“OTA VA QIZ: TAQIQLANGAN ISTAK”

“OTA VA QIZ: TAQIQLANGAN ISTAK”

1-bob

1-qism “Uyga qaytgan begona”

+21 DISKLEMER:

> Diqqat! Ushbu hikoya 21 yoshdan oshgan o‘quvchilar uchun mo‘ljallangan. Unda o‘gay ota va qiz o‘rtasidagi taqiqlangan, erotik va ruhiy tortishuvlarga boy ishqiy munosabatlar, rashk, bo‘ysunish, ichki azob va ochiq sahnalar mavjud. Hikoya badiiy xayolot mahsuli bo‘lib, real hayotdagi harakatlarni oqlamaydi va rag‘batlantirmaydi.

---

Toshkentning gamjum tumanlarining birida. Uyning ichida sukunat. Derazadan tushayotgan quyosh nuri shift bo‘ylab jim yurar, devor soatining tovushi eshitilardi. Oshxonada Roman deraza oldida turib, qo’lidagi sigaretning kulni asta qoqib, choyini sekin ichardi. Qaddi tik, lekin ichki dunyosi charchoq va befarqlikdan iborat edi.

Roman — 35 yosh, rus millatiga mansub. Tashqi ko‘rinishi klassik jozibali: keng yelkalar, oz so‘zli, doim o‘zini tuta biladigan, yuzida ifodasiz sokinlik. Nigohlari sokin tuyulsa-da, ichida bosilmagan ehtiros yashardi. U o‘zini boshqarishga o‘rgangan, ammo istak oldida har qanday nazorat sinovga olinadi.

Uning hayoti o‘z yo‘liga tushib ketgandek edi — to Mira hayotiga kirguncha.

Mira — 47 yosh, koreys millatiga mansub, har doim o‘ziga qaragan, chiroyli qomatini ushlab turgan, muvozanatli va ziyrak. Harakati sokin, yurishida nafislik bor. Ko‘zgudek silliq terisi, mayin ovozi va o‘ziga xos didi uni yoshidan yosh ko‘rsatardi. U kosmetika va go‘zallik sohasida biznes yuritar, mustaqil, o‘ziga to‘q.

Romanning unga bo‘lgan munosabati esa faqat sirtqi edi. Pul, qulaylik, ta’minlangan hayot — lekin yuragida bo‘shliq.

Mira (choy quyib): — Roman, bugun aeroportga boramiz. Sofiya uchib keladi.

Roman (qisqacha): — Ha.

Mira: — Qiziq, qanday o‘zgargan ekan? Oxirgi safar juda ozg‘in, bolalarcha edi. Endi o‘zgarib qaytayapti, shubhasiz.

Roman: — Ko‘ramiz.

Mira: — Eslaysanmi, shu yerdaligida boshingni qotirib savollar berardi.

Roman jim. Faqat ichkarida nimadir qimirlaydi. Uning yuragi uzoq yillardan beri bunday to‘lqinga tushmagan edi.

---

Aeroport.

Odamlar orasidan u ko‘rindi.

Sofiya — 23 yosh. U jozibasi bilan ko‘zni emas, ongni tutib olardi. Harakati beparvo emas, hisoblangan edi. Ko‘ylagi tanasining har bir egri-bugrisini yaqqol ko‘rsatib turar, beli ochiq, harakati esa o‘zini namoyon etish uchun xizmat qilardi. Ko‘zlari o‘tkir, lablarining yengil ochiqligida esa befarqlik emas — ochiqcha taklif bor edi. Sochlarini harakat bilan ortga tashlashi, belini egib yurishi, har bir qadamida nafislik emas — ongli chaqiriq mujassam edi. Uning erotik jozibasi bevosita, ochiq va rad etib bo‘lmaydigan darajada kuchli edi. Tor ko’ylagidan tirsillab turgan ko’kraklari otilb chiqgudek edi. Erkaklar uning yonidan befarq o‘ta olmas, yuragida bir zumda istak uyg‘onar, lekin qarshi chiqishga jur’at yetmasdi. Atrofdagi har qanday erkakni boshini burdiradigan kuchga ega edi. Darhaqiqat bunda 5 yil avval Yevropada o’qish uchun ketgan o’zga qarashni bilmaydigan, figura degan narsadan asar ham bo’lmagan sodda batanik qizdan asar ham qolmagandi.

U tanasining har bir chizig‘ini qanday tutish kerakligini bilardi. Erkaklarni qanday qarash bilan o‘ziga bog‘lashni — undan-da yaxshi.

Roman unga qaradi. Va nigohini tortib ololmadi. Yuragida allaqachon butunlay boshqa ohangda bir narsa harakatlana boshladi. Ko’zlari uning tirsillagan ko’kraklarida edi. Bu istak edi. Buzilish emas, uyg‘onish.

Sofiya ularning yoniga yetib kelib unga qaradi. Nigohi ochiqlik, harakatlarida qo‘rquv va tortinish yo’q.

Sofiya (ko‘z nozik suzib): — Salom, Roman. Har doimgidek juddiy sovuq nigoxlar, lekin yondirasiz. Sofiya shunday deya jilmayib qoydi.

Roman (quruq ohangda): — Xush kelibsan.

Mira (quchoqlab): — Qizim! Qanchalar sog‘indim seni! Har kuni seni eslab yashadim.

Sofiya (kulib): — Men ham sog‘indim. Sizni va... ba’zi boshqalarni ham. U yana kulib o’ynashayotgandek oxangda.

Roman jim. Ammo yuragidagi olov endi yashirin emas edi. Bu qiz u bilan qilayotgan so’z o’yinini tushindi. Bu olov — istakdan yoqilgan edi.

---

Mashina ichida.

Mira: — Sochimni o‘zgartirdim. Sezildimi?

Sofiya: — Juda sezildi. Endi ko‘proq o‘ziga ishongan ko‘rinasiz.

Mira: — Raxmat asalim Roman bo’lsa hech qachon hushomat qilmaydi.

Roman (oynaga qarab): — Har kim ham aytishni istamaydi. Ba’zilar qarab baho beradi.

Sofiya bu gapni eshitib kuladi. Nigohi yana Roman qaratildi.

Sofiya (ichida): Bu erkak... boshqa. U menga duch kelganlarning hech biriga o‘xshamaydi. Nega shuncha yildan beri unga etibor bermaganman??

---

Uyga kelgach.

Eshik ochildi. Mira oldinda, Sofiya ohangli yurishda, Roman orqada chamadon bilan.

Mira: — Hammasi o‘sha-o‘sha. Faqat sen yo‘q eding. Endi to‘ldik.

Sofiya: — Ha mana endi men uydaman, sizning quvonchingiz va uyning malikasi qaytdi.

Roman chamadonni qo‘yadi. Sofia Romanning yoniga kelib, unga beixtiyor turtilib, unga orqasini qilib engashdi va oyoq kiymini to’g’irlagandek bo’lib ko’ylagining torligidan mana men deb turgan o’rtacha kattalikdagi dumbalarini Romanning qo’llariga tekazib qi’ydi.

Sofiya: — Rahmat, Roman. Ko‘tarishga kuchingiz hali ham yetarkan.

Roman: — Hozircha yetadi.

Nigohlar kesishdi. Ikki jim qarash — bir dunyo. Romanning nigoxlari Sofianing yuzlariga qarashdan boshlanib uning ko’kraklarida to’xtadi, Sofia buni sezib ayyorona jilmayib noz karashma bilan uning yonidan o’tib ichkariga kirdi.

Ular hech narsa demaydi. Ammo har ikkisi biladi — bu boshlanish. To‘xtamaydigan, ortga qaytmaydigan voqealarning eshigi ni ochdi.

“Extirosli tun…”

Sofiya qaytganiga bir necha kun bo‘ldi. U shaharni aylanish, tanish joylarga qaytish, o‘tmishdagi xotiralarni yangilash bilan band edi. Kunduzi do‘konlar, galereyalar, manikyur salonlari, kechqurun esa dugonalari bilan uchrashuv.

Shunday o’tayotgan kunlarning birida Sofiya dugonalri bilan klubga bordi. Yorqin chiroqlar, musiqa, Sofianing qaytgani bilan tabriklab urishtirilgan qadaxlar-mastlik. U o‘zini erkin his qilardi. Kiyimida ochiqlik bor edi — beli ochiq, tizzadan yuqori tor ko‘ylak, lablar esa qip-qizil bo‘yalgan. Harakatlarida chiziqli nafislik emas, aniqlik va maqsad ko‘zga tashlanardi. Klub saxnasini hammani o’ziga qaratib o’ynayotgan barcha qizlarning orasida Sofia ajralib turardi. Dugonalari ham Sofiadagi bunday o’zgarishlarni ko’rib unga hasat qilab qarashardi

O’yinlardan to’ligan Sofia bar yoniga borib, barmenga muzdekroq nimadur berishin aytdi. Bar yonida muzdek pivoni simirib o’ynayotgan qizlarni tomosha qilayotgan Samirning nigoxlari Sofiaga qaratildi. Buni sezga Sofia u bilan ko’z o’yinini boshlab yubordi. Unga birinchi ko‘z urishidayoq yoqdi. Samir sportchi gavdali, yengil tabassumli, ko‘zi beparvo va tilida ishonch bor yigit edi.

Ular bir necha ichimlik ichishdi. Suhbat shoshqaloq, kulgili, ba’zida esa yashirincha ochiq edi.

Samir:-- Safi yur tinchroq joyga o’tamiz deya qo’lidan ushlab yo’l boshladi. Sofia so’ngi yigiti Alex bilan ajralgandan beri xissiyotlarga berilmagan va unda ko’p ichilga ichkiliklardan so’ng hirslari uyg’onishni boshlagandi. Ular klubning ikkinchi qavatiga ko’tarilib u yerda klub sahnasiga qaratib qo’yolgan xonalardan biriga kirishdi. Ularning ortidan ofitsant kelib: -biron nima buyarsizlarmi deya qarashiga javoban Samir: bizga viski olib kel deb Sofianing yoniga o’tirdi.

Hazil kulguga boy suhbat davomida yanada ochiqlik oshkoralikdan boyib borardi. Samir alla qachon ozini erkin xis qilib qoli Sofianing sonlarni silab otrardi. Sofia esa bunga etibor qaratmasdan unga ozi va yevropada otgan vaqti haqida sozlardi.

Samir:— nega qaytding axir Germaniya kopchilikning orzusi u yerda oqish ish karyera uchun zor imkonku. Samir shunday deya qollari asta Sofianing sonlaridan silab tepaga qarab harakatlanar va Sofianing tor koylagining ichiga kirib Sofianing nafis torli turaigiga yetay deb qolganda, eshikning ochilib ofitsant kirib kelishi uni qollarini harakatdan toxtadi.

Sofia sovuqonlik bilan unin harakatlari uchun imkon yaratib oyoqlarin bir kengroq ochsa bir qisb qolardi.

Sofia: — Germaniyada inavatsiyon texnaligiyala, kriptovalyuta blockcheyn boyicha o'qidim. O'qishni tamomlab bir yilga o'sha yerda yashadim bir halqaro kampaniyalarda ishlab kordim, ammo ozim hohlaganimdek ishni kopa olmadim. Qaytishimga kelsa oyim qaytishni sorab fikrida qatiy turib oldi. Bolmasa umuman qaytmagan bolardim. Sofia gaprarkan gaplari Samirning quloqlariga kirmas u Sofian sonlari orasiga qollarin yugurtirib ofitsiant tufayli yetolmagan nafis torli tursik ustidan Sofianing amin silay boshlagandi. Bu harakatlar extirosli o'pishishga ulanib ular bir birga yopishgan ko'yi bir birin tinmay o'pardi. Samir Sofianing koylagin orqa tarafidan zamogin biroz pastga tushirib faqat kokraklargacha yetadgan yengsiz koylagin pastga tushirmowchi boldi. Nimadur sabab boldimi ozi ham tushinmasdan Sofia uni toxtadi.

Sofia:— yoq Samir. Shu sozlar bilan ozin erkin xis qikayotgan Sofiadan asar ham qolmagandi. Ozi ham nega to'xtaganin chunmay qoldi. Bunday ishqiy o'yinlar unga joni dili bilan yoqar hecham ortga chekinmas edi. Lekin bu safar miyyasida stop chirgi yonib qoldi. Samir esa bunga beparvolik bilan Sofiani amin silashda davom etib, ikkinchi qoli bilan kokraklarin ezdi. Lablari Sofianing boyniga tushib boynini sezlar sezilmas opib sorib tishlay boshladi. Boyida tishlashdan ogrig sezishi bilan Sofia ozin tortdi. Ayollar xonasiga borib kelishin aytb sumkachasi va telefonini olib xonadan chiqdi. Telefoniga qaradi dugonalaridan qongieoq bolgan qaytib qongiroq qildi.

Sofia:—alo

Zuliya:— Safi bir pasda qayerga yoq bolding haligi yigit bilan? Telefoningni kotarmaganinga biz ketdik.

Sofia uni gapini eshtib biroz jaxli chiqdi.

Sofia:— xop yaxshi deya Zuliyaning gapini eshtmasdan o'chirib qoydi va soatga qaradi.

Soat chamasi 00:13. Sofiya, Roman raqamini terdi.

— Roman, meni olib ketasizmi? Hozir chiqmasam, bu erkakalar meni yeb qo'yishadi. Mast bolsa ham yana Roman bilan o'ynashgisi keldi.

Roman: — Qayerdasan?

— Central Clubda. Dugonalarim ham ketib qolishibdi.

Roman:— xop o'sha yerda kutb tur.

Roman mashinasiga o‘tirgan.

Yarim soatlardan so‘ng, u klub oldida to‘xtadi. Sofiya zinapoyadan tushib kelayotgan edi. Yurishi o‘ziga xos — qadamlar og‘ir, ammo chiroyli. Lekin kop ichganidan har tarafga chayqalib qo'yardi. Kiyimi tanasiga yopishgan. Sochlari biroz tartibsiz, labida esa xuddi biror narsa taklif qilayotgandek yengil kulgi bor.

Sofiya: — Voy, siz meni kechasi o‘g‘irlab ketasizmi? Yana kulishni boshladi.

Roman: — Min. Jidiy oxangda. — buncha ichkilikning hididan sen hato bomish ham olib ketmaydi. Roman Sofianing hazilomush hazlga jidiyroq hazil qilgandek.

Mashina ichida u bir necha daqiqa jim turdi. Keyin kuldi.

Sofiya: — Siz mendan uyalasizmi?

Roman (sokin): — Yo‘q.

— Unda menga qarang. Shunchalik jozibalimanki, haydovchilar ham mashinasini to‘xtatib qarayabdi. Siz bolsangiz etibor ham bermadingiz. Sofia arazlagandek mashinaga chiqmasdan turdi.

Roman:— seni chiroyingdan kozlarim qamashyabdi. Bu gaplardan biroz Sofia hursan bolgandek Romanga qaradi, Roman sozida davim etib:— ammo shuchalik ichganingdan ichimlik hidi mashinani ham bosdi. Roman yana jiddiyroq hazil qildi.

Sofia jaxli chiqganin bildirish uchun mashina eshigin qattiq yopib uning okdiga otirdi.

Sofiya labini tishlab, derazaga qaradi. Keyin ohangini o‘zgartirib: — Men sizga yoqmaymanmi?

Roman: — Hozir mastsan. Uyga ketaylik.

Sofiyaning jaxli battaroq chiqdi. Yolda ketib borarkan ichida:— seni Roman sen menga etibor bermadingmi hali korasan. Deya telefonini titkilay boshladi. Begona raqamdan sms keldi.

—qayerdasan?

Sofia uni tanimad va barda Samirga raqamini berganin esladi.

—ha Samir biroz konglim aynib boshim aylandi. Shunga ketib ertaga gaplashamiz. Deya yana jaxlin bikdirish uchun telefonin orqaga orindiga otib yubordi.

— Siz nimaga bunchalik sovuqsiz? O‘gay qizingman, xolos-ku. Menga hech qachon qaramadingiz. Yigirma uch yoshli, yalang‘och bel, uzun oyoqli qiz sizga ta’sir qilmaydimi?

Roman ko‘zini yo‘ldan uzmasdan: — Sofia mastsan keyn gaplashamiz.

---

Uyga kelishganda Mira uxlab qolgan. Yorug‘lik past darajada. Roman Sofiyani orqasidan kuzatdi. U qadam tashlab, qiyshaygan holda yurardi.

Sofiya: — Yurish qiyin, kiyimlarimni yecha olmayapman. Qo‘lingizni berasizmi? Balkim yordamlasharsis?

Roman bir lahza o‘yladi. So‘ng yelkasini pastga tushirib, sekin uning ortiga o‘tdi.

Sofiya: — koylakning zamogini yechib bera olasizmi? Orqadagi…

Roman asta qo‘l cho‘zdi. Har zamokni ushlab pastga tortar ekan, qo‘li titrardi. Nafasi tezlashdi. Ko‘zini yummoqchi edi, lekin ko‘ra boshlagandi allaqachon.

U koylakning samogini beligacha tushiri. Sofiya asta oldinga egildi, ko‘ylak tanasidan sirg‘alib beligacha tushdi.

Roman orqasiga o‘girilib: — Qolganini o‘zing eplayasan.

U chiqib ketdi. Yuragi urar, nafasini rostlay olmasdi.

— Rahmat... — dedi Sofiya orqadan, ammo tovushi asta pasaydi.

U yotoqqa yotdi. Bir necha daqiqa ichida uxlab qoldi.

Soat chamasi 03:47.

Sofiya uyg‘ondi. Og‘zi qurigan, boshida yengil og‘riq. Oshxonaga tushdi. Suv ichdi. Keyin qaytish uchun koridordan yurdi.

Shu payt...

Roman va Miraning yotoqxonasidan baland nafaslar qattiq ingrashlari, "xa qanjiqcham yana balandroq" degan ovozlar eshitikdi.

Sofiya sekin yurgancha to‘xtadi.

Yarim ochiq eshik ortidan ichkariga ko‘z tashladi.

Roman Miraning ustida edi. Miraning qollari orqaga qilib bog'langan va yonboshlagan xolatda. Roman esa qolidagibteridan bolgan qamchi bilan Mirani savalar va qotog'ini toxtamasdan Muraning amiga tiqardi. Harakati kuchli, nazoratli. Mira og‘ir nafas olib, unga bo‘ysunardi. Uning ingrashlari og'riqdanmi yo roxatdan anglash qiyin edi.

Romanning nigohi beixtiyor eshikka qaradi. Sofiyani his qilgandek, lekin ko‘z yugurtirmadi. Ichki sezgi unga nimadir aytar edi, ammo u bu hisni yo‘qotishga harakat qilar, ammo fikri yana Sofiyaga qayta-qayta borardi. Sofia korishi uchun onasin divandan pastga sudrab tushirib tizzalatib o'tazib qollari bilan sochlaridan qattiq ushlab huddi majburlab qilgandek Miraning og'ziga qalin qotogini tinimsz tiqa bir necha soniya ushlab turardi. Mira esa nafas yetishmay oqchib ketar bir ikki nafas olganda Roman yana bu ishni takrorlardi.

Sofiya qimirlamasdi. Ko‘zlari ochiq, yuragi urmoqda. Nigohi Roman harakatiga mixlangandi. U asta ohang bilan nafas ola boshladi. Uning badanida sovuq yugurdi. Ko‘zlarini yumdi. Ichkaridan bosim, hayajon, ishtaha — uyg‘ondi.

U shoshmasdan yotoqqa qaytdi. Ko‘ngli zirqirab turardi. Yotoqqa o‘tirib, telefonini oldi. Brauzerga barmog‘ini qo‘yib yozdi:

"Ota & extirosli qiz"

Ekranda bir nechta videolar chiqdi. Barmog‘i bilan tanladi. Videoni yoqdi. Eshitilgan ovozlar, harakatlar unga tanish tuyuldi. U yotoqda yonboshlab, bir qo‘li bilan ekran tomosha qildi, ikkinchi qo‘li esa asta harakatlana boshladi.

Nafasi tezlashdi. Tanasi titradi. U labini tishlab, ko‘zini yumdi. Videodagi har bir ohang, har bir harakat unga yaqinlashgandek edi. Oxirgi zo‘riqishda badani silkindi.

U sekin, chuqur nafas olib, telefonni yoniga qo‘ydi. Ko‘zlarini yumdi. Yorug‘lik o‘chdi.

U uxlab qoldi.

Mira ertalabdan telefon qilgancha o‘z ishlariga jo‘nab ketdi. Shahar tashqarisida ikki kunlik seminarga chaqirilgan edi. Uyda faqat Roman va Sofiya qolishdi.

Roman mehmonxona burchagidagi stolda noutbuk bilan ishlayotgandi. Sofiya esa divanda yotib, telefonini titkilardi. Lekin Sofianing hayollarida kechagi Roman va onasining holati. Oziga ozi:— BDSM faqat yevropada desam Roman ham wokishmas ekanda. Xona ichida yengil musiqa, issiq havo va oraliq sukunat hukm surardi.

— Siz doim bunchalik jiddiymisiz? — dedi Sofiya kinoyali kulgi bilan.

Roman boshini ko‘tarmadi: — Ishlayapman.

— Men sizni chalg‘ityapmanmi?

—xozircha yoq

— Demak ilgari chalg‘itgandim?

Roman bu safar jilmaygandek bo‘ldi. Sofiya esa unga qarab, qoshlarini chimirdi.

— Ehtimol, sizni qo‘rquv tutyapti? Yoki siz meni qandaydir oddiy qiz deb o‘ylaysiz? Lekin siz bilasizmi, Evropada mendan ko‘z uzolmaydigan erkaklar qancha edi? Birgina nigohim bilan ularni o‘zimga rom qilardim…

Roman indamadi. Faqat klaviaturani bosishda biroz to‘xtadi.

— Va endi, men... sizning oldingizda shunchaki bir... hech kim bo‘lib qolganman, shundaymi?

Roman ko‘zini oynaga qaratdi: — Masofa muhim. Bizda...

— Bizda? — Sofiya ohang bilan kuldi. — Menimcha, bu faqat siz. Men esa... sizga hech qachon ochiqcha taklif bermadim. Faqat yuraman. Faqat kulaman. Faqat... sizga o‘xshagan erkakning nigohini ko‘rmoqchiman. Lekin u nigoh yo‘q.

Roman yutindi. Uning bo‘yni qizargandek bo‘ldi.

Sofiya oshxonaga o‘tdi. U yerda suv quyayotgandek bo‘ldi va birdan…

— Voy! — dedi u baland.

Qasddan harakat qilgandek, kofe ko‘ylagiga to‘kildi. Ko‘ylak ho‘l bo‘ldi, yopishib qoldi. Ko‘krak chizig‘i aniq ko‘rinib turardi.

— Endi bu bilan yurib bo‘lmaydi, a? — dedi u Roman tomonga qarab, go‘yo izoh kutgandek.

Roman jim.

Sofiya ustki ko‘ylagini yecha boshladi. Ostida oppoq ichki kiyim. Sochlarini ortga tashlab, yengil harakat bilan ko‘ylakni polga tashladi.

— Shunchaki kiyim, to‘g‘rimi?

Roman chuqur nafas oldi: — Men... bog‘ga chiqib kelaman.

U stuldan turdi, tez yurib orqasiga o‘girilib, eshikdan chiqdi. Yuragi urar, qo‘liga sigaretini olin bog tomon ketdi.

Sofiya esa jim qoldi. Ko‘zlari o‘chdi, labining kulgusi pasaydi.

— Demak, hatto men ham sizga yetmayman...

Bir zumda dush xonasiga kirdi. Boshini silkitdi. Ichki kiyimda dushga kirib ketdi. Qanday kiyim kiyish haqida o‘ylamadi ham. Suv tanasidan oqib tushayotganida hech narsa sezmaslikka harakat qilardi, lekin yuragi urayotgan edi.

Eshikni quflashni unutdi.

Roman qaytib kelib, dush yonidan o‘tarkan, ochiq eshikdan ichkariga ko‘z tashladi. Sofiya teskari turibdi. Belini ohang bilan egib, sochlarini yuvmoqda edi. Ko‘kraklari erkin silkinib, har bir harakati yondirar edi.

Roman bir necha lahza tikilib qoldi. Nafasi tezlashdi. Ammo ortga qaytdi.

U asta yurib ketayotganida, ichida “bu noto‘g‘ri” degan ovoz qaytadan uyg‘ondi.

Kechqurun Sofiya siynaband taqmagan holda, tor sport top va shortikda yurdi. Ko‘kraklarining chizig‘i tanasi bilan birga harakatlanar, u esa go‘yo buni sezmaslikka urinardi. Lekin bu harakatlar — Romanni sinash edi.

Roman qaramaslikka harakat qildi. Ko‘zini kitobga qadadi. Ammo ichida Sofiya. Har bir yurgan, har bir harakati unga qaytib eslanardi.

U ko‘zlarini yumdi.

“U mening qizim… yo‘q… o‘gay qizim… bu mumkin emas.”

Ammo hayollar... hayollar o‘z ixtiyorida emasdi.

1-bob 1-qism yakunlandi. Davomi bor

By S.A.