Tut pishganda...(uzbxxz.Ru) XIT (2-bet)

risoladagidek ko‘rinsada, ichkarida boshqa olam. Yosh bo‘lsalarda o‘zlariga yarasha muammolari bor ekanda!

- Ha, mali ko‘nglingni cho‘ktirma. - kuldim, - Senchi g‘amgin bo‘lsen shashting so‘nib tormizlanib qolarkansan. Tushishinga yordam beraymi yoki bir latifa aytib kuldiraymi?

- Yo‘q, o‘zim tushaman... - yana g‘smvin jilmaydi, - latifa aytaqolin...

Uning yana joylashib olganini ko‘rib, sevishganlar haqida ikkita latifa aytdim, biroz kulishib oldik. Oramizdagi munosabatlar yuqori bosqichga ko‘tarila boshladi. Borgan sayin uning dadil boqishlari ko‘paydi, iliqligi ortib qoldi, ovozi mayinlashib birmuncha maftun etuvchi to‘n hosil qildi.

Aytish maqtanchog‘lik bo‘laru, ammo aytaman bu tanish hislarni Ozodada va institutda o‘qib yurganimda menga yoqishni istagan bazi qizlarda ko‘rganman. Albatta bu yoqimli, ammo o‘zimga moyil qilib uni yo‘ldan ozdrayotganimdan ko‘nglim g‘ashlandi.

- Kel senga o‘zim yordam beraman!

Daraxt tagiga borib, qo‘limni ko‘tardim. U qo‘zg‘oldiyu, na e'tiroz birdirishini na yordamimni qabul qilishni bilmay taraddudlanib qoldi. Meni yana hayol olibqochdi.

Poytaxt manzarasi, havosi boshqacha bo‘larkan. Birmuncha ochiq kiyinib, yoqtirishga urungan qizlar qiyofasi, yoqishga urungan ayollar ifori. Istaysanmi yo‘qmi yevro taqliq jamiyat, hayoni sidirib qalbingni zirhlab olarkan. Birinchi muhabbatning pokiza, beguborligini toptab, Ozodadan keyin ko‘ngilda bir necha muhabbat mehmon bo‘ldi. Birini ko‘ngli, seni teginishinga moyil bo‘lib o‘ynashishni hush ko‘rsa, boshqasi ochig‘ligiga dalil keltrib to‘shagida o‘zgacha olan lazzatini tuhfa qildi. Shu... Shu, o‘zim bilmamagan holda, beg‘ubor yigit qalbini, ayollarga bo‘lgan ishonchni lazzat botqoqlarida loyga bulg‘ab qo‘yibman.

Nafsim, qalbimni asir qila boshadi bir lahzaga muhabbatga taslim bo‘lib, yuqoridan qarab turgan go‘zalga, pasda turib g‘olibona hirs bilab razm soldim. Kichik jussali, hipcha bel, qora sochlari uzun, yuzlaridan bolalik nuqsi ketmagan yoqimtoy. Barmoqchasidagi uzugi, quloqchasidagi sirg‘alari, boshiga o‘rab olgan to‘rt enligina shoyi rumoli, egnidagi mayda gulli shitanpil ko‘ylak lozimi. Ajib yosh kelinchak latofati, qiyg‘oz namoyan unda...

Jimgina termulib asta qo‘limdan tutdi. Bir qo‘limni qo‘ltigi orasiga qo‘ydimu ilkis o‘zimga tortdim. U "voy'' deya shoshib bo‘ynimga yopishdi. Epchillik bilan avval sonidan, asta sirg‘antrib belidan quchdim. Qo‘llari bo‘ynimda, ko‘kragi ko‘ksimga yopishgan. Oyog‘ini yerga teqazmay bir muddat ushlagancha yuziga termuldim. Yuzi lov-lov qizargan, ko‘zlarida ajib sarosima, lablari jilmayishga moyil holatda pichirlaydi:

- Tushuring...

- Yo‘q...

"Yo‘q'' degan bo‘lsamda, lekin uni asta pastga tushirdim. Qo‘llarimiz bo‘shashdi, biroq u o‘zini nari olmagach, irodam qattiqlashdi. Allaqachon paslay boshlagan qo‘llarim asta, siypalanib yelkalarga so‘ng nozik bo‘yinchalarga ko‘tarildi. Bir on erkalab, sochlarini o‘ynadim, yanoqlarini siladim. Ana shunda ko‘zlarida yongan ehtiros meni qalbimda allaqachon boshlagan isyonga rag‘bat bag‘ishladi. Biroz egilib labiga lab bosdim, yanoqlaridan, bo‘ynidan qayta-qayta ehtros bilan o‘pdim. Ayol iforidan qonib-qoni hidladim.

- Qo‘ying...

Etirozi qarshiliksiz tilidan uchsada. Salgini tortib qo‘yishimga moyil o‘laroq, quchogimga kirib cho‘kkaladi. Ruj poyalar bizning tanalarimizni yutib yubordi. Sho‘rtigimdan bo‘rtib qolgan davogar azoga, ko‘ndalang o‘tqazib olib labim bilan lablarni, qo‘llarin bilan nozik azolarni erkalab o‘ynataverdim.

O‘sha o‘ynashishni hush ko‘rguvchi muhabbatim aytgandi;"jonim bilsez, jonvorlarday tappa bosib to‘g‘ri aloqa qilgandan ko‘ra, biroz ehtrosli o‘ynashib, ming chandon ko‘proq ayolligimni his etib lazzat olaman!''

Yosh bo‘lsada, shum edi balo edi. Aytganlari chin ekan ko‘rdim mana quchog‘imda qanday masrur, ko‘zlarini yumgancha ehtroslar og‘ushida to‘lg‘onmoqda...

''Ovoz... O‘sha ovoz... Lanati telefon ovozi!''

Bizdan ikki quloch nardia, patala o‘sgan ajriqlar orasida yotgan telifondan musiqa yangrardi. Ikkimiz ham hushyor tortdik. Yuqoridaligida telefonini lippasiga qistrib olgani yodiga tushdimi, u be'ihtiyot bir qo‘li bilan qorin qismini siypalardi. So‘ng emaklab, uzaldiyu telifonni oldi. Bir telefonga bir atrofga qarab, qulog‘iga tutdi:

- "Alooo!... Hmmm... Zz-z-ahrooo!!!"

Qorachiqlar menga qadalgan, bir qo‘li bilan ajriqni asta-asta yuladi. Hayjonini bosishga zo‘r berib urunayotgani nafasini tiyishidan malum, ammo hamon ko‘kraklari ko‘tarib tushadi. Cho‘zib-cho‘zib javob qaytaradi:

- ''Ha... Ha... Ha... Mayli... Ha... Hoop...''

Dugonasi edi bildim, biroq nima haqida gaplashdi tushunmadim. Balki bu hayajonda o‘zi ham anglamay, shunchaki refleks orqali javob qaytargandur.

Ayni dam bu haqida o‘ylashga hohishim yo‘q, meni boshlab qo‘ygan ishimizning davom etish-etmasligi ko‘proq qiziqtrardi. Be'mavrud bo‘lgan qo‘ng‘iroq, ehtrosini sovutib qo‘ymadimikin degan havotirda unga qattiq termular va hayolan quchog‘imga kelishini buyurardim. U tizzalab o‘tirib olgan, bir qo‘lida oyog‘idan tushib qolgan shippagini gulini o‘ynaydi, bir qo‘li yerga qo‘ygan telifon g‘ilofini trnaydi. Shu kuyi menga termulgancha o‘tirib qo‘li.Ajab ayni hayolimni o‘qiyotgandek, so‘zsiz bosh chayqab "Yo‘q!'' ishorasini qiladi.

''Yo‘q... Yo‘q!"

Bora-bora bu e'tirozi harakatiga ko‘chdi. Avval u-yog‘-bu yog‘ini tartibga soldi, so‘ng shippaklarini oyog‘iga ilda va nihoyat o‘rnidan turdi.

- Shoshma... - tezgina uzalib qo‘lidan tutdim, - Arosatda qoldrib ketma!

Zo‘rlik ishlatish, qo‘pollik qilishdan o‘zimni tiydim. Shunchaki ko‘nsa quchay, ko‘nmasa ketaversin degan hayolda edim. Ammo ich-ichimdan uni hohlab iltijoli boqib poyida bir tizamga tayanib o‘tiraverdim. Ayni lahzada tutib olgan barmoqlariga asta lab teqqazib, kaftini yuzinga bosdim. Sal o‘sib qolgan soqolim kaftini qitiqladimi yo ko‘nglida boshqa ishtiyoq uyg‘ondimi harqalay lablari yoyilib jilmaydi. Erkalagisi keldi chog‘i, avval yuzimni siladi, so‘ng, o‘sgan qain sochlarim orasiga barmoqlarini suqdi. Doyimiy parvarishim sabab, uydagilarni ''olifta'' degan malomatiga duchor qilaydigan sochlarimni mayinligi qo‘llariga yoqdi chog‘i, biroz o‘ynoqladi. Barmoqlar asta sirg‘alib bo‘ynimga ilindi. Hech kutmagan bir holatda engashdiyu, tajribasiz bir alfozda labimdan o‘pdi...

Yana u quchog‘imda. Endi dadilligim yanada oshdi, birmuncha chuqurlashib ketdim. Quchoqlab ko‘ylagi orqasidagi zamogini pastga surdim. Istamay ko‘ksimdan itargan bo‘lsada, baribir yelkalarini yalang‘ochlashimga to‘sqinlik qilmadi. Ko‘ylagining yuqori qismi sirg‘alib, ko‘ksidan pastga tushdi. Bejirim bezakli, qaymoqrang ko‘krakbad ilgagidan bo‘shalib, piyoladek kattalikdagi nafis siynalarni namoyish qildi. Yutoqib-yutoqib u siynadan, bu siynadan o‘pdim. Go‘zallik qarshisa yana ojiz qoldim, aqlimni yo‘qotdim ortiq o‘ynashishga toqatim yo‘q.

- Yot...

Yelkasidan sal turtib qo‘yishim kifoya qildi. Tagimizda toptalib, bizga to‘shak vazifasini bajarayotgan ro‘j poyalari usiga yotdi. Etagini biroz yuqori ko‘tardimu, lozimini tortdim. Albatta tovonlariga tralib, biroz buksasini ko‘tarib marmardek, oppoq sonlarini yang‘ochlashimga o‘ziham ko‘mak berdi.

Pastki kiyimlarimni, tepinina-tepina tezlikda tizamdan pastroqqa tushurib qo‘ygach, ko‘krakbandi bilan bir hil tusdagi, nafis bezakli tursukchani biroz chetga surib, og‘irligimni asta ustiga tashladim. Ko‘kraklarni lablarim bilan erkalab-erkalab bir zarba, ikki zarba yo‘lladim...

Men ilk yaqinlik qilgan ayol buzulgan, keyingi birga bo‘lgalarim ham faxsh olami vakillari edi. Shundan ongimga joylashib qolgan shekili zarbalarim to‘sqinliksiz kirib ketishi!

Har ikki hamlam qarshilikka duch kelgach, boshimni ko‘tarib qaradim. Hayhot! Yoshimizdagi, gavdamizdagi sezilarli farq azolarimizda ham aksini topgan edi. Tuklardan tozalangan, ammo biroz nish urib qolgan teri, oppoqqina, bejirim lablari pushtiga moyil rang olibgandi. Ayol azosining shunchalik nafosatli ko‘rinishi, menda hayrat uyg‘otdi. Yanada ehtros bilan bosh barmogimni yuqori qismiga bosib erkalab, oynay boshladim. Nozik jussaning ahyon-ahyon silkinib, chuqur nafas olib qo‘yishidan zavqim oshib g‘alati o‘y keldi. Parnografik filmlarni talaygina qismida, orqa-oldini adashtrib qo‘yadigan sahnalar mavjud edi. Ko‘ngilda o‘shandaqa ishtiyoq uyg‘ondi. Bir lahza azosiga, bir lahza ko‘zlari suzulib yotgan qiz yuziga qaradim...

"Lanati iflos g‘arb... Yo‘q... Hech qachon bunchalik past ketmiman. Ayoldan ayolligacha huzur olaman, ayolga erkakcha lazzat berama!''

So‘ngi lahzadagi fikrimdan o‘zim ham g‘ururlanib ketdim. Oyoqlarni ikki tomon yoyib, shitop bilan jussamni qiz ustiga tashladim. Bu galgi azolar to‘qnashuvida, zarba quvvati bel sohandan yo‘naltirganim uchun, metin jonvor go‘shtli quvur orasiga majbur bosh suqub oldi.

Og‘riqdan qoshlari chimirib ketdi, ko‘kragi ko‘tarib tushdi, ko‘zlari kattalashib qisildi, biroq sas chiqarmadi. Lablari qimtigancha, davom eting deganday, ma'noli qarab qoldi.

Qo‘llaridan ushladim barmoqlarimiz bir-biri orasiga jipslashdi. Go‘yoki kishanlangan asiradek, qulochini yoyib pastga bosib, lablarnidan o‘pdim ayni lahzada bel tomonga harakat berdim.

Boya tarifiki keltrgan azoning, ichki qismi ilik yoqimli edi. Hali elastiklik qobilyatini yo‘qotmagani uchun surbetlarcha ichiga kirib olgan go‘shdor jonvorni qattiq siqib olgandi. Ammo devorlari shilliq parda hosil qilgan quvur ichida, qiyinchiliksiz o‘rmalayotgan jonvor ho‘jayini ongiga lazzat oqimlarini yo‘llashdan charchamasdi. Bazan tezlab, bazan to‘xtab imkon boricha uzoqroq huzur qilish fikrida jonvor shiddatini pasaytrib olardim. Bu hiylagina fursat, o‘pichlar sayliga bohona bo‘lardi.

Anchagina masofa bosib har lahzada finishga yaqin qolgani sayin, aqil toyib, hirs oldinga chopib qolardi. Ozorlashdan holi fikirda, asta oldinga orqaga harakatda davom ettirsamda, o‘sha hirslarim peshqadam lahzalarda zarbalarim shiddatli, chuqur-chuqur botib ketardi. Sassiz ihtiyorini topshirgan qizning yuzlarida og‘riq ifodalari zohir bo‘lar, sabot bilan turib bersada, og‘riq kuchayib qolgan lahzada ihtiyorsiz goh ingrab, goh onasini eslab qo‘yardi. Ayniqsa qimirlab, oz-oz orqaga surulib borishi, ahyon-ahyon barmoqlarini, barmoqlarim orasidan chiqarib ololmay azartda musht qilib tugib olardi. Tirnoqlari terimga qattiq botganda, allanechuk huzur tuyar, bundan shiddatim oshardi. Nihoyat uning toqati tugadi, zo‘r berib tipirchilab shivirladi:

- Ummm... To‘xtang...

Gavdamni ko‘tardim, qo‘llarini bo‘shatdim. U ko‘ksimdan beozorgina itardi, boshini ko‘tarib kindigi pastini siypalab, tarang turgan azonga qarab qo‘ydi. Savolomus nigohlarimiz to‘qnash kelganda esa, koyinibgina shivirladi:

- Qattiq, qilyabsiz... - azoyimga tez-tez ko‘z tashlab olib, qoshini chimirdi, - og‘rityabsiz!

- Bo‘lmasa, boshqacha holatda tutub ber, - jilmayib sonini asta siladim, - emaklayotgsn qizcha holatida!

- Umm... - labini qimtib yana azoyimga qaradi, - keling siz yoting, men o‘zim ustizga chiqaman...

"O‘oo! Chakki emasku!''

U bildirgan fikir yoqib, tepaga qarab yotdim. U oyoqlarini ustimdan oshirib, qo‘lini tizzalariga tiragancha teshigiga to‘g‘irlay boshladi. Be ihtiyor kuldim, sababi u huddi garshukka o‘tirayotgan boladay ko‘rinardi.

- Shoshma, mana bunday holatda o‘tir...

Ozmi ko‘pmi tajribam bor, shuni uchun qulay holatiga joylashtrib qo‘ydim. Yani tizzalarini ikkiyonga tashlab, qo‘llarini ko‘ksimga tiratib qo‘ydim. Endi o‘ziga keragicha kirg‘azib chiqarar, biroq tajribasizligi yaqqol sezilib turardi. Buksasidan ko‘tarib imkon qadar yordamlashardim.

''O‘sha ovoz... Lanati ovoz!''

Bugundan keyin bu ''Samsung'' telefonining ananaviy ovozi men uchun dunyodagi eng yomon musiqa bo‘lib qolishi aniq.

- Qo‘yaver parvo qilma!

Qo‘limni, uni bilidan o‘tqazib bag‘rimga bosdim va pastdab qimirlab o‘zim harakat qila boshladim. Bargan sayin tezligim ortar, uning ingrab-ingrab qo‘yishiga beparvo, qulog‘iga: ''oz qoldi, oz qoldi" deya shivirlardim.

Telefon ovozi ikkinchi bor yangradi. Sal o‘tib esa, yerning boshidan qizning jarangdor ovozi keldi.

''Nafisaaa! Na-fi-sssss! Nafissss!!!"

Bellaridan mahkam quchdim, u bag‘rinda tpirchiladi. Manzil oz qolganini sezib shiddatim oshar, bu pallada nafsim hech nimani tan olmasdi.

- Bo‘ldi, qo‘yvoring Zahrooo keldi....

- Tishshsh... Tishshshsh... Yana biroz...

- Iltimos qo‘yvoring... Og‘rityapsiz...

Ortiq unga tpirchilashiga parvo qilmay qoldim. Shiddatim cho‘qqiga yetgandi, yelkamda qattiq og‘riq sezdimu, qo‘llarimni bo‘shatdim. Bag‘rimdan sirg‘alib chiqayotgan qizga, so‘ng chuqur qontalash izlar qolgan yelkamdagi jarohatda qaradim. Negadur jahlim chiqmadi, aksincha bir muddat avval, uning: etini tishlab, yulib olish haqaidagi gaplarini hayolimga keldi. O‘sha so‘zlarini amalda isbotlab berganiga tan berganday erkalab yuzidan chimdib qo‘ydim. Tishlab olganidan tashvishli qiyofada turgan qizni ortiqcha ayblamay, erkalab qo‘yishim uni tusini o‘zgartrib yubordi.

Bu huddi ukachasini yeqitib yuborib so‘ng yupatishga urinayotgan qizchaga o‘xshab qolgandi. U tuyqus bag‘rimga kirdiyu, yuzimmi ikki kafti orasiga oldi. Yuz ko‘zimdan qayta-qayta o‘par, shivirlab kechrim so‘rardi:

- Qasdan qilmadim... Kechiring... Kechiring... - tishi izlarini mehir bilan silar, - Iltimos ketaqolay, hozir Zahro kelib qoladi... Iltimos... Iltimos... - hayajoni kuchaygandan kuchayar, qisqa qisqa o‘pichlar berib ijozat so‘rardi, - Iltimos...

- Bo‘laqol...

Boshimni biroz ko‘tarib, deyarli yuz metrlar narida atrofga alanglab turgan movli libosli qizga ko‘zim tushidi. Tezda boshimni egib pastki kiymlarni ko‘tardim. Bu vaqtga kelib telefon yana ovoz bera boshlagandi. Epchillik bilan uzaldimu, ovozini o‘chirdim. Bu vaqtda hamrohim ko‘krakbadlarini taqish bilan ovora edi. Sharmandalik sharpasi yaqin qolganini his etib, qizga yordamlasha boshladim. Ko‘krakbadlarini ilgagini ildim, so‘ng shoshib yengiga qo‘l solgan, ko‘ylagini zamogini tortib qo‘ydim. U o‘tirgan ko‘yi, lozimi kiygunicha, uzun sochlariga ilashgan haslarni tozalab, rumolini to‘g‘irlab qo‘ydim. So‘ngi ehtroslarimni tiyolmay, oppoq bo‘yinchasiga ikki bor lab bosdimda, sochlarini chuqur hidladim. Bu ishim ungayam yoqdi chog‘i, hayajondan titrab tursada yuzimni ohista silab shivirladi:

- Boshqa safar ketib qolmayman!

"Boshqa safar!''

Bu lazzatli onlarning yana bo‘lishi haqidagi o‘y haylimni band etib ulgurgan bir vaqtda, u boshini ko‘tarib bir qarab oldiyu, telefon va idishini olib tutzorni u tomoniga o‘tib ketdi. Bir fursat o‘tib, yigirma qadamlar naridan, ikki qizning qochrimlarga boy suhbati, yoqimli kulgulari eshitildi. Biroz o‘y, hayollarim qurshovida o‘tirgach menam qo‘zg‘oldim...

Hech kim ko‘rinmadi, tutzor orasiga bosh suqib u tomoniga qaradim. Hiylagina narida, Nafisa boshini yuqoriga ko‘tarib allanimalar haqida so‘zlar, moviy libisli dugonasi esa, bir oyog‘ini daraxt butog‘iga tirab, egilgan navdadan meva terib yerdi.

Ularga o‘zimni sezdirmay mashina tomon ketdim. Ariqda oqayotgan suvga yuz qo‘limni yuvib olgach, o‘rindiqqa suyanib talaygina vaqt hayol surib o‘tirdim. Shahvatim arosatda qolib ketgani, nafsimga hush yoqmadi. Biroq bu yaqinlikdan unutilmas lazzat tuyganim ham chin haqiqat edi. Bu onlarni bir umur unutmasligin aniq...

Mashinani yurg‘azib kelayotganimda, dalani bu boshidan qizlarni chiqib kelayotganini ko‘rib sekinladim. Qizlar birin ketin salom berishdi. Sirlar fosh bo‘lib qolmasin deya Nafisaga emas, moviy libosli qizga murojat qildim.

- Qandaysilar?

- Yaxshi, rahmat... O‘ziz yaxshimisiz!

Movli lsbosli qizning, qo‘ng‘iroqdek ovozi qulog‘imga hush yoqdi. Biroq biroz avval, yonidagisi bilan o‘ynashib kelganim uchun, bokira farishtali qizning yuziga botinib qaray olmadim. Ammo dugonasidan qolishmagan husn-tarovali ekanligini ko‘rdim.

- Yo‘llaringni yaqin qilaymi?

Nafisani ketgisi kelib, biroz siljidi ammo movi ko‘ylakli qiz uning qo‘lidan tutib qoldi, yoqimli jilmayib rat etdi:

- Rahmat Oybek aka... Yaqin qoldi, ikki dugona suhbatlashib ketmoqchi edik!

- Mayli, ehtiyob bo‘lib qaytinglar...

Kulib ulardan uzoqlashar ekanman, oynachada aksi ko‘rinayotgan moviy ko‘ylakli qizga qarab, pichirlab shu so‘zlarni aytdim: "farosatingga balli.''

Moviy libosli qiz o‘zini tutishi bilan, menda shunaqa ijobiy tasurot qoldirdiki, oqibat Nafisa bilan bo‘lgan ishlardan afsus tuya boshladim. Bir necha kun ikki hil tuyg‘ular iskanjasid yurdim.

Haya, omadimiz kelib turnir g‘olibi bo‘ldik. Yutuqqa qo‘yilgan buqachani masali, kelayotgan dam olish kunlari qishloq hasharida hal qilinadigan bo‘lgandi. Tashkiliy ishlarni bir qismi zimmamga yuklangabi uchun, kunni kech qilib uyga qaytgandim.

Holamlar mehmonga kelishibdi, bir vaqt bo‘lishiga qaramay so‘rida onam bilan suhbatlashib o‘tirishgan ekan. Kirgan hamoni bitta, yarimta so‘zdan angladimki mashvarat mavzuyi meni uylantrish haqida edi.

Duvoyi fotihadan so‘ng, to‘rt ayol qurshovida qoldim. Ishim tayinligini, mansabim oshgani, mashinam borligini, uylar remontdan chiqqani, sinfdoshlarim barmoq bilan sanarli, avvalida uylanganlarining bolalari allaqachon maktabda o‘qiyotgani... Hullas rat etishga hech qanday sabab qoldirmay dalillarni keltrib, vada olishdi. Shahar qizlarini ko‘rib bilib yurganim uchun, qishloqdan ko‘zimiz oldida o‘sgan qizlardan topishlarini talab qildim. Bir necha nomzodlar aytildi. Maqul kelmagach, mahallaga tushgan holam og‘rinib so‘z boshladi:

- Ohirgi paytlarda, qizlar erta uzatilyabdi. Hayoli, odobli, chiroyli, tag-tuglilari tez uzatilib ketyabdi. Opa, buningizni yoshiga mos qizlar maqul kelmayabdi. Maktabni yaqin orada tomomlagan bir nechta yaxshi qizlar bor. Nima deysiz, biroz yoshroqlaridan olsak, qanday bo‘larmin?

- Necha yosh bo‘ladi, maktabni tomomlagan? - katta, xolam so‘zga qo‘shilib, birpasda yoshlarimiz hisob kitobi boshlandi, - Ee, o‘laqosin... O‘n yosh farq... Hmm... Otam onandan o‘n besh yosh katta bo‘lganlar... U paytlar o‘n besh, o‘n olti yoshdam turmush qurishgan. Maqul kelsa bo‘laveradi...

- Vooy opa, - kichik holam so‘z qotdi, - Yoshni hisob qilmen, u payl yoshlari bilan bu vaqt yoshlari ongida farq bor... Hozirgi yoshlarni haliyam boladan farai yuq, turmushga chidamaydi yengil yelpi bo‘lib qolgan...

Mashvarat, uzoq cho‘zildi. Qiz taklifini kiritgan holam uyini sovchi bisayotgan Zamira ismli qizni qayta-qayta maqtab tavsiya qilaverdi. Oylasini, buvisini, onasini tarfladilar. Onam ham tanir ekanlar, maqul kelib menga manoli qarab-qarab qo‘yishardi.

Biroq hayolan qishloqni har ko‘chasiga kirsamda "Zamira" isimli qizni topolmasdim.

- Oybek nima deysan?

- Bilmadim hola, o‘sha qizni hech taniy olmayapman. Hadeb onasi, buvisi deyavermay, dadasi, aka-ukasi, hech bo‘lmasa shakl shamoyilni tariflab bering, hola...

Holamni tarifi bo‘yicha shahslar, ko‘chalari, yashash uylari ko‘z o‘ngimda shakil topa boshladi. O‘sha uyda voyaga yetib, yetmagan uch, to‘rt qiz yashaydi. Anovi movi libosli qizam o‘sha yerda turadi.

''Zamira opasimi, yoki... Shishma!''

- Hola mobodo ismi Zahro emasmi!

- Zamiraa! - holam o‘ylanib, jilmayib qo‘ydi, - Zahro, ha Zahrooo!

Yarq etib onamga qarab qo‘yishimoq hammasini malum qildi.

***

Uydagilar birinchi borishganida, moyillik bildrishdi biroq qizlarni o‘qitish niyatlari bor ekan. O‘ylanib o‘tirmay, o‘qishga kirsa o‘zim o‘qitishga qatiy so‘z berib ikkinchi galgi jo‘natganimda, rozilik olib qaytishdi.

Ayni o‘sha qizg‘in pallarda, qilgan xatoyim jonli timsol qiyofasida qarshimga chiadi.

- Siz uylanyabsizmi?

Yuzidagi ifoda....

Endi buyog‘i boshqa hikoya...

Tamom.

Muallif: -Oshiq-