Chanqagan ayol... (3-bet)

yuborilgab so‘z jarohatiga, zaharli zardob bo‘lib aqlimni zaharlamayabdimikin, ehtimol!

''Hali erkaklik quvvatimni ko‘rsatib qo‘yaman!''

Hech qanday, gap so‘zsiz erkalashlarsiz biroz dag‘allik bilan sonlaridan o‘zimga tez-tez tortardim. Zarbalarni polvoniga duch kelib qolsa, og‘riqdab ihrab yuboradi. Shunday lahzalarda, zararlangan nafsim azoblash lazzatidan ozuqa oladiyu, qo‘llarim ishga tushadi. Siynalar uchini qattiqroq ezg‘ilayman.

"Ummh-h-h-h!'' deydi.

Buksalarga achitib shapati uraman.

''Voooy oy-y-y-yyy!'' deydi, og‘riqdab sakrab yuborgudek bo‘lib.

Lekin etiroz bildrmaydi, shunchaki boshini egib devonga qo‘yadi. Badanida aylanib yurgan qo‘lim, ariq boshidagi to‘g‘oncha ustida to‘xtaydi. Ariqchaga sho‘ng‘ib chiqayotgan g‘ovvosga dam berib, hirs nuqtasini uqalayman. Dag‘al barmoqlarim tolmaydi, qattiqroq, qattiqroq yanada tezroq.

''Mmm-m-m-m... ayyy jonim!" deydi, tanasi buralib.

Bu harakat ham nafsimga hush yoqadi. Biroq uning nafsi ham chikora lazzat olmayabdi, chig‘i. Uqalash birmuncha cho‘zilib borarkan, u go‘yoki qitiqlashgan tolgan kishiday, o‘zini tashlab yubordi. Bo‘shashgan tanasini bir harakatda burab qo‘yganimdan keyin, yuqoriga qarab yotadi.

Oyoqlarni yuqori ko‘tarib, azoyim yordamida sonlar orasida sirpanchiq o‘ynab, ko‘raman. Aftidan, uqalash hirs markazini chuqur uyg‘otib qo‘ygan chog‘i, azolarnining ishqalanishidan ayrim yerlarida mushaklar tortishib, titrab ketyabdi. Bundan yanda zavq olaman va tizzalarini ko‘kragigacha bosib oyog‘ini qayirib, azoyimni ariqcha orasiga solaman. Tos soxasining, maksimal egilishi azolarning erkinligiga yaxshigana sharoyit yaratadi.

Bu usulda juftlashayotga ayolni tanasiga ozor bersamda, o‘zim uchun ajoyib qulayliklarni yaratar ekanman. Birinchidan azoyimni havza tubiga chuqurroq sho‘ng‘iy olishi, ikkinchisi devorlarda ko‘proq ishqalanish hosil qilar ekan.

O‘zim uchun kashf etgan harakatda shoshmay zarba beraman, biroz dimog‘i g‘o‘ddaygan g‘ovvoz quduqqa sho‘ng‘iyotib, boshini yuqori qevorga qattiq ishqalab o‘tadi, ishqalab qaytadi. Anashu lahzda nafsimga yanada hush yoqayotgan mo‘jiza sodir bo‘ladi. Telbanamo harakatlarning, mo‘jizaviy nafosati... Be'ihtiyot uning qo‘llari titrab, ko‘ksimdan itarmoqchi bo‘ladi, quvvati yetmay alamini tagimizdagi to‘shakdan olib, to‘g‘ri kelgan yerga chang soladi. Lablarini qimtlib, ko‘ksini hiyol ko‘tarib ichida "Bo‘ldi basss!" deyayotgandek, quloqqa yoqquli ingrab, boshini orqaga, yonga tashlab oladi. Uning mushak paylari judayam taranglashib, kuchi ortib qolganini sezib, qattiqroq bosib olaman. Birdan azolarimiz orasidan kuchli suv oqimi qorin qismimga sachrab ketadi. Uning qaltrog‘i, qiyqiroq ovozidan ajablanib qo‘yib yuboribman. O‘ziga kelib kelmay, qo‘lini oldinga cho‘zib qirnimga sachragan tomchilarni sidirib tashlar ekan, shivirlab ajoyib jumlalarni aytdi:

- Sevgi sharbati...

- Nima? - dedim.

- Sevgi sharbati...

Shunaqangi titroq, yoqimli ohangda shivirlab so‘zlaganidan, qarashlaridan sezamanki, butun jismi huzurbaxsh lazzatdan sarmast bo‘lyabdi...

Baxtli ayol iborasi, ko‘p ma'noda ishlatililishi mumkin. Shulardan biri, to‘shakda juftidan qoniqish hosil qilgan ayol bo‘lsa kerak! Avvalgi yaqinliklar chog‘i u mamnun edi, lekin hizirgisidek baxtiyor ko‘rinmasdi.

Uni o‘zimga tortib turg‘azdim, mayin titroqda huzurlanayotgan jismini erkalab quchdim. Uning kayfiyati mengayam ko‘chgandek, asabimdagi taranglik yo‘qolgandi. O‘zimni ham uningek, lazzat botqog‘iga cho‘ktrish istagida yonaman. Qisqa bo‘salar almashinuvidan so‘ng, baya menga qulay ko‘ringan, hush yoqqan hotada turib berishini so‘radim. U so‘zsiz, engashib turib oldi.

Endi, anchagina yumshoqlik bilan munosabatda bo‘la boshladim. Jismini erkalab, siypalab harakat qilaman. Sanoqqa solganda balki yogirmanchi ehtimol undan ko‘proq, zarba urdim.

"Uhhh!"

Yana o‘sha mo‘jizaviy, sevgi sharbati jumragi ochilib ketdi. Qaniydi o‘sha titroq ovozda chiqoyotgan ehtrosli tovushlarni ko‘proq eshitsan. O‘zinida ko‘tara olmay, qaltirayotgan tizzalarni ushlab tursam. Ayolnning lazzat uchqunidan, shok holatida qiladigan harakatlarini ko‘rib, bunga o‘zing sababchi ekanligindan g‘ururlansang! Holbuki bu lahzalar to‘rt, besh sonya davom etar ekan. Yana shu damni ko‘rish uchun harakatni tezlatdim, biroq bu safar, yolg‘iz o‘zim huzurlandim...

Urug‘ni qoqlab, havza tubiga joylagach sarmast tanamni devonda ko‘rdim. U devor tomonga o‘tib, quchog‘imga suquldi. Endi tugaganini sezganday, ustimizga choyshobni tortdi. Labimni chetidan erkanamo o‘pib qo‘yarkan, ko‘zlarini yumib, bilagimni quchoqlab oldi.

- Uhlaysizmi?

- Hmm! - ko‘zini ochmay shivirladi, - Hayrli tun, azizim!

- Hayrli... - haqdorligim tutib, erkalatib sochini o‘ynab aytdim, - Uhlang, mayli... Uhlayotgan ayol bilan yaqinlik qilish boshqacha bo‘lar...

- Ihtiyoriz, ihtiyoriz... - pinjimga yanada suqulib, qunishib oldi, - Ihtiyoriz... Men siznikiman azizim...

Ayoldan bunday so‘zlarni eshitish, kishini shunday sarmas qilib qo‘yarkanki, sharob ichmay kayf qilganday bo‘larkansan.

Meni maqsadim qatiy edi, u bilan tongacha yana birga bo‘lmoqchi edim. Biroq jismoniy holat, vannaxonadagini dagini hisoblaganda to‘rtinchisi bo‘lib, biroz qattiq harakatlarimdan azoyimda bezillash hosil bo‘lgandi. Shundoq bo‘lsada, salgina hovirimni bosib olish uchun, keyingisini bishlamay hayolga erk berdim.

Istamay mudrab qolibman, ko‘zimni ochganimda sahar vaqti ekan. Ayni dam yonimdagi ayol uyg‘onib, ustimda oshib o‘tayotgan ekan. Aftidan uyg‘onib ketishimga, o‘zini sababchi deb bildi chog‘i, tepamga egilib muloyim pichirlab, uzurhollik bilan uyquni davom ettirishimni so‘zab, o‘pib qo‘yarkan, shu top ting‘illab musiq chalayotgan telifonini ko‘tarishga shishildi.

Mijjalarim hamon uyqu, bosimidan qutilaolmayotgan bo‘lsada, yalang‘och ayol tanasining josibasida uyquni quvib yuborishga, tundagi voqelarni jonlantrishga o‘zimda zo‘r ishtiyoq tuydim.

Uning, tun hirasidagi ehtrosli jismi boshqacha tasurot qoldrgan bo‘lsa, tong yorug‘idagi oppoq badani bir boshqa olam bo‘lib, hirsimni qo‘zg‘otardi.

U meni yana uhlab qoldi deb o‘yladimi yoki telifonga alag‘da bo‘libmi, bir necha sonya teskari qaragan ko‘yi, shivirlab gaplashib turdi. Bu vaqti men, allaqchon qurolimni unga o‘qtalib janga hozir edimu, ammo tundagi qo‘polligimdan istihola qilib, oldinga siljiy olmayotgandim. U men tomon o‘girilgach, uyatdan duv qizardiyu, ko‘rsatkich barmog‘ini labiga teqazib, suhbatini davom ettirar ekan, sochilib yotgan kiyimlarini yeg‘ib olishga chog‘landi.

Gaplashayotgan insoni do‘kondagi uch hodimlardan biri edi. Hodimiga jiddiy ohangda buyruqbozlik qilayotganini ko‘rib, unda yana avvalgi qatiyatli ayol qiyofasi paydo bo‘layotgani sezib havotirlana boshladim. Tundagi ustunligimni o‘zimda saqlib qilish uchun nimadir qilishim kerak ekanligini angladim. Tezda turdimu, olmoqchi bo‘lgan kiyimlarini qo‘lidan tortib oldim. U zo‘raki jilmayib, kiyimiga qo‘l cho‘zganda ortimga berkitdim va yaqilashganidan foydalanib labidan o‘pib oldim. Bo‘sa ovozidan tashvishlanib, ko‘rsatkich barmog‘ini labiga bisib, telifonga ishora qildi. Yana bir urunib kiyimlarini ololmagach, hona o‘rtasida bir fursat turib, kiyim javoni tomon yurdi. Epchillik qilib, yo‘lini to‘sdim. Har bir harakatini bo‘sa bilan qaytara boshlaganimdan so‘ng, chor-nochor telifondagi suhbatini qisqa qildi.

- Nima bu tentaklik?

Qo‘lini beliga trab, arazlagan qiyofaga kirdi. Men so‘zsiz jilmayib, siynasini yengil turtkilab, yuzidan o‘pib oldim. Biroz qizarib, qo‘llarini erkanamo bo‘ynimga tashlab o‘pkalanib so‘zladi:

- Ehtyotkor bo‘lishimiz kerak...

Hop deganday bosh qimirlatdim. U mamun yuzimni silab, kiyimlari tomon qo‘l uzatdi.

- Tentaklik qilmang azizim, kiyimlarmni bering!

Yo‘q, deganday bosh chayqab ortimga yashirib yana labiga lab cho‘zdam. Bu safar yuzini olib qochib, arazlagan ko‘yi yalang‘och yotoqni tar etarkan:

- Tentagim... - deb yelkasi osha jilmayib qarab qo‘ydi.

Darxaqiqat. Hozir qilayotgan, bundan keyingi harakatlarim chinakam tentaklik edi. Ammo bundan o‘zim boshqacha zavq tuyayotgandim. Qo‘limdagi kiyimlarni kravat ustiga uloqtrib, uning ortidan ergashib, chaqqonlik bilan hojatxonaga kirib eshikni yopdim.

- Bezorim... Bu oshib ketdi, tezda chiqing yoki men chiqib turayin!

Yana so‘zsiz, bezbetlarcha jilmayib qarab turaverdim. U qatiyatimga tab berganday, qizarib bo‘zarib nozik yerlarini berkitishga urunib, jumragini bo‘shatdi. Norozilanib o‘rnidan turib chiqmoqchi edi, bilagidan mahkan ushlab: ''Senikini ko‘rdim, menikiniyam ko‘rginchi!'' qabilida shilangimdan suv oqizdam. G‘ashlanib yuzini teskari burib oldi.

Hojotxonada, bundaqa ishlarni bir-biriga ko‘rsatib qilish, chiroyli bo‘lmagan holat. Ikkimizga ham hush kelmadi albatta, lekin oramizda qolgan oz-moz pardani ko‘tarib tashlash uchun hayolimga kelgan bemanilikni qildim. Hartugul foydasi bo‘ldi, birgalikda cho‘milish uchun dush tagiga torganimda mutaylik bilan ihtiyorini tutqazdi.

Mayin oqayotgan suv oqimlari ostida qilgan, romantik yaqinligimiz nonushtadagi asalchoydek ko‘nglimizni bir-birimizga yanada iliqtrib qo‘ydi...

***

Bahor faslining ohirgi oylarida boshlangan yaqinligimiz ham yarim yildan oshib, qish ham kirib keldi. Bu orada, uning puxta rejalari bilan, shufha uyg‘otmay qanchadan-qancha totli onlarni, boshdan kechirdik. Eslasam har biri, hikoya bo‘lishga arzugulik...

Bu davr men, doyimo unga ilhaq yashadim. Ham ko‘nglim, ham nafsim bilan unga talpindim. U ham munosib qarshi oldi, lazzat baxsh etibgina qolmay, topganini berkitiqcha qo‘limga tutqazardi. Go‘yoki fahsh ishlarimiz uchun to‘lov olganday, nohushlansam, ko‘nglimni hotirjam qilib, kelajagim uchun qayg‘urishga o‘zini burchli ekanligini aytib, pullarni bir qismini ehtiyotlab qo‘yimni tavsiya qilardi. Shundoq qilib, oladigan oyligimni qo‘shganda nari beri o‘n milyon atrofida bo‘lib qolardi. Oylikni, uyga topshirsam qolganini horij valyutasida berkitib qo‘ya boshladim.

***

Bugun ertalab un olish uchun ketayotganimda, shifoxonaga tashlab qo‘yishimni so‘ragandi. Tushib ketayotganda qo‘limga, beshta yuz kuperolikni qistrdi.

- Bu nimaga? - dedim birdan buncha katta summani topshirganidan hayron bo‘lib.

- Sizga, - jilmayib ko‘rsatish barmog‘ini labiga bosib, sirligina ko‘z qisdi, - Ehtyotlab qo‘ging...

- Hop, - gapni asosiy mavzuga burdim, - Mehmoniz ketdimi?

Bosh qimirlatib, shirin jilmayib tushib ketdi.

U bazan mehmoni borligini aytadi, bu ayollarga hos holat ekan, bunday vaqtlarda bir necha kun yaqinlikdan tiyilib turardik. Ohirgi hafta, mehmoni keyin biroz betobligi uchun haftadan oshibdiki yaqinlik qilolmasdik. Jinsiy istagim shu qadar qutirib yonardiki...

Undi olib kelib, qoplarni omborga tushurgach raqibim Vali tog‘ani choyxonaga ketganini bilib, suyukligim vasliga tashna yotoqxonasiga kirishga ozimda jurat topdim. U o‘rinda yotgan ekan. Hushlashib quchoqlashdik, undan besh daqiqa vaqt ajratsa ishimni bitirib ketishimni so‘radim. Qoydalariga asosan, yotoqxonasiga, raqibimga hurmat saqlab, ozorlanmaydigan qilib etiroz bildirar ekan, bir necha kun sabli bo‘lsam, o‘zimizni oshyonda yoqimli kechani vada berdi.

Nochor rozi bo‘lib, bo‘salardan taskin olar ekanman, kutilmaganda Vali tog‘ani tashqarida yurganini payqab, qanday shikafga joy bo‘lganimni sezmay qoldim. U pardoz oynasi qarshisiga o‘tirib oldi. Sal o‘tib, raqibim kirib keldi. Ularni ko‘rmadim ammo yaxshigina eshitardim.

Yarashmagan so‘zlar bilan xotinini erkalagan bo‘ldi. Javoban jiddiy ohangda, tegachog‘lik qilmaslikdan ogohlantrish oldi. Shundan so‘ng biroz jiddiy ohangda suhbat qurushdi. Keyingi so‘zlar esa... Men shok holatida edim...

- Bordingmi? Ho‘sh, nima bo‘ldi? - dedi Vali tog‘a.

- O‘n haftalik ekan...

Dilbarning past ovozda aytgan so‘zidan angladimki, u homilador ekan. Biroq Vali nega bundan hursand bo‘lib qiyqirib yubormadi.

"Nahotki?''

Hayolimdan, shu so‘z o‘tar-o‘tmay Valini hunuk so‘zini eshitdim:

- Anovi itvochchangni, og‘zini mahkamlash kerak!

- Og‘zizga qarab gapiring... Siz o‘ziz eplolmaganiz...

Go‘yoki miyyam portlab ketganday bo‘ldi, ularni qolgan so‘zlarini chala-chulpa anglab qolardim.

''Haromi, dayus... Aslida sen itvochchasan, orsiz!''

Ichimda bo‘ralab so‘kayotgan bo‘lsamda, joyimdan qimirlamay ularni tinglab turaverdim. Dahanaki jangda, Dilbar, Valini yeb tashladi... Shundagina bildimki, men bilgan yonida doyim o‘zimni ayibdorligimdan ko‘ziga qaray olmaydigan inson aslida tuban, paskash ekan. Beypusht ekanligidan Dilbarni kimdan bo‘lmasin, zurriyot tug‘ib berishga undagan ham uning o‘zi ekan...

Vali chiqib ketgach, shikaf eshigi ochildi. Qarshimdagi ayolga savol berishdan o‘zimni tiyolmadim:

- Siz holiladormisiz?

- Hmmm!

Mayin jilmayib, qornini silab qo‘yarkan, bola mendanmi deganday shok holatidagi nigohimdan fikrimni o‘qib, ko‘ksimni silab bolani mendan ekanligini shivirlab aytdiyu bo‘yninga osildi.

Shu lahza, go‘yoki men o‘n yoshga ulg‘aygandek bo‘ldim, buning oqibatini aqlim teran fahmlab yetgandi.

''Bu qanday dahshat, ahir bu qanay bo‘ldi! Nahot mening bolam...''

Undan jirkanib, o‘zimdan nari itardim.

- Siz meni atayin yo‘ldan ozdirdizmi?

- Yo‘q, aslida... Men sizga gammasini tushuntrib beraman...

- Sizdan jirkanaman!

Eshik tomon yurar ekanman, uni yana ilk oqshomdagidek telbanamo qiyofada ko‘rdim. Yig‘lab tashlab ketmasligimni so‘ray boshladi. Ko‘zyoshlar samimiy ko‘rinib ko‘nglimni yumshatgan bo‘lsada, aqlim ortiq bu maskanda qolmasligimni takitlardi.

- Ota-onam bilsa, meni o‘ldi deyavering...

- Ular, bilishmaydi...

Uni eshitib ham o‘tirmadim, qo‘l siltab qo‘yayaqoldim. Bir ahvolda, do‘kon oldida paydo bo‘ldim. Vali siyrak uzun sochlarini orqaga asabiy silab-silab qo‘ygancha segaret chekib, mijozlar bilan ho‘shlashib turardi.

Qay ahvolda qo‘l berib salomlashganimni bilmayman, so‘zlarini idrok eta boshlaganimda u otalarcha yelkamga qoqib, ishlarimdan mamnunligini aytardi.

''Odam shunchalik munofiq bo‘lishi mumkin bo‘lsa!''

- Yaqinda yangi Labo chiqadi... Shuni seni nomingga rasmilashtiramiz?

- Nega menga?

- Opang bilan senga sovg‘a qilmoqchimiz...

Sahovatidan go‘yoki yayrab huzur qilgandek, ishshayib kuldi.

''Itvochchani og‘zini yopish uchunmi? Qo‘rqma hotining yopib yuribdi...''

Ichimda kinoya qilib kulgan bo‘lsamda, qahrim oshib asabiy tishim g‘ichirlardi. Shundoq bo‘lsada, o‘zimni bosib olishga urundim. Sababi o‘zim ham yaxshigan ayib ishlar qilganin, hamon bularni oqibatini o‘ylab, ichimdan zil ketib turganim edi.

- Kerakmas tog‘a!

- Sen hijolat bo‘lma, bolam... Begona emassan!

Shu top, dadamni bir necha bor, meni o‘qishga undaganlari yodimga keldi. O‘shanda yaxshi topib, jinsiy aloqa lazzatidan huzurlanib yurganim uchun, dadamni so‘zini olmagandim. Endi tushunsam bu meni botqoqdan qutqaradigan yagonana yechim ekan.

- Men o‘qimoqchiman...

Istagimni qatiy bildrib ular bilan hayrlashdim...

***

Oradan talaygina fursat o‘tdi. Vodiydagi hususiy tayorlov markazlaridan birida, o‘qishga tayorgarlik ko‘ra boshlagandim. Tartib intizomning qattiqligi, telifonlar ishlatilmasligi, tashqi muhittadan uzulib, hayol o‘qish yodlash bilan band bo‘lib, yomon odatlardan qutulib qolarkansan.

Anchadan buyon qishloqqa bormagandim, o‘qishga kirishga qattiq bel bog‘lagan kishidek yotoqda qolib keta boshladim. Oylam buni yaxshilikka yo‘yib, etiroz bildrmadilar, men esa jinsiy aloqaga tobeylikdan, moddiy qaramlikdan qutilganimdan mamnun edim. Garchi Dilbarni o‘g‘il tug‘gani, o‘tgan o‘y Vali katta aqiqa qilib bergani eshitgan bo‘lsamda, bundan katta fojiya yasamaslikka qaror qilgandim.

***

Bugun, erta oylam oziq-ovqat olib kelishi kerag edi. Aniq vaqtini bilmasamda, shu ikki kundan buyon yo‘l boshidagi, olcha daraxti ostini makon qilib olgandim. Atrofda o‘nlab o‘quvchilar, hamma o‘zi bilan o‘zi bo‘lib ketgan. Bir vaqt tepamda tanish ovozni eshitdimu...

- Salom... Salom arslonim, salom...

''U munchalar chiroyli bo‘lib ketibdi... Yoqimli iforichi... Yo‘g‘e nimalarni o‘ylayabman o‘zi?''

- Rosayam ozib ketibsiz, arslonim!

So‘zlashga ham ulgurmadim, uning o‘zi oyim va singlim bilan meni ko‘rishga kelganini ayta boshladi. Yigirma metrlar nardida, qizil rangli sparkdan sumkalarni tushurayotgan singlim, tepasida ko‘rsatma berib, bola ko‘targan onam ko‘rindilar.

"Bu bola... Bu bola...!''

Biroz aqlim boshqa sababga chalg‘igani boyis, uning bo‘yimdan quchib ko‘rishishiga ihtiyorsiz imkon berarkanman, tanish ayol iforidan eski hislarim qo‘zg‘aloytganimi his qildim.

Yon berimizdagilar, bu ayolni mehribinlik bilan quchoqlashidan, bir opa ukasini sig‘inibdi deb o‘ylashi aniq. Biroq, quloqlarim ostida pichirlayotgan lablar:

- Sog‘indim azizim... Juda sog‘indim!

Nigohlarim onamda, hayolimni esa:

"Onajonim qo‘llaridagi go‘dak nabirangiz ekanligini bilarmikinlar! Oooo Dilbar sen naqadar daxshatli ayolsan!''

Hamon qulig‘imga shivirlaydi:

- Chanqaganman!

Tomom...

Muallif: -Oshiq-