Achchiq qismat II qism. Qaytar dunyo
Achchiq qismat
II qism. Qaytar dunyo
Hali o'g'lining qamoqdaligini ham bilmaydigan
sho'rlik ona uning qamoqda o'lganligini eshitagach
hushidan ketdi va bir necha kundan so'ng
hushiga keldi. Bu paytga kelib Anvar qamoqxona
qabristoniga dafn qilingan edi. Hali uylanmagan
bo'z yigitning qabrini quchoqlab faryod chekkan
ota-onasining almali nolalarini eshitgan Botir
o'zini ham aybdor sanab ko'zlariga yosh oldi
va qo'llari mushtga tuguldi. Hali qalbida
nafrat degan narsa bo'magan yigit yuragida
qasos o'ti yona boshladi.
Anvarning narsalari orasidan chiqqan bir
enlik xat uning vasiyati bo'ldi: "Hayotdagi yagona
sodiq do'stim ota-onamga. Mendek notavon,
zaif va irodasiz farzandingizni kechiring.
Sevikli ukajonim Botir sendan yagona o'tinchim
hech qachon qasos deb yashama - Al Qasosu Minal
Haq, qasos Haqdandur, faqat ota-onamizni
asragin."
Botir Anvar akasi doim o'zi bilan olib yuradigan qora
yondaftarcha qatidan yana bir xatni topib oldi.
Bu o'sha tergovchi Anvarga bergan varoq nusxasi edi.
Xatdagilarni o'qigan Botir nega akasi barcha
tuhmatlarni o'z bo'yniga olganini tushundi.
Qog'ozda quyidagilar yozilgan edi:
"Agar barcha ayblovlarni tab olmasang
ukang ham senga sherik sifatida qamaladi.
Unga sen tergovdaligingda "jabrlanuvchi" -
Mohimga tajovuz qilib arizasini qaytib olishini
talab qilish va tan jarohati yetkazish
aybi qo'yiladi. Agar bu ham kamlik qilsa
qiz zo'rlangan kechada o'g'ilangan qimmat-
baho buyumlar o'g'risi sifatida qamalishi mumkin."
Botirning hayoliga akasining umriga zavol
bo'lgan o'sh kimsalarni topib ming qiynoqlarga
solish deyarli har kecha kelar, lek akasining
bir og'iz vasiyati barchasini unutishga
undardi.
Oradan 5 yil o'tdi. Yolg'iz farzandlari -
Botirning rahmatli akasidan ham ko'rkamroq,
abjirroq, ishbilarmonroq bo'lib yetishganini
ko'rgan chol-kampir juda suyunishardi.
Botir akasi bilan bo'lgan ishlardan
keyin o'qishni tashladi o'zini tijoratga
urdi. Ishlari yurishgandan yurishdi,
yulduzni benarvon uradigan viloyatning oldi
tadbirkoriga aylandi.
Firmasi chet el bilan hamkorlik boshlagandan
so'ng o'zi uchun mash'um xotiralarni yodga
soluvchi Shahar - Toshkentga keldi.
Hamkorlar bilan tuzilgan shartnoma barcha
uchun foydali edi. Botirning hamkorlari uni
o'z mamlakatlariga taklif qildi, Botir ham rozi
bo'lib horijga mehmonga borishini aytdi.
Ota-onasidan oq fotiha olgan o'g'il bir
haftadan so'ng xorijga yo'l oldi. Hamkori tomonidan
mehmon sharafiga berilgan ziyofatda o'sha yurtning
kazo-kazolari kelgan ziyofat avjida bo'ldi.
Shunda bir ajnabiy boyvachcha uni o'z villasiga
taklif qildi. Botir bu yurt odamalarining mehmondo'stligidan
zavqi oshib unga ham rozilik berdi. Yo'lda hamkori uning
qulog'iga shivirlab agar qimor o'ynashni taklif qilsa
zinhor rozi bo'lmasligini takidladi. Yana shuni aytdiki
bu odam shu mamlakatning eng olg'ir qimorbozi ekan.
Bovachcha villasida ham bazm davom etdi.
Bazmdan so'ng Botirni o'zi bilan olib qolgan
qimorboz unga agar xohlasa ko'ngil yozish uchun
asiralaridan berib turishini aytdi va uni bir xonaga
boshladi. Qartayib qolgan xizmatchi
xona eshigini ochganda ichkarida pardoz-
andozi joyiga keltirilgan bir nechta ayol borligi
ma'lum bo'ldi. Ularga bukchayibroq qolgan yuzlariga
ajin oralagan bir ayol xizmat qilardi. Bu ayolni
hali bazmda xizmat qilib yurganda ham ko'rgan
Botirga kimnidir eslatgan ammo tanimagandi, eshik og'asi
ham tanish ko'rindi ammo eslay olmadi.
Hojasi kelgani ko'rgan barcha juvonlar o'rinlaridan
turishdi. Qimorboz cho'g'day yongan ko'zlari bilan
kimnidir qidirardi, biroq u qidirgan inson xonada
yo'q edi. Jahli chiqib "Moh" deya chaqirdi.
Botir uchun shu turtkining o'zi yetarli bo'ldi:
eshikog'asi bu - o'sha Ahad, cho'ri ayol - Lola;
Moh esa o'sha akasi ko'zi oqu qorasi Mohim.
Qo'quvdan qaqshab tilga kirgan cho'ri- Lola
Mohimning uydan qochib ketganligini aytgach,
qimorboz soqchilarini chaqirdi va uni topib kelishni
buyurdi. Oradan o'n daqiqa o'tib sochlari to'zg'igan
bir ayolni sudrab kelishdi. Botir uni akasini
aqldan ozdirgan qalam qoshlari-yu qora ko'zlaridan
tanidi.