Uch kunlik kelinchak... (2-bet)

olib qochdim, bor eʼtiborimni ishga qaratdim. Oraga uzoq jimlik choʻkdi, bu orada eshik qulfini chiqarib olib oʻsha yerni oʻzida ocha boshladim. U esa hamon jim, koʻzlarda jiqqa yosh bilan meni kuzatib turardi. Vijdonimni qiynayotgan aybdorlik hisini oʻzimdan soqit qilish uchun, ogʻiz juftladim.

- Holisxon koʻz yosh toʻkib meniyam qiynama... Toʻgʻri men aybdorman mushukday pisib kelib poylamaganimda, xudbinlik qilib senga oshkor qilmay, ichimda saqlaganimda. Sen bunday oʻngʻaysiz, nochor qiyofada turmasding...

U koʻzyoshlarini artib olarkan, toʻgʻri degandek bosh irgʻab qoʻydi.

- Ammo sen ham meni ayblashdan avval oynaga bir qariganda, soʻng oʻylab koʻr... Ayni damda husning kamolga yetib shunday barkamolsan... Xudbinligim, afs bandisi ekanligim uchun uzr, lekin tushungin husningdan koʻzni olish, jamolingdan zavq tuymaslik, men uchun imkonsiz ayni dam...

Koʻngildagi gaplarimni ochiq aytib qoʻyaqoganimdan oʻzim yengil tortdim. U indamadi. Ehtimol meni tushungandir, balki soʻzlarim tasir qilgandir yana bilmadim harqalay nigohidagi gʻazab, nafrat yoʻqoldi. Koʻzlari pirpirab boshini quyi soldi. Men sezdim, endi u ham meni zimdan kuzata boshladi. Oraga uzoq jimlik choʻkdi. Shu jimlik jarayonida, qulfini chiqib ketgan tortmasini toʻgʻrilab, joyiga oʻrnatdim va unga namoyish qilgandek ikki uch bor kalitni burab, eshikni qulflini ochib berkitdim.

- Boʻldi endi pand bermaydi...

- Siz-chi?

ʼʼSiz-chi?ʼʼ

Uning shu bir soʻzdan iborat kinoyasida, bir olam maʼno mujassam edi.

"Siz-chi?" dediya!

Bunday oʻtkir zarbaga munosib javob boʻlishi kerak emasmi? Dadil uning qarshisiga keldim. Qoʻlida ushlab, ammo esankirab qolgandan nimaga ushlab turgani ham unutib qoʻygan soch quritgichini qoʻlidan oldim. Uni elektr tokiga ulab ishga tushirdim va nam sochlari tomon yoʻnaltirdim. Bu ishni oldindan oʻylamagan holda beixtiyor bajarardim. Shu asnoda suhbatga kirishdim:

- "Siz-chi?" deganda, nimani nazarda tutding?

Sochlar bilan oʻynayotganimga eʼtiroz bildirmadi, aksincha bu yoqayotgandek nigohini oʻqday qadab oldi. Koʻzlaridan biror bir maʼnoni anglash mushkul. U shunchaki bir qiziqish yuzasidan yoki keyingi harakatim qanday boʻlishini kutayobdi. Muhimi shuki, endi oramizdan sovuqlik arigan. Soch quritgichning issiq oqimini u tomonidan bu tomoniga yoʻnaltiar chogʻda, bir lahza yuzlariga urilib koʻzlari yoqimli pirpirab, lablari qimirladi.

- Oʻsha voqea... - deya tutilib.

- Oʻsha voqea? - soʻzini davom ettirdim, - Dushdagi voqeami?

- Him...

Qizarib, uyalib tasdiq maʼnosida bosh qimirlatib qoʻyishi, shunday yoqimli koʻrindiki, bundan koʻnglim toʻlqinlanib ketdi.

- Ooo, ochigʻi buni bir umr unuta olmasam kerak!

- Unuting, - oʻkinib shivirladi, - iltimos...

- Qanday? - unga suhlanib termildim, - Imkonsiz... ammo sir saqlayman. Sen xavotir olma...

- Hech kimga aytmaysizaa?

- Ishonaver... - chap koʻksimga ohista urdim, - Manabu yerda saqlanadi.

Bir zum koʻzgu orqali koʻrganlarin, xotiramda qayta jonlandi. Yana hislar gʻalayon koʻtarib, unga jilmayib qaradim:

- Lekin oʻzim yodim eslab yuraman!

U koʻrgandek "Mayli!" degan manoda bosh qimirlatib, maʼnoli termildi. Samimiy aytganimni his qildi shekilli labida nim tabassum balqdi. Uning manashu tabassumi zamirida, u tomon elituvchi barcha eshiklar kalitiga ega boʻlganimni angladim... Beixtiyor qoʻllarimni choʻzdim, barmoqlarim uning yanogʻini ohista siypab ipakdek mayin sochlariga tegdi. Issiq oqim tasiridami yoki hislar qoʻzgʻalganidan uning yuzlari lov-lov qizardi. Shu onda, bir oʻyin tariqasida boshlangan ishimdan, u oʻzgacha huzur tuya boshlaganini koʻrib turardim.

U benihoyat goʻzal edi, ayni dam... Issiq oqim shabadasida, sochlarini hilpirashiyu, magʻrur jussasini tik tutib turishi shundayin ehtirosli bir manzara aks etgandi. Buni mahoratli rassomning, boʻyoqlari oʻz oʻrnida ishlatilgan asarlaridagini koʻrish mumkin edi. Ha... Bu lahza... Bu lahzada, hattoki yuragim dupuri oʻzimga eshitilib ketdi. Qoʻlimdagi soch quritgichni bir siltab toʻkdan yulib oldim, biroq keyin qoʻlimdan tushib ketdimi yoki uloqtirib yubordimmi buni oʻzim ham anglay olmay qoldim. Oyoqlarimiz ostida "tap" etgan tovushdan, uning hiyol choʻchib ketganiyu, jovdirab turgan bir juft koʻzlariga qarardim. Bu koʻzlar qarida, nogahon boʻsa taftidan esankirab qilgan qizning qalbini pinhoniy hayajon titratib turganiga guvoh boʻlish mumkin edi.

Xayol boshqa-yu, hayot boshqa! Har bir boʻydoqqa maʼlumki, u yolgʻiz qolgan chogʻ bunday lahzalarni xayol surar ekan, eng buyuk rejissyor singari - har bir onni puxta rejalaydi, eng iqtidorli aktyordek - mohirona roʻl ijro qiladi. Ammo xayol olamidan tashqari real hayotda bunday omadga duch kelib qolsachi?!

Taassufki, men ham shoshib qolganimdan qiz shoʻrlikka qattiq ozor berib quchoqlar, ezgʻilar oʻquvsizlarcha oʻpar edim... Shu tobda yonginamizda allaqanday qoʻshiqchi, sevgi haqida baralla kuylay boshladi. Ikkimiz ham bir seskanib atrofga alangladik.

- Buvim... Buvimlar...

U dokadek oqarib, chiranib bagʻrimdan yulqib chiqtiyu, telefonga yopishdi. Quti oʻchib, ovozi titrab suhbatga kirishdi:

- "Ho labbay... Ha... Haa... Kelishdi... Kelishdi...ʼʼ - menga maʼnosiz nigoh tashlab, tartibsiz matoni u-yer-bu yerini toʻgʻrilab qoʻydi, - "Menmi?.. Yoo, yigʻlaganim yooo... Ovozim..." - goʻyoki yuragi dupurini bosayotgandek, bir qoʻlini chap koʻksiga qattiq bosib oldi, - "Ovozim!.. Bilmadim buvijon, telefonda shunday eshitilayotgandir... Haa... Telefonni beraymi?... Hoʻp!ʼʼ

Menga u tomonni ovozi eshitilmasdi, biroq qizning javoblaridan, buvisi nimalarni soʻrayotganini fahmlab turardim. Lekin baribir biror nimani sezib qoldimikin deb choʻchirdim.

- Buvimlar, siz-ni soʻr-a-ayabdilar...

U hayajondan shivirlab telefonni menga uzatarkan, hech nimani sezdirib qoʻymang deganday iltijoli koʻz tikib yutinib qoʻydi. Koʻnglim gʻash tortib telefonni qulogʻimga tutdim.

- "Labbay eshitaman!"

Oʻzimni bosib olishga urindim.

- "Kelvoldizmi Sanjarjon?"

Opoyni kayfiyatida, soʻz ohangida men shubha qilgan alomatlar yoʻqligini anglab koʻnglim ancha xotirjam tordi. Xavotirda turgan qizga, ohista bosh irgʻab ʼʼhammasi joyidaʼʼ deganday jilmayib, xotirjam suhbatga kirishdim.

- "Ha, keldim... Holisxon shu yerda ekan. Tasirlash kerak joylarni oʻzi koʻrsatdi. Rakovinani quvurini boya tozalab qoʻydim. Endi eshik qulfini tuzatyabmiz..."

- "Balli... yashang!" - quvonib maqtab-maqtab qoʻyi, - "Sanjarjon boʻlganizdan keyin ketib qolmang, birga tushlik qilamiz hoʻpmi?"

- "Hop... Oʻziz qancha vaqtda qaytasiz?"

Bu savolni berar ekanman, koʻnglimda bir gʻalayon uygʻonib, qizga suqlanib koʻz tashlab qoʻydim. U ham javoban, hiyol jilmaydi.

- "Hozir navbatim, kelib qoldi oʻzi... Yana yarim soat, uzogʻi bilan!"

- "Ha, kelavering shoshilmay, ungacha ishni bitiraman."

- "Him... Faqat ketib qolmang hoʻpmi?"

- "Hoʻp!"

- "Telefonni Holisxonga bering!"

Ikki qadam narida, qulogʻini ding qilib turgan qiz qoʻlini telefonga uzatib:

- Meni soʻrayabdilarmi? - dedi jilmayib.

- Ha...

Menam qitmirona, harakat qilib yupqa mato ustidan yelkasi uzra ohista silab soʻng kaftiga tutqazdim. Erkalanib, kiprik qoqib menga orqa qilgancha ikki qadam nari ketdi. Qizning noz-karashmasidan maʼlumki hozirda menda imtiyozlar ulkan. Shularni hisobga olib, unga dadil yaqinlashdim. Hamin qadar orqasiga tiralib, telefon tutib turgan tomoniga yuzimni qoʻydim. Ularni suhbatini tinglashga mushtoq kishiday. Aslida butun vujudim, oʻy xayolim toʻxtab qolgan ishimizni davom ettirish, ishtiyoqida yonardi. Qizdan hech qanday qarshilik qilmagach, ohista bir qoʻlim bilan qorin sohasidan oʻrab, quchib oldim. Mato orasidan qoʻl tiqib, yengil harakat bilan sochiqni tortdim. Sochiq silqib oyoqlari tagiga tushdi.

- "Hooo buvijon!ʼʼ

- ʼʼBuzilgan, narsalar boʻlsa, Sanjarjonga topib ber!ʼʼ

- "Yoʻgʻuuu buvijon!ʼʼ

U engashib sochiqni olmoqchi boʻldi. Biroq men yoʻl qoʻymadim. Uni mahkam quchoqlab oldim.

- ʼʼYoʻgʻmi? Ha mayli... Unda menga quloq sol Holis... Sanjarjon ketib qolmasin, men qaytishda oshxonadan osh olib boraman, birga tushlik qilamiz... Keyin Sanjarjonda maslahatli ish bor, hammomni kafelini qayta qurdirishimiz kerak... Tushundingmi qizim? Shuni uchun borgunimcha ketib qolmasin!ʼʼ

Shu chogʻda, u ayol qanday oʻy tashvishda yurgani menga qiziq emasdi. Men engiga yupun mato tashlab olgan, yalangʻoch qizni qattiqroq quchar orqasidan ohista siltab oʻynashar.

ʼʼKetib qolmayman!ʼʼ deya shivirlab, qizni oppoq boʻyniga, xushbichim yelkalariga asta-asta labimni bosdim. Qiz bundan entikib ketardi. Biroq suhbatdoshiga sezdirmaslik uchun, ovozini koʻtarib gapirdi:

- "Hoʻppp... Hop, buvijon hoʻp boʻladi..."

Telefon oʻchgach, biroz choʻzilib deraza tokchasiga qoʻydida, quchogʻimdan chiqishga urinib shivirladi:

- Gazga choy oʻqishim kerak!

Unga javoban, qattiqroq quchib, ikki kaftim bilan koʻkraklarini ohista ezgʻiladim. U entikib yana boyagidan-da ojizroq qarshilik koʻrsatdi:

- Buvim kelib qoladi...

- Mayli...

Qulogʻiga shivirlab, ertalab boʻynidan oʻpdim burnim bilan ziraklarini oʻynadim. Shu asnoda old tomonini ochib badanini siypaladim.

- Birov koʻrib qoladi...

Qalin pardalar ortida boʻlsakda, engidagi matoni yechishimga yoʻl qoʻymay xavotirli pichirladi. Shunda uni bir koʻtarib, chekkaroqqa derazaning qalin pardalari orasiga oldim va harakatimni davom ettirdim.

ʼʼYoʻq... Yoʻq... Zinhor boyagidek xatoga yoʻl qoʻymayman. Aksincha ehtirosga boy oshiq singari maʼshuqamning yuragida, unutilmas imzoyimni qoldiraman. Nazariy tajribalarni amalda shunday ijro etayki, oʻla-oʻlgunicha bu onlarni entikib xotirlaydigan boʻlsin... Ha unutmasin!ʼʼ

Favqulodda xayolimga kelgan bu fikrdan, oʻzim ham joʻshib ketdim. Shoshilmadim, asta harakat qilaverdim... Ohista, asta... Ohhh, harakatlarim oʻxshagan sayin oʻzimni, bu ishlarni muntazam bajarib kelgan pornografik filimlar aktyoridek xotirjam his qila boshladim.

Koʻkraklar bilan oʻynab zerikkan qoʻllarim pastlay boshladi... Pastga... Pastga... Yanayam pastrogʻga... Barmoqlarim qirtishlangandan soʻng, yana nish ura boshlagan qattiq tuklarga yoqimli ishqalanib oʻti-yu, vertikal chizilgan ariqchaning nam qirgʻoqlari boʻylab yuqoriga pastga ohista ishqalandi.

"Ohhh jonim"

Anashu lahzada maʼshuqamning labidan chiqib ketgan tovushlaru, ehtirosli titrab oʻzini yoʻqotib qoʻyishi. Ayniqsa yuqori chiziqni boshlanish nuqtasida qoʻmondonlik qilayotgan naychani erkalaganimda... Oooo, butun vujudi bilan borliqni unutardi.

"Jonim!"

Meni birgina istagim, mumkin boʻlsa burchim - maʼshuqamni shu onlarini yanada uzaytish, hammomda yakuniga yetkazilmagan ishini tugatib olishiga yordam berish edi. Barmoqlarim tez harakatlanar, lazzat iskanjasiga tobe maʼshuqam quchogʻimda har maqomda toʻlgʻanib titrab-qaqshab oh totardi.

Uning qoʻllari qaysidir lahzalarda musht boʻlar, bazida silkinar, goho meni biror yerimni ushlab olardi. Albatta uning bu harakatlari ixtiyoriy emasdi. Shunday lahzada uning qoʻllari sonlarimga tegayotganini sezdimu, miyamda ajoyib fikr uygʻondi. Shu vajdan harakatlarni susaytirib, bir muddat chalgʻidim yani bir qoʻlim bilan shimimni boʻshatib depsinib-depsinib yechib tashladim. Tursigimni tag qismini biroz surib, jinsiy azoyimni ozodlikka chiqardim. Qiz tushmagur, muhim palla boshlanajagini sezganday, entikib qarab qoʻyardi.

ʼʼEy, yoʻq qizaloq!ʼʼ

Men teshikchani zap etishga shoshmadim. Shunchaki oʻzimni azoyimni maʼshuqam oʻynatishni istardim. Qizni oʻzimga qaratib olib, orqasini devorga taqadim, lablaridan, koʻkragidan oʻpdim, soʻrgʻishlarini soʻrib erkaladim. Shu asnoda uniyam bekor qoʻymadim, qoʻllaridan ushlab kerakli manzil tomon yoʻnalish berdim. Ummm... Bildimki uning, hayajoni oʻquvsiz harakatlaridan birinchi bor bunday dastakni ushlab koʻrishi ekan. Ustozlardek mehr bilan qoʻllarini tutib buni qanday bajarilishini koʻrsatib berdim. Bir-ikki, uch-toʻrt... Baxtimga shogirdim oʻquvli chiqib qoldi...

Biz yigitlar tan olaylik, bazilarimiz bu harakatlarni koʻp bor takrorlaganmiza?! Bu jarayonining lazzati, huzuri, kayfi oʻzimizga ayon. Biroq bu ishni, begona qoʻllar bajarsachi? Nozikkina, yumshoqqina qoʻllar... Nozanin qizning qoʻllari!!! Tarifiga tilim ojiz!

(Ishonavering, bunday mayin barmoqlar orasi qolgan asbob moylash, sovunlash hatto tupukka ham ehtiyoj sezmas ekan.)

Maʼshuqam oʻz ishini qoyillata boshlagach, biz goʻyoki ikki sportchidek musobaqalasha boshladik. Mening barmogʻlarim, uning oyoqlari orasida uniki esa menikini oʻrab olgandi. Nazarimda bu uzoq davom etmadi.

"Ohh!!!"

Spermalar toʻlqini uning qoʻllarga ilashdi... Toʻgʻri marraga birinchi boʻlib men yetib keldim... Tan olayin moʻljaldan biroz tez tugatdim. Ha ehtimol yoshim katta boʻlganda buni sharmandalikka yoyardim, ammo yosh, boʻydoqman quvvatim ikki, uch ishontirib aytaman toʻrtinchi raundgayam yetadi. (Bunday nozanin yoningda, vaqting bemalol boʻlsa, haftalab quchogʻimdan chiqarmay yotardim.)

Quvurlaridan spermalarni siqib chiqargach, poygada toliqqan tulporim ozroq boʻshashib qolgandi. Lekin maʼshuqamning, mayin barmoqlari orasida, mehirla erkalashlaridan tezda qaddini rostlab ikkinchi davraga tayyor boʻlib gijinglab ketdi.

Sabr-toqatning mevasini tatinadigan palla yaqin kelganini his qilib toqatsizlik bilan unga yopishdim. Bir qoʻlim belidan, ikkinchisi bilan sonlaridan ushlab, bir harakatda inni topib kirdi.

Teshikdan uncha qiynalmay oʻtib oldim, biroq shitob bilan qilgan harakatim natijasida maʼshuqamning oyoqlari yerdan uzilib, birozgina ozorlanib ingrab yubordi. Ingroq tovushi ham allanechuk quloqqa yoqib, kuchimga kuch qoʻshdi. Tabiatan nozikkina boʻlgan qizning, vazni sira ogʻirli qilmas, aksincha koʻtarib olganim uchun oʻzimga ham ancha qulay edi.

"Jonim, asilim" deya erkalab, zarbalarni tezligini oshib borardim. Adashmasam endigina 20 yoki 25 zarbani yoʻllagan edim. Birdan uning oyoq paylari taranglashib, boʻynimdan mahkam quchib hansirab, ingradi. Anashu lahzada shitob bilan otilib chiqqan suyuqlik sonlarim boʻylab oqib tushdi-yu, yengilgina titroq tutib oʻtib ketdi. Biroz quchogʻimda tutib erka olgach yana davom etdim, ikkinchi xuruj vaqtiga yetguncha 15-20 ga yaqin zarba yoʻlladim. Uchinchisiga esa undanam kamroq...

Bordi-yu 1970,1980 yillarda bu voqea sodir boʻlayotgandami! Bu holatni koʻrib: kuchli ehtiros vaqtida, maʼshuqam siydik qopchasi peshob tutolmay qolyabdi degan ehtimolga borardim. Ammo baxtimizga, taraqqiyot rivojlanib borayotgan, internet globallashgan davrida yashayabmiz. Ota-onamiz, ustozlarimiz oʻrgatishga iymanadigan narsalarni internetdan bilib olmoqdamiz.

Shaxsiy bilimlarimga tayanib, ishonch bilan aytaman bu siydik qopchasi peshob tutolmay qolishi emas. Bu jinsiy aloqa lazzatining eng yuqori choʻqqisi. Toʻgʻri maʼshuqamning tobiga yetib olishida, barmogʻlarimning hissasi koʻproqdir, lekin choʻqqini zab etish vaqtida asbobimning oʻsha nuqtada boʻlgani, suvlanish oqimini birinchi boʻlib his qilgani oʻzimga ham huzur bagʻishlardi.

Bir maromda zarbalar davom etar, har bir zarbamning effektini maʼshuqonamning suzilgan koʻzlarida, yoqimli boqishlarida, itoatkorona lab urushtirib, mehirla quchoqlab "Begim, sevgilim!" deya shivirlashlarida koʻrib eshitib oʻzimdan faxrlainb ketardim...

Nega endi faxr tuygʻusi? Chunki hayotida birinchi bor ayol bilan jinsiy aloqa qilayotgan yigit, taʼbir joiz boʻlsa bu ishni mukammal darajada bajarib qoʻysa!!!

ʼʼOhhh...ʼʼ

Finish yaqinlashgani sayin aqlni zab etib qoʻyadigan palla boʻlishi haqida, oʻqigan edim. Shuni uchun muddatdan biroz avval, mehnatkash pahlavonni oʻradan chiqarib olib, boʻydoqlar uslubidagi massajni boshladim. Bir-ikki... Uch-toʻrt yana bir-ikki...

"Ooooooh!!!"

Finish... Sperma toʻlqinining ilk zarbasi, maʼshuqamning kindigi atrofiga, qolgani oyoqlar ostidagi choyshab ustiga toʻkildi. Bir muddat bir-birimizdan mamnun jilmayib turdikda, soʻng boʻsalar bilan minnatdorlik bildirib bir-birlarimizni siyladik. Soʻngra oʻsha yerga choʻkdik, avval u keyin men devorga suyanib oʻtirdik. Qoʻlimni yelkasiga oshirib quchdim, u esa suyukli yordek pinjimga suqildi. Shu tariq bir necha daqiqa, jinsiy yaqinlikdan olgan kayfimiz tasirida oʻtirdik. Ooo, bu damlarning lazzati, huzur halovat faqatgina oʻzimizga ayon. (Oʻsha onlarni eslasam hanuzgacha koʻnglim sarxush tortadi.)

Birdan Holisxon oʻrnidan sakrab turdi-yu qoʻrquvdan ovozi titrab dedi:

- Hozir buvijonim keladilar...

- Boʻl eginingga biror nima kiy.

U pastda yotgan choyshabni ustiga tashlab, atrofga olazarak boqdi. Nigohi oyoqlari ostiga tushgach, choʻkka tushib gilamchadagi namlikni, sperma qoldiqlarini choyshabni taq qismiga hafsala bilan artib oldi. Soʻng nariroqda yotgan sochiqni olib, xonadon tez chiqib ketdi. Shimimni kiyib, u-yer-bu yerimni toʻgʻrilab boʻlgach yuz qoʻlimni yuvish uchun ortidan vannaxonaga kirdim. U dushning tagida, shoshilib yuvinayotgan edi. Meni toʻsatdan kirganimni koʻrib, uyatchang qiyofasiga kirdi.

- Sanjar aka chiqib turing! - nozik joylarini berkitdi.

- Shuncha ishdan keyin, uyalish maʼnisiz emasmi?

Uning oʻzini tutishidan zavqqa toʻlib, kulib qoʻydimu, dushdan oqayotgan suvdan qoʻlimni yuzimni yuva boshladim.

- Sanjar aka... Iltimos, chiqib turing... Buvijonim kelib qolsa nima deb oʻylaydilar?!

"Jin urgur!" Opoyni daragini eshitdimu, sergak tortim. Biroz beparvo boʻlib xotirjamlikka berilib ketganim uchun oʻzimni koyib qoʻydim.

- Hoʻp... Senam tezroq boʻl!

- Him... Haligi iltimos qilsam boʻladimi?

- Boʻladi... Hozir tomdan tashla desang tashlayman!

Javobimdam sevinib jilmaydi-yu, bosh chayqadi:

- Yoʻq... Unday demayman. Malol kelmasa, kiyim javonimdan birorta koʻylak olib kelib bering iltimos!

- Jonim bilan... Boshqa narsa kerak emasmi?

- Um... Ummm, - boladek erkaknamo bosh chayqadi, - faqat tezroq!

Oʻzimga tanish xonaga kirib, garderobni ochdim. Tartib bilan terib qoʻyilgan liboslarga bir koʻz yugurtirib olgach, koʻzimga choʻgʻdek koʻringan koʻylak lozimni olib vannaxonaga qaytdim. Bu orada u dushdan chiqib sochlarini sochiqqa artib quritayotgan ekan. Koʻylakni qoʻlimdan tez olib eshikni yopib oldi.

Ichkarida turib:

- Sanjar akaooo... Yana bir iltimos, tifalga suv quyib toʻkka ulab qoʻying!

"Obbooo... Buyam buvinga oʻxshab ish buyuradiya!ʼʼ

Arzimagan iltimosini yerda qoldirmay, oshxonaga oʻtdim. Shu payt telefonim jiringlab qoldi. Telefonga javob berish chogʻi, imi-jimida Holisxon aytgan ishni bajardim. Shu asnoda deraza yoniga kelib opoyni yoʻlini poylay boshladim. Suhbatdoshim bilan uncha muhim boʻlmagan mavzuda suhbat, miyamda esa vaqtni hisob-kitobi... Opoy aytgan vaqtdan otib ham ketdi, biror sababdan ushlanib qolmasa, hademay kelib qoladi.

ʼʼIshi bitdi-ku... Endi opoyni tushligini yeyman deb oʻtirmay ketaversammikin?ʼʼ oʻylab qoldim. "Ha ketaman!"

Telefondagi suhbatni tugatgach, asboblar solingan qutimni koʻtarib kalladorga chiqdim, xonada qolgan atverka bilan ombirim yodimga tushni ularni olish uchun engashganimda tepamga bir sharpa keldi. Unga qaradimu, hayratdan ogʻzim ochilib qoldi. Boya koʻzimga choʻgʻdek koʻringan koʻylak, lozim sohibasi egniga shunday yarashib turardi. Halilam harorati ketmagan hislarim yana joʻsha boshladi.

- Munchayam koʻylagin oʻzing-a yarashmasa?

U kafti bilan yuzini yashirib, erkaknamo karashma qildi.

- Kelinligimdagi kiyimim. Odatda buni kiymasdim... Lekin boya siz tanlaganiz uchun... kiy... ki...

Opoyni ovozidan ikkimizam seskanib, eshik tomonga qaradik. Zinalar koʻpligidan, noliyotgan ayol hansirab qoʻlidagi laganni bazoʻr tutib turardi.

- Buni olmaysanmi qizim? Senga aqli kirmadi kirmadida!

Oʻzi bilan oʻzi boʻlib ketgan ayol bizlarni rang-roʻyimizga beparvo, vaysardi. Pensiya jamgʻarmasining elitib bermasligi, oshxonada taomni qimmatligi, novvoy nonini yupqalashtirgani... Opoyni vaysaganlari sayin bizning, koʻngillarimizdan xavotir arib, oʻzimizni hech nima boʻlmagandek tutardik.

- Sanjarjon nima boʻldi?

- Boʻldi opoy!

Eshikni bir-ikki ochib yopib koʻrsatdim. Oʻziyam tekshirib koʻrdida, odatdagicha maqtab-maqtab rahmatlar aytdi. Oshxonaga kirdi, u yerdan ham koʻngli toʻlib chiqdi. Televizorda esa hech qanday muammo topilmadi. Soʻngra hammomga boshlab kirdilar, aytishlaricha kafel plitkalari