Kimda xato? (tanlovga)N1

-maraz, o'ldiraman sizni, og'rimaydi dudingizku, ayyy

-mana, xoz tugataman, ozgina qoldi.

-ayy, og'rivoti, oyijooon!

-ana, bo'ldi, nega endi doim men qulog'inga zirak taqib qo'yishim kerak?

O'zbek xalq latifalari turkumidan

********

Yozning jazirama kunlarining birida "Buloqboshi" ga kiraverishdagi oq tunuka tomli uyning eshigini yosh bir yigit taqqilatdi. Olis yo'l yurganidanmi, yo issiq tasir qilganidanmi uning oq batis ko'ylagi kuraklariga yopishib qolgan, yoqasi ichidan bo'yniga tashlab olgan ro'molchasi jiqqa xo'l edi. Dam o'tmay u kaftlari b/n yassi peshonasini, baroq qoshlari aralash yuz-ko'zlarini artdi. Ichkaridan hadeganda hech kim chiqavermagach, yigit beso'naqay karton jamodonini qo'liga olib eshikni oyog'i bn itardi. Yangi bo'yalgan jimjimador zangori eshik "g'iyq" etib ochildi. Yigit ichkariga kirdi. Uy tomoni baland so'ridan iborat bo'lgan chorsi hovlida hech kim ko'rinmasdi. Hovlining o'ng biqinidan o'tgan g'isht yo'lka yonida gulzorga jildirab suv oqib turardi, yigit shu tomonga qarab, tok tagiga keldi. Shunda u rovonda xontaxtaga tirsaklarini tirab tasbeh o'girib o'tirgan kampirga ko'zi tushdi. Kampirning ko'zlari yumuq, ajin tortib ketgan ingichka lablari nimalarnidir shivirlardi.

-buvi, -dedi sekin yigit uni cho'chitib yubormaslik u/n.

Kampir ko'zlarini ochdi va ro'parasida jilmayib turgan yigitga tikildi. Keyin birdan o'zini orqaga tashladi-da, dedi:

-Voy, voy o'lmasam, Shoxruxmisan?

-Men...

Shoxrux jomodonini yerga qo'yib, rovonga ko'tarildi.

-voy, bo'ylaringdan aylanay, sen keladigan kun ham bor ekanku-a? Kampir yangi ko'rpacha solib, Shoxruxni o'tqazar ekan, sevinchi ichiga sig'masdi, shang'illab gapirar, yigitcha javob berishga ulgurolmay jilmayardi. U Buloqboshiga bu gal bir o'zi kelgan edi. Maktabni "qizil attestat" ga bitirib, ozod qushdek bo'lgani un ota-onasi o'zini yolg'iz yuborishga qarshilik qilishmadi.

Shoxrux deyarli har yozda ikki-uch hafta oyisi bn kelib turardi. Ammo ikki yildan beri, otasi kasalga chalingandan beri kelmagan va buvisini juda qattiq sog'ingan edi. Qarib munkillab qolgan kampirni u yaxshi ko'rardi, soatlab uning gaplarini tinglardi, zerikmasdi va ko'pincha uning yonida yotib, hikoyalarni tinglab tong ortirasdi. Maston buvi ham nevarasini yaxshi ko'rar, U kelganda o'tqazgani joy topolmay qolardi, agar ko'cha- ko'yda bolalar bn o'ynab, u yer bu yerini yara qilib olsa kampirning jig'ibiyroni chiqar unga dashnom berardi.

-tog'am qanilar?

-choyxonaga chiqqan edi-ya, boya! Xozir kelib qoladi.

-kelinoyim ko'rinmadilarmi?

-uylarini sog'ingan ekan javob berdim, uch-to'rt kun dam olib kelsin.

Oraga jimlik cho'kdi. Maston buvi o'z xayollariga berilib nevarasini bir zumga unutdi, keyin seskanib o'rnidan turdi.

-esim qursin, ovqatga unnamay o'tirishimni qara.

-ovora bo'lmang buvi, qornim to'q.

-ovorasi bor ekanmi? Xozir tog'ang ham keladi. Sen birpas cho'zilgin, men darov osh damlayman, bor mening uyimga kir. Maston buvi pildirab o'choq boshiga ketdi, Shoxrux esa qishloqqa kelganidan xursand bo'lib, o'rnidan turdi.

Uzoq yo'l yurib charchagan yigitcha esnab ichkarigi xonaga, buvisining uyiga kirdi. Shoxrux muzdek beqasam ko'rpacha ustiga cho'zildi. Yumshoq par yostiqning rayxon xidini eslatuvchi yengil, yoqimli xidi dimog'iga urildi. Qo'llarini yoyib, yostiq ostidan o'tkazib uni quchoqlagan xolda, ko'zlarini yumdi. Hovlida esa musicha kukular, chars-churs yonayotgan g'o'zapoya unga qo'shilib, g'alati orombaxsh ohang kasb etardi.

Imtixon tashvishlaridan qutulgan, yuragi ming xil orzular, nomalum, ammo porloq kelajak lazzatlari bn to'lgan Shoxrux o'zini nihoyatda baxtiyor his qilar va mudrar ekan, yuzlarida tabassum o'ynar edi.

U shu yotganicha tong saxarda uyg'ondi, bekorga aytishmagan ekanda "yo'l azobi, go'r azobi" deb, buni yaxshi tushungan kampir ham nevarasini uyg'otmadi. Ertalabki choyini naridan beri ichib qishloq aylanish maqsadida tashqariga otildi. Qishloqni sayr qilar ekan odatdagidek anhor bo'yidan o'tayotganda uning suvidan to'yib-to'yib ichish un anhor labiga keldi.

-Suvga tiqilib qomen yana? Bizada "polikinika" uncha yaqin emas

degan ovozdan tok urgan odamdek sapchab tushdi, og'zidagi bir qultum suvi tomog'iga yugurib ketdi. Qattiq- qattiq yo'tala boshladi, bu xolatni kuzatib turgan qiz piqirlab kulib yubordi.

-odam tomoq qirib keladi-da, bu qandoq bedodlik? Haliham shu sezdirmasdan kelish odating qolmaptida-a?

-shunaqa-da, tiqilib qolmadizmi? "Nonga tiqilgan suvga, suvga tiqilgan go'rga" degan gap bor ahir.

-rahmat, iliq gaplaring un, xudoga shukr tirik qoldim.

-Maston buvimlarnikiga chiqqandim, "Shoxrux keldi" dedi, qani disam "Qishloq aylangani chiqib ketdi" dedilar, o'zim ham shu yerda bo'lsangiz deb o'ylagan edim.

Durdona gapiryapti-yu, yigit unga boshdan oyoq razm solib, og'zi ochilib qolgan edi. Qizning bir-biriga tutash qalin qoshlarigacha tushgan, majnuntol popuklari jamalak bo'lib yopishib qolgan oppoq durrasi, qiyiq ko'zi va kichkina burni ustida osilib turgan bir tutam jingalak sochi, uyalganidanmi yoki qattiq xayojanda ekanligidanmi titrab turgan dumaloq lablari uni lol qilib qo'ygan edi.Shoxrux uni anchadan beri ko'rmagan bo'lsada qo'ng'iroqdek mayin, jarangdor va yoqimli ovozidan darov tanigan edi.

Yigitning termulib turganini payqagan qiz biroz uyaldi. Kulchaday yuzlari olmadek qizara boshladi. Lekin tezda o'ziga keldi.

-Aytganday, tabriklayman

-nima bn? Xayron bo'lib so'radi Shoxrux!

-Atestat bn! Eshitdik qizil olibsiz! Buvingizni og'zi qulog'ida. Nevaram maktabni a'loga bitiribdi deb xursandlar.

Yigitning hayoli hamon qizda edi.

O'zgarib ketibdi, juda o'zgarib ketibdi, nahotki 2 yilda odam shu qadar o'zgarsa? Ilgari qop-qora, qiltiriq qiz edi. Endi-chi? Ana qaddu-qomat...

Baroq, qayrilma qoshlariga yangi "xilol oy" ning ham havasi keladi, kotta-kotta ko'zlari ohuning ko'zlariga o'xshab juda go'zal! Uning shirin hayollarini yana o'sha sehirli va mayin ovoz buzdi.

-mayli, bo'lmasam men boraqolay. Ha, etgancha bugun kechqurun bitiruv oqshom qilmoqchimiz keling.

-harakat qilaman, mayli ko'rishguncha, men ham biroz qishloq aylanib ketaman.

Qiz ketgandan keyin ham Shoxruxni allaqanday ajoyib, yurakni entiktiruvchi his chulg'ab olgan edi. U o'ziga o'zi tushunmay qoldi, o'zidagi bu o'zgarishlarni sezib hayajonlanib ketardi. Anhor yoqalab orzular kemasida suzib borayotgan yigitni yana allaqanday ovoz o'ziga jalb qildi.

-ehe, kimni ko'ryapman? Shoqi senmisan?

Shoxrux beihtiyor ovoz kelgan tomonga qaradi, tepada uning qishloqdagi eski qadrdoni Shokir turardi.

-iya, ShoooKir! O'zingmisan?

-ha, men... Chiq bu yoqqa, namuncha hayol surasan?

Shoxrux tepaga chiqib eski qadrdoni bn quyuq ko'rishdi.

-yaxshimisan? Nimalarni o'ylab o'tiruding?

-o'zim shundoq, qishloqni sog'ingan ekanman!

-kechki payt bitiruv kechasi bizanikida kelgin bir yayraymiz!

-kech tushaversinchi, bir gap bo'lar. Dediyu, Durdonani ham boya taklif qilgani esiga tushib yuragi yuragi shirin orziqib ketdi.

Kechqurun Shoxrux aytilgan joyga bordi, borganda kechaning tantanali qismi tugab, o'yin-kulgi avjiga chiqqan edi.

Hamma o'zi bn o'zi ovora, it egasini mushuk bojasini, bo'ri tog'asini, quyon ammasini tanimaydigan axvol. Garchand bazmga sanatkorlar "artistlar" taklif qilinmagan bo'lsada ammo kecha juda fayzli edi. Shu payt qayerdandir shokir paydo bo'lib uni dasturxonga taklif qildi.

-eee, kelardingda erta-perta juda vaqtli kelibsan, nimaga qoqqan qoziqday turibsan yur davraga qo'shil sen ham.

U hazillashdimi yoki kinoya qildimi? Bilib bo'lmadi, uning ikki ko'zi xovliga gir aylantirib chiroyli tuzalgan stolda edi. Yigitcha odamlar orasidan Durdona qidirdi lekin topa olmadi.

-o'toqlar, bir daqiqa qichqirdi Shokir. Bizning kechamizga "London" dan iya yo'g'e, Toshkentdan o'rtoq Shoxrux Mirzayev tashrif buyurdilar.

Besh-olti joyda qarsak ko'tarildi Shokir gapida davom etib yana shang'illay boshladi.

-o'rtoq Mirzayev siz-u bizga o'xshagan oddiy odam emas, tarix fanidan o'tkazilgan olimpidada Respublika bosqichi g'olibi va maktabni Qizil attestat bn tamomlagan odam.

Boyagidan ham qattiqroq qarsaklar chalindi.

Shoxruxni bu gaplardan ensasi qotib, o'zini chetga olmoqchi bo'ldi, lekin Shokir uni qo'lidan maxkam ushlab dasturxon to'riga tortdi. U ham ortiqcha qarshilik qilmasdan ko'rsatilgan joyga o'tirdi. Lekin negadir qidirgan odamini ya'ni Durdonani topolmasdi. Shokir hamon shang'illab o'zichalik va'zxonlik qilardi. Shoxrux sekin do'stini turtdi va Durdonani so'radi.

-u qozon tepasida hozir keladi. Darxaqiqat bir ozdan keyin qiz ham kirib keldi. Ro'parasida oppoq guruch tishlari marvariddek yarqirab o'zi orziqib kutgan qiz turardi. Shoxrux bu safar qizni ko'rib butunlay aqli shoshib qoldi, u Durdonani bunchalar chiroyli ekanini xayoliga keltirmagan edi. Egnida keng qizil atlas ko'ylak, baland poshna oppoq tuflisi kichkina oyoqlariga chippa yopishgan, ikkita qilib o'rilgan sochlarining bir o'rimi ko'kragi ustiga tushib, jingalak uchi zulukdek titrab turardi. Shodligidanmi? Uyalibroq turganidanmi ikki yuzi anordek qip-qizargan, chimirilgan qoshlari ostida yirik, sho'x ko'zlari cho'g'dek yonardi. Shoxrux bu ko'zlar taftiga chidash berolmay yerga qaradi.

-namuncha ko'rinmisan?

Durdona jilmayib, tortinibroq, o'sha mayin va qo'ng'iroqdek ovozi bn gap boshladi.

-bugun men ham izzatdaman ham xizmatda. Lekin kelganingizni ko'rdim, faqat oldingizga kela olmadim kechiring.

-hech qisi yo'q, Shokir bn gaplashib turgandim, lekin shu yerdaligingizni u aytmaganda ketib qolardim.

-nahotki?

-rost

-unday bo'lsa, ketmaganingiz yaxshi bo'libdi, endi bo'shadim.

-bo'lmasa o'ltiring, yigitcha unga yonidan joy ko'rsatdi.

Ammo qiz o'tirishga ulgurmadi, qayerdandir (DVD dan edi) Valsga mos musiqa yangray boshladi.

-Tushasizmi?

-siz bn tushishga uyalaman!

-nega?

-yaxshi bilmayman-da!

-hammadan kulsam ham sizdan kulmayman dedi.

-qiz yalt etib unga qaradi, Shoxrux uning issiq va ipak misol mayin qo'lidan ushlab o'rtaga olib chiqdi va ehtiyotkorlik bn belidan quchoqladi. Musiqaning yangi pardasi boshlanishi bn kutilmaganda Durdona boshini ko'tardi, iklala qo'lini Shoxruxning yelkalariga tashladi-da, tovusdek suzilib ketdiBirinchi aylanishdayoq yigitcha uni olib yurish juda oson va juda yoqimli ekanini tushungan va ichida, boyagina xayolidan o'tkazgan va orzusiga yetishganidan shod edi.

U Durdoni chehrasiga mahliyo bo'lib qolgan edi, "Yo'q, - o'ylardi u, -bunaqa qizni shaxarda uchratmaganman, bazi qizlarga o'xshab kiborli va dimog'dor emas. Innakeyin, juda chiroyli, ikki yil ichida juda ham o'zgarib ketibdi, qani endi u bn shahar ko'chalarida yursang, hammaning havasi kelardi, havasi kelishi turgan gap!"

bir vals ikkinchisiga ulanib ketdi. Ular bo'lsa jim. Qizning ko'zlari chetda, hayoli parishon. Nega shunday bo'lib qoldi? Nega birdan o'zgardi?

-boshing og'riyaptimi? - so'radi nihoyat Shoxrux.

Qiz jilmayishga harakat qildi.

- yo'q, hayol surib ketdi, kechiring!

-hech qisi yo'q, men hafa qilib qo'ydimmi deb qo'rqdim, hafa qilmadimmi?

Durdona unga jilmayib boqdi-da, boshini qimirlatib qo'ydi. Shu boqishi yigitchaning yana chehrasini ochib yubordi. "ko'zlari muncha chiroyli?"

qizdan taralayotgan mayin, odamni dilini qitiqlovchi, yurakni o'ynatib yuboradigan ifordan yigitni aqli shoshib qolgandi. Ikki yoshning pok va beg'ubor yuraklarining allaqayerida mudrab yotgan "sevgi" degan ham ajoyib ham alamli tuyg'u uyg'ongandek bo'ldi. (To'g'ri birovlar aytishi mumkin darov sevib qolibdimi? Buncha tez? Deb o'ylashi mumkin lekin bular avaldan tanish edilar, Shoxrux yozgi tatilga kelganida kunlarini Shokir va Durdona bn birgalikda o'tkazardi) vals ham nihoyasiga yetdi. Yigit qizni xohlamaygina bag'ridan qo'yib yubordi. Kecha juda ham chiroyli o'tdi. Hamma tarqaldi lekin "muhim gap bor ketib qolma" degan gapni eslab Shoxrux ketishga shoshilmadi. Vaqt ham allamaxal bo'lgan.

-bugun boshqacha kun-a? Nima deding? Pichirladi Shokir

-ha, bugun unitilmas kun bo'ldi.

-endi biz ham ulg'aydik, yigit bo'ldik, shuning un bir ishni rejalashtirib qo'ydim. Ish pishgan sen ham qo'shilasanmi?

-qanaqa ish?

-xullas qishloq chetida Charos opa degan ayol bor, eri "Rus"da men bn juda ham yaxshi chiqishadi, men ham uni avrab, kechqurun uyida qolishga ruhsat ham oldim, bilasan yolg'iz ayol...

-yo'q, rahmat, qandingni uraver. Man qo'shilmiman.

-o'zing bilasan, aytdim qo'ydim-da.

Shoxrux do'stini o'zgarib ketganini endi payqadi, aslini olganda uning gapida ham jon bordek, o'smirlik davr...

"Men ham borsam nima qilibdi" degan fikr yarq etib keldiyu lekin bu fikridan o'zi uyalib ketdi va uyiga (buvisinikiga) qarab yo'l oldi.

Shokir esa qishloq chetidagi ko'rimsizgina, devorlari nurab yotgan, uy eshigini taqqilatdi.

Ichkaridan yoshi taxminan 22 atrofidagi, bir ayol ochdi. Ikkovlari uyga kirishdi, qiz ham Shokirni kelishini bilib o'ziga oro berib olgandi. Yosh bo'lishiga qaramay allaqachon farzandli bo'lishga ulgurgan bu ko'xlik bu juvon eri bn juda ham baxtli yashardi. Hattoki uyni qayniog'asiga tashlab o'zlari yangi xo'jalik olib chiqishgandi. Keyin erini Rus ga jo'natdi, shundan keyin hayot o'zgarib ketdi. Charos xo'jayini jo'natganiga bir yarim yildan oshdi hamki hali bir tiyin ham kelgani yo'q. Bazida qo'ng'iroq qiladi, o'shanda ham pul haqida gap boshlangudek bo'lsa telefon negadir o'chib qoladi. Charos erini jo'natayotganda qornida 7 oylik bolasi bor edi ko'zi yorigandan keyin 2 oydan keyin turmush o'rtog'i tel qilib o'g'il yoki qiz ekanligini so'ragandi. Shokirni ko'ziga Charos xurliqo bo'lib ko'rinib ketdi. Uyga kirishgach Yigit nima qilishni bilmasdan o'tiraverdi. Tezda dasturxon tuzaldi, choyni naridan beri ichdiyu qizning oldiga borib o'tirdi. Uning qo'lini ohistalik bn avaylab ushladi, qiz indamadi, aksincha endi nima bo'lishini bilib ko'zini sekin yuma boshladi. Shokir ham ancha dadillashib qoldi va uni spalniga boshladi...

Qizning qaynoq lablariga labini bosdi, unga qaynoq bo'salar hadya eta boshladi, endi u ancha dadillashib bir qo'lini bn qizning ko'kraklari tomon xarakatlantirdi. U qizning lablaridan shu qadar so'rib tortardiki, Charosga bu xolat azob berayotganini faxmlamayotgan edi. U endi sekin qizni kiymlardan ozod qila boshladi. Qiz esa ko'zlarini yumib, pastli lablarini oxista tishlab, qo'llari bn Shokirni sochlarini silardi. Bir ozdan so'ng iklalalari onadan yangi tug'ulgan chaqaloqdek qip yalang'och bo'lib olishdi. Yigitning anchagina kottakon olotini ko'rib, Charos boshida tok urgan odamdek cho'chib tushdi, lekin endi kech ekanligini anglagan xolda yana ko'zlarini yumib oldi. O'z navbatida Shokir ham asta sekinlik bn "ijdod" ni boshladi, dastlab qizning pastki azosiga ozgina ishqalib turdi, keyin birdaniga tiqib yubordi. Shu payt qizning ko'zlaridan zangori olov chiqib ketganday bo'ldi, biroz og'riqdan keyin qiz ham rohatlana boshladi, anchadan beri aloqa qilmagan, erkak taftini deyarli unitib yuborgan Charos endi o'zini boshqacha his qila boshladi. Uning yuragi allaqanday boshqacha urib, ichida allaqanday rohatbaxsh tuyg'u uyg'ongandek bo'ldi. Yigit ham dadillasha boshladi, qizning lablaridan o'pa boshladi, ko'kraklarini qo'llari bn mijib sutga cho'milgandek oppoq va nafis badaniga gohida shapatilab ham qo'yardiLekin bu shapatilar qizga og'riq emas o'zgacha rohat baxsh etayotgandek edi. Shokir esa qizni endi yanayam qattiq rohat bera boshladi. Endi u butun gavdasini qizning ustiga tashladi, qizning oyoqlarini belidan o'tkazib oldi, qiz ham yigitning bo'ynidan qo'llarini o'tkazib oldi, Shokir harakatni yanayam tezlashtirar va chuqurroq botirishga harakat qilardi. Qizning bo'yinlaridan tortib o'par, mayin va uzun sochlarini goh hidlab goh silab qo'yardi, ikovlari ham parvoz qilayotgan qushdek yengil harakat qilishardi. Bir ozdan so'ng qizning butun vujudi qaltiray boshladi, ko'zlari kirtayib oyoqlari bn yigitni belini shu qadar qattiq qisdiki Shokir og'riqdan chinqirib yubordi, yigit o'z navbatini bu xolatdan qo'rqib ham ketdi, u "qiz kasal ekan, men kasalin qo'zg'ab yubordim" deb o'ylashga ham ulgurdi, keyin qiz birdan tinchib qoldi, oyoqlarini bo'shatib xolsizlanib, chuqur- chuqur nafas ola boshladi. Bu xolatni endi birinchi marta guvohi bo'lib turgan Shokir allaqachon "shok" xolatiga tushib rangi oqarib ketgandi. Buni ko'rib Charos nima bo'lganini sezib uni tinchlantirdi va yana lablaridan o'pa boshladi. Erkak taftini sog'ingan Charos uni shu qadar mehr bilan o'pardiki tariflashga til ojiz. O'z navbatida Shokir ham yana avvalgidek harakatlarni boshladi, uning ko'kraklarini ezib so'ra boshladi. Bir qo'li qizni ko'kragini ezib, bir vaqtning o'zida boshqa ko'kragini emardi. Bu yigitga boshqacha zavq bag'ishlardi o'z navbatida qizga ham. Bu paytda yigitning "toychog'i" yana xarakatga shay bo'lib ulgurgandi. Shokir yana nafsini qondirish un o'z olotini qizning pastki azosiga to'g'rilab sekin asta harakatni boshladi, endi u bu safar chuqurroq botirishga harakat qilardi. U asbobini qattiqroq tiqar bu xolatda qizni beli kamalak misol egilib ketardi...

Erta tongda qizning mayin ovozi Shokirni uyg'otib yubordi. Tundagi voqealarni o'ylagan yigit uyalib, Charosning yuziga qarashga botina olmadi. Lekin qiz hech narsa bo'lmagandek yigitni nonushtaga taklif qildi. Ikkovlari nonushta qilib bo'lishgach Shokir uyalibroq gap boshladi.

-opa, kechiring, kechqurun o'zimni nafsimga biroz erk berib yubordim, axmoqlik qildim.

-nega unaqa deysiz? Ayb o'zimda ham bor! O'zizni ayblamang! Men ham ayol ekanligimni, mening ham baxtli yashashga haqqim borligini endi tushunib yetdim.

- siz baxtli bo'las xudo xoxlasa xo'jayiniz kelsalar albatta baxtli bo'las.

- eh, qo'ying gapirmang o'shani, aqalli oyda bir marta qo'ng'iroq qilmaydi. Eshitishimcha o'sha yerdan uylanib olganmish.

-mayli siqilmang, bir narsani so'rashga sal xijolat bo'lyapmanda!

-nega xijolat bo'las, bemalol so'ruring!

-bilasmi? Exxx! Baribir uyalvomande!

-nega uyalas? Kimdan uyalvos? Mandanmi?

-kechagi voqeadan keyin...

-nima bo'ldi yana? Etdimku sizning aybingiz yo'q deb, o'zimda ham ayb bor.

-yo'q, unaqa emas, "olot"imda chidab bo'lmas og'riq paydo bo'ldi, moyak atrofini tomiri tortishib og'riyapti, ertalab "bavl" qilishga ham juda qiynaldim. Zararli emasmi?

-shumi? Hech qisi yo'q! O'tib ketadi, siz birinchi marta aloqa qilishingizda shuning un shunday bo'lyapti, havotir olmang. Mayli unda siz ham uyingizga boring uydagilar havotir olishmasin.

Shokirni bu gaplar ancha tinchlantirdi va uyiga ravona bo'ldi.Shoxrux ham endi oromini yo'qotgan edi. U endi Durdonani hayolidan ketkazolmay qoldi. O'z navbatida qiz ham yigitni o'ylab "adoyi- tamom" bo'ldi. Ha buni sevgi deb qo'yishibdi. Sevgini esa "Chidaganga chiqargan"

Shoxrux endi qiz bn uchrashish rejalarini tuzardi. Atiga 3 kunga qishloqa kelgan edi, endi esa butun umr shu yerda qolishga tayyor bo'lib qoldi. Kunduzi qishloqda uchrashib bo'lmaydi, shuning un tunda uchrashishga qaror qildi, lekin bu gapni qizga qanday aytishni o'ylardi. Qizning eshigi tagidan bir-necha marta ataydan o'tdi, darvoza ochiq biroq hovlida hech kim ko'rinmasdi. Keyin "yurak yutib" Durdonani uyini chaqirishga tushdi. Yaxshiyamki o'zi chiqdi, qizning kulchadek yuzi Shoxruxni ko'rgan zahoti olmaday qizarib ketdi, yuragi shirin orziqib ketdi.

-Assalomalekum, keling, marhamat uyga kiring.

-yo'q, rahmat, shu yerdan o'tib ketayotgandim, bir ko'rib o'tay dedim. Agar xo'p disen qishloq aylanardik.

-i-i-i, yo'q, endi yosh bola emasmiz, qishloqda gap so'z tez tarqaladi...

-unda, seni kechqurun anhor bo'yida kutaman...

U shunday dediyu, qizning javobini kutib ham o'tirmasdan orqasiga qarab jo'nab qoldi.

Shoxruxni nazarida har bir o'tayotgan daqiqa bir yildek tuyilib, go'yo vaqt to'xtab qolgandek edi. Nihoyat quyosh