Zulfizar... (turnir uchun) ΞEgoisteΞ (2-bet)

orqaga qattiqroq itarardi. Uning qöllarini siqib, pastga bosdi. Zulfizar harakatlarini asta töxtatib, ehtirosi kela boshladi. Shunda ham özini yöqotmay, qaynukasiga qalbaki qarshiliklar qilib qöyardi. Bu qaynukasining, yomon xayolga bormasligi uchun kerak edi. Lablaridagi lablar, Zulfizar uchun ikkinchi labiga tekgan lab hisoblanardi. U erining labidan boshqasini totmagan, eridan özga bilan yotmagan ayol edi. Bugun uning hayotidagi birinchi xiyonati boshlanayotgandi. Astalik bilan, uning ehtirosini qitiqlab borayotgan Begzodga, bir zumda örgana boshladi. Ancha vaqtdan beri, erkak zotini badaniga bunchalik yaqinlashtirmagandi. Shu sabab böldimi, yo yana qandaydir hirs kuchimi, Zulfizarni tezroq niyatiga yetishishiga undardi. U bora-bora qaynukasiga örganib, umuman qimirlamay qöyaqoldi. Begzod qarshilikdan töxtagan kelnoyisini, qöllarini qöyib yuborib, bellaridan ushladi. Bir harakat bilan, uni narigi tomonga ögirdi. Endi kelnoyisi, oldi tomoni bilan kir yuvish mashinasiga suyanib turar, gavdasi pastga biroz egilgandi. Begzod tizzadan biroz yuqorilagan halatni, belgacha buklab chiqdi. Körkam sonlarni, orqa tomondan biroz tomosha qildi. Dumbalarni qora ich kiyim berkitib turardi. Uchburchak shaklidagi ich kiyimni ham, tizzagacha pastlatdi. Vaqt kamligini, tezroq maqsadga erishish kerakligini öylab, asosiy ishga ötdi. Shalvari oldidagi ipini yebhib, trusigi bilan pastgacha tushurdi. Kelnoyisi dumbalariga asbobini tiradi. Zulfizar orqasiga tekgan, tanish tana a'zosidan, yuzlariga rang kirdi. Qumsagani dumbalariga tegib turganini, bor vujudi bilan his qildi. Begzod esa, oldindagi kökraklarga qölini chözdi. Kiyim va lifchik ustidan öynab, qölga ilinganicha eza boshladi. Boshini oldinga egib, sochlar berkitib turgan, quloqlar tagidan bösa oldi. Shu bilan yana ortga qaytdi. Dumbalarni ikki pallasidan, ikki qöli bilan ushladi. Ikki yonga yirib, jinsiy lablar tomo bölgan yönalishni tög'irlab oldi. Asbobni oyoqlar orasiga suqib, kuch bilan oldinga itardi. Asbob huddi nimanidir oldinga itarganday, asbobi nimagadir taqalib kirardi. Zulfizar bu vaqtda... Oddiygina söz bilan ta'rif berib bölmas holatda edi. Necha oygi hijron, azob, böshliqlik, uni tark etganday böldi. Faqatgina oyoqlari orasi tölgan bölsada, butun vujudi bu holatdan yangrardi. Tagi va orqasida birdan bilanayotgan og'riq, u uchun muhim emasdi. Eng muhimi bu... Begzod asbobini tor joyga örgatib olib, kirgazib chiqara boshladi. Ehtiros ila oldinga tölg'anayotgan, ovozlar chiqarayotgan kelinoyisini qiynar edi.

-Ohhh, oh, oh... Aaaahh...

Begzod bu past ovozlardan, kelinoyisi ehtiroslari shiddat olganini sezdi. Uni böshantirmasdan turib, özi tugatib olishini niyat qildi. Bu ishi, yana bir qovushish uchun bahona bölardi. U imkoni boricha tezlashdi. Torga kirayotgan asbobi og'risa ham, yanada tez itarishga harakat qilardi. Tezlik va harakat kuchi, ikki jinsiy a'zo örtasidagi namlik tufayli, keskinlashib ketdi. Endi u ikkisiga qarab, qiynalayotgan qiz va zörlayotgan yigit hayolga kelishi mumkin edi. Begzod shu yönalishda, yana uch daqiqa davom etdi. Undan söng, tugallanayotgan aloqa sabab, pol ustiga suyuqliklarini tökdi. U shu holatida kelnoyisini bellaridan yana ushladi. Özi tomon ögirib oldi. Zulfizar közlari yumiq holda jim turar, olayotgan nafasi bois, kökraklari tepa-pastga öynar edi. Titrab turgan lablardan, bir juft bösa oldi. Kelnoyisini belini qöyib yuborib, yelkalaridan öziga tortdi.

-Men haliroq yana kelaman, xonangizni ochiq qoldiring!

Zulfizar qulog'iga shivirlagan yigitdan, bunday keskinlik kutmagandi. U hozir bölib ötgan aloqadan, yaxshi yakun ololmagani uchun, tez fursatda öziga keldi. Shalvarini kötarayotgan qaynukasini körib, u ham kiyimlarini tög'irlay boshladi. Begzod hammom eshigini ochib, tashqaridan kelnoyisiga köz qisib ketdi. Kelinoyisi shoshilgancha eshikni qulflab, "jinoyat izlar"ini yöqota boshladi. Polni yaxshilab yuvib, sochlarini tög'irlab oldi. Shubxa tug'diruvchi belgilardan qolmaganidan söng, eshikni ochib qöydi. Chala qolgan tog'oradagi kirni, egilib yuva boshladi. Bir necha ön daqiqalar oldin, qaynukasi bilan bölib ötgan ishni, hayolida tahlil qilardi. Folbin kampirning kuf-sufi ish berib, bugun öz maqsadiga erishdi. Necha oydan beri kutilgan aloqa yuz bergan bölsada, oxiriga yetkazolmagani alam qilardi. U shunga öxshash hayollar bilan, tog'oradagi kirni erinibgina yuvardi. Qöllari charchab, gavdasini tepaga kötargandi. Qiya ochiq eshikdan qarab turgan, katta qaynukasiga közi tushdi. Sherzod kelnoyisi qarab qolganidan dovdirab qoldi. Byusgalteri ortidan chiqib ketay deb turgan kökraklardan, köz uzishga majbur böldi. Zulfizar egilib kir yuvayotgani bois, eshik tarafga kökraklari körinib qolganini payqadi. Noqulayroq ahvolda:

-Tinchlikmi?

Sherzod ham biroz noqulaylashib, aranga javob berdi:

-Aaa, haaa tinchlik, kö-köylagimni qidiryatuvdim!

-Masturadan sörang!

-Haa aytgancha, u biladi! Rahmat!

Sherzod dovdiragancha, eshikni yopib ketdi. Sherzod xonasiga ketar ekan, nega kelinoyisi haqida g'alati hayollarga borayotganini tushunmasdi. U avval bunday bölmagan, kelinoyisiga faqatgina yaxshi köz bilan qaragandi. Hozir esa, buning aksi edi. Kelinoyisiga hirs bilan boqar, u bilan birga bölish yöllarini öylar, bu hayollariga özi tushunmasdi. "Balki buni sababchisi, xotinimning qiliqlaridur" deb, öziga özi gapirib qöyardi. Mana hozir ham yotog'iga kirdiyu, xotinining yöqligidan ichi kuydi...

Zulfizar hayollariga yana hayol qöshildi. Nega katta qaynukasi uni tomosha qildi. Axir u, bunday emasdiku!

U hayollar bilan, kir yuvishni ham alla mahalgacha chözdi. Ishlari tugab, xonasiga yöl oldi. Eshikdan ichkariga kirib, chiroqni yoqdiyu, chöchiganidan baqirib yuboray dedi. Uning ikki kishilik krovati ustida, Begzod telefon öynab yotardi. U kelnoyisini körib, pinagini ham buzmagani, Zulfizarni hayron qoldirdi. Zulfizar darrov eshikni yopdi.

-Begzod! Bu yerda nima qilayabsiz, axir sezib qolishsa öldirishadiku!

-Khm? Oyim va dadam öz yotog'ida, akam va kichik kelinoyim ham öz yotog'ida. Hammaning öz jufti bor. Demak, siz va men...

-Siz jinni bölibsiz! Men akangizni xotinimanku! Özi hammomdagi qilig'ingiz yetib turubdi. -Zulfizar bu gaplarni aytgisi kelmasa ham, aytishga majbur böldi.

-Hoo, meni qilig'imi? Qomatingizni köz-köz qilib, kiyim almashtirib chiqganingiz ham meni qilig'imdir.

Zulfizar indamadi. Chunki, Begzod örnidan qözg'algan, kelinoyisi yoniga yurib kelardi. U eshik oldiga kelib, uni qulfladi va chiroqni öchirdi.

-Boyagi qilig'imdan yana bir körsatay, bir hayron qoling!

-Begzodjon, kerakmas!

Begzod kelnoyisini shartta kötardi. Krovatga irg'itib yubordida, ustiga özi tashlandi. Endi turmoqchi bölgan keinoyisini, yelkasidan pastga bosdi. G'ira-shirada lablarini labi bilan qidirib, nihoyat topdi. Özini olib qochayotgan boshni, bir joyda ushlab, lablardan betartib bösalar ola boshladi. Bösalar sabab, kelinoyisi ham, boyagidek böshasha bosiladi. Begzod boshini sal quyi qilgandi, kelinoyisini yuzidagi nim tabassumni kördi. Zulfizar qaynukasiga özini bahshida qilishga tayyor, lekin qalbaki qarshiliklarni töxtatmas edi. U Begzodni yuziga, mayingina qilib tarsaki tushurib qöydi.

-Jinnivoy, bilib qolishsa ölamizku!

-Havotir olmang! Dadamgilarni uyligi pastda. Akamgilar bölsa, biz endi boshlayotgan narsani boshlab bölishgan.

-Adashasiz! Kelinoyingiz pastda, oyilar bilan yotibdi, akangiz bilan tortishib qolishgan!

-Parvo qilmang, "er-xotin urushi, doka-römol qurishi" deyishadiku!

Qisqa dialog, oradagi masofani butkul yöq qilgandek böldi. Begzod g'uncha lablardan tinmay öpib sörsa, Zulfizar bu dag'al lablarga tutoqib javob qaytarardi. Begzod bösalar bilan bir qatorda, silab-siypalash ishlarini ham boshlab yuborgandi. U tor halatning, oldi zamogini yecha boshladi. Katta kökraklarga yetganda, zamog yechilishi biroz qiyinlashdi. Ikki qölini ishga solib, zamogni partgacha tushurdi. Halatni ikki tarafga yoygandi. Közi oldida, kelnoyisining oppoq badani namoyon böldi. Badanni bir-ikki joylaridan öpib, gavdasini kötardi. Yuzida tabassum bilan, futbolkani yechib tashladi. Ketidan shalvarni ham yechdi. Trusikni özida qolgan Begzoddan, kelinoyisi zarracha ham uyalmadi. Qaytaga uni qöllarini ochib kutib oldida, labini bösalarga töldirdi. Begzod qöli tekgan joyni silar, labi tekgan joydan öpardi. Ikki yuz qarama-qarshi turganida, pastdagi jinsiy a'zolar, bir-biriga tög'ri kelmasdi. Bu Begzodning novchaligidan darak berardi. U qölini pastga tushirdida, tobora ochilib borayotgan oyoqlarni, birlashtirib qöydi. Bösalarni yig'ishtirib, trusigidan halos böldi. Uyg'onib kattalashgan asbob ustidan bir-ikki uqalab, tög'ri kelib turgan sonlar orasiga suqdi. Belini harakatga keltirib, sonlar orasiga asbobini tiqib, ermak qila boshladi. Orasida hebh qanday namlik bölmagani tufayli, bu holat biroz qiyinroq edi. U gavdasini yana pastlatib, kelinoyisi yuziga yaqinlashdi.

-Sizga yoqayabdimi?

-Hmmmm...

Ijobiy javob eshitgach, shijoati yurorilab ketdi. Oq tusdagi katta kökraklarni, ohistagina eza boshladi. Ikki kökrakni almashtirib ezardi. Ora-orada böyin va iyaklardan ham öpib qöyar, yelkaning chiroyli dumaloq joyidan ohista tishlab olardi. Tishlangan yelkalarda izlar qolar, bu mayin og'riq, Zulfizarga hush yoqardi. Hammomdagi chala qoniqishining, örni asta-asta bosilib borardi. Ehtiros kuchayishi sari, ichidan ehtirosga bulg'anib chiqayotgan nafaslari, ovozlarga aylanib borardi.

-Mmmmm. Iiimmm...

Begzod hali hamon "xizmat"da, tagidagi janonning ehtiroslari bilan öynashar edi. Asbobi, qöli, lablari va butun badani, harakatda edi. U yosh va tajribasiz bölgani uchun, ortiq kelinoyisini qiynagisi kelmadi. Bilmasdiki bu qiynoqlar, kelinoyisiga qaytaga hush yoqishini. U Zulfizarning uchburchak trusigini, pastga qöli yetkanicha tushurdi. Özi gavdasini biroz tepalatib, ikki tashna a'zoni bir-biriga öpishtirdi. Chap qölida qin qayerdaligini oz muncha paypaslab, uni aniqlab oldi. Asbobni ösha yerga tög'ri qilib, sabrsizlarcha shiddat bilan tiqib yubordi. Oyoqlari orasida özgarish paydo böldi. Öziga qulay bölishi uchun, oyoqlarini kengroq qilishni istadi. Ammo, tizzalarida qolib ketgan trusigi, bunga halaqit berdi. Qiniga kirib chiqayotgan katta asbobdan, katta ehtiros ola boshladi. Begzod esa, qorin va beldan ushlab, harakatida davom etardi. Negadir bu usul unga begona yoki noqulaydek tuyulardi. Shu uchun ham, harakati biroz sust va betartib edi. U kelinoyisi ustida bir tekisda harakat qila olmayotgandi. Shu payt, asbobi ham bundan norozidek, qin ichidan chiqib ketdi. Vaziyatni tushungan Zulfizar, ehtiroslari sinishini istamagan holda:

-Joy almashaylik! -dedi.

Begzod bu taklifni ma'qullaganday, boshini silkitdi. U kelinoyisini belidan kötarib, bir zumda joyini almashtirib oldi. Zulfizar qaynukasining ustiga chiqib oldi. Unga oldini ögirib ötirdida, halatini qöllaridan chiqarib tashladi. Begzod huddi och qolgan böridek, közlari katta ochilgan, tezroq niyatiga yetishni öylar edi. U kelinoyisining kökraklariga mato ustidan yopishdi. Kelinoyisi chaqqonlik bilan byusgalterini yechdiyu, asbob ustiga ötirdi.

-Ohhhh. Mmmmm, axxxx...

U dastlab, asta ötirib turdi. Keyin harakatini biroz jadallashtirdi. Jadallashgan harakat, sakrashga aylandi. Ikkovi ham ehtirosdan ovoz chiqara boshlashdi. Begzod asbobi tor qinning devorlaridan olgan rohati tufayli, lazzatdan "ohh"lab yotardi. U qöllarini kökraklarga qöyib, eza boshladi. Zulfizar esa, qöllardan va tagidagi katta asbobdan, töla ehtiros olardi. Uning tugatadigan vaqti yaqinlashardi. Harakati özgardi. Beli oldinga ketib, qöllari bilan orqaga tayanib qoldi.

-Axxxx, oxxxx...

Bu uning bir necha oylardagi, eng ehtirosli orgazmi bölgandi. Begzod ham uzoqqa bormadi, közlarini yumib, lazzat zöridan böshanib yubordi. Zulfizar asbob ustidan asta turarkan, suyuqliklari Begzodning beliga oqa boshladi. U endi qaynukasidan biroz uyalib, yotog'idagi hammomga kirib ketdi. Muzdek dush qabul qilib, yaxshi taasurotlar bilan chiqganida, Begzod yotoqda yöq, eshik ochiq turar edi...

Nonushta. Dasturxon atrofida uy kattasi, Zulfizarning qaynotasidan boshqa hamma ötirar edi. Zulfizar bugungi nonushtada hech kimga qaramas, choy quyish ham esidan chiqib qolardi. Qaynonasi dasturxonga duo qildida, katta keliniga yuzlandi:

-Biz Masturaxon bilan bir joyga boramiz. Nimaydi, anavi homilador ayollarni tayyorgarlik qilar ekanku, ösha yerga! Siz hayolingizni bir joyga qöyib, ishlaringizni qiling!

-Hop böladi oyijon!

Nonushtadan söng, katta kelindan tashqari hamma, Sherzodning mashinasida uydan chiqib ketishdi. Zulfizarning bir özi qoldi. Ish qilar ekan, hayoli telefoniga kelgan xabarda edi. Xabar Begzoddan kelgan bölib, "Tayyor böling, tezda qaytaman" deb yozilgan edi. U xonasiga chiqib, huddi kechagidek körinishga kirib oldi. Bugungi böladigan ishlarni öylab, idish-tovoq yuvayotgandi. Eshik qöng'irog'i jiringladi. Yugurgilagancha domofonga oshiqdi. Ekranga qarab ötirmasdan, eshikni ochdi. U hovlidan sabrsizlik bilan yurib kelayotgan, qadam tovushlarini eshitdi. Zulfizar özicha parvo qilmaganlikga olib, idish yuvishda davom etdi. Sherzod kechadan beri yonayotgan ehtiros olovini, öchirishni istab uyga qaytgandi. Akasidan röshnolik körmagan kelinoyisini, lozimsiz oyoqlarini kördiyu, erektsiya jarayoni boshladi. U boshqa chidolmasligini, hozirning özida kelinoyisini zörlashini bilas edi. Öz könglida, "bu ishim unga yoqadi, unga qaytaga yordam beraman" deb, oshxonaga kirib bordi. Zulfizar shaxdam qadam tovushlarini eshitdi, ammo tisarilishga ulgurmadi. Kökraklari uzra, baquvvat qöllar quchoqlab oldi. Sherzod Zulfizarni qattiq siqdiyu, bir qölini böshatib, halat etagiga yopishdi. Etakni asta kötararkan, kelinoyisi badanini oldinga itarib, belini öziga tortdi. Qarshilik qilmayotgan kelinoyisiga hayron qoldiyu, chözgisi kelmadi. Kamarini böshatib, shim bilan trusikni baravar tushirdi. Allaqachon turib ulgurgan asbob, ochiq havoda namoyon böldi. Zulfizar yuziga tabassum yugurgan holida, ortiga qaramay jim turardi. Oyoqlari orasiga suqulib, trusigini pastga tortayotgan qöllar unga boshqanikidek tuyuldi. Birdaniga asbob tiqilib, ortidagi "uxx" degan ovozdan vahimaga tushdi. Ortiga qörqib qaradiyu, Sherzod qaynukasini körib, hushidan ketdi...

Dang'illama hovlida, har doimgidek sukunat hukmronlik qilardi. Faqatgina oshxonadan, idish-tovoq ovozlari eshitilib turardi. Baxtiqaro kelinimiz Zulfizar, oshxonadagi pishir-kuydir ishlari bilan ovora bölayotgan edi. U har kuni ikki oilaga ovqat tayyorlar, kirlarini yuvar, hayhotdek hovlini barcha ishlarini qilar edi. Ovsini esa, chaqalog'i bilan kun böyi ovora edi. Qaynona-qaynotasi ham, shu ög'il nabiraga e'tibor qaratishardi. Bu baxtga Zulfizar ham erishay degandi. Hammasini özi barbod qildi. Qaynukalari bilan qovushganidan söng, homilador bölganini aniqladi. Ammo buni uyidagilarga, na eriga ayta oldi. Tanish jarrohlar yordamida, bolani "abort" qilishni eng yaxshi yöl deb topdi. Operatsiya muvaffaqiyatli ötdi. Bola beminnat olib tashlangandi. Faqatgina... Zulfizarning umrbod ona ona böla olmasligi evaziga...