim ham man bilan boradilar. - Mayli. Sizni 11:00

larda olib ketgani boraman. Manzilizni

etvoring. Robiya manzilini etdi. Keyin onasiga

etdi. Onasi boshini egib, mayli

ishorasini qildi. Sobirni akasini ularni

uyidan olib ketdi. Uyda Sobirni onasi Xadichaxon opa ularni yig’lab kutib

oldi. Yig’i orasida,“o’glim yeta olmagan kelinim

kelibdi”

digan so’zlari ham bor

edi. Ular Robiyani quchoqlab,rosa

yig’ladilar... Sobirni akasi o’zini bolasini quchoqlab, homush o’tirardi... Robiya

onasi bilan qaytib olib ketvotganda,

akasi gap boshlab qoldi: “Man ukamni yahshi

bilmas

ekanman. Siz haqingizda

ko’p gapirardi. Sovchi ham yubormoqchi edi. Afsuski... Telefonini

man olib yuribman. Ishlatishgamas.

Shunchaki uni tanishlari, kimdir telefon

qilsa man gaplashaman. Ko’plar uni olamdan

o’tganini

bilishmidi. Tushuntiraman. Ko’plarni kayfiyati

judatushib ketadi. Mangaham qiyin.

Har telefonda uni eslab, uni

tanishlarigajavob berish. Uni o’lganini

eshitgan tanishlari, u ko’p yahshilik qilganini etib

berishadi. Shu mani ukammidi dib o’zimdan so’rab

qolaman. Hich qaysinisini man

bilmasdim. Tarixgayozilgulik ishlar

qilgan ekan. Undan qovotganini bizani

eslashimizamas. Uni qigan yahshiliklari ekan.

Ushangafaqat yahshilik qilish kerak ekan. Uni birorta odam

yomonlamadi. Faqat afsus diyishadi.

Ko’pchilik akasidan o’rnak oladi. Havas

qiladi. Manda teskarisi. Ukamga havas

qilish. Undan o’rnak olish... Sizga yana bir gap.

SizgaSobirni unuting dimayman. Lekin endi o’zizni

hayotingizni qurishiz kerak. Xotiralar

bilan yashab bo’lmaydi. Uni unutsez

biza hafabo’lmimiza. U endi yo’q. Hich

narsani o’zgartirolmimiz. Yana sizga boradigan

SMSlar. Hohlasangiz uni

o’chirtirishim mumkin. Kerak

narsalarini ko’chirtirib oldim. Shuni

o’zizdan so’ramoqchidim?” dib etib

qoldi. Robiya, indamadi. Faqatgina,

qolaversin dib etdi... Ertasi kuni tong. Soat 6:00. Robiyani telefoniga SMS

keldi. “Salom. Xayirli tong! Yahshi yotib

turdingmi? Mani uyg’onib, sog’inib

qolmadingmi? Mana bugun ham usha

vaqtda SMS yozdim))”. Robiya smsni

yoddan bilsa ham,baribir o’qidi. Keyin: “Aldoqchi, uyqichi. Har doim manga

o’ziz yubormas ekansiz. Man aniq bir

vaqtda eslab yuboradilar dib o’ylardim.

Sizgaishonardim. Yolg’onchi. Sizdan

nafratlanamaaaan, mani tashab ketdiz”

deb telefonini devorga otib sindirdi. SIM kartasini olib,

uni ham sindirib

tashladi. U endi Sobirni unitmoqchi edi.

Boshqa telefon ishlatmoqchi ham

emasdi... Bir necha yillar o’tib,

taxminan 4 yillar. SIM karta ishlatilmagi uchun shuraqam qayta sotuvgachiqdi. Ancha

oldin

sotuvga chiqdi. Chiroyli

raqam bo’lmagani uchunmi, yoki

nimadir sabab bu raqam sotilmadi.

Kompaniyadan bir kishi bu raqamni sotib oldi. Uyga kech keldi.

Sumkasidan yangi telefon olib, uni joyladi.

Vauhlab

yotgan xotinini

yonigaqo’yib qo’yib, xotinini yuzidan

o’pib qo’ydi. Erta tong. Soat 6:00. Yangi telefonga SMS keldi. “Salom. Xayirli

tong! Yahshi yotib turdingmi? Mani

uyg’onib, sog’inib qolmadingmi? Mana bugun

ham usha

vaqtda SMS

yozdim))”. Ayol cho’chib uyg’onib ketdi. Yonidatelefon turibdi. Telofon

bantik bilan o’ralib, qog’oz

yopishtirilgandi. Unga“Robiya

tug’ilgan kuning bilan tabriklayman. Endi

sandaham

telefonbor. Oddiy raqam oldim. Turmush o’rtog’ing

Sanjar” dib yozilgandi. SMS ni qayta

o’qidi. “Salom. Xayirli tong! Yahshi

yotib turdingmi? Mani uyg’onib,

sog’inib qolmadingmi? Mana bugun ham usha

vaqtda SMS yozdim))”...

Robiya pichirlab: “Sog’indim, lekin

oldingilaridam ham ko’proq”

Boshqa hikoyalar