Tungi shamol bagʻrida

"Tungi Shamol Bagʻrida"

Admin iltimos hikoyamni chiqaring oʻtgan safargisini chiqarmagandiz

Bahor kechasi edi. Toshkent ko‘chalari jimjit, faqat shamol yaproqlarni ohangrabodek o‘ynatardi. Nigora deraza yonida o‘tirardi. Uning qalbida bir narsa gʻimirsinardi — bu sevgi edi, ammo oddiy emas, qalbini yondirib-yopib, uxlashga qo‘ymaydigan ehtirosli sevgi.

U Iskandarning ovozini eshitganda yuragi titrardi. Bu ovozda qandaydir sehr bor edi. O‘sha kuni ular birinchi marta yolg‘iz uchrashdilar. Iskandar uni shaharning chekkasidagi kichik bir uyga olib bordi — bu uy Iskandarning rassomlik ustaxonasi edi.

Ichkarida yengil jaz musiqa, dim yorug‘lik va moybo‘yoq hidlari havoga aralashgan edi. Nigora ilk bor o‘zini bunchalik... tirik his qilardi. Iskandar unga qarab jilmaydi. Bu jilmayishda ishonch, hurmat va... beqaror istaklar yashiringan edi.

— Men seni chizmoqchiman, — dedi u ohangdor, chuqur ovozda.

— Qanday? — Nigoraning yuzi qizardi.

— Boshqacha. Ruhingni, yuragingni... ko‘zlaringdagi olovni.

Nigora sekin bosh irg‘adi. Uning yuragi taqillatib, ichida bir narsa sindi. U Iskandarning oldiga bordi, u esa unga oppoq matoni ko‘rsatdi. Nigora undan nima kutishni bilmasdi, lekin biror qarshilik ham qila olmasdi. Bu oqshom hammasi o‘zgarardi.

Iskandar qalamini oldi va chizishni boshladi. Har bir chiziq, har bir bo‘yoq uning ichidagi ehtirosni uyg‘otardi. Nigora Iskandarning harakatlarini tomosha qilar, har bir chiziqda uning qanchalik teran his qilayotganini sezardi. Unga birinchi marta kimdir bu darajada... mahliyo bo‘lgan edi.

Soatlar o‘tdi. Musiqa sekinlashdi. Chizma tugadi. Iskandar unga qarab:

— Bu sendek go‘zal emas... lekin sening yuragingdagi olovning soyasidir, — dedi.

Nigora indamadi. U Iskandarning yoniga yaqinlashdi. Ularning ko‘zlari to‘qnashdi. Bu qarashda istak bor edi. To‘xtatib bo‘lmaydigan, yashirib bo‘lmaydigan ehtiros. Sekin, ishonch bilan ular bir-biriga yaqinlashdi. So‘zlar ortiq kerak emas edi. Faqat yuraklar so‘zlardi.

U kecha... bir umr esdan chiqmaydigan kecha edi.

Davomi bor...fikrlarga qarab davomi chiqadi