Qastimni oldim davomini davomi
Siz esa meni faqat
navsingiz yo'lida xo'rak qilib
tashlab ketyapsiz.
- (Nodirning bu gaplardan yuzi qizarib ketdi) Nima? Nimalar
deyapsan? Esingni yedingmi ?
Ha uylanaman dedim-ku,
buncha qo'rqmasang? Bir yilcha
ishlarim bor, shularni tugatib
olay, keyin to'y qilamiz, sabr qil! - Aslida sevgini yo'qga
chiqaradigan ham odamzod
ekan. Yolg'onlariz bilan
ishonchni suv iste'mol
qilishingizga endi kech! Sizdek
nomardlarga ming la'nat! - shu onda pichoqni ko'ksiga qarata
sanchdim... Pichoqni olmoqchi
bo'lib qo'lini cho'zdi, ammo
og'riq kuchlilik qilibmi bilmadim,
tegib qayta o'zini ortga tortdi.
Uni jon talvasasida yerga yiqilishi, xira ovozda "kechir"
degan so'zlari ko'z o'ngimdan
ketmaydi... (Gapirayotib Zarnigor
qattiq yig'ladi)
- Demak... demak sen... uni...
- Ha oyi, men uni o'ldirdim, ayol nomi yarashmaydigan, umuman
insonga xos bo'lmagan ishni
qildim, o'zimcha qast oldim.
Endi katta xatoga yo'l
qo'yganimni angladiw. U pichoq
zarbidan bir marta o'lgan bo'lsa, men vijdon azobida ming bor
o'lib-tirilyapman... Men
shunchalik qabihlik qildim-ki,
uni o'lishini xohlab atayin
odamlar kam keladigan joyga
uchrashishni so'ragandim. Uni tipirchilab zo'rg'a chuqur-
chuqur nafas olishini ko'rib
chidab turolmadim. Nafratim
o'z-o'zidan yo'qolgandek go'yo,
unga rahmim kelib
qilmishimdan qattiq pushaymon bo'ldim va asvalt yo'lga qarab
yordam chaqirgani yugurdim.
Mashina topib odamlar kelaman
deganicha, taxminan oradan
yarim soatlar o'tib ketdi.
Kelganimizda... ko'zi ochiq holda nafas olmay yotardi. Bitta
xiyonat va aldov uchun men uni
joniga qasd qildim oyi, uni
yashashdan mahrum qildim,
gunohga botdim...
- Nega bunday ahmoqlik qilib qo'yding qizim? Axir... axir sen
qabihlik tarbiyasini olmagan,
xokisor qiz eding-ku, nega
o'tkinchi tuyg'u uchun bunday
qabihlikga bording? Nega axir,
nega? - Yig'lamang oyi, ko'z
yoshlarizga arzimasligim
yuragimni battar o'rtamoqda.
Ortiq bu azoblarga chiday
olmayman...Men ahmoqona
qastdimni oldim, o'zimcha undan qast oldim! "Sevgida
hayotimni unga
bag'ishlagandim, uning ham
hayoti faqat men uchun bo'lishi
kerak edi. Menga nasib
qilmagan ekan, boshqaga ham nasib qilmaydi" qa'bilida ish
tutdim. Aslida, katta xatoyim,
undan ayrilganimni
bilganimdan so'ng sabrli
bo'lolmaganim. Agar o'shanda
nafratdan qast olish haqida o'ylamaganimda, unga baxt
tilab sabrli bo'lolganimda yoki
sinfdoshlarim tadbiridagi bo'lib
o'tgan ko'ngilsizlikni sizga
aytolganimda edi... Balki siz
meni bunday qabihlikdan to'xtatib qolgan bo'lar edingiz.
Kun kelib men ham baxtga
yetardim, so'ngan orzularim
qayta jonlanardi, qizingizning
baxtini ko'rib yuzingizda faqat
quvonch bo'lardi. Lekin... ming afsus meni ko'zlarim ko'r
ekanini kech tushundim,
o'tkinchi dunyoda
yashayotganimizni xato
qilganimda bildim. Vaqtni esa
ortga qaytarib bo'lmaydi. Nafrat, jahl, - aqlni o'ziga
bo'ysundirishga urunadi. Bu
hayotda sabrli bo'lgan odam
baxtli hisoblanar ekan...