o'ngga yurdi. Xuddi o'sha yerda Mehmonalini politsiya mashinasida kutib turishardi. U so'nggi bor osmon-u falakka tikildi, toza havodan qayta-qayta simirdi. Ko'ngli esa baribir alg'ov-dalg'ov edi. Umrida politsiyachilar bilan ish olishmagan, turma deganlarining yaqiniga bormagani uchunmi,
bo'l. Yolg'onlarga uchishdan tiyil. Bardam bo'l!..» Haqiqatan, Soli ota ilkis boshini ko'tardi-da, kayfdan qizarib ketgan ko'zlarini lo'q qilgancha qarshisida indamay o'tirgan Mehmonaliga javdiradi. Kayfi shu qadar oshgandiki, hatto, oppoq soqoliga yopishgan go'sht parchalarini ham payqamas,
leytenant. — O'tirvol, uka!.. Juda yaxshi! Qani, endi gapir! — Qo'qonlikman, — dedi hazin tovushda Mehmonali. — Pasport, pullarni o'g'irlatganim rost. — Poytaxtga nega kelding o'zi? Qo'qoningda ish qolmadimi qiladigan? Mehmonali beixtiyor ma'yuslanib, bosh egdi. «Aytsammi, aytmasammi?», degan
yo'qsiz. Balki boshqa birovning nomiga rasmiylashtirgansiz-u, yodingizdan ko'tarilgandir? Yaxshilab eslang! Har holda ancha-muncha bo'lsa kerak pullaringiz… Shundagina Mirsoli bankka ilgari boshqa hujjat, familiya bilan kelganini esladi. Ayni chog'da plastik operatsiyadan so'ng butkul
Oberaymi? — Haddingdan oshma! Krutoymishsan. Vey, ko'rpangga qarab oyoq uzatgin! — Vey, bola, hozir hov anavi yigitlarga aytsam, manavi yog' bosgan jussangni ming bo'lakka bo'lib itlarga yedirishadi. Shuning uchun senam haddingni bil-da, niyatingni ayt! — Akamni topib ber! Qani u? — Men
kerak aslida. — Iltimos, turma haqida gapirmang! Men turmaga tushmasligim kerak. — Bilaman, chunki turmaga tushsang, tirik chiqmasliging tayin. Nega deganda u yerda senga tish qayrab turganlar juda ko'p. — Bu-ku, mayli, boshga tushganni ko'z ko'radi. Lekin men turmaga tushsam, sizni
— Uxlash tugul munday cho'zilib yotish ham yoqmadi. — Ha-a, sen qaltis ishga qo'l urgansan, — dedi «Tixiy». — Turmaga tushgan odamning qochishi hazilakam gapmas. Tutib olishsa, oldin rosa do'pposlashadi ko'plashib, keyin karserga tashlashadi. Aytgancha, karser nimaligini bilasanmi? —
qizib. - Onajon Mahliyoni onasi keldi bugun! - Aaa! Nega kelibdi endi, bola kerak bo‘libdimi endi. - Gapimni oxirigacha eshitsangizchi ona! - deya ipidan ignasigacha aytib berdim. Onam chuqur uh tortdida endi nima qilasan bolam! - Ularni uchrashtiraman, so‘z berdim onasiga dedim. - Ha
ekanman, — o'ylardi u ona hovlisida boshini changallagancha o'tirib. — Oldin kelganimda enam o'lib berdi, bu gal esa Zarina… Nega boshida o'ylamadim? Nimaga o'zini qistovga olib surishtirmadim? Do'konchini demagan ekan-ku! Meni — Men ablahni kutgan ekan-ku!.. Maraz Sodiq! O'sha iflosni
Ja pishiq-puxta ekansan-ku-a? Qoyil! Bilasanmi, seni ko'rdim-u, negadir yuragimda shubha uyg'ondi. Axir, senday bir yoshgina yigit polkovnikdaqa katta oxurdan yem yeydigan bachchag'arni qanday o'ldirishi mumkin? — Bilmadim… Ishim shunaqa. Meni shunday o'rgatishgan. — Shunaqa degin? —