Meni esa ular unutgandi. Men daraht tagida ularga qarab turardim. Shuhrat aka shunchalar Malikam bilan o'ynar ediki, dunyoda faqat ular bordek. U o'z singlisidek manimcha qizidek yahshi ko'rardi. Doim uyga kelsa qo'lida qo'g'irchoq yoki yumshoq o'yinchoq. Ularni kuzatar ekanman... Nega
puchuq qiz deb burnimni chimchilab qo'ydi. - Voy voy voey bu nima deganiz? Ahir bu mening honam, honamga tanimagan odamimni olib kirmayman, yo'q deganda kelinoyim yoki akami kelsin deb unga kesatiq kuldim. - Eh ha shunday demaysmi? Oppoq qiz afsus men honangizga o'zim kirishim kerak bo'ladi
дебди, у киз унамабди. Шунда унакада кутинга киламан деб тикмокчи бўлган экан, киз роса йук дебди. Лекин уни уриб оркасига килмоқчи бўлиб, кайфда тешигини тополмабди. Кейин кизни огизига берибди. Кейин ошнам бирга ишледиган окахонига кизни бериб, уйига ташлаб куйишни айтибди. Эртаси куни яна
ётди 3соат устидан тушмадим 3марта бушалдим хар бушалганимда калтираб бакирардим хар куни мазза килябман хотини обкемайдиган булди узим сиктириб тураман бегона эрке маззекан хохлага килигини киласанакан энди кундузлариям сикишябмиз кундузгига падвалга жои
qildi. Men unga javob bermadim. Ammo yoq ham demadim. U qishloqda men shaharda. Qishloqa borsam korgani keldi. Ammo oyim chiqarmadilar. U ketib qoldi. Ertasi yana keldi chiqarmadilar. Men ham uqishga 2 kunda qayta ketdim. U mendan hafa edi bilardim. Ammo unga mehrim oshib borsa ham unga
факат тугрисини ёзилар не килай бизи ёмон килгимиз бор биз 69 килишга урганиб колдик бу жуда ёмон буни ташлаш керак маслахат керак факат хироплаш йук хар туксда бир
билиб, уйғониб кетди. Кўзларини очиб, ўзини диванда, бир қўли трусиги ичида, иккинчи қўли кўкрагини ушлаб ётган ҳолатда кўрди. Хона қоронғи, телевизор кўрсатувлар тугагани учун аллақачон ўзи ўчган эди. Буларнинг ҳаммаси тушида бўлганини билиб, Нигоранинг кайфияти тушиб кетди. "Эҳ, канийди
уч эркак, кўтингга, амингга, оғзинга сикишини ҳоҳлайсанми?" - баланд ва қаҳрли овозда сўради Санжар. Нигора яйраб кетди. Ичида "Қани энди шундай бўлса! Буни қандай ҳоҳлашимни билсангиз эди!" деб, оғзидан эрининг асбобини чиқарди. Санжарга қараб, эҳтиросли овозда "Ҳа жоним, буни жуда-жуда
тиралиб олди. У ичида пайдо бўлаётган лаззатдан яна иҳрай бошлади. Унинг бу овозига диваннинг бир маромда ғичирлаши ва асбобнинг кириб-чиқаётганидаги товушлар жўр бўла бошлади. Ботир ўз ишини маҳорат билан бажарарди. Бу кетишда жувоннинг додлаши тайин эди. Бир пайт, қўшни хонадан эркак
қилиб, бир амаллаб спермани ютиб юборди. Ботир асбобини чиқариб, "Энди уни тозалаб қўй!" деди. Нигора унинг кейинги буйруғига ҳам индамай итоат қилди. Ботирнинг бўшашиброқ қолган асбобини ўпиб, хамма томонларини ялаб, яхшилаб шима бошлади. Асбоб тоза бўлган бўлсада, Нигора ишини тўхтатмади, ва