YIG`LAMAGIN...

YIG`LAMAGIN...

Sevgi deymiz muhabbat deymiz

Uni ishq yo sadoqat deymiz

Vale sevib oxir oqibat

Uni azob uqibat deymiz

* * * * *

Yana o`zimning qorong`u xonamdaman. Har so`zi dardli, har ohanggi mungli, musiqa yangramaoqda. Necha kunki, uyqumda halovat yo`q, tushunarsiz og`riqlardan to`lg`onib chiqaman. Har tunim, har kun manosiz. Goh alamdan yig`lagim kelsa, goh o`z ustimdan kulgim...

Honamga oyim kirib keldilar.

Meni siqilayotganimdan istirobda bo`lsalarda bildirmaslikka urunadilar.

- Otabek, senga nima bo`ldi o`g`lim? Necha bor tushlikka chaqirdim, eshitmayabsanmi? -dedilar pardalarni ochib xonamga yorug`lik kiritar ekanlar, - Nonushta ham tushlik ham qilmading! Tezda chiqib ovqatingni yeb olginchi... -dedilar, pultni olib musiqa ovozini o`chirib.

- Qornim to`q, ishtaxam yo`q... -dedim, gavdamni ko`tarkanman.

- Mazang joyidami o`zi? Ishinga bormayabsan! Ikki kundan beri, yotasan! Ertayu, kech honangdan musiqa ovozi keladi?! -dedilar, dardkashlik bilan boshimni silab.

- Bugun uning to`yi! -dedim shivirlab.

Yengilgina uh tortgancha yonimga o`ltirdilar.

- Siqilma og`lim! -mehirli qo`llari bilan, yelkamni ohista siladilar, - Taqdir ekanda... Qo`y. Baxtini tila, baxtli bo`lsin!

- Ha, taqdir... Baxtli bo`lsin, u baxtga loyiq! -dedim, hursunib.

Oraga anchayin skunat cho`kdi.

- O`zing ko`rdingku, ota-onasi istamadi... Qo`y g`amchekma! -oyim jilmaydilar. - O`zim senga, undan ham yaxshisini topaman... -siqilayotganimni ko`rib ko`nglimni ko`tarishga harak qila boshladilar. - Hayoli-iboli, odobli, chiroyda ham kam bo`lmagan qizlarni ko`z ostimga olib qo`yganman...

Qaniedi oyimni so`zlari, ko`ksimda achishib turgan, yurakka malham bo`lsa.

- Albatta oyi... Rostdan qiz kammi bu dunyoda... -dedim, oyimni menga qo`shilib istirob chekishlarini istamay, o`zimni tutib olishga urundim. - Dadam qaytishsa, biz ham to`y boshlaymiz. O`ziz kelin topasiz! Keyin baxtimizni ko`rasiz, atrofizda nabiralariz quvalashib yurishadi...

- Inshaolloh... Albatta o`g`lim. Hali bir qiz topayin...

Oyimni ko`ngillarini ko`tarishga, o`g`illari istirob chekamayotganiga ishontirishga urundim.

- Oyi qornim ochib ketdi...

- Bo`l o`g`lim, dushga kirib, kiyimlaringni alishtirib ol. Ungador ovqatingni isitib qo`yaman... -dedilar.

Taqdirga tan berishga, uni unutishga qaror qilganmanu, ammo qanday? Ko`zimga ko`ringan hamma narsa menga uni eslatmoqda. Dush tagida turib - yomg`irda qolib ketganimiz, anor rangli sochuq esa menga ilk uchrashuvni yodimga soldi.

Tushlik qilgani o`tirganimda, devordagi soat 16:30 ni ko`rsatmoqda edi.

Qayoqdandur, uzoq-uzoqdan to`y sadolari ovozi quoqlarimga chalinmoqda. Diqqat bilan tinglashga urundim. Bu sadolar uning to`yidan kelayabdimi, yo`qmi bilmayman.

Lekin baribir uning yodi hayolimda.

``Ayni damda uning to`yi boshlangandur!

Oppoq libosda, huddi farishtadek bo`lsa kerak?

Hozir men haqimda o`ylayabdimikin!``

Ongimni turli savollar bant eta boshladi.

- O`g`lim ovqatni kavlab nimani izlayabsan? -dedilar oyim kulib.

- O`zim shundoq...

Sezmabman ham, hayolga berilib qo`limdagi qoshiqda tinmay, ovqatni kovlayotgan ekanman.

Ikki qoshiq luqmani og`zimga soldim. Taomni ammallab tomog`imdan o`tqazdim.

Kosani nari surdim-u, yuzimga fotiha tortdim.

- Ovqatingni yemading-ku?

- Kelib yerman! -dedim, kirasofkamni bog`ichini bog`larkanman.

- Qayoqqa Otabek! -dedilar biroz havotir bilan oyim.

Tavanimni bir-ikki ostona qirrasiga urib, ``hammasi joyida!`` deganday jilmaydim.

- O`rtog`larim bilan birpas aylanib kelay... Zerikib ketdim...

- Ho`p, tezroq qaytgin...

Yo`lga chiqqanimda, yonginamdan ikkita mashina signal chalib o`tib ketdi. Bular oddiy mashinalar, ammo signallarni yonginamda bab-bablatganlari sababmi g`ashligim keldi. Huddi kiyovnavkarlar ``LOLANGNI OLIB KETYABMIZ!`` deganday atayin yonidan aravalariini uchirtirib olib o`tayotganday tuyuldi. Darvoza hatlaganimda ham, qayoqqa borish nima qilishim haqida o`ylamagan edim. Ammo Lolani ko`rgim kelayotgani his qilayotgandim.

Taksi to`xtatishga chog`landim, ammo yonida pul yo`q ekan. Uyga qaytsam qaytib chiqishga jurat topishim amrimahol. Shuni uchun, uni yoniga yugurib borishga qaror qildim. Yo`l uzoq, lekin bu narsa, tashvishga solmayabdi, aksincha Lolani ko`rishga bo`lgan ishtiyoqimni yanada oshirib yubordi.

Bir chuqur nafas olvoldim-u, uning uyi tomon chopdim. Aylanma yaqin yo`llar bo`ylab yugurdim.

Uzoq yugurdim, qadamim og`irlashib, toboro nafasim siqa boshladi. Yuragim o`z malhamijoni tomon yaqinlashayotgani sezgandek, menga kuch beradi.

Endi maqsadim aniq, to`xtashga ilojim yooq. Ohirgi bor Lolani ko`rib qolish umidida yonardim.

Nihoyat mahallasiga yetib keldim-u, taqqa to`xtadim. Har nafasda huddi olovni yutayotgandek edim. Devorga tirangancha nafasimni roslar ekanman, ko`zlarim eshikdan chiqib kelayotgan keln-kuyovda dedi. O`ylaganimdek u huddi farishtamisol...

Ular Lemuzinga o`tirishdi. Lemuzin asta o`rnidan qo`zg`oldi...

``Lolam, ular Lolamni olib ketishyabdi!``

* * * * *

Limuzin men tomon yaqinlashar ekan, yuragim juda qattiq tipirchilay boshlar. Huddi birinchi gal uni ko`rganimday! Lekin avvalgidek, sevinchdan baxtdan emas, qayg`udan istirobdan kuyunib tipirchilardi...

Bir boshdan so`zlasam. Biz avval Toshkentda yashaganmiz. 7-sinfgacha o`sha yerda o`qiganman. Keyin oylamiz bilan qishloqqa kuchib keldik.

(Samarqandga)

O`qishim davomini shu yerda 8, 9-sinfni, maktab davrlarini tomomladim. Maktabdan uchurma bo`lgach, qaysi kollejda o`qishni davom ettirishni tanlab o`ltirmasdan, uyimizga yaqin bo`lga Qishloqho`jalik kollejiga bordim...

O`sha kuni shundoqqina ko`z oldimda turibdi. Negadur kayfiyatim yo`q edi. Hafasizlik bilan sinfga kirib stulga yonbosh bo`lib o`ltiribolgandim. Erinibgina yangi kursdoshlarim kimlar ekan deya hammaga bir-bir ko`z tashladim.

Birdan ko`zim unga tushdiyu, entikib ketdim. U o`ltirardi, dugonasi bilan allanimalarni muhokama qilib.

Yurak o`z o`rnidan chiqgudek tipirchiley boshladi.

U beqiyos... Sochlarini ajoyib turmaklab olgan. Qosh ko`zlari qop-qora, kipriklar nayzamisol, ko`zlarida nur borday porloq.

Labida bir ajib tabassum. Dugonasiga bir nima deb pichirlashib gapiradi jilmayada, tinglaydi va yana jilmayadi.

``Bunchalik tabassumi huzurbaxsh bo`lmasa!!!``

Ilk ko`rishdayoq yurakdan urdi, sevib qoldim.

Qarayotganimni sezib men tomonga yuz buradi. Hushyor tortib, nigohlarimni boshqa tomonga qaratdim. Tanimaganlikka olib, boshqa qizlarga tikilib, o`zimni chalg`itishga urundim.

``Men yana uni uchratdim!``

Ha, aslida men uni ancha avval ko`rgandim...

Kollejdagi birinchi kundanoq ko`plab kursdoshlarim bilan tanishdim. Shu jumladan Lola bilan ham. Yo`q tanishdim emas, ikki og`iz suhbatlashish baxtiga muyassar bo`ldim.

Shu kun men uydan Otabek bo`lib chiqib ketib, umuman boshqa Otabekka aylanib qoldim, yurakda muhabbat daraxti gullagan Otabekka.

Har narsada, zavq ola boshladim.

Hech esimdan chiqmaydi, hatto oyimni ham rosa beyzor qilibman.

``Hudo xoxlasa bo`lajak keliningizni uchratdim!`` deb.

Shundan keyin kollej men uchun, hamisha talpinadiga maskanga aylandi. Albatta Lola borligi uchun. Hayot shu tariqa zavq-shavqqa to`la bo`lib o`ta boshladi...

Hech qancha o`tmay, paxta terim mavsumi boshlandi. Bizni kollejni ham fermerlarga yodamga yuborishdi.

Endi Lolani oldida ko`proq, yanada yaqinroq bo`lishga imkon tug`ulgandi. Uni e`tiborini tortishga, muhabbatiga erishishga harakat qila boshladi. Rosti paxta dalasi men uchun misoli jannatga aylangandi.

Lekin, bu baxtni menga ko`p ko`rishdi. Lolani dadasi kelib, uni uyiga olib ketib qoldi. Lolasiz paxta terimni ham manosi qolmadi...

O`qish boshlanguncha, Lolani o`ylayverib, jinni bo`layozdim. Har kunim go`yo bir yildek cho`zalardi, go`yo vaqit to`xtab qolgandek. Balki muhabbatni azobi ham shu sog`inchda bo`lsa kerak. Paxta tugaguncha nima bo`lsa bo`ldi. Bir amallab yana o`qishga qaytib oldik...

Qaytishimiz ajoyib bo`ldi. Lola bilan munosabatlarimiz avvalgidanda yaxshilangandek edi. Qarashlarida, so`zlarida menga nisbatan iliqlikni seza boshladim.

``Sevgingni aytadigan vaqting keldi, Otabek. Dadil bo`l, qizbolaga termulaveradigan yigitdan ko`ra juratli yigitlar yoqadi!``

Ichki bir ovoz, yuragimni ovozi meni dadilroq bo`lishga undardi.

U tabiyatan, quvnoq qiz bo`lgani bilan kamgaproq edi. His qilardim, men o`ziga yaqin olib, yonimda o`zini erkin tutishi sezilib turardi. Ammo aynan shu narsani meni arosatda ikkilantirayotgan edi.

Yurak: Borib sevishingni ayt desa!

A`qil: Sizni o`zimga do`st deb bilgandim! deb hafa bo`lib qolsachi?

``Otabek arosatda yursang xotinsiz o`tib ketasan!``

Yana o`sha ichki bir ovoz.

Va nihoyat shanba, paxta terimidan qaytganimizga ham mana bir hafta bo`libdi. Bugun kayfiyatim ham, juratim ham misoli tog`dek.

U dugonasi bilan yaqinlashib kelishdi. Bir-birimizni ko`rganimizdan mamnun jilmaydik.

- Salom... -dedi qo`l cho`zib salomlasharkan, yurakni yoqgudek tabassum qilib.

- Qalasan Lola...

Yo hudo tog`dek jurratim uning birgina tabassumini kurgan paytim qayga ketti xayronman. Chiqayotganimda nimani niyat qilgandimu, endi nimalar bo`lyabdi. Nahot yurakdan ``Seni sevaman!`` deyish shunchalik qiyin bo`lsa.

``Bugundan qoldirma, o`g`ilbola!``

Yana o`sha ichki ovoz meni oldinga undadi.

Ammo dars tugaganda, uni birdan ko`zdan qochirib yo`qotib qo`ydim.

Dugonasi bo`lgan Gulfiradan suradim.

- Gulfira Lolani ko`rmadingmi?

- Boya oyisi bilan ko`rdim! -dedi.

Kollejdan chiqib chorraxa tomon oyisi bilan piyoda ketayotganiga ko`zim tushdi.

``Otabek bugun sevgingni aytmasang, o`lganing yaxshi!`` dedimu, o`ylab o`tirmay uni ortidan, yugurib yaqinlashib oldim. Izma-iz ortidan taqib qilib yura boshladim. Chorraxaga borishgach ular tuxtashdi. Chamamda omadim kelib qoldi, oyisi magazinga kirib ketganini ko`rib oldiga bordim.

- Lola bu kishi kim? -deb suradim.

U bo`lsa hayron bo`lib javob berdi:

- Oyijonim...

- Nega magazinga kirib kettilar? -dedim gap topolmay xayajonlanganimdan.

``Nimalar deb valdirayabsan Otabek! Sevishingni ayt paysalga solmay!``

- Paynetga... -dedi Lola birozgina jilmayib.

- Haaa yaxshi... -dedim hayajonimni bosishga urunib.

``Nega dovdiraysan ayt!``

- Lola gapni ochig`ini aytsam, SENI SEVIB qoldim. Ha sani sevaman. Agar seniyam manda ko`ngling bo`lsa...

``Barakalla o`g`ilbola, seni ko`ngsingda urayotganimda faxrlaman!``

Uning yuzi duv etib qizarib ketdi. Hoyna-hoy sevgi izhor qilishimni kutmagan.

``Ho`y nimalar qilyabsan? Sevgini ham shunaqa izhor qiladimi. Qiz bechorani noqulay ahvolda qoldirdingku!``

Yurak bilan bilan suhbatimizga, a`qil ham qo`shildi.

Bir necha sonya o`ng`aysiz bir ahvolda turib qoldik.

Hayajondan titrab turgan Lola tilga kirdi:

- Man... Meni o`g`il bola bilan gaplashish niyatim yo`q...

O`zimda jurat topib, bir amallab izhori dil qilgandim. Ammo tayinli javob ololmadim. Yelka qisib aytgan javobi ham: ``Men o`g`ilbola bilan gaplashmayman!`` degani. Yurak amriga quloq tutgandim. Mana oqibati, huddi nohaq tarsaki yegandek, bir ahvolda qoldim.

Jim turib qoldim, hech bir so`z deganim yo`q, gapirishga so`z ham topolmasdim. Go`yo ovozim muzlab qolgandek. Shunchaki boshimni ham qilgancha asta sarak-sarak qildimu, istamaygina ortga qayrildim.

Birdan, mayin ohangda shivirlagan ovoz keldi.

- Lekin bu yo`q deganim emas!

Yoo rabbim, toleyimdan aylanay. Nahot u!.. Qulog`larimga ishonmayman! Uning bu so`zlari rozidan darakku!

Shu qadar sevenib ketdimki, go`yo portlab ketadigande.

Jilmayishdan o`zimni bazo`r tiyib, uning ko`zlariga tikildim. Uning nigohlarida sevgisini ko`rdim. Faqatgina qizbolaligiga borib uyolib, dilidagini, tilida oshkor qilolmayabdi.

- Lola hech bo`lmasa, umid qilsam bular? -degancha muloyim boqdim.

O`zgacha bir entikish bilan hiyla jilmaydida boshini salgina irg`itib qo`ydi (Ha degandek!)

Bir necha sonya, bir-birimizdan ko`z uzolmay qoldik.

- Oyimlar... -dedi birdan oyisi chiqayotganini sezib.

- Mayli dushanbada ko`rushguncha Lolam...

Unga bosh qimirlatib, qo`ydimda, oyisini yonida hijolatda qoldirmaslik uchun, yonidan nari ketdim.

Sevish baxti, sevilish baxti qanday lazzatli ekanligini endi bildim!

Uning hayoli bilan, yashash, har sonyada u haqida, baxtli kelajak haqida o`y surish! Insonni hayotga bo`lgan, yashashga, sevib-sevilishga bo`lgan ishtiyoqini yanada oshirar ekan.

Lekin yomon jihati, sog`inch. Haddan ortiq sog`inch ham qattiq azob berarkan. Men kutayotgan vaqtlarda go`yo yillar o`tib ketdi. Biroq dushanba rosa imilladi.

Dushanba erta tong. Kollej hovlisida ko`rishdik.

- Salom... -dedi yaqinlashar ekan, muloyim jilmayib qo`l cho`zib.

Ohista qo`lini siqdim, barmog`larini, barmog`larim orasiga qovushtirdim.

- Alik, sarviqomatim... Bugun juda latafotlisan... -dedim, hushomat qilib.

Hushomatga hali ko`nikmagan, birozgina uyolib, ko`zlarini yerga qadadi. Ammo qo`lini qo`yib yubormay qattiqroq siqdi.

- Rahmat...

Sevgimiz oshkor bo`lganidan keyin, uyalib o`tirishga na hojat. Baxtga, shodlikka to`la onlarimiz boshlandi. Uyiga kuzatib qo`yishlar, qo`lidan ushlab yurishlar. Hiyobonlarni sayr etishlar boshlandi...

- Lolam...

- Hoo, labbay!

- Jonim rostini aytchi meni birinchi ko`rganingda, nimalar haqida o`ylagansan?

- Uuummm! -birdam ayyorona jilmayib turdi, - Avval siz ayting!

- Lolaginam birinchi bo`lib men so`radim!..

Nigohlarini olib qochib biroz paysalga soldi. Ammo sukut saqlagan ko`yi gapirishga mujbur qildim.

- Rostini aytaymi?

- Yurakka o`t qo`ymasdan aytaqolsangchi!

- ``Namuncha qizlarga qaraydiy-aaaa!`` degan edim.

- Tushunmadim qachon bo`lgandi? -dedim.

- Kollejdagi birinchi kun-chi, esizdami!

- Lolaginam u kuni, nigohlarim boshqa qizlarda bo`lsada, butun diqqatim, borlig`im sen tomonda edi...

Ohista qo`lini siqqancha yo`lda davom etdik.

- Aaaa sizchi?

- Menmi! -kaftidan o`pib, erkaladim. - ``Bo`ylaringdan aylanay!`` degandim. O`sha kuni atring iforidan mast bo`lgandim. Anor rangli libosda qizlar ishida yal-yal yonib turarding.

- Vooy o`sha kuni oq-qara koftada edimku?!

- Sen atayotgan uchrashuv ikkinchisi. Men seni ancha avval ko`rgandim! Yaxshilab esla go`zalim, oqshom chog`i etaglari uzun ko`ylakda eding!

- Haaa... Dugonamni tug`ulgan kuniga borgandim!

Oqshom. Hiyobondan qaytarkanmiz, Lonani uyiga kuzatib qo`ydim.

Oqshom chog`ida unga qo`l siltab hayrlashar ekanman. Shabada epkini, uning atri iforini yana bir bor dimog`imga olib kelib urdi.

Tog`lar ortidan quyoshning so`ngi yog`ulari ko`rinmoqda. Borliqni go`zal bir tarovat, ajoyib sukunat qurshagan bir lahza. Shu lahzadan ertangi kun sog`inchi yurakni o`rtashni boshlaydi.

Ich-ichimdan bir tug`yon yuqoriga intiladi. O`pkamni to`ldirib nafas olsanu. Uni sevishimni borliqqa oshkor etgim keladi.

``LOLA SENI YASHI KO`RAMAN!`` deya baqirib yuborganimni bilmay qoldim.

Ovoz to`lqinlarning sadolari uni cho`chasi devorlarida akislanib ketdi.

- O`ldiraman... Bu nima qilganiz? -deya uzog`dan mushtini ko`rsatgancha uyiga shoshdi.

Ollohga shukur, biz baxtlimiz. Kundan-kunga bir-birimizga, chunanan bog`lanib borardik. Bir zum ham uzoqlashgimiz kelmasdi. Go`yo magnitdek bir-birimizga talpinib turardik. Har kunlarimiz, bir-biridan ajoyib, esta qolarli voqealarga boy o`tardi...

Lekin baxtimizga ko`z tegdi.

Odatdagidek birga sayr qildik, ishq osmonida sarmas kaputarlardek chugurlashib kulishib, uyga qaytdik. Uni uyiga kuzatib qo`ydim. Qaytayotganimda raqiblarimdan biri qarshimga chiqdi. ``Sherka!`` uni hamma shu laqabi bilan tanirdi. Mendan bir yosh katta, o`ziga jaaa ishongan bola. O`zini ko`cha qiroli deb biladi. Meni esa uni kalamushlar qiroli der edi. Doyimgidek Lolani tinch qo`yishimni buyurdi. Men esa o`z sevgilisini himoya qilishga chog`langan QARSILDOQDAY kalamushlar QIROLIGA qarshi qichdim.

- Lolani tinch qo`y, yo`qsa o`lasan! -dedi qo`lini cho`zib.

- O`ldirish sangamas!

Biz yoqalasha boshladik.

- Lola mendan qolgan. U bilan avval men gaplashardim. Lolaga bog`da teginib yurardim... Ishonmasang so`ra o`zidan... -dedi.

Ichimni it taladi. Ko`zim qonga to`lib, bor kuchim bilan yuziga musht tushirdim.

- Yaramas!

Jahl bilan urgan mushtim, uni yerga qulatdi. Ammo o`rtog`lari talaygina tayoqlar yomg`iri ostida qoldirishdi...

Men tayoq yedim. Ammo undan ham ko`ra uni gaplari. Mening farashtam haqida aytgan buhtonlari ichimga do`zah o`tini solgandi.

Lola haqida yomon gapirgan har qanday raqibni bo`g`zidan olishga tayyorman. Sherka tufayli musht yeganim, tanamga azob berayotgan bo`lsada,. Lolam haqida aytilgan so`zlar jarohati oldida chikora edi. Albatta Lolamga ishonaman. Biroq sherkani ohirgi so`zlari mudom qulog`im ostida o`rnashib qolgandi... ``O`zidan so`ra ishonmasan!``

Bu haqida o`ylaganim sayin esa...

``NAHOTKI!!!`` degan so`z timida yangrardi. O`zim shufqa qilayotganim uchun, o`zimdan hafa bo`lib ketardim.

Bir necha kunlik uyqusiz tunlar, u haqidagli bulmag`ur hayollardan so`ng. Barchasini uning o`zida so`rab olishga qaror qildim. Bilaman, u albatta rat etib yuzimni yorug` qiladi. Keyin esa bu bo`xtonlar uchun, Sherkadan alamimni olaman...

Kollejga bordim. Arazlagan ko`yi, qovog`larini uyub yonimga keldi.

- Salom berdik! Achkilariz qullug` bo`lsin munchalar yarashgan-aaa! -dedi kinoyali ohangda, ko`zimdagi achkiga ishora qilib, o`zi arazlab yuzini teskari burib oldi.

Men ham alik oldim-u boshqa so`z aytmadim.

Skunatni o`zi buzdi.

- Him bir so`mli puldek yo`q bo`p ketdiz? -dedi, ikki kun ko`rishmaganimizni nazarda tutib.

- Qadrim bir so`mchalik bo`ldimi? -dedim achkini yechib.

- Vooy! -dediyu yuzimga qo`lini cho`zdi.

Sizari qo`lini qaytardim.

- Bu shunchaki gap ko`nglizga olmang! -qo`lini cho`zib ko`kargan ko`zimga barmoqlarini teqqazdi. - Kimni ishi bu?

- Nima, kimligini aytsam urasanmi?

-Yooo!..

- Sherka bilan urushdim! -dedim.

-...!

Bu ismni eshitib, nigohlarida o`zgarish sezdim. ``Nahot iflosni so`zlari chin bo`lsa?`` aftog`furullo deb Lolaga ishonchni so`ndirgim kelmaydi. Ammo shaytonni elchisi shufha yuragim oralab bo`ldi. Uyog`iga esa tilimni tiyolmay, Lolani so`roq qila boshladim.

- Nega ko`zlaringni olib qochasan? Sherkani tanisanmi?

Biroz ikkilanib turdi.

- Him, taniman 8-sinfdan buyon gapiradi menga...

- Gaplashganmiding?

- Yo`q!

- Aldama! Bog`da ko`rishgan ekansizlar?

- Ha ortimdaan borardi... -dedi. Ovozida qatiroq, nigohlarida havotir sezila boshladi.

- Teginganmi u senga?

-...!

Bey ihtiyor yutib qo`ydi.

Shartta bilagidan tutdim.

- Nega jimsan? Boshida hech qachon bir-birimizga yolg`on gapirmaslikka ond ichgandik! -dedim.

- Himmm... -dedi.

Tamom, barcha orzu, umidlar sarobga aylandi.

``Yo`q!..`` deganda ham bunchalik alam qilmasdi. Sevgim o`rnini nafratga bo`shatmasmidi.

To`g`ri sevgani uchun mendan sir yasharmadi. Ammo buni hazim qilish juda og`ir edi. Ortiq uni yonida turolmadim. Ortimga o`girilib ketib qoldim, alamdan ko`zimga yosh

tiqilib keldi.

Bilmadim baribir u tan olmasligi kerak edi. Man endi, undan nafratlana boshladim.

U ertasi kuni oldimga keldida, o`zi so`z ochdi.

- Nima bo`ldi sizga? -dedi, hech narsa bo`lmagande.

- Nima bo`ldi? O`zing fahmlamading?

- O`zgarib qoldiz, so`zlari nafratga to`la! Aybim nima?

- Juda qiziqsan-u! Yana qancha talmovsiraysan?

- Bu siz o`ylagan narsa emas!

- Oooo... Men nimani o`ylayotganimni tushungan bo`lsang! Ortiq o`zingni oqlama!

- Ahir siz meni...

- Bass. Lola ortiq gapirma, hozir ko`nglingni battar og`ritib qo`yaman!

Endi u bilan qattiqroq, qo`polroq gaplashadigan bo`lib qoldim.

Shu zayil kunlarimiz o`ta boshladi. Men orani ochiq qilish uchun qulay vaziyatni kutardim. U esa orani tiklashga urunardi. Vaziyatni yengillatish uchun, avvalgi muomilasini davom ettirardi!

Lekin uni bu taqlida, erkaliklari menga xuddi ayyorlikdek tuyilardi. G`ururini unutib, meni yana o`ziga qaratish uchun qilinayotgan ayyorliklaridan, ko`nglim battar soviy boshladi.

Uni sevaman, ammo Sherkani teginishiga yo`l qo`ygani uchun, ko`rishga ko`zim yuq edi.

``Naxot meni Lolam aslida shunday qiz bo`lsa!``

Bu o`y birzum bo`lsada hayolimdan ketmay qoldi.

Men o`zimni ovitish maqsadida, yangi muhabbat izlashga kirishdim. Mahallamdagi Guli