Yagzonwox man qaytim
Masjid darvozasidan maktab
kiyimida chamasi olti, yetti
yoshlardagi bolakay kirib kelib,
so’l tomondagi o’tirg’ichda
suhbatlashib o’tirgan
nuroniylarga salom berdi: "Assalom-u alaykum.”
Qariyalar hayron bo’lishib:
"Vaalaykum assalom, katta
yigit bo’ling, keling bolam,
kimni izlab keldingiz? Bolakay:
"Hudoni….” Nomozxon chollar hayrat aralash bir-birlariga
qarab, jim qolishdi. Bolakay
davom etdi: "Qayerda
o’tiribdilar? Iltimosim bor
edi….” Qariyalar orasidan bir
odam turib, bolakayning oldiga kelib, cho’kkaladi-da: "O’g’lim
kim sizga bu haqida aytib
berdi? Kimning o’g’lisiz?”
Bolakay biyron tili bilan
so’zladi: "Ahmad domlaning,
buvim aytgandilar, bu yer Hudoning uyi ekan, kecha yana
aytdilar, u kishi har diyonatli
bandasining tilagini
bajararkan. Men ham u
kishining bandasi ekanman,
hali gunoh ish qilmagan ekanman, yaxshi bola
bo’lganim uchun men ham
diyonatli ekanman, u kishidan
so’raydigan juda muhim
iltimosim bor….” Amaki
o’ylanib qoldi, Ahmad domla, kim ekan u, hali jajji bo’lsa
ham, yaxshi tarbiya olibdi
bolasi. Keyin, bolakayga
yuzlanib: "Yuring, hozir birga
tahorat olamiz, keyin Hudodan
iltimosingizni so’raymiz.” Bolakay ho’p degandek boshini
qimirlatdi, va amakining
ketidan ergashib, xuddi bir
narsaga ulgurmay
qolayotgandek shoshib-shoshib
yuz qo’llarini yuvdi.Keyin masjid ichkarisiga kirib, peshin
nomoziga tayyorlanishdi.
Amaki unga: "O’glim, hozir
hamma duoga qo’l ochganda
siz ham qo’l ochib Hudodan
iltimosingizni so’rang.” Bolakay yana ho’p degandek boshini
qimirlatib, qator- qator
odamlar orasidan Hudo kim
ekan deb izladi. Nomoz
so’ngida hamma duoga qo’l
ochib duo qilishni boshladi. Bolakay ham qo’llarini
qovushtirib: "Buvim aytdilar,
meni yoshimdagilar farishta
bo’larkan, nima so’rasam
berarkansiz, o’zimga
kerakmas, dadamlarga yordam bering, oyimni asrab qola
olmayotgan ekanlar.
Aytishlaricha, oyimni faqatgina
sizning yordamingiz qutqarar
ekan. Mashinachalarimni,
mayli, rasmli kitoblarimni ham oling, faqat bittagina oyimni
olmang, koptok olaman deb
ohirgi qordan beri yig’ayotgan
pulim bor, uniyam
beraman….Singlimni
bog’chadan olib uyga qaytishim kerak, uniyam,
meniyam oyimlarni oldilariga
kiritishmayapti, sog’indik,
ayniqsa singlim, kechasi ‘oyi’
deb yig’lab chiqadi, menku
kattaman, o’gil bolaman, chidayman. Hech bo’lmasa
oyim singlim bilan qolsin.
Iltimos…. Omin, Olloh-u Akbar”
– dedi-da yugurib ko’chaga
chiqib ketdi. Amaki,
bolakayning gaplaridan ta’sirlanibmi, yoki bugun
peshindan keyin chiqarilishi
kerak bo’lgan matematika
o’qituvchisi Ahmadning xotini
vafotini eslabmi ko’zidan yosh
sizdi….