qoli tega boshladisal surilishga harakat qildim lekin odam kopligi uchun qimirlay olmadim deyarli. Keyin qollar koproq tegib turardi bu tasodif emasligini angladim lekin nima qilishni bilmasdim jim turaverdim. Indamaganim uchunmi endi orqalarimni silay boshladi albatda bu yoqimli edi lekin
gap soz degandek. Shaharga borganda yoki tuman markaziga borganda koriship turardik. Keshalari telefonda gaplaship tongni qarshi olardik. Bayramlarda , tugilgan kunlarda bir birimizga savgalar berardik. Togri yashirmayman hamma qatori ortamizda yaqinliqlar ham boldi. Avval eng birinshi
biri bölmasa biri albatta yetib boradi va Xudoning menga rahmi kelib menga velosiped yuboradi" deb qalbdan ishonardi. Kunlar o'tib borar, bola har kuni qog'ozchalarni derazadan sochardi. Uning hayoli faqat shu ishda bölib qolgandi. Qog'ozlar tugasa yangisiga yozishni boshlardi, darslik
нима ишлар қилиб юрганини билиб олади. Хотинининг қаршиликларига қарамасдан кундаликни очиб ўқий бошлади. Ўғли энг охирги сахифага шу сўзларни ёзганди: Бу кеча ёмон туш кўрдим. Устахонада дадамни ток урди. Аллохим дадамни ўзинг асра. Мен қўлимдан келганини қиламан . . . ! !
kelnoyimni amidan oqqan suyuqliklar bor edim 4:30gacha yana yalashib yotdik keyin men jonim bupti men uyga kiribb ketyabman degandim hup jonim yaxshi dam oliing deb meni kuzatib quydi men uyga kelib soat 8gacha uhladim urnimdan turib choy ichib ishga junadim kelnoyim bilan haftada 2yoki
upishdik upishib yotkanimizda kelnoyimni avval tungi xalatini keyin bezgaltrini yechib tashaim kelnoyim bitta lastochkasida qoldi keyin kelnoyimni emchaklarini surib tishlab kayf qilardim sekin sekin pastlay boshladim qornlarini yalab lastochkasini yechmoqchi edim shartta qulimdan ushlab bu
ishonib uyga kirib ketti yana ishton kiymaganani bilinib turardi men uzimni zurga bosib uyga kelib yotdim va afsuslandin kirib sikib quyaqolmimanmi deb ertansiga kelnoyim mennga tel qilib sizda muhim gapim bor ishdan keganizdan keyin meni oldimga chiqing dedi hu jonim devoribman nimaaaa dedi