MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (11 - Yakuniy qism...)

MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim...

RASM

Avvalgi 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - Qismlar...

(11 - Yakuniy qism...)

Oydin tunda suhbatlashib, biz o`zimiz ``jin ko`cha`` deb ataydigan muyulishga kelganimizda, oy yon tomonimizga o`tib, soyalarimiz ariq bo`yidagi tollar poyiga yonboshladi. Shu top birdan Shirin vahima aralash, huddi sharpalar taqib etayotganday o`sha tomonga ko`z tashlab pinjimga kirib ketguday yaqinlashdi.

- Nima! -avvaliga tajjublandim, lekin qo`rqayotgani tezda fahimladim, - Tinchlikmi?

- Shu... Shu tollarni kesib tashlashmadida! Kimga kerak o`zi! -dedi, qo`rqayotganidan ovozida salgina qaltiroq turib.

- Iya!.. Gullar malikasi, qo`rqib kettingmi? - kuldim, -Men yoningdamanku!... - o`zimni botir ko`rsatib Shirinni bu yoniga o`tqazdim. Yelkasiga do`stona qo`l tashlab oldim. - Qo`rqma men har kuni shu yerdan o`taman. Qo`rqsang kalima qaytar, yaratganni o`zi asraydi har qanday balo qazolardan.

Aslini olganda o`zim ham juda botir emasman, ins-jinslar borligiga ishonaman. Shuni uchun beymahalda, doyim kalima qaytarib yuraman, ayniqsa bu tunda vahimali bo`lib qoladigan yo`ldan yurganimda.

O`zimham ichimda kalimda qaytara boshladim. Shirin esa astoydil ovozini chiqarib shivirlagancha kalima qaytarardi. Shu top, tollar panasida allina shitirladi. Shirin yanada qaltirab, pinjimga suquldi. Oy oydin bo`lsada, tollar panasida bizga qarab turgan sargimtir jonvorga ko`zim tushdi. Engashdimu, yo`ldan biri tuhumday, biri yong`qday keladigan toshlarni olib, o`sha tomonga ketma-ket uloqtirdim. Biriga chap berib qochidiyu, ikkinchisi borib oyog`iga tegdi... Eeh bechora it vangillaganch qochib qoldi.

- It ekankuuuu! - dedi Shirin ko`ksiga ``tuf-tuf`` deb tuflab qo`yarkan.

- Eee gullar malikasi... Seni deb Qodir novvoyni begunoh kuchuki, kaltak yediya!

- Ayib egasida, kech bo`lganda, eshigini berkitib qo`ymaydimi?!

- Qo`rqib ketdingmi? - uni tinchlantirish uchun asta uning qo`llaridan, tutdim, - Yoningdamanku, qo`rqma!

- Rosa kech qoldikda! - allanechuk sovuqqina, qo`lini tortib oldiyu, ildamlab qadamini tezlatdi, - Tezroq yursak bo`lardi...

Indamay ortidan yurdim, biroz yurgach sekinlab ortiga qayrildi, boyagi ishidan keyin gapirshdan to`xtab jiddiylashib qolganimni ko`rgach, ko`nglimni ko`tarishni istadimi jilmayib qarab, yelkalarimiz tegar darajada yaqinlashib oldi.

- Shirin senga bir qiziq narsa aytib beraymi? -dedim, salgina ko`z tashlab. U bosh irg`adi. - Bir kuni yoshina yurak onasidan beyso`roq yolg`iz sayrga chiqibdi. Sakrab o`ynab, hiyobon aylanib yurar ekan, nogoh qarshisidan o`ziga oxshagan yana bir jajji yurakcha chiqib qolibdi... -dedim, unga termulib, birzum jim qoldim.

- Keyinchi? - qiziq tuyulgandek u kuldi, - Shu holosmi?

- ``Kel ikkimiz do`st bo`limiz`` deb aytibdi birinchi yurakcha ikkinchisiga qo`l uzatib. Ikkichi yurakcha ham birinchisini qo`lidan tutibdi... Ikki yurakcha do`stliklaridan baxtiyor bir, birlariga jilmayib qarashibdi. Birga sayr qilishibdi, o`ynab kulishibdi. Tushga yaqin, biroz charchoq yozish uchun yo`l yoqasidagi o`rindiqqa o`ltirishibdi. Shu choq ko`zlari biroz narida ularni diqqat bilan kuzatib turgan alomat kimsaga tushibdi...

- Alomat kimsa? -dedi yanada qiziqib.

- Ha, darvesh kiyimidagi alomat kimsa... O`sha alomat kimsa, ikki yurakchani yoniga kelib ulardan so`rabdi: sizlar bir-biringizni sevasizmi? Ikki yurakcha baravariga yo`q degan javobni aytishibdi... Shunda alomat kimsa nima debdi bilasanmi? -dedim Shiringa qarab.

- Yo`q!

- U alomat kimsa qah-qah otib kulibdi va shunday debdi. Muhabbat aslida bu tuyg`u oshiqlar tillarida unsiz kechadi. Zero, chin oshiqlarning tillari emas dillari so`zlaydi, debya ularning orasiga suqulib o`rindiqqa joylashibdi. Avval ikkinchi yurakchaga qarab jilmayibdi va birinchi yurakchaning qulog`iga shivirlab shunday debdi: Yonindagi yurakcha sening qalbinga egalik qiladi, sen esa unikiga, bundan benihoya baxtiyor bo`lasan, lekin shuni unutmaginki hali sizlarni hijron atalmish yovuz taqib etadi...

- Hijron... - Shirin shivirladi, bu aytayotganlarim biz haqimizda ekanligini tushunib, - Naqadar yovuz so`z! -dedi, homushgina menga qarab.

- Ha, yovuz! - Yana jurat etib Shirinni qo`llaridan tutdim va so`zimni davom ettirdim, - Alomat kimsa yana shunday dedi: Hijronni yovuz deb atashga shoshmang! Hijron bu oshiqlarning ko`ngillariga misilsiz istiroblar yog`diruvchi va ularning muhabbati nechog`lik sof ekanligini sinovchi tuyg`udir!

So`ng alomat kimsa ikkinchi yurakcha tomonga o`grilda va uning qulog`iga ham shivirladi... -dedim.

Gapirishdan to`xtadim. Oraga bir muddat jimlik cho`kkandan so`ng Shirin boshini ko`tardi.

- Alomat kimksa ikkinchi yurakchaga nima dedi?

- Bilmadim! - ko`zlariga qarab, bosh chayqadim, - Bilmadim... Lekin sen bilasan!

- Menaaa?

- Ha... - aytganlarimni sharhlay boshladim, - Birinchi yurakcha bu sen bilgan inson. Ikkinchi yurakcha men bilgan... Bu ikki yuarakcha tanishgan sayr qilgan, o`zlarini baxtiyor etgan makon ishq saltanating bog`lari edi. Ularga uchragan alomat kimsa esa, o`sha ishq saltanating darvesh qiyofasidagi qiroli yani muhabbat... Hozir o`sha ishq saltanating qiroli muhabbat, birinchi yurakchaning qulog`iga shipshigan so`zlarni senga aytib berdim. Ikkinchi yurakchaga aytganlarini esa, sendan bo`lak hechkim bilmaydi! Agar meniga ham aytish istaging bo`lsa, jon qulog`im senda...

Shirin so`zlarim ma`nosini, nimaga shama qilganimni allaqachonlar tushunib bo`lgan. Biroq javob qaytarishga ojiz ekanligini juda yaxshi bilaman. Bunga esa yetarlicha sabablari ham bor. Oraga uzoq jimlik cho`kdi.

- Shirin... - so`zimda davom ettim, - Yoshligimizda o`ynagan o`yinlarimiz esingdami?

- Qaysi biri? -dedi.

Qo`llarimiz omonat tutashib kelayotgandi. Uyga yaqin kelib qolganimizni sezib, sekin qo`lini bo`shatib oldi. Tezgina qo`lidan tutdim va barmoqlarini barmoqlari orasiga o`tqazib mahkam ushlab oldim. U qo`llarini bo`shatishga bir, ikki bor urunib ko`rdi lekin qo`yib yuborishimni so`ray olmay jimgina shu holatga ko`ndi. Titrayotgan qo`llarini, ohista siqib olgancha, so`zlashda davom ettim.

- O`shanda 7 yashar bolamiz. Qish fasli maktabdan chorak tatiliga chiqqan edik. Birinchi qor yog`ib berdi. Manashu ko`chada rosa qor o`ynab balonda sirpanga sirpangan edik...

- Haa yodimda! - Shirin jilmayib men tomonga qarab qo`ydi, - Balonga arqon bog`lab olib, meni rosa sirpantirgan ediz. Keyin anavoi yerda katta qorbola yasagandik...

- Rost, barchasi esingda ekan. Bolalik qilib rosa qor ham yegandik. Ertasiga esa ikkimizam tomo` og`rig`idan qiynalgandik. Oqibatda esa bir hafta jazolanib ko`chaga chiqishimiz taqiqlangan. O`sha paytlarda dadam, oyim ishda, ammam esa non sexida ishlar edilar. Uyda opalarimiz bilan yolg`iz qolardik. Sizlar qizlar o`yinlarini o`ynab o`tirar edilar, men esa Xolida opamni chalg`itib ko`chaga qochib qolish payida bo`lardim...

- Yodimda! - kuldi, - Sho`xlik qilib, Xolida opamni rosa bezor qilardiz...

- Sizlar meni uyda olib o`tirish uchum kelin, kuyov o`yinini o`ylab topgansizlar a?

- Ha!

Shirinni yodiga tushib, jilmaydiyu uyalib ko`zlarini olib qochdi.

- Menga dadamni do`ppisini kiyg`azib, belimga belbog` bog`lashlab kuyov qilishgan. Seni esa boshinga onamni harir rumolini yopib kelin... Esingda bo`lsa Noz opam bilan Xolida opam hammasi kattalardek bajarishardi. Devordagi gilamga paxta bilan yozib, magnitafon qo`yib, dasturxon tuzab to`y qilardik!

- Yodimda, - Shirin uyalibgina shivirladi, - Bolalikdagi o`yinlar edida. Tushunib tushunmay o`ynayverardik!

- Bu o`yinlar emas, aslida orzular edi... Yurakda hamon o`sha orzular yashamoqda!

- Qo`limni qo`yib yuboring, - Shirin ko`zimga qaramay, hursungancha darvozasi tomon tikildi, - Uyga yetib keldik!

Qo`lini qo`yib yuborishga shoshilmay asta yo`lini to`sdim, u ham noiloj to`xtadi. Asta u qo`lidan ham tutdim.

- Qo`yvoring... -dedi, sekingina e`tiroz bildirib.

Qachon unga bunchalik yaqindan ko`zlariga qaraganimni eslay olmayman. U qo`rqa boshladi, nafas olishida tartib buzuldi. Qo`llarida titroq turdi, ko`zlarini olib qochib, boshini salgina egib oldi. Peshonaga yozgan taqdirimiz sababli, hozir unga dilimni ochishimni foydasi yo`qligini juda yaxshi bilaman. Lekin aytmasam, yorilib ketadigandekman.

- Hoz shu topda senga uch so`zni rosay aytgim kelyabdi. Shirin men seni...

- Yo`q, - shosha pisha, qo`llarini tortib oldiyu, kafti bilan og`zimni to`stdi, - Hech narsa demang, yo`qsa hammasi tamom bo`ladi...

Insonga alam qiladi. Taqdir qismatingni shu qadar chigallashib qo`yarkanki, hatto suygan insoning ko`ziga qarab ``MEN SENI SEVAMAN`` deyolmas ekansan! Shirin meni nima uchun to`xtatdi, buni bilaman. U taqdir yo`llarimiz boshqa-boshqaligiga allaqachon ko`nib ulgurgan. Ertami indinmi baribir boshqa inson bilan birga bo`lishimni biladi. Shirin qalbi pok inson, hozir qalbdagi sevgimiz tilimizda yangragudek bo`lsa, keyinchalik uchinchi inson yonida gunohkordek yashashimiz mukunligidan cho`chiydi! Shuni uchun qalbimizdagi pinhon muhabbatimiz pinhonaligicha qolgani, ikkimiz uchun ham yaxshi... A`qlan o`ylansa, men ham buni tan olaman, lekin ko`ngil ko`nmaydi, har qanday vaziyat bo`lmasin kichik bo`lsa umid yashayveradi...

- Asal qizing ham katta bo`lyabdi, bir kun u so`raydi: dadam qani deb! Shirin o`shanda unga nima deysan?

Yig`lab yurdi, bir zumda ko`zlari jiqqa yoshga to`ldi.

- Siz uylanmagan yigitsiz, men esa bolali juvon!

- Bu menga qiziq emas!

- Odamlar gapirganda izzat-nafsizga tegib boshiz egilib qoladi...

- Kim gapiradi? - jahlim chiqib ketti, - O`sha gapiradigan insonlar kim bilasanmi? Ular o`zi hayotda baxtsiz insonlar. Or-nomus, izzat-nafs, g`uru haqida bong urishaduyu yaxshilab surushtirsang o`zlarida o`sha narsalarni topolmaysan! Aslida o`sha hislar mavjud insonlar, bu narsalar haqida umuman gapirishmaydi. Qolganlarni gap-so`zlariga parvo qilmayman...

- Amakim, holamlarchi? - Shirin alam bilan hursindi, - Ularni orzu havasi, el o`rtasidagi obroo-e`tiborlarichi? -dedi, yeg`lamsirab.

Balki ulardan iltimos qilsam menga quloq tutishar. Biroq o`sha iltimos qilishimni o`ziham, ularga nisbatan adalotsizlik bo`lardi.

- Ko`rdizmi! - Shirin ingroq ovozda yig`lab, ko`z yoshlarini artdi, - Taqdiru ilohiy qarshisida ojizmiz!

Alam bilan qo`lsiltab, hayrlashdiyu uyiga yugurdi...

* * *

O`sh Shirin bilan ohirgi marta, yurakdan suhbatlashib hayrlashgan joyimizga kelganda to`xtadim. Uni darvozasiga, hira shula sochib turgan derazasiga bemano tikilgancha o`tgan bir kunimni sarxisob qilaman. Shu bir kunda qanchadan-qancha hotiralarimni titkilab chiqdim-a! Yaxshi, yomon damlarni, dilkash suhbatlaru, alam bilan hayrlashgan nigohlarni esladim...

Avazni to`yidan qaytayotgan kunimizdagi suhbat yakuni ko`ngildagidek o`tmagandi. Shirin yig`lab uyiga kirib ketgani uchunmi, shu bir yarim oy mobaynida 2, 3 bora to`qnash kelib salomlashganimizni hisobga olmasak u o`zini mendan olib qochib yurdi. Mayli bu holatga men ishda bo`lganligimni rujuv qilib, o`zimni ovutarman. Ammo bugun unga kelgan sovchilarni qanday taqat qilaman hayronman.

Undan butkul ayrilib qolishimni o`ylaganim sayin ichimda yoqimsiz sovuq harorat bosadi. Yuragim bezovt, betoqat bo`laveraman. Huddi tepamda armon qamchi o`ynatib, so`ngi umidlarimni ham quvib solayotganga o`xshaydi!

Bir nima qilishim kerak, lekin nima? Ojizligim amal qiladi.

Biroz o`ylab ko`rib, beodoblik bo`lsada derazasini chertishga jazim qildim.

- Shirin... - uch bor deraza oynasini chertdim, - Shirin... Bu men Rustam! - dedim past ovozda chaqirib.

Ichkaridan javob bo`lmadi ammo parda ortida shappa paydo bo`ldi. Cho`chimasin deya telefonim fanarini yoqib, o`zimga tutdim. Pardani cheti qayrilib Shirin mo`raladi. Menligimga ishonch hosil qildi chog`i, deraza tokchasi chetiga o`tirib asta ochdi.

- Assalom alaykum! - havotirlanib usti boshimga bir sidirg`a nazar tashlab oldi, - Tinchlikmi?

- Va`alaykum assalom... Shirin bemahalda bezovta qilganim uchun kechir!

- Nega buncha tashvilisiz? O`ziz yaxshimisiz?

- Mendan hovotir olma! - devorga suyandim, - O`zing yaxshimisan?

- Ha, yaxshi!

- Uylaringa mehmonlar kelibdimi?

- Hmm!

Hursindida yuzini u tomonga burdi.

- Mehmonlar qanday javob bilan qaytishdi? -dedim.

- Bilmadim... - kiprik ostidan bir ko`z tashlab, ayibdorday boshini quyi soldi, - Ihtiyorim oyimda! -dedi mahzun pichirlab.

- Barakalla, sen bilan fahrlanaman, - orqamni devorga suyam undan yuzimni burdim, - Uylansam olloh menga ham qiz farzand berasa, uni senga o`xshagan ota-onasiga itoatkor bo`lishini juda-juda istardim... -dedim.

Sochimga barmoqlari tegdi, sal o`tib o`pkasi to`lib, chuqur nafas oldiyu o`rnidan turdi.

- Asalni ustini yopib qo`yay! -dedi.

Shirin parda ortiga o`tib ketti. O`sha yerda bir muddat turib yig`lab oldi. Jinday vaqtdan so`ng yana qaytib joyiga o`tirdi.

- Rugzak ko`tarib qayoqdan kelayabsiz? -dedi pichirlab.

- Gapdan, futboldan...

- Hmm! - birozgina engashib hidladi, - Sizdan may hidi kelyabdi!

- Ikki qadaq ichkandim, -dedim.

- Hmm! - tanbeh berishga jazim etmadi, - Bugun jiyanlariz, Xolida opamlar mehmonga kelishgan...

- Yaxshi!

- Qandaydur zarur ishlari bor shekili, Xolida opam sizga rosa telefon qilib tusha olmadilar...

- Telefonimni PELOT rejimiga o`tqazib qo`ygandim!

- Sizdan jahillari chiqqandi, qandaydur uchrashuvga bormagan ekansiz?

- Xolida opam menga qiz topibdilar, shu qiz bilan uchrashuvga borishim kerak edi!

- Sizni uylashmoqchimilar? -dedi go`yo bu xabardan baxtiyordek jilmayib.

- Ha uylashmoqchi!

- Yaxshiku, tabriklayman!

- Rahmat! - tabrigidan jahlim chiqib kuldim, - Senga sohtalik yarashaydi. O`zingni mamnun ko`rsatib odamni g`ashiga tegma...

- Kechirasiz!

- Kechirdim... Endi derazangni yopib joyinga kirib yot, bo`lmasa men seni oldingdan ketolmay turaveraman! -dedim.

- Ho`p hayr, yaxshi dam oling!

Shirin hayrlashib, derazani berkitib parda ortiga o`tganidan so`ng men ham uyga kirdim. Chindanam opam kelibdi. Dada, jiyanlarim uhlab bo`lishibdi. Opam va onam meni kutib o`tirishgan ekan. Salomlashib ulgurmasimdan opam men uchrashuvga bormay uni uyaltirib qo`yganimni aytib javray boshladi. Negadur asablarim dosh bermay, o`zimni yo`qotib opamni so`kib yubordim. Uni ko`zlari ko`rligini aytib haqoratladim. Onamni aralashuvidan so`ngina xonamga qaytdim. Chiroqni o`chirmadim, tun qo`ynida o`tmish hayollariga shung`ub ketishdan yana o`z qalbimga azob berishdan qo`rqdim. Devonga ko`ndalang yo`tib olgancha uhlashga urundim. Oradan o`n daqiqa o`tar-o`tmas eshik taqqilladi. Bu opam ekanligini sezdim.

- Kiravering opa!

Opamni yanoqlari qizaribdi, bundan chiqdi boyagi haqoratimdan so`ng yig`lagan. Opamni shu choqqacha so`kmagan, haqorlatlamgan edim. Mehribonimni dilini og`ritganim uchun, yuziga ham qarashga uyaldim, ich-ichimdan afsuslana boshladim. Opam inday kelib yonimga o`tirdi.

- Gaplashib olishimiz kerak? -dedi.

- So`kkanim uchun kechiring opa, jahil ustida og`zimdan chiqib ketti... -dedim mehribon opamni ko`nglini og`ritganim uchun issig`ida kechirim so`rab.

- Senga nima bo`lyabdi Rustam? - kechirim so`raganimdan so`ng sal bo`lsada chehrasi ochilb, yelkamga qo`lini tashladi, - Nega telefoninga tushib bo`lmayabdi? Uchrashuvga nega bormading? Bu nima yurish, nega aroq ichib olding? -dedi, savol ketidan savol yog`dirib.

- Eee opajonim, munchayam onamga o`xshab be`sabirsizaaa?

- Oyimni qizi bo`lganimdan keyin o`xshaymanda! - opam g`ashimga tegib, hazillashib yuzimdan chimchaladi, ayyorona kuldi, - Rustam kel bugun opa-uka bo`lib dardlashamiz, hasratlashamiz-a?

- Tavba topgan gapizni qarang opa! Akam bo`lganizda ham boshqa gap edi...

- Sen yonimda opam emas akam o`tiribdi deb tasavur qilgin!

Opamni bu gapidan keyin kuldim.

- Afsuski fantazyam u darajada boy emasda, opa!

- Ko`nglim sezib turibdi, seni bir nimalar qiynamoqda, - bo`sh kelmay, opalarcha mehir bilan sochlarimni silab to`zg`atdi, - Ukajonim bo`l opangga dardingni to`kib sol, jim o`tirma yori?

- Yong`oqmidim yoriladigan! - opamni qistovga olishidan achchiqlanib, o`rnimdan turib deraza oldiga bordim, - Opa kirib uxlasezchi yarim tunda boshimni qotirmasdan!

- Sen bilan masalani hal qilib olmaganumcha uhlay olmayman... - opam qo`limdan tortib, yana joyimga o`tqazib qo`ydi, - Yoki Rayhona yoqmadimi? To`g`risini aytaver, yoqmagan bo`lsa boshqa qizlar bilan uchrashtirib qo`yaman-aa!

- Rayhonani dahli yo`q, boshqa gap!

So`kkanimga ham qaramay, ukasiga mehrini nomoyish etayotgan opamga qarab, balki ularga dilimdagilari aytib yengil tortarman degan fikr miyamga quyulib qoldi. Lekin gapni nimadan boshlashni bilmasdim.

- Kelgin Rustam o`ychan o`tiraverma, gaplashaylik?

- Opa meni qanchalik bilasiz? -dedim nihoyat gaplashishga qaror qilib.

- Uuumm! - opam kuldi, - Harqalay sen o`ylaganingdan ko`proq!

- Demak umuman bilmaysiz!

- Ukajonim bu gaping bilan opangni haqorat qilyabsan! - yolg`ondan arazlab qovoq uydi, - Demak oldingda qadrim shunchalik past ekanda?

- Qadriz balant...

- Qadrim balantligi uchunam dam ko`ziz ko`r, dam meni bilmaysiz deya tana qilayotgan ekansanda?!

- Yomonlik izlamang, men bekorga aytmadim... Aytingchi yoshlik paytlarizni qanchalik eslay olasiz?

- Oz-moz! - tajjublandi, - Nimaga yoshlikni eslab qolding?

- Shunchaki... Esizda bo`lsa ota-onam sizni doyim menga javobgar qilib ketishardi. Ko`pincha meni aybim uchun siz gap eshitardim. Shunday vaqtlarda hafa bo`lib yeg`lardiz...

- Boyagi gaplaringdan keyin ham yeg`latding opangni!

- Kechirin... Men tufayli ko`ziz yoshlangani ko`rib, men ham ezilib ketaman. Siz yolg`iz opamsiz, meni sababli gap eshtmasin, yig`lamasin deb doyimo aytganizni qilardim... Esizda bo`lsa bobomlarni mahallasiga borib, do`stlarim bilan futbol o`ynab kelishim uchun sizdan soatlab ruhsat berishizni so`rab yalinardim. O`sha vaqtlarda sizdan qochib ketib o`ynab kelish men uchun hechnarsa emasdi, lekin opam gap eshib ko`zi yoshlanmasin deb manashu uyda, uchta qizni xolakam-xolakam o`yini tomosha qilib o`tirardim... Sizni yaxshi ko`rganim, qadringizni balant tutganim uchun, shu choqqacha hech bir so`zizni ikki qilmaganman!

- Bugun ikki qilding-ku?

- Siz super opasiz men haqimda qayg`urasin, doyim g`amimni yeysiz, hamma narsaga e`tiborlisiz... Lekin opa ukayzni ko`ngliga kelganda u bilan hisoblashishni unutib qo`yaysiz, manashu alam qilyabdi...

- Ahir senga yaxshi bo`lsin deyabmanu? Shuni uchunam qiz topyabman...

- Men sizdan qiz topib bering deb so`radimmi?

- Yoqtirganin bo`lsa o`zing ayt, biz uni kelin qilamiz!

- Rosdanmi? - kinoya bilan kuldim, - Vada berasizmi?

- Ha, o`zin oyim aytaman!

- Sevganim bor u Shirin...

- Shirin! - opamni yuzida hayrat paydo bo`ldi, - O`zimizni Shirinmi?

- Ha opajonim, o`zimizni Shirin... Aytdimku ukayzni bilmaysiz deb. Nozima Xolida, sizlar ikkingiz bir qarashda risoladagidek mehribon, g`amho`r opasiz, lekin chuqurroq qaralsa boshqacha manzara paydo bo`ladi. Nozima opa ikkingiz, hozir ham ikkishilik marafonda yugurayotgan siportchiga ohshaysiz!

- Qanaqa marafon?

- Nozim opam bilan bolalikdan musoboqalashib kelayotganiz yolg`onmi? Oddiy misol; u non yopsa, siz ham yopishni o`rgandiz. Siz tikishni o`rgansez, u ham o`rgandi. Yoshlikdan hamma, hamma javhada bellashib keldilar. Bilim olishdan tortib, ro`zg`or ishlaridayu, orzularga yetishishda ham. Siz shifor bo`lishni orzu qilardiz, mana bolalar shifokorisiz! Nozima opa esa o`qtuvchi... Yillar o`tmoqda ammo bu bellashuv davom etmoqda. Bir yilda maktbni bitirib, bir yilda inistitutga kirdiylar. Bir fasilni o`zida birin-ketin turmushga chiqdilar. Ikkoviylarda ham bittadan o`g`il, bittadan qiz farzand bor. Turmush o`rtog`laringiz ham bir-biridan qolishmaydigan ajoyib insonlar! Opa sizlar shunchalik bu musoboqa berilib o`zlariz bilan o`zlariz bo`lib kettilarki! Shuncha yillar davomida Shirin ikkimizni bir-birimizga bo`lgan tuyg`ularimiz sezmadiylaram a?

- Men... - opam ayibdordek termuldi, - Men sizlarni do`st deb o`ylabman...

- Biz sevgimizni hammaga ko`z ko`z qilmadik... Tuyg`ularni tillarda emas, nigohlarda aytdik! Taqdir beshavqitlik qilib qancha istirob yog`dirmasin yurakdan qon yeg`lasakda, yuzimiz kulib turaveradi.