Раҳимов ҳамон адашининг қўнглини тополмай овора. Унинг барча дил изҳорларига Дилшода доим бир хил жавоб беради: «Биз бир умр дўст бўлиб қоламиз, Дилшод ака»... (ТАМОМ) еринмай укиганиз учун рахмат фикрларизни кутаман админ балки танловга кушарсиз хурмат блан
бор. Американики. — Қани кўрсат-чи! — Фақат бошқа хонага ўтсак... — Ўргулдим сендай уялчан фоҳишадан. Уялар эмиш, юрақол, ҳозир уйқум келиб қолади. У сархуш ҳолда Дилшодани елкасидан қучиб, бошқа хона томон етаклай бошлади. Дилшода унинг гапириш оҳангидан ҳозиргина қабул қилган
оламан» деди тумшайиб. Дилшода бу гапдан йигитнинг ўта эҳтиёткор эканлигини, «қора дори»ни ҳам фақат долларга сотишлигини, нархини ошириш мақсадида ҳар қандай қора ниятлардан ҳам қайтмаслигини тушунди. — Менга барибир, фақат тезроқ, Бўрибой ака, — деди яна ялинчоқ қиёфада. Бўрибой
колбаларда эритиб, таблетка ясайдиган қолипчаларга қуйиб чиқди. Орадан бир неча муддат ўтгач, у янги нав дори таблеткаларига эга бўлди. Энди бу дорилардан турли миқдорда каламушларга бериб синаб кўриш ва натижасини аниқлашгина қолганди. Лабораторияга бориб, бўлим мудирининг
тортинмасдан айтиб беришни, ундан бўлажак ҳаёт синовларидан ҳимоя ва кўмак сўрашни жуда истарди. У кўнглида шундай истак сезиб, иккиланганича бир неча лаҳза акасига жовдираб тикилди. Ниҳоят, акасидан нажот излагандек, унга бор гапни оқизмай-томизмай гапириб беришга қарор қилди. —
айтинг, кўмаклашай. Прокуратурада ҳам танишларим бор. — Бу ёғини ўзимга қўяверинг. Агар ёрдамингиз керак бўлса, айтарман. Улар телефон рақамларини алмашишиб, Дилшоданинг уйи олдида хайрлашишди. Дилшода уйлари дарвозасига етиб, беихтиёр Дилшоднинг узоқлашиб кетаётган «Жигули»си
иттифоқ даврида тўрт йиллаб хизмат қилган денгизчи аскарларнинг таомларига атайлаб дори қўшишиб, шаҳвоний эҳтиросларини жиловлаганини эшитганди. Биринчи йўл бундай эркаклар учун адолатли жазо усули бўлсаям, буни анаву лаънатиларга нисбатан қўллашнинг иложи йўқ. Тўхта, тўхта, ахир