tungi.ru

***MaFtUnInG***dan. Ruxshunos opa hikoyasi.

Menning kasbim

ruhshunoslik. Juda ko’p

bemor o’zlarining turli-

tuman muammolari bilan

murojaat qilishadi. Ularning

aksariyati ayollar. Muammolari esa hozirgi

davr uchun yangilik

bulmasa kerak,

OILALARINING BUZILIB

KETISHDAN ASRASH. Lekin

yo’lak ortida Ko’zlari g’amlikka tolgan boshi egik

chamasi yoshi 19-20 larga

to’lgan yosh qiz turardi. U

mening qabulimga

yozilganini aytdi, hayron

boldim , bunga sabab hali o’n gulidan bir guli ham

ochilmagan, boshi ochiq

qizni ruhshunos qabuliga

nima yetaklab kelganiga

juda qizaqar edim.

Assalomu aleykum dedi mayin tovushda Kaniza

Vaalaykum assalom deya

alik oldim. hush kelibsiz

deya aytolmayaman, bu

yerga muammolariz bilan

tashrif buyurganizga achinarli holat, nima bo’lgan

taqdirda ham

ruhshunosning vazifasi

bemorning ruhiy

tushkunlikdan chiqarib

olishdir - bu sozlar har doim yangi bemorga aytiladigan

mening birinchi

gaplarimdir. Kaniza esa

ko’zi yerdan uzilmas,

nimadandur qattiq qo’rqar,

ichidagi gaplarni ertami kechmi kimgadur aytmasa

bolmaydigan darajaga

yetib borgandi. Yoshim

yigirmada dedi va dami

ichiga tushim yum-yum

yig’ladi. Men bolalikdan juda quvnoq hushchaqchaq

qizman. Ota onam bag’rida

o’ynab kulib katta bo’ldim.

Hudoga ming qatra

shukurki hech narsaga

muxtoj qilmadi. Bunga otamning saxiyligi, qo’li

ochiqligimi bilmadim

Allohning marhamati keng.

Mahallamizda kam

taminlangan oilalarga juda

qattiq e’tibor bergan holda yordam qo’lini cho’zar,

diliga ozor yetkazishdan

qattiq qo’rqadilar.

Oyijonimlar ham

otanimning izlaridan

borardilar. Qarovchisiz qolgan qariyalarga yordam

berib ba’zan uy

yumushlariga qarashib

savob tagida qolardik.

Mahallamizda Klara xolaning

yakkayu yagona qizi bor, fojiali hodisa tufayli bevaqt

olamda ko’z yumdilar. Klara

xola nabirasi Muxtorjon

bilan yashaydilar. Qarigan

chogэlarida katta xovlini

eplay olmasdilar, muxtorjon saxar ketib kech kelganligi

sababli uy yumushlariga

tobi yo’qroq edi.

Oyijonimlar bilan birga

Klara opaning uylarni

saranjonlab ularga ko’p yordam berardik. Chunkin

otamlar doim takrorlaydilar,

birovga yordaming teysa

hech qayering yeyilib

qolmaydi, insondan uning

molu dunyosi emas yahshiligi qoladi deb qayta

qayta xitob etadilar. Usha

kun arafa kuni edi, Klara

xolani o’z buvimdek,

Muxtor akani esa o’z

akamdek ko’rardim. Klara opalarnikiga

yordamlashgani chiqqan

edim. Bilmayman nima

bo’ldi? Qanday bo’ldi?

Aqlim yetmas. Men bilan

Muhtor aka... Qiz bola bilan yigit yolgiz qolsa uchinchisi

shayton bolishi haq gap

ekan. Kundan kunga ich

etimni qorquv egallar.

Muxtor aka kelmasang

sharmandangni chiqaraman der, men esa

ota onamni boshi

egilishidan qutqarqib

Muhtorning aytkanini

qilardim. Usha paytlar endi

17 yoshni qoralagandim. Sudga berish zorladi deb

arz qilish hayolimga ham

kelmagan. Ertaga nima

bolishidan qorquv bilan

yashardim. Muhtor

Dubayga ishlagani ketdi. 2 yil qulog’im tinch qoldi.

So’ng yana qaysi go’rdan

paydo bo’ldi bilmadim.

Yana 3 marta ko’rishdik.

Lekin orada Klara opa

olamdan ko’z yumganlaridan behabar

edi. U ham ruhan tushkun

holatda, yaqinlaridan

ayrilish naqadar og’ir. Bir

tarafdan unga achinar, bir

tarafdan battar bo’l derdim. Chun u mening orzu

havaslarimni chil-chil

sindirgan edi. Kunlarning

birida Kaniza qorqma senga

uylanaman dedi. Men esa

undan qo’rqar edim. Chunki u meni hudoni zorini qilsam

ham ayamas, zo’rlar edi.

Usha kun ham huddi

shunday boldi. Lekin

hudoni zorini qilgan inson

men emas Muhtor bo’ldi. Uni ayamadim. Vaqtini

poylab uni bog’ib o’ldirdim,

qayerdan shuncha kuch,

jasorat yo ALLOH bilmadim.

Yerto’laning ichkari

honasiga ko’mip ustidan semonlab tashladim. Bir

quvondim, bir sevindim.

Lekin qilgan ishimdan

afsusdaman uni o’ldirganim

bilan ham yurakdagi

qo’rguv meni tark etmadi. Avvaliga mahalla kuy

oldida sharmandalikdan

qo’rqan bo’lsamda, hozir

esa qonun oldida

jazolanishimdan

qo’ryapman. Ota-onam baridan behabar. Ertangi

kunim nima bo’lishidan

qiynalar edim. Muxtorning

dubaydan qaytganligidan

hechkimning havari

yo’qligi menga juda qo’l kelgandi. Hozirda u bedarak

yoqolganlar ro’yhatida. U-

ku hayottan osongina ko’z

yumib ketti, menchi,

mening taqdirimchi, ota-

onamning orzu havaslarichi? Erta-indin to’y

boshlash harakatida.

Qo’rquv ortida yurak

hovuchlap fotixa to’yim

ham bo’lib otdi. Genokolog

bilan maslaxatlashib qizligimni tikladim. Bu bilan

boshqalarni aldashim

mumkin, lekin o’zimni

o’tmishim qanday

aldayman? Oldingizga

kelganim vijdonim meni qiynayapti. Iltimos menga

yo’l-yo’riq ko’rsating

turmush o’rtogimga bor

gaplarni aytaymi? Yoki

yopigliq qozon yopiglicha

qolgani ma’qulmi? Yosh qizning taqdiri juda

ayanchli nima deyishga

ham hayron bolib qoldim.

Inson o’zini o’zi qancha

vaqtgacha aldashi mumkin?

To’gri Kanizaning hayotini faqatgina ikki kishi Muhtor

va o’zi bilar edi. Muhtor bu

sirni o’zi bilan yer qariga

olib ketti. Kaniza esa ruhan

ezilib o’z o’zini ich etini

yeyayapti. Unga sirdosh kerak chunki butun umr

qorquv bilan yashash

naqadar jirkanchli holat.

Agar bor gaplar oshkor

bolsa Kaniza qonun oldida

jinoiy-javobgarlikka tortiladi. Erta indin to'yi

bo'ladigan qiz… Suhbatimiz

shu yerda tugadi. U menga

to’yiga taklifnomasini berib

ketdi. Lekin to’yga

boganimda Kaniza o’rniga boshqa bir qiz oqqush kabi

bezalgan edi. Bilishimcha

Kaniza vijdon azobiga

chiday olmay o’z joniga

qast qilgan. Qolgan gaplar

menga qorong’u…… Aytmoqchi bo’lganlarim

qizlarning 90% behayo

bo’lishiga yigitlarning ham

qisman aybi bor. Lekin

Kaniza behayo qiz dib kim

ayta oladi. Ahir nomussizlikka chiday

olmay bu hayot bilan

vidolashishga ahd qildi

Boshqa hikoyalar