yerda ertaga bugungisidanam zo'r o'yin bo'ladi. Qo'qonlik qimorbozlar kelishadi! — Ular yaxshi o'ynaydimi? Bu savolni eshitib Tolmas akaning rangi birdan o'zgardi. — Bekorlarni aytibsan! — dedi Valiga qattiq tikilib. — Qimor o'ynashda toshkanlikka yetadigani yo'q. Ko'rasan, uyim pulga
чиқса-чи? Бирорта эси паст маняк деб ўйлашлари учун машиналарга ўқ узиб турган. Ўзи истаган кишини ўлдириб бўлгач, ҳамма буни тасодиф деб баҳолайди. Шунақа ҳам бўлиши мумкин-ку?! Ҳеч ким жавоб бермади. — Қария Гернсни ўлдириш кимга керак бўлди экан-а?! — бақириб юборди Жо. — Анави мумсик
бояги душман снайперига қаради. Бу снайпер унинг кўзига жуда таниш кўринди. Эҳтимол бу кимса билан уруш бошланиб армия иккига бўлинмасидан аввал бир сафда хизмат қилгандир. Снайпер унга яқинроқ бориб қарамоқчи бўлди. У О’ Коннелл кўчасига қаради. Кўчанинг бошида қаттиқ отишма кетаётган
tarbiyachi Masturaning yoniga yaqinlashdi. — Opa, hovlini aylanib kelsam maylimi? — muloyimlik bilan so'radi Vali. — Yiqilib-netib ketmagin yana!.. — qog'ozdan ko'zini uzmay tayinlagan bo'ldi tarbiyachi. — Yo'q, yiqilmayman!.. O'rganib ketganman… — Bo'pti, boraqol!.. Faqat birpas
yetib kelganimda birdan to'xtadim. Men yashayotgan uyga kimdir yaqinlashib kelgandek tuyulaverardi. Negadir xavotirga tusha boshlagandim. — Doimo yuragingizga quloq tuting. — yodimga bir paytlar instruktor aytgan gaplar tushdi. — Esingizda bo'lsin, ko'zlarimiz biz his etadigan
Nima o'zi bu? Ko'p narsa bilib yubordim-u, yo'qotmoqchi bo'lishdimi? Ha, agar shunday bo'lsa, himoyaga shay turishim zarur. Chunki, hozir mashina to'xtaydi-da, ichidan chiqib kelganlar mening oyoq-qo'limni boylab olib ketishadi… Yo'q, bu gal ham adashibman. Ranglari oqarib ketgan yoshgina
so'ng meni o'ldi deb e'lon qilishdi. Ha, bu yorug' dunyo, oilam, do'stlarim, balki, o'zim uchun ham men o'lgan hisoblandim. Men olamdan o'tdim. Onajonimning qo'liga harbiy komissariatdagilar kichkinagina qog'oz keltirib berishdi. U yerda quyidagi so'zlar yozilgandi: — O'g'lingiz
odamlarning qulog'iga bu uqtirishlar kirmasdi. Men bo'lsam xotirjam edim. Chunki, meni begona shaharda hech kim kutayotgani yo'q. Ishga ham kechikmayman. Faqat… Baribi tezroq o'sha joylarga yetib olishga oshiqardim. Etib ham bordim o'sha shaharga. Endi oldimda katta muammo ko'ndalang
Do'stboy edi) — dedi Samad aka. — kel, gapni cho'zib o'tirmaylik-da, buni menikiga olib boraylik! O'sha yerda davom ettiramiz! Nima deysan? — Bo'ldi, aka, sizning gapingiz gap!.. Hoy, Ruxsorani buyoqqa olib kel! U halol xizmat qildi!.. Qani asal, bir seni bag'rimga bosay!.. Sho'rtumshuq
— Xo'p, ayt! — dedi u negadir bu safar Vadimga achinish bilan boqib. — Men kutyapman!.. — M-men… O'sha qizni yoqtirib qoldim, nega ishonmaysiz?.. — Nega ishonmas ekanman?.. Sen asl zotingga tortgansan… Shuning uchun o'zingga o'xshagan “axlat”ni yoqtirib qolgansan… Davom et!.. — O'shani