АТЛАС КЎЙЛАКЛИ ҚИЗАЛОҚ (2-bet)

қулоғимга шивирлади:

-Нега бу хақда аввалроқ айтмадинг? Эртагаёқ сенга учоқ билетини олиб бераман. Юртингга уч ва қизимизсиз қайтма!

Уни маҳкам қучоқлаганча ўкириб йиғлаб юбордим. “Қизимизсиз қайтма” деган жумла қайта-қайта жаранглар, Аллох тақдиримга битган болажон инсонни пойига тиз чўкиб, оёғига бош ургим келарди. Наинки бош уриш, бир умр чўриси бўлишга ҳам тайёр эдим...

... Тайёпагоҳдан такси тутиб, тўғри холамникига учиб келдиму, оддийгина қилиб айтилган хабардан бир уюм хазондай сочилиб кетдим.

-Қизинг етимхонада. Нима уни боқиш осон деб ўйлаганмидинг? Ўзими хўраларим ҳам етади. Пулларингни эса топиб бераман...

Қолган гапларини эшитмадим. Тушларимга тинмай кираётган қизим яшайдиган “Мурувват уйи”нинг манзилинигина олиб, пойтахтга шошдим. Уни топдим опа. Топдим... Қолган гаплардан эса ўзингиз хабардорсиз .

Келгач шунга амин бўлдимки, мени бу ерга бошлаб келган куч фақатгина оналик меҳрим эмас , фарзандимнинг Яратганга қилган илтижолари ҳам экан. Бўлмаса, арқонлари оппоқ булутдан эшилган арғимчоқда учармидим...

Жувоннинг ҳикоясидан мутаасир бўлиб, бизнинг суҳбатимизга мутлақо бепарво, йўл четида очилиб ётган мойчечаклар ичига сингиб кетган Севинчнинг баҳтдан порлаб турган юзига тикилдим.

Болалар учун кўп нарса керакми?

Йўқ!

Уларнинг олдида онаси бўлса кифоя. Агар отаси ҳам бўлса, дунёда улардан баҳтиёрроқ инсонни топа олмайсиз. Эркатойларимиз оддийгина нарсалардан ҳам бир олам завқ ола биладилар. Кўйлакчаларга тикилган капалакчалар, ялтироқ тошчалар, хаттоки баҳорой тўкиб ташлаган сап-сариқ гулчалар ҳам баҳти бутун болажонлар билан чиройли. Дунёга уларнинг нигоҳи билан қарашни ўрганайлик. Аллох берган мунчоқларимизни асраб, ҳар бир қоракўзнинг ўз оиласи бўлишини Яратгандан сўрайлик...

Бугун Севинч бир олам севинч билан қўнғироқ қилди:

-Ало, Муҳтасар ойи мени эшитяпсизми?

-Ха,- дедим, унинг қулоқни тешиб юборгудек жарангдор овозидан завқланиб.

-Мен дадамнинг олдига кетяпман. Киночилар тасвирга олган байрамимизни дадам, бувим ва аммам ҳам кўришган экан. Биласизми, улар мени кутишяпти. Ддадамчи, тинмай қўнғироқ қиляпти. Каттакон балиқлари бор денгиз бўйидаги уйимизга кетяпман. Атлас кўйлагимни эса кийиб олдим. Дадам ва бувимга кўўўпгина шеърлар айтиб бераман. Фақат, ўзимникки эмасда. Мени кечиринг.

-Нима учун?

-Ўшанда сизни алдагандим. Ростини айтсам, мен умримда шеър ёзмаганман.....

Tамом...