YIG`LAMAGIN... (2-bet)

Mahallamdagi Guli isimli qiz bilan gaplasha boshladim. Guli onasiz o`sgan, anchayin hokisor qiz. Maktabda o`qirdi. Munosabatimiz juda tez rivojlandi. To`g`ri Gulini sevolmayman, nafaqat uni boshqasini ham, chunki yuragim Lolada qop ketgan. Gulini o`zimga o`rgatib qo`yganim xatodur. Ammo men unga juda muhtoj edim. Buni esa Loladan sir tutdim, balki qasos olgim kelgandur! Bilmadim... Bilmadim...

Lekin o`sha vaqt kelgandi. Guli va Lola bir-birlari haqida habar topib qolishdi. Lola achqiqlanib zahrini sochdi. Guli esa, mayusgina qiyofada ko`z yosh to`kishdan nari o`tmadi.

Guli hafa bo`lganidan, ko`nglim g`ashlandi. Loladan esa, alamimni olayotgan edim.

Endi u bilan orani ochish haqida o`ylay boshladim.

Kollejga bordim.

- Kim u qiz?

Lola chindan meni qattiq sevar ekan. U hech kimga e`tibor bermasdan duv-duv ko`zyosh to`kib yig`lab yubordi.

Ko`rib yana arosatda qoldim. Orani ochish haqida, Guli bilan munosabatimz aslida qanday ekanligini ayta olmadim.

- Guli qarindoshim bo`ladi! -deb aldadim uni.

Bilmadim nega aldadim, balki yig`layotganini ko`rishga chidolmagandurman. U esa ishondimi yoki yo`qmi buni ham bilolmadim. O`sha kuni Lola bilan munosabatlarimiz yana oldinga siljigandek tuyuldi.

Ertasi kuni Lola bizning qishlog`imizga, dugonalari bilan kelibdi. Hecham Laladan kutmagan edim. U Gulini maktabdan qaytayotganda, yo`lda to`sib, rosa u bilan janjallashibdi...

O`sha kuni Guli manga tel qildi va yig`lab bo`lgan voqeani aytib berdi. Meni deb umuman beygunoh Gulining ozor chekayotganiga chidab turolmadim. Lolaga telefon qildim.

- ``Lola bu nima qilganing!``

- ``Hech narsa!`` -dedi jahl bilan.

- ``Alaming bo`lsa, mendan ol! Guliga ozor berma. Undan kechrim so`ra!`` -dedim, qatiy talab bilan.

- ``Ho`p!`` -dedi rozi bo`lib.

Telifon orqali Gulini ham uladim.

- ``Guli!..`` -dedi Lola.

Guli indamadi. U Lolani kechrim so`rashini kutmagan edi, yoki gaplashgisi kelmadi.

- ``Meni eshitib turgan bo`lsayz, sizdan kechrim so`riyman. Mendan o`tibdi, dilizni og`ritdim kechring...`` -dedi. - ``Guli siz ham qizbolasiz...`` -shu yerda nimani nazarda tutdi tushunmadim. - ``Endi silani bezovta qimiman!`` -deb aloqani uzdi.

Yuragim yorilay dedi. Naxot shu ishni men qildim. Munosabatlar jar yoqasiga kelgandi, mana jarga quladi.

Biroz skunatdan so`ng Guli ham qizil tugmani bosdi...

Bo`ldi hammasi tugadi. Oralar ochiq bo`ldi. Ammo yurak hech taksin topmasdi, sevgisini yo`qotganiga hecham ko`nolmasdi.

Shu zayil ancha-muncha kunlar o`tib ketdi. Lola bilan orani ochgan, umuman gaplashmayotgan bo`lsakda. Mudom bir-birimizdan ko`ngil uzolmasdik, qandaydur arzimagan tasoduf yo`llarimizni kesishishiga sabab bo`laverardi...

O`sha kuni Kollejda shanbalik bo`ladigan kun edi. Lola ham kelgandi. Ular dugonasi bilan xonani tozalayotgan edilar. Gulfira meni chaqirdi: Lolan gapi borligini aytdi...

Yo`q demay, guruhimiz xonasiga kirdim. Gulfira atay bizni yolg`iz qldirdi.

- Meni tark etasizmi Otabek? -dedi. Hecham ismimni aytib murojat qilmasdi. Birinchi marta aytib chaqirishi.

- Ha, hammasi tugadi. Meni ortiq bezovta qilma. Seni sevmiman! -dedim yolg`ondan.

- Yo`q meni tashab ketolmisiz! Nima meni qalbim sizga o`ychog`mi? -ko`zlaridan yosh tirqiray boshladi. - Ahtupaymonlar, sevaman deganlariz hammasini osongina unutib ketolasmi? Yo`q, agar ketsayiz o`zimni o`ldiraman! Uvolimga qolasiz! -dedi, qo`lidagi vazamiyu, oynachanimi tangadek shiysha bo`lakchasini tomirlari ustiga bosib.

- Jinnimisan?

Qo`rqib ketdim, qo`lidagini olib qo`ymoqchi bo`ldim. Uni qattiq quchoqlab oldim.

- Tentaklik qilma, sen ota-onanga keraksan!

Dugonasi shovqindan birinchi bo`lib xonga kirib keldi. Hechkim bu jinnilikdan habar topmadi. Gulfira, hammasi o`zi tinchitdi. Lekin Lola qo`lini tilishga ulguribdi, baxtimizga tomiri kesilmagan-u, ammo qon chiqaribdi. Lolani bilagidagi bintni ko`rib bir narsaga amin bo`ldim...

U meni sevganchalik, men uni sevolmasdim. Loladek bamani qiz shu darajaga boribdimi, demak qizbola sevsa butun vujudini berib sevarkan, o`zidan kechib sevarkan...

Shu kuni uyoqdagi Gulini o`yladim. O`z manfatim yo`lida, o`ylamay uning ham ko`ngli bilan o`ynashib qo`yganimdan juda qattiq afsuslandim...

* * * * *

Yozgi tatilda afetsantlik qilib, ishlay boshladim. Ishga chalg`ib qizlar haqida o`ylamaslikka harakat qilardim. Gulini ham Loladek ahvolga solib qo`ymaslik uchun, issig`ida undan uzog`lashdim. Telifonlashmasam, uchrashmasam unutvoradi deb o`ylagan edim. Ammo Guli unutmasdi, vaqti-vaqti bilan yashrin raqamdan qo`ng`iroq qilar. Kunda kunora, har-xil to`rtlik sh`erlarni SMS qilib yuborib tutardi.

Bazam SMS javob yozvorardim, ``Tengingni top, mendek ablah senga munosib emas!`` deb. Ammo u baribir o`z bilganidan qolmasdi. Men esa Loladan ko`ngil uzolmasdim. Juda qattiq qumsar edim...

Ikkinchi kurs paytimiz edi. Men ishlardim. Lola ham inistitutga kirish uchun tayorgarlikni boshlab yuborgandi. Kollejga juda kam kelayotganimiz sabab, oyda bir, ikki ko`rishib qolardik. Shunda ham yurak yutub gaplashmasdik. Lekin baribir nigohlar hissiyotlarimizni sotib qo`yardi, butkul uzilib ketolmasdim.

Yurak talpinaverardi, uni ko`rish uchun ham kollejga qatnardim.

Bir kuni kechqurun, eski hotiralarni titkilab, o`tmishga qaytishni juda-juda istadim. Lolani qattiq sog`inib, hech yo`q ovozini bo`lsada eshitgim kelib ketdi. Chidolmadim baribir uning raqamini terdim. Telifon qildim.

- A`lo...

- A`lo...

- Salom...

- Qalaysan!

- Sog`inibsizda? -dedi. Ovozida o`zgacha bir sevinch bor edi.

- Raqamda adashibman...

Beparvo oxangda gapirdim, adashganimi boxona qilib, yana umidvor bo`pqolmasligi uchun, sovuq gaplashdim.

- Adashdim deng? -kulganday bo`ldi, - So`zlariz soxtaligi shundoq bilinib turibdi...

Nima deyishimni bilmay qoldim. Telifonni o`chirgim ham kelmadi. Orada bir necha sonya sovuq skunat cho`kdi.

- Ovozingni eshitgim keldi... -dedim.

Ovozi qaltirab chuqur xursinarkan:

- Nimaga tashab ketdiz? -dedi.

- O`tmishing sabab!

- O`tmishim!..

- Sherka aytdiku...

- Eee hudoyim, Sherka bilan oramizda hech nima bo`lmagan!

- O`zing tan oldingku!

- Otabek o`shanda men siz, ``Tegajonlik qilarmidi?`` deb so`rayabsizmi deb o`ylagandim. Rost tegajog`lik qilardi. Pok sevgim haqqi hech sizni aldamadim. U bir ablah xolos! -dedi yig`lab. - Nahot meni qandayligimni bilmagan bo`lsayz? Men yana boshqa ayib qilibmanmi, deb o`zimni ayibladim...

Ortiq gapirmadi. Telifonni o`chirdi. Hoyna hoy, endi mendan qattiq ranjidi.

Yuragimda qasos o`ti alangaladi. Sherkani o`ldirgim kelardi. Lekin o`ylab qaralsa, u ablah ham o`z ishini qilgan. Eng katta ayibdor aslida o`zim. Vaziyatni yaxshi o`rganmaganim, mulohaza qilmaganim. Manmanligim sabab, osongila Lolani aybdor qilganim uchun ham qancha aziyat chekdik. Bekorga bir qizni ayibdor qildim, yana boshqasini yuragini parchaladim...

Ancha vaqt uni ko`ziga qarolmay yurdim. Bu orada Sherka bilan yaxshilab orani ochiq qilvoldik. Shundan keyin biroz yengil tortdim.

Uchunchi kursga o`tib, yana oramizda iliq munosabatlar tiklandi. Lekin bu safar avvalgidek doyim birga bo`lmadik. Lola inistitutga kirishni judayam hohlayotganini sezib, o`qishdan chalg`itgim kelmadi.

Kollejni tomomlab inistitutga hujjat topshirdik. Lola NPI musiqa yo`nalishiga topshirdi va kantirak asosida talaba bo`ldi. Men tavakkaliga NDKI ga topshirgandim. Ammo yeqildim. Hullas qayta-qayta urunib, 3 yili talaba bo`ldim.

Bu orada qancha suvlar oqib o`tdim. Lola bilan o`tmishni butkul unib yana avvalgidek Layli Majnunga aylangandik...

Navbatdagi uchrashuv. Shu kuni birinchi bor uning qo`liga gul tutqazdim. Birga yuraveribmanu, hecha gul olib bermabman. Shunaqa hursand bo`lib ketdi.

Qo`lidagi gulni ahyon-ahyon hidlab qo`yarkan. Quvonganidan ko`zlari suzilib erkalandi va qo`limdan mahkam siqib oldi. Biz skamekaga o`ltirdik.

- Atirgulni bo`yi o`zgacha bo`ladi-aaa! -dedi atirgulni hidlashim uchun gulini meni yuzim tomon uzatarkan. - Menga juda yoqadi...

Atirgulni nari surdimda, Lolani yelkasiga qo`ltashlab bo`ylaridan o`pkamni to`ldirdim.

- Jonim menga seni bo`ying yoqadi...

- Yoy qo`lizi oling... -dedi, uyalib atrofga jovdiragancha, yelkasidan qo`limni tushurib. - Birov ko`radi...

- Nima qipti ahir sevgilimsan-u?

- Lekin hotinizmasman-ku!

- Hotinim bo`lasan, tez oradi...

Uyalib jim bo`lib qoldi. Shu payt oldimizdan bir qiz qovuni ko`tarib o`tib ketdi.

- Qara buni tarsillaganini! -dedim.

U qoshlarini chimirib, yelkamga yengil musht tushurdi.

- Kimni aytyabsiz?

- Qovunni!

- Hali qovunlarga qaraydigan bo`pqoldizmi? -dedi yolg`ondan araz qilib.

- Bo`ldi jonim, endi faqat tarvuzlarga qarayman! -dedim unga tikilib.

- Voy shunchalik semizmanmi?

- Quchoqlamagunimcha bilmayman, semizmisan, orriqmi? -dedimda asta belidan quchoqladim, - Ana qizarib ketding, huddi tarvuzday, o`zimni do`mboq tarvuzim! -dedim jig`iga tegib.

- Maymunday yopishormay qo`lizi oling, maymuncham... -dedi, uyam g`ashimga tegib...

Shu tariqa qovun-tarvuz mavzusi odatga aylandi. Kunlarimiz hazil bilan boshlansa, albatta ``tarvuz!`` deb jahlini chiqarardim. U esa ``maymuncham!`` derdi. Bora-bora tarvuz degan laqabga o`ziham o`rganib qoldi. Bazi-bazida ``Qovun yemgang, tarvuz yeng!`` deb turardi. Bu bilan ``Tarsillagan qizlarga emas, menga qarang!`` degan manoga oborardi.

Doyimgi joyda uchrashdik. Negadur kayfiyati tushkun edi.

- Nima bo`ldi tarvuzim bugun uncha pishmagansan? -dedim, kayfiyatini ko`tarish uchun hazil qilib.

- Sovchilar ostonani buzvorishdi! -dedi.

- Bo`ldi Lolam siqilma, men uydagilar bilan gaplashay, borishadi...

Dadam Rossiyada edilar. Hali birinchi bosqichda o`qiyotgan bo`lsamda, dadamga telifon qilim vaziyatni tushuntirdim. Dadam ko`ndilar. Shundan keyin oyimni yubordim. Baxtimdan aylanayin, oyim ijobiy javob bilan qaytdilar. Bu quvonchi habardan Lola ikkimiz yeru-ko`kka sig`may ketdik. Shu kunlarda bizdan baxtli juftlik yo`q edi...

Lekin yana baxt ortida tuynuk borligi ko`rindi.

Biz boshida kelishgan edik. Unashtiruv dadam Rossiyadan qaytganlaridan keyin bo`lishi kerak edi. Chunki dadmga bo`lgan ihlosim juda baland. Har tomonlama dadamga o`xshashni istayman. Baxtli kunim dadamsiz o`tmasligini istagan edim. Manimcha har bir yigitga bu tuyg`u tanish bo`lsa kerak.

Avvaliga Lolani oylasi bu shartga ko`nishgandi. birdan aynib qolishdi. ``Unashtiruv shu haftada bo`ladi, to`y oy ohirida o`tishi kerak!`` degan talabni qo`yishdi. Avvaliga tushunmadim, ularni bu tushunarsiz qaroriga. Chunki dadam shartnoma bilan ishga ketgan, shartnoma tugamaguncha kelmaydilar, malumki to`yni dadamsiz o`tqazishga ko`nmaymiz. Ularga esa aynan shu kerak ekan. Sababi bizga ``Ho`p,`` deganlaridan keyin ancha badavlat oyladan sovchi kelgan. Qizni qaytarish uchun aynan shu yo`lni tutishdi va niyatlariga yetishdi. Uydagilar kelisha olmay, bizni qaytarishdi...

* * * * *

Bugun 19-Sentiyabir mana u turmushga chiqyabdi. Lolani oppoq libosda ko`rishni juda istagan edim. U oppoq libosda ammo ko`zi to`la yosh.

Hudodan bir narsani so`ragan bo`lardim. Hech bir qizni boshiga, Lola o`tqazgan kunlar tushmasin.

Yuragimni qashqatib Limuzin yaqinlashdi. Alam bilan yarim tushurilgan oynadan, ko`z tashladim. Harir yopinchich ostida ko`zida yosh bilan ohirgi marta qarab qo`ydi.

Lolamni olib ketayotgan Limuzin ortida ohirgi aytgan so`zlarim arang tilimda yangradi...

``YIG`LAMAGIN...``

Hay-hay о`lап, jon о`lan, baxting bo`lsin yor-yor,

Payg`amharning qizidek taxting bo`lsin yor-yor,

Payg`amharning qizini kim ko`rgan bor yor-yor,

Ota-ona uyiga kim to`ygan bor yor-yor.

Zargar qilgan zanjirni uzib bo`lmas yor-yor,

Xudo qilgan taqdirni buzib bo`lmas yor-yor,

Hay-hay о`lan, jon о`lan, mis panjara yor-yor,

Har jafoga ko`nadi qiz bechora, yor-yor.

Yig`lama qiz, yig`lama, to`y saniki yor-yor,

Ostonasi tillodan uy saniki yor-yor,

Hay-hay o`lan, jon o`lan atoyi qiz, yor-yor,

Upa-epik kerakmas, chiroyli qiz, yor-yor.

HALI HAYOT DAVOM ETADI, HOZIRCHA TAMOM...

Muallif: -MAJNUN-

Goya Muallifi: Otabek. @ALYOSH@

Bu qissa do`stimiz Otabekni hayoti asosida yozilgan. Asosni o`zgartirmagan holda ozroq bo`yoq berdim. Og`ayni taqdir ekanda...