ichki kiyimini ham yechib bo‘ldi. Farhod akani peshonasidan ter chiqib ketdi va orzusidagi orom baxsh joyga qo‘lini qo‘ydida qizini boynilari oldidan o‘pib jonim deya Faridani avratini slay boshladi. Va shimini yechib asbobini ishqab ishqab Faridani avratiga yaqin ob kelib qinni ichiga solmasdan
uni juda qo‘rqitardi, ichidagi qo‘rquvni uni ko‘zidan bilsa bo‘lardi. Hayolida uni dadasi hirsga berilib qolgan va unu nomusini bulg‘ashidan qo‘rqardi. Ha bu haqiqatga yaqinroq Farxod aka fikru hayoli Faridani birbor qo‘ynida olib yotish edi. Dasturxonga duvo qilib o‘rnidan turib ketdi.
кутогини кулимга ушатди кутокка туйдирамиз диди уша куни шунака мазза килиб кайф килдим яна кайтиб шунака кутогди курмадим танишим доим чакиради лекин уни кутоги уртагиникидака мас коникмиман узига айтсам келувринг амизи суриб кониктираман дийди лекин кутогди маззаси
quyaqoldi. Sarxush ota esa hali hamon Lobar Lobar deyishdan tinmasdi. Tong otdi Farxod akani boshi yorilib ketay deb turibdi asta o‘rnidan turib qizi yotgan xonaga yo‘l oldi orzusidagi ishi kecha tunda bo‘lmadimikan deya qo‘rqardi. Qizi yotgan xonani xali suvoq xam qilinmagan derazalar
hushroy va benuqson edi. Farxod aka hoyolidagi narsalarga qiziqdi va ko‘nglidan shu qizimni xotini Lobar o‘rniga qo‘yib ko‘rdi va ich ichidan sevinib ketdi. Va birdan o‘ziga keldida yo‘q yo‘q yo‘q deya past ovozda pichirladi, ovozdan Faridani uyqusi buzulib ko‘zlarini ochdi va dadasiga ko‘zi
bowladi... unga yopiwib olganim uchun meni ozidan bowatolmayapti. birvaqt wunday turtdiki... ustidagi kiyimi I yechvolib yerga yotib qoldim. u orqasiga ogirilib pastga engawganda emchelari kottaligidan paastga chozilub turardi. juni olingan ami esa quyowdek yaltirardi. ozimni tutib turolmadim
umidini uzgan nigoh bilan so’nggi bor atrofga qaradi. Shu payt o’zidan yarim chaqirim uzoqlikda miltillagan bir nurni ko’rdi. Nima ekan bu? Borib ko’rish kerak. Shu fikr uni yana oyoqqa turg’izdi. Yarim soatlardan so’ng uchqunning katta gulxan ekanligini bildi, yana biroz o’tib uning
bo’ladigan quvonchli damlaridan bahra olayotgan lahzalari. Biroq shaharning kun chiqish tomonidagi bizga tanish bo’lgan uydagi beshta odam bu baxtdan mahrum (kim bilsin yana necha yuzlab, minglab odamlar shunday ahvolda?), hamda bunga zarracha ham achinishmayaptilar, chunki ular
ока қатга бори? -мегани олдига кеб тур манам хо борамаг мўйкадаман. 17:20ларида ўшата бўламан. -хоп ока манам 10минутда шўта бўламан. 01:15 Телефон жиринглаши билан жўшак кўтарилди: -ало -ало ассаломалекум Акбар ака ман Жамшидман, узр вохлиро тел қломадим Асрор маникида ишимиза
bo’lsa, ish ancha oson bitardi,” – hayolini davom ettirarkan chap qo’lini shimining cho’ntagiga tiqib, uyg’onib ketgan asbobini pastga bosdida, tomoq qirib yo’talib qo’ydi. Qizcha boshini ko’tarib qaraganda Jobir akaga uning jiqqa yoshga to’lgan jigarrang ko’zlari ko’rinib, bir zumgina unga