Zulfizar 3 qism
Zulfizar 3 qism
Uning qöllarini siqib, pastga
bosdi. Zulfizar harakatlarini asta
töxtatib, ehtirosi kela boshladi.
Shunda ham özini yöqotmay,
qaynukasiga qalbaki qarshiliklar
qilib qöyardi. Bu qaynukasining,
yomon xayolga bormasligi
uchun kerak edi. Lablaridagi
lablar, Zulfizar uchun ikkinchi
labiga tekgan lab hisoblanardi. U
erining labidan boshqasini
totmagan, eridan özga bilan
yotmagan ayol edi. Bugun uning
hayotidagi birinchi xiyonati
boshlanayotgandi. Astalik bilan,
uning ehtirosini qitiqlab
borayotgan Begzodga, bir
zumda örgana boshladi. Ancha
vaqtdan beri, erkak zotini
badaniga bunchalik
yaqinlashtirmagandi. Shu sabab
böldimi, yo yana qandaydir hirs
kuchimi, Zulfizarni tezroq
niyatiga yetishishiga undardi. U
bora-bora qaynukasiga örganib,
umuman qimirlamay qöyaqoldi.
Begzod qarshilikdan töxtagan
kelnoyisini, qöllarini qöyib
yuborib, bellaridan ushladi. Bir
harakat bilan, uni narigi
tomonga ögirdi. Endi kelnoyisi,
oldi tomoni bilan kir yuvish
mashinasiga suyanib turar,
gavdasi pastga biroz egilgandi.
Begzod tizzadan biroz
yuqorilagan halatni, belgacha
buklab chiqdi. Körkam sonlarni,
orqa tomondan biroz tomosha
qildi. Dumbalarni qora ich kiyim
berkitib turardi. Uchburchak
shaklidagi ich kiyimni ham,
tizzagacha pastlatdi. Vaqt
kamligini, tezroq maqsadga
erishish kerakligini öylab, asosiy
ishga ötdi. Shalvari oldidagi ipini
yebhib, trusigi bilan pastgacha
tushurdi. Kelnoyisi dumbalariga
asbobini tiradi. Zulfizar orqasiga
tekgan, tanish tana a'zosidan,
yuzlariga rang kirdi. Qumsagani
dumbalariga tegib turganini, bor
vujudi bilan his qildi. Begzod esa,
oldindagi kökraklarga qölini
chözdi. Kiyim va lifchik ustidan
öynab, qölga ilinganicha eza
boshladi. Boshini oldinga egib,
sochlar berkitib turgan, quloqlar
tagidan bösa oldi. Shu bilan yana
ortga qaytdi. Dumbalarni ikki
pallasidan, ikki qöli bilan ushladi.
Ikki yonga yirib, jinsiy lablar
tomo bölgan yönalishni tög'irlab
oldi. Asbobni oyoqlar orasiga
suqib, kuch bilan oldinga itardi.
Asbob huddi nimanidir oldinga
itarganday, asbobi nimagadir
taqalib kirardi. Zulfizar bu
vaqtda... Oddiygina söz bilan
ta'rif berib bölmas holatda edi.
Necha oygi hijron, azob,
böshliqlik, uni tark etganday
böldi. Faqatgina oyoqlari orasi
tölgan bölsada, butun vujudi bu
holatdan yangrardi. Tagi va
orqasida birdan bilanayotgan
og'riq, u uchun muhim emasdi.
Eng muhimi bu... Begzod
asbobini tor joyga örgatib olib,
kirgazib chiqara boshladi.
Ehtiros ila oldinga
tölg'anayotgan, ovozlar
chiqarayotgan kelinoyisini
qiynar edi.
-Ohhh, oh, oh... Aaaahh...
Begzod bu past ovozlardan,
kelinoyisi ehtiroslari shiddat
olganini sezdi. Uni
böshantirmasdan turib, özi
tugatib olishini niyat qildi. Bu
ishi, yana bir qovushish uchun
bahona bölardi. U imkoni
boricha tezlashdi. Torga
kirayotgan asbobi og'risa ham,
yanada tez itarishga harakat
qilardi. Tezlik va harakat kuchi,
ikki jinsiy a'zo örtasidagi namlik
tufayli, keskinlashib ketdi. Endi u
ikkisiga qarab, qiynalayotgan qiz
va zörlayotgan yigit hayolga
kelishi mumkin edi. Begzod shu
yönalishda, yana uch daqiqa
davom etdi. Undan söng,
tugallanayotgan aloqa sabab, pol
ustiga suyuqliklarini tökdi. U shu
holatida kelnoyisini bellaridan
yana ushladi. Özi tomon ögirib
oldi. Zulfizar közlari yumiq holda
jim turar, olayotgan nafasi bois,
kökraklari tepa-pastga öynar edi.
Titrab turgan lablardan, bir juft
bösa oldi. Kelnoyisini belini qöyib
yuborib, yelkalaridan öziga
tortdi.
-Men haliroq yana kelaman,
xonangizni ochiq qoldiring!
Zulfizar qulog'iga shivirlagan
yigitdan, bunday keskinlik
kutmagandi. U hozir bölib ötgan
aloqadan, yaxshi yakun
ololmagani uchun, tez fursatda
öziga keldi. Shalvarini
kötarayotgan qaynukasini körib,
u ham kiyimlarini tög'irlay
boshladi. Begzod hammom
eshigini ochib, tashqaridan
kelnoyisiga köz qisib ketdi.
Kelinoyisi shoshilgancha eshikni
qulflab, "jinoyat izlar"ini yöqota
boshladi. Polni yaxshilab yuvib,
sochlarini tög'irlab oldi. Shubxa
tug'diruvchi belgilardan
qolmaganidan söng, eshikni
ochib qöydi. Chala qolgan
tog'oradagi kirni, egilib yuva
boshladi. Bir necha ön daqiqalar
oldin, qaynukasi bilan bölib
ötgan ishni, hayolida tahlil
qilardi. Folbin kampirning kuf-
sufi ish berib, bugun öz
maqsadiga erishdi. Necha oydan
beri kutilgan aloqa yuz bergan
bölsada, oxiriga yetkazolmagani
alam qilardi. U shunga öxshash
hayollar bilan, tog'oradagi kirni
erinibgina yuvardi. Qöllari
charchab, gavdasini tepaga
kötargandi. Qiya ochiq eshikdan
qarab turgan, katta qaynukasiga
közi tushdi. Sherzod kelnoyisi
qarab qolganidan dovdirab
qoldi. Byusgalteri ortidan chiqib
ketay deb turgan kökraklardan,
köz uzishga majbur böldi.
Zulfizar egilib kir yuvayotgani
bois, eshik tarafga kökraklari
körinib qolganini payqadi.
Noqulayroq ahvolda:
-Tinchlikmi?
Sherzod ham biroz
noqulaylashib, aranga javob
berdi:
-Aaa, haaa tinchlik, kö-
köylagimni qidiryatuvdim!
-Masturadan sörang!
-Haa aytgancha, u biladi!
Rahmat!
Sherzod dovdiragancha, eshikni
yopib ketdi. Sherzod xonasiga
ketar ekan, nega kelinoyisi
haqida g'alati hayollarga
borayotganini tushunmasdi.
U avval bunday bölmagan,
kelinoyisiga faqatgina yaxshi köz
bilan qaragandi. Hozir esa,
buning aksi edi. Kelinoyisiga hirs
bilan boqar, u bilan birga bölish
yöllarini öylar, bu hayollariga özi
tushunmasdi. "Balki buni
sababchisi, xotinimning
qiliqlaridur" deb, öziga özi
gapirib qöyardi. Mana hozir ham
yotog'iga kirdiyu, xotinining
yöqligidan ichi kuydi...
Zulfizar hayollariga yana hayol
qöshildi. Nega katta qaynukasi
uni tomosha qildi. Axir u, bunday
emasdiku!
U hayollar bilan, kir yuvishni ham
alla mahalgacha chözdi. Ishlari
tugab, xonasiga yöl oldi.
Eshikdan ichkariga kirib,
chiroqni yoqdiyu, chöchiganidan
baqirib yuboray dedi. Uning ikki
kishilik krovati ustida, Begzod
telefon öynab yotardi. U
kelnoyisini körib, pinagini ham
buzmagani, Zulfizarni hayron
qoldirdi. Zulfizar darrov eshikni
yopdi.
-Begzod! Bu yerda nima
qilayabsiz, axir sezib qolishsa
öldirishadiku!
-Khm? Oyim va dadam öz
yotog'ida, akam va kichik
kelinoyim ham öz yotog'ida.
Hammaning öz jufti bor. Demak,
siz va men...
-Siz jinni bölibsiz! Men akangizni
xotinimanku! Özi hammomdagi
qilig'ingiz yetib turubdi. -Zulfizar
bu gaplarni aytgisi kelmasa ham,
aytishga majbur böldi.
-Hoo, meni qilig'imi?
Qomatingizni köz-köz qilib, kiyim
almashtirib chiqganingiz ham
meni qilig'imdir.
Zulfizar indamadi. Chunki,
Begzod örnidan qözg'algan,
kelinoyisi yoniga yurib kelardi. U
eshik oldiga kelib, uni qulfladi va
chiroqni öchirdi.
-Boyagi qilig'imdan yana bir
körsatay, bir hayron qoling!
-Begzodjon, kerakmas!
Begzod kelnoyisini shartta
kötardi. Krovatga irg'itib
yubordida, ustiga özi tashlandi.
Endi turmoqchi bölgan
keinoyisini, yelkasidan pastga
bosdi. G'ira-shirada lablarini labi
bilan qidirib, nihoyat topdi. Özini
olib qochayotgan boshni, bir
joyda ushlab, lablardan betartib
bösalar ola boshladi. Bösalar
sabab, kelinoyisi ham, boyagidek
böshasha bosiladi. Begzod
boshini sal quyi qilgandi,
kelinoyisini yuzidagi nim
tabassumni kördi. Zulfizar
qaynukasiga özini bahshida
qilishga tayyor, lekin qalbaki
qarshiliklarni töxtatmas edi. U
Begzodni yuziga, mayingina qilib
tarsaki tushurib qöydi.
-Jinnivoy, bilib qolishsa
ölamizku!
-Havotir olmang! Dadamgilarni
uyligi pastda. Akamgilar bölsa,
biz endi boshlayotgan narsani
boshlab bölishgan.
-Adashasiz! Kelinoyingiz pastda,
oyilar bilan yotibdi, akangiz bilan
tortishib qolishgan!
-Parvo qilmang, "er-xotin urushi,
doka-römol qurishi"
deyishadiku!
Qisqa dialog, oradagi masofani
butkul yöq qilgandek böldi.
Begzod g'uncha lablardan
tinmay öpib sörsa, Zulfizar bu
dag'al lablarga tutoqib javob
qaytarardi. Begzod bösalar bilan
bir qatorda, silab-siypalash
ishlarini ham boshlab
yuborgandi. U tor halatning, oldi
zamogini yecha boshladi. Katta
kökraklarga yetganda, zamog
yechilishi biroz qiyinlashdi. Ikki
qölini ishga solib, zamogni
partgacha tushurdi. Halatni ikki
tarafga yoygandi. Közi oldida,
kelnoyisining oppoq badani
namoyon böldi. Badanni bir-ikki
joylaridan öpib, gavdasini
kötardi. Yuzida tabassum bilan,
futbolkani yechib tashladi.
Ketidan shalvarni ham yechdi.
Trusikni özida qolgan
Begzoddan, kelinoyisi zarracha
ham uyalmadi. Qaytaga uni
qöllarini ochib kutib oldida,
labini bösalarga töldirdi. Begzod
qöli tekgan joyni silar, labi
tekgan joydan öpardi. Ikki yuz
qarama-qarshi turganida,
pastdagi jinsiy a'zolar, bir-biriga
tög'ri kelmasdi. Bu Begzodning
novchaligidan darak berardi. U
qölini pastga tushirdida, tobora
ochilib borayotgan oyoqlarni,
birlashtirib qöydi. Bösalarni
yig'ishtirib, trusigidan halos
böldi. Uyg'onib kattalashgan
asbob ustidan bir-ikki uqalab,
tög'ri kelib turgan sonlar orasiga
suqdi. Belini harakatga keltirib,
sonlar orasiga asbobini tiqib,
ermak qila boshladi. Orasida
hebh qanday namlik bölmagani
tufayli, bu holat biroz qiyinroq
edi. U gavdasini yana pastlatib,
kelinoyisi yuziga yaqinlashdi.
-Sizga yoqayabdimi?
-Hmmmm...
Ijobiy javob eshitgach, shijoati
yurorilab ketdi. Oq tusdagi katta
kökraklarni, ohistagina eza
boshladi. Ikki kökrakni
almashtirib ezardi. Ora-orada
böyin va iyaklardan ham öpib
qöyar, yelkaning chiroyli
dumaloq joyidan ohista tishlab
olardi. Tishlangan yelkalarda izlar
qolar, bu mayin og'riq, Zulfizarga
hush yoqardi. Hammomdagi
chala qoniqishining, örni asta-
asta bosilib borardi. Ehtiros
kuchayishi sari, ichidan
ehtirosga bulg'anib chiqayotgan
nafaslari, ovozlarga aylanib
borardi.
-Mmmmm. Iiimmm...
Begzod hali hamon "xizmat"da,
tagidagi janonning ehtiroslari
bilan öynashar edi. Asbobi, qöli,
lablari va butun badani,
harakatda edi. U yosh va
tajribasiz bölgani uchun, ortiq
kelinoyisini qiynagisi kelmadi.
Bilmasdiki bu qiynoqlar,
kelinoyisiga qaytaga hush
yoqishini. U Zulfizarning
uchburchak trusigini, pastga qöli
yetkanicha tushurdi. Özi
gavdasini biroz tepalatib, ikki
tashna a'zoni bir-biriga
öpishtirdi. Chap qölida qin
qayerdaligini oz muncha
paypaslab, uni aniqlab oldi.
Asbobni ösha yerga tög'ri qilib,
sabrsizlarcha shiddat bilan tiqib
yubordi. Oyoqlari orasida
özgarish paydo böldi. Öziga
qulay bölishi uchun, oyoqlarini
kengroq qilishni istadi.
Ammo, tizzalarida qolib ketgan
trusigi, bunga halaqit berdi.
Qiniga kirib chiqayotgan katta
asbobdan, katta ehtiros ola
boshladi. Begzod esa, qorin va
beldan ushlab, harakatida
davom etardi. Negadir bu usul
unga begona yoki noqulaydek
tuyulardi. Shu uchun ham,
harakati biroz sust va betartib
edi. U kelinoyisi ustida bir
tekisda harakat qila
olmayotgandi. Shu payt, asbobi
ham bundan norozidek, qin
ichidan chiqib ketdi. Vaziyatni
tushungan Zulfizar, ehtiroslari
sinishini istamagan holda:
-Joy almashaylik! -dedi.
Begzod bu taklifni
ma'qullaganday, boshini silkitdi.
U kelinoyisini belidan kötarib, bir
zumda joyini almashtirib oldi.
Zulfizar qaynukasining ustiga
chiqib oldi. Unga oldini ögirib
ötirdida, halatini qöllaridan
chiqarib tashladi. Begzod huddi
och qolgan böridek, közlari katta
ochilgan, tezroq niyatiga yetishni
öylar edi. U kelinoyisining
kökraklariga mato ustidan
yopishdi. Kelinoyisi chaqqonlik
bilan byusgalterini yechdiyu,
asbob ustiga ötirdi.
-Ohhhh. Mmmmm, axxxx...
U dastlab, asta ötirib turdi. Keyin
harakatini biroz jadallashtirdi.
Jadallashgan harakat, sakrashga
aylandi. Ikkovi ham ehtirosdan
ovoz chiqara boshlashdi. Begzod
asbobi tor qinning devorlaridan
olgan rohati tufayli, lazzatdan
"ohh"lab yotardi. U qöllarini
kökraklarga qöyib, eza boshladi.
Zulfizar esa, qöllardan va
tagidagi katta asbobdan, töla
ehtiros olardi. Uning
tugatadigan vaqti yaqinlashardi.
Harakati özgardi. Beli oldinga
ketib, qöllari bilan orqaga
tayanib qoldi.
-Axxxx, oxxxx...
Bu uning bir necha oylardagi,
eng ehtirosli orgazmi bölgandi.
Begzod ham uzoqqa bormadi,
közlarini yumib, lazzat zöridan
böshanib yubordi. Zulfizar asbob
ustidan asta turarkan,
suyuqliklari Begzodning beliga
oqa boshladi. U endi
qaynukasidan biroz uyalib,
yotog'idagi hammomga kirib
ketdi. Muzdek dush qabul qilib,
yaxshi taasurotlar bilan
chiqganida, Begzod yotoqda
yöq, eshik ochiq turar edi...
Nonushta. Dasturxon atrofida uy
kattasi, Zulfizarning
qaynotasidan boshqa hamma
ötirar edi. Zulfizar bugungi
nonushtada hech kimga
qaramas, choy quyish ham
esidan chiqib qolardi. Qaynonasi
dasturxonga duo qildida, katta
keliniga yuzlandi:
-Biz Masturaxon bilan bir joyga
boramiz. Nimaydi, anavi
homilador ayollarni tayyorgarlik
qilar ekanku, ösha yerga! Siz
hayolingizni bir joyga qöyib,
ishlaringizni qiling!
-Hop böladi oyijon!
Nonushtadan söng, katta
kelindan tashqari hamma,
Sherzodning mashinasida uydan
chiqib ketishdi. Zulfizarning bir
özi qoldi. Ish qilar ekan, hayoli
telefoniga kelgan xabarda edi.
Xabar Begzoddan kelgan bölib,
"Tayyor böling, tezda qaytaman"
deb yozilgan edi. U xonasiga
chiqib, huddi kechagidek
körinishga kirib oldi. Bugungi
böladigan ishlarni öylab, idish-
tovoq yuvayotgandi. Eshik
qöng'irog'i jiringladi.
Yugurgilagancha domofonga
oshiqdi. Ekranga qarab
ötirmasdan, eshikni ochdi. U
hovlidan sabrsizlik bilan yurib
kelayotgan, qadam tovushlarini
eshitdi. Zulfizar özicha parvo
qilmaganlikga olib, idish
yuvishda davom etdi. Sherzod
kechadan beri yonayotgan
ehtiros olovini, öchirishni istab
uyga qaytgandi. Akasidan
röshnolik körmagan kelinoyisini,
lozimsiz oyoqlarini kördiyu,
erektsiya jarayoni boshladi. U
boshqa chidolmasligini,
hozirning özida kelinoyisini
zörlashini bilas edi. Öz könglida,
"bu ishim unga yoqadi, unga
qaytaga yordam beraman" deb,
oshxonaga kirib bordi. Zulfizar
shaxdam qadam tovushlarini
eshitdi, ammo tisarilishga
ulgurmadi. Kökraklari uzra,
baquvvat qöllar quchoqlab oldi.
Sherzod Zulfizarni qattiq siqdiyu,
bir qölini böshatib, halat etagiga
yopishdi. Etakni asta kötararkan,
kelinoyisi badanini oldinga
itarib, belini öziga tortdi. Qarshilik qilmayotgan
kelinoyisiga hayron qoldiyu,
chözgisi kelmadi. Kamarini
böshatib, shim bilan trusikni
baravar tushirdi. Allaqachon
turib ulgurgan asbob, ochiq
havoda namoyon böldi. Zulfizar
yuziga tabassum yugurgan
holida, ortiga qaramay jim
turardi. Oyoqlari orasiga suqulib,
trusigini pastga tortayotgan
qöllar unga boshqanikidek
tuyuldi. Birdaniga asbob tiqilib,
ortidagi "uxx" degan ovozdan
vahimaga tushdi. Ortiga qörqib
qaradiyu, Sherzod qaynukasini
körib, hushidan ketdi...
Dang'illama hovlida, har
doimgidek sukunat hukmronlik
qilardi. Faqatgina oshxonadan,
idish-tovoq ovozlari eshitilib
turardi. Baxtiqaro kelinimiz
Zulfizar, oshxonadagi pishir-
kuydir ishlari bilan ovora
bölayotgan edi. U har kuni ikki
oilaga ovqat tayyorlar, kirlarini
yuvar, hayhotdek hovlini barcha
ishlarini qilar edi. Ovsini esa,
chaqalog'i bilan kun böyi ovora
edi. Qaynona-qaynotasi ham,
shu ög'il nabiraga e'tibor
qaratishardi. Bu baxtga Zulfizar
ham erishay degandi.
Hammasini özi barbod qildi.
Qaynukalari bilan
qovushganidan söng, homilador
bölganini aniqladi. Ammo buni
uyidagilarga, na eriga ayta oldi.
Tanish jarrohlar yordamida,
bolani "abort" qilishni eng
yaxshi yöl deb topdi. Operatsiya
muvaffaqiyatli ötdi. Bola
beminnat olib tashlangandi.
Faqatgina... Zulfizarning umrbod
ona ona böla olmasligi evaziga...
TAMOM!!!