...::: FARXOD VA SHIRIN :::... (Tanlov uchun.) (2-bet)

yana kelaman! -deb esh tutquchini uchladi.

- Qachon kelasiz? -Past ovozda shivirladi Shirin. Ammo onasidan uyalib yuzi qizardi. Farxod ham eshitib asta ortiga o`grildi.

- Ertaga kelaman!

Farxod mashinada uyga qaytar ekan. Faqat bir narsani tezda bankka borib, kerakli pulni olishni o`ylardi.

O`ylab ham o`tirtmadi, bankdan kridit oldi. Agar bu pullarni vaqtida to`lay olmasa. Ishlari orqaga ketishi, xatto bankirot bo`lishi ham mumkun. Ammo unga bu narsalarni qizig`i yo`q, u faqat Shirinning tuzalib ketishini o`ylardi xolos...

Shirinni bir necha kun aperatsiya tayorlashdi. Nihoyat aperatsiya qilinadigan kun keldi. Farxodni telifoni jiringladi. Opasi aperatsiya boshlanayotganini aytdi. Ammo Farxod haliham kabinetidan chiqib keta olmayabdi.

Yana bir qo`ng`iroq.

Opasidan, aperatsiya boshlanganini aytdi. Askiga olib bugun solig`dan kelishgan. Nihoyat hammasini tugatib endi mashinaga o`tirgan edi. Yana qo`ng`iroq!

Opasidan tabriklab aperatsiya yaxshi o`tganini aytdi...

Farxodning quvonchini cheki yo`q. U kliknikaga yetib keldi. Sabirsizlik bilan uyoqdan buyoqqa yurib, Shirinni palataga olib chiqishlarini kutmoqda edi...

Nihoya hamshira, kelib Shirin ko`zini ochganini palataga olishganini aytdi. Sevinganidan hamshirani cho`ntagiga biroz pul soldida o`zi palatga yugurdi. Shirin iliq tabassum bilan kutib oldi. Hissiyotga berib ketib, Shirinni yanoqlaridan, peshonasidan bir ikki bor o`pib oldi. Hissiyotga berilib, Shirinni biroz uyaltirib qo`yganini keyin sezdi. Ammo bundan har ikkisi ham hafa bo`lishmadi...

Asta kunlar-haftalarga, haftalarlar-oylarga ulanib boraverdi. Duvo bilan el ko`karar deganlariday, Farxod hech qanday talofat ko`rmadi. Aksincha ishlari yurishgandan yurishib boraverardi. Buyog`da Shirin ham asta oyoqqa turib yura boshladi. Avvaliga har bir qadam bosishi qotib qolgan paylariga o`ta qattiq og`riq berar. Shunga qaramay Farxodning ham manan, ham moddiy ko`magi ostida oyoqqa turib borardi. Bir yarim yil deganda hassani tashlab o`zi yuradigan bo`ldi...

Shirin erta tongda turib ko`chalarni supirayotgan edi. Ko`chani boshiga Farxodni mashinasi kelib to`xtadi. Mashinadan tushayotgan Farxodni ko`rib ko`zlari chaqnab ketdi. Farxod oldiga keldi salomlashishdi. Farxod supirilgan ko`chaga qarab jilmaydi.

- Shirin sizga yarashar ekan!

- Nima?

- Kelin bo`lish! -dedi. Shirinni asta yuzi qizardi bu xolatdan chiqish uchun:

- Farxod aka uyga kiraylik nonushta qilamiz! -dedi.

- Ertaga opam bilan kelsak maylimi?

- Sizni tushuna olmayabman?

- Sovchilikka... Avval sizni fikrizni bilay degandim Shirin?

Shirin buni kutmagan edi. Shunga biroz ikkilanib qoldi.

- Shirin sizga bosim o`tgazgim yo`q. Ko`nglingiz boshqada bo`lsa tortinmang aytavering. Sizdan hecham hafa bo`lmayman! -dedi.

Shirin asta jilmaydi.

- Roziman, qolgan ihtiyor oyimda! -dedi.

Farxod Shirinni roziligini olgach tezda ortiga qaytdi...

Bu taklifdan keyin Shirin ko`p oylandi. Negadur ko`nglida qo`rquv bor. Farxodni o`ziga yurak yutib aytmagan bo`lsa ham uni sevishini biladi. Ammo hali oyla qurishga tayyor emasligidan biroz cho`chirdi. Shularni o`ylab onasiga Farxodni taklifini aytdi. Onasi bundan sevindi, albatta bir kun Farxoddan sovchilar kelishini bilardi. Ammo bunchalik tez bo`ladi deb o`ylamagan edi. Chindan ham qizi hali oyla qurishga tayyor emasdi...

Onasi sovchilar kelishiga astoydil tayorgarlik ko`rdi. Yoshi katta qo`ni qo`shnilarni chaqirdi. Nihoyat ertasi kuni sovchilar kelishdi.

- Opa Shirinxonni ukam Farxodjonga so`rab keldim! -dedi Farxodning opasi.

- Rahmat singlim... Lekin Shirinxon hali yosh buni ustiga o`qishga kirmoqchi edi!

- Ukamni bilasi aqilli tushungan yigit. Shirinxon o`qishni istasa albatta o`qitadi!

- Farxodjonni bilaman lekin... Mayli non sindirib qo`yaylik. To`yni sal nari suraylik... -dedi.

Farxodni opasi ayol nima uchun hijolat chekayotgani tushundi.

- Opajon ko`p kuyunman. Ho`jayinim toparman inson. Ukam ham kam emas. Bizga Shirinxon kerak xolas... Boshqa hech nima kerak emas... -Farxodning opasi hamma ishinni pishitib chiqdi...

* * * * *

Yor-yor sadosi ostida asta to`yxonaga kirib borishar edi. Hammani yuzida tabassum. Bu to`y xuddi ertakka o`xshaydi. FARXOD VA SHIRIN chindan ham ertakni o`zginasi. Kelin dugonalari bizilari hasatda, bazilari havasdan kuzatib turishibdi. To`y kutilganidan ham a`lo o`tdi. Asta to`y nihoyasiga yetti. Yangalar bu ajoyib sevgi tarixini yakuni hayirli tugaganidan xursand ikki yoshni muqaddas chimildiqqa kuzatib qo`yishdi. Ammo bu baxtli yakun emasligini bilishganmikin o`sha chog`da...

Chimildiqqa kirganlaridan keyin o`tirib, hamma amallarni bajardilar. Asta kiyimlar yechila boshlaganda Shirin yig`lay boshladi. Qo`rqayotgandur degan hayolga borib asta erkalamoqchi edi. Shirin o`zini olib qochdi. Bu xoldan Farxod tajublandi.

- Iltimos manga tegmang? -dedi Shirin.

- Shirin qo`rqma endi biz er-xotinmiz!

- Yo`q man qo`rqaman!

- Shirin buni qo`rqadigan joyi yo`q. Mana manga qara man Farxodman, san Shirin biz endi Farxod Shirinmiz! -Farxod har qancha tushunturmasin Shirin tushunmas edi.

Farxod Shirin nima uchun bunday qilayotganini hecham tushuna olmasdi. Tushuntirishlari naf bermagacha chimildiqdan chiqib ketdi. Biroz asabiylashib xovlida yurgan edi.

- Nima bo`ldi ukajon? -opasi ko`rib oldiga keldi.

- Yo`q hechnarsa!

- Hech nima bo`lsa nima uchun kelinimni yolg`iz qoldirib bu yerda o`tiribsan?

- Man Shirinni tushuna olmayabman!

- Hali yangi begona joyga ko`nika olmayotgandur.

- Shundaydur balkim. Lekin umuman oldiga yaqinlashtirmayabdi!

- Hozir o`zim gaplashib ko`ray! -opasi Shirinni oldiga kirib ketdi va bir necha daqiqadan so`ng qaytib chiqdi.

- Ukajon sanga opa emas, do`ktir tariqasida aytaman. Qizlarda chimildiqqa munosabat har-xil bo`ladi. Bazilarida ijobiy, bazilarda salbiy. Shirin ikkinchi toyifaga kirar ekan. Bunga sabab boshidan o`tkazganlari bo`lsa kerak. Faqat sabirli bo`l kelinimga jahil qilma ko`ngliga qara bir kun kelib o`zi tushunib oladi!

- Shunaqasi ham bo`ladimi?

- Bo`ladi ukajonim!

- Baribir tushunarsiz, boshida aytganda boshqa gap edi!

- Ukajonim asabiylashma... Uni sevasanmi?

- Ha!

- Unda uni ko`ngliga qara! -dedi...

Farxod yana asta xonaga kirdi. Shirin huddi yoshboladay yig`lab o`tirar edi.

- Shirin man ablah emasman. Man xotinimga hech qachon zo`rlik qilmayman. Sanga tegmayman! -Asta Shirinni ikkita chakkasidan ushladi. -Manga ishonasanmi?

- Him!

- Mani sevasanmi?

- Ha!

- Istamasang butun umur tegmayman. Faqat mandan qo`rqib yig`lama. Mayli san devonda yot, man pastda yotaman. Bir-birimizni shunib olgunimizgacha, boshqalar oldida er-xotin ro`lini o`ynaylik!

- Ho`p! -dedi Shirin.

Farxod pastga to`shak to`shab bitta yostiq qo`yib yotib oldi. Jaxli chiqayotganini bildirmaslik uchun tezda uxlashga harakat qildi. Shirin ham o`tirib-o`tirib ohiri uhlab qoldi. Bir necha kun shu ahvol takrorlandi. Tunlar zerikarli o`tmasligi, hissiyotlar bezovta qilmasligi uchun Farxod har-xil kitoblar olib kelib Shirinni o`qishga kirishga tayorlay boshladi. Kun degani ham asta o`tib boraverar ekan. Farxod so`ramas lekin, Shirin o`zi aytar degan maqsadda umid bilan kutardi. Ammo bir lahzaga bo`lsa ham undang ko`ngli sovumas. Aksincha toboro unga bog`lanib borardi...

Mana bugun to`ylariga ham bir yil bo`lyabdi. Shirin osh qildi, o`ziga oro berdi. Ammo ha deganda Farxod kelavermas edi. Qo`l telifoni o`chirilgan, soat ham o`ng ikkidan oshgan. Havotirga tushib qoldi. Nihoyat soat tungi ikki dan oshganda Farxod kirib keldi. G`irt mas oyog`da zo`rg`a turardi. Shirin ham qo`rquvga, ham hayratga tushgandi. Shu choqqacha hech qachon Farxodni ichib kelganini ko`rmagan edi.

- Shirin hali uxlamadingmi?

- Sizni kutdim!

- Kutganing bilan nima o`zgarardi?

-...! -Shirin ayib o`zidaligi bilgani uchun gapirishga jurati yetmadi.

- Shirin biz er-xotinmiz... Ammo begonadaymiz. Shirin mandan qo`rqib turibsan to`g`rimi?

- Unday demang...

- Sezib turibman qo`rqyabsan. Ichib olib manga tashlanadi deb qo`rqyabsan. Bilib qo`y man ablah emasman. Man xotinimni yaxshi ko`raman. Man ablah emasman! -dedida ko`ksini yerga berga berib yostiqni quchoqladi. Yana bir necha bor:

- Man ablah emasman! -deb takrorladi va zum o`tmay uyquga ketdi. Shirin asta erini paypog`larini yechdi. So`ng pastga uni yoniga gilam ustiga yonboshladi. Nozik barmoqlarini Farxodning panjalari orasiga tiqdi. Farxod hech nimani bilmay uhlardi. Shirin bir yildan buyun, erini qanchalik qiynab kelayotganini bir-bir hayolidan. Har narsani chek-chegarasi borligini o`yladi. Bu ketishda Farxoddan ayrilib qolishi mumkunligini o`ylaganda esa, daxshatga tushdi.

- Endi hammasi o`zgaradi! -deb shivirladi...

Tong otganda Shirin yana o`z ishlarini qilishda davom etdi. Kun peshinga yaqinlashganda Farxod o`rnidan turib chiqdi.

- Shirin!

- Labbay! -Shirin hamma ishini tashlab erini huzurida paydo bo`ldi. Farxod biroz boshini changallagancha o`tirdi.

- Shirin kecha sani xafa qilib qo`ymadimmi?

- Yo`q!

- Ortiqcha gapirib yubormadimmi?

- Yo`q!

- Nazlimda bir nimalar degandayman. Agar bilmay hafa qilgan bo`lsam uzur!

- Aslida... -Aslida mani kechring degisi keldiyu ayta olmadi.

Erini ishga kuzatdi. O`zi esa chinakam xotinlik vazifasini bajarish uchun tayorgarlik ko`ra boshladi...

* * * * *

Farxod kechki ovqatdan keyin. Biroz telvizir ko`rdi. Negadur Shirin ko`rinmay qoldi.

- Shirin... Shirin! -ovoz berdi. Hargal labbay deb paydo bo`ladiga Shirin yo`qdi. Uyog`-bu yog`ni qaragan bo`ldi. Asta yotoqxonaga kirar ekan qotib qoldi. Yotoqxonaga pardalar tutulgan, huddi to`yi kunidagiday. Shirin esa ichkarida, boshiga yopinchiq yopgancha kutib o`tirar edi. Farxod bu chorlov ekanligini darov angladi. Asta Shirinning yoniga borib o`tirdi. Shirin mamnun kutib oldi. Sekin asta muqadas chimildiq amallarini bajardilar. Asta kiyimlar yechildi. Mana Farxod intiq kutgan kun keldi. Endi o`z yorini beymalol suyib erkalashi mumkun. Birinchi kechalari juda totli o`tdi. Shirin hato qilganini tushunib biroz afsus chekdi. Chimildik u o`ylaganchalik qo`rqinchi emas, aksincha yoqimli ekan. Farxod uchun ham bu qovushishning ahamyati katta. U shuncha sabir qilgan evaziga Shirinni butun qalbini o`ziniki qilib oldi va bu kurashda g`olib chiqdi...

Oylar o`tib Shirin xomilador bo`ldi. Bu davirda Shirin erkatoy qizga aylandi. Farxod g`amxo`r otada. Bu yoqimli sinov davridan ham o`tib oldilar...

Farxod tug`ruqxona oldida, bir nuqtada termulgancha turar. Fikri xayoli, bor diqqati Shirinda edi. Hozir uni ko`zi yoriyabdi. Do`ktrlar tug`ush og`ir o`tishi xaqida o`goxlatirishgan. Shuning uchun qo`rquvda, faqat tangridan madat so`ramoqda. Nihoyat hammasi tugagani haqida xabar berishdi. Tug`ish jarayonida Shirin ancha qiynalibdi. Shunga qaramay ona ham, bola ham sog`lom ekanligini aytishdi.

Lekin ikki, uch kungacha ko`rsatishmas ekanlar. Shunga qaramay Farxod hech qayerga ketmadi. Bir yarim kun eshik tagida turdi. Do`ktirlar uning sabriga yoki sadoqatiga qoyil qoldilarmi. Ko`rib chiqishga ruxsat berishdi. Xonaga kirar ekan, kravatda yotgan Shirin va jajji qizalalog`ini ko`rib suyinib ketdi. Shirinning iliq tabassumi u ko`nglidagi havotirini aritdi.

Asta qizalog`ini qo`lga olar ekan. Shiringa minnadorchilik bildirdi va peshonasidan o`pib qo`ydi.

- Mani asal qizim. Huddi onasingiz o`zi!

- Yo`q dadasining!

- Yarmi onasi, yarmi dadasi, mani jajji Shirinim!

- Farxod aka ism tanlaymizmi?

- O`zing tanlagan ismlar bormi?

- Ha! Zuxra?

- Zuxra Fotimani egizi-ku?

- Yo`q, qizimiz erta tongda tug`uldi. Ayni Zuxro yulduzi ko`ringanda!

- Qizim sizni ismingiz Zuxra! -Farxod qizini qulog`iga shivirladi.

- Balki qizimham, manga o`xshab o`z Toxirini topar?

- Balkim! -Farxod asta qiziga mehir bilan boqdi...

TAMOM.

Ikki hafta oldin KINOTIATR telikanalida Premyera Farxod va Shirin haqida kino qo`ydi ko`rgan bo`lsangiz kerak. Anonslar ketayotganda juda qiziqdim. Ammo kinoni ko`rganimdan keyin hafsalam pir bo`ldi. Man o`zgalarni mehnatini yerga qorish niyatidan yiroqman. Shunchaki Farxod obrizi yoqmadi. Yigit har ikki gapni birida ``MAN ERKAYMAN`` deyaverdi. Ammo o`zi beyburd hezimkashni ishini qilardi. Shunga qaramay ohirigacha ko`rdim. To`g`risi ohirida falokat bo`ladi deb o`ylagan edim. Ammo yaxshilik bilan tugagani manga yoqdi. Ohirida Shirin obrizini yaratgan qiz FARXOD VA SHIRIN dostonini o`qiganini aytdi. Uni shu gapidan keyin manam halovatimni yo`qotdim. Intirnetdan topdim, ammo telifonga qarab o`tirish ko`zni toliqtirib yubordi. Ertasi kuni qallig`imning uyiga chiqdim. Bo`lajak qaynonam hovlida kir yuvayotgan ekanlar. Salomlashib bo`lgach qaynonalarini javonlaridan bir ikkita kitob olib turishni so`radim. Hujraga olib kirdilar, kitoblarni ko`pligini. Darov Hamsani qidirishga tushdim. Topdim ham, ammo ko`zim to`yman yana ikkita kitob oldim. USTA VA MARGARITA, MUQADDAS & TILLA UZUK so`ng ortimga qaytdim. Avval ham Hazrat Alisher Navoyining Hamsasini o`qiganman. Ammo asosiy etiborni Layli va Majnunga qaratgan edim. Bu eng zo`r doston deb o`ylagan edim. Lekin 3 kun davomida FARXOD VA SHIRINNI o`qib adashganimni tushundim. Bu dostonlarni bir biridan ustun qo`yib bo`lmar ekan. Erinmay mag`zini chaqib o`qib tugatganimdan so`ng o`ylab qoldim. Man ham o`zimning Farxod va Shirin hikoyamni yozaman deb. Ammo bu oson kechmadi. Deyarli bir hafta tunda bir-ikki soatlab yozishib juda ko`p oylashimga to`g`ri keldi...

Hozir ko`chada anig`rog`i orqa tarafdagi bog`daman. Havo bulutli sal yupun kiyinibman etimni junjuktiryabdi. Lekin havo biram toza ilhomim kelyabdi. Lekin uxlashim kerak soat ham 00:40 bo`pti...

Hullas hikoyam yoqadi degan umiddaman...

TAMOM.

Muallif: -MAJNUN-