Paxtadagi Voqealar 2

Uchinchidan dadam va akam Rossiyada. Shunday ekan, hech qanaqa noqulaylik yo'q. Qani ketdik!

U desam, bu dedi, bu desam, u deb baribir ikki qiz meni olib ketishdi. O'zi aslida bormoqchiydim, chunki perelovka ovqatiga unchalik hushim yo'q. Shunchaki rasmiyatchilik uchun shunday dedim).

Uyga yetib bordik. Aytganiday uyida hech kim yo'q ekan. Oshxonaga kirishimiz bilan dimog'imga issiqqina somsaning hidi urilib, ishtaha karnay-surnayni chalib yubordi. Birgalikda ancha-muncha somsani yedik. Ovqatlanish jarayonida ham Feruza tinmay gapirar, hammamizni kuldirishni uddasidan chiqar edi. Ovqatlanib bo'lgach, ovqat uchun, maroqli suhbat uchun tashakkur aytib, Go'zal bilan yana yo'limizda davom etdik.

-Somsa qo'y go'shtidan bo'lgan ekan,-deya gap boshladi Go'zal.

-Bilmadim, men go'shtlarning farqiga bormayman.

-Dumbalar solingan ediku. Bilmadizmi?

-Dumbaniku bildim.

-Endi ozgina qiynalasizda.

-Nega? Gap qayerga qarab burilganini bilsamda, jarayonning davomi meni qiziqtirib qo'ygan edi.

-Qo'y go'shtining kaloriyasi juda kuchli. Ayniqsa erkaklar uchun.

-Hamma ovqatda kaloriya bo'ladiku.

-Qo'y go'shtiniki alohidada. Ayniqsa dumbaniki.

-Men lekin qiynalmayman.

-Nega?

-Chunki Siz borku. Kechagi tush, kechagi hayollar hammasi allaqachon ketib bo'lgan edi.

-Men bo'lganim bilan kecha kelmadingizku?((

-Kecha ozroq ishim chiqib qoldi. Bugun boraman.

-Bugun ham ishingiz chiqib qoladida.

-Yo'q. Bugun ishim chiqsa ham bormayman. Axir bugun qo'y go'shti yedimku.

Bu gapdan ikalamiz ham kulvordik. Ularning uyiga yaqinlashganimizda eshigiga qulf solingan edi. Unga savol tarzida qaraganimda:

-Ayamlar bozorga ketishgan.

Eshikni o'zining kaliti bilan ochib, meni ichkariga taklif qildi. Aslida taklifsiz ham kirar edim. Darvozaxonaga kirib, uyer-buyerga qaradimda, shartda quchoqlab oldim.

-Yigit, to'xtang. Darvozani yopaylik.

Darvoza yopildi. Lablar bir-biriga talpina-talpina visolga yetishdi. Cho'lda suvsiz qolgan odamday yutoqib-yutoqib o'pardi. Mening bir qo'lim o'z-o'zidan uning ko'kraklari sari yo'naldi. Razmerini bilmadimu, lekin ushlagan qo'lni quvontiradigan darajada katta edi. Ikkinchi qo'lim esa sekinlik bilan jinsiy lablari tomon yo'naldi. Endigina belgilangan manzilga yetib borganida, yana to'xtatib, uyga kiraylik dedi. Xohlamaygina uning aytganini qilishga majbur edim. Uning xonasiga kirishim bilan ko'ylagini yecha boshladim. U ham meni futbolkamni yechishga chog'landi. Avval mening kiyimlarimni yechib bo'lgandan so'ng, uning yordami bilan kiyimlarini yechdik. Men bitta tursikda, u esa lifchik va tursikda turar edim. Asbob allaqachon urushga shay holatda qurollangan edi. U sekin qo'lini olib borib, ushlab, ozodlikla chiqardi va tursikni yechib tashladi. Yuqori pastga qilib ozgina o'ynab turib, tizzalab o'tirishga chog'landi. Uning harakatini sezib, kerak emas degancha o'rnidan turg'azdim. Unga qandaydir bir foxisha, 3-4 kunlik hirsni qondiruvchi bir vosita deb qarashga menda qandaydir kuch to'sqinlik qilardi. Uni haqiqatda yoqtirib qolgan edim.

Meni sekin kravatiga yotqizdida, ustimga tizzalarini ochgancha, o'tirib oldi. Sekin lifchigini yechganida ikki tog'men tarafga qarab qimirlab turardi. Men sekin ikki ko'kragini olib eza boshladim. U esa yo og'riqdan, yo rohatdan'mmmm, aaaay, ohhhh'degan tovushlar chiqara boshladi. Nafas olishi ancha tezlashgandi. Ko'kraklarini so'rib, ema boshladim. U esa ikki qo'li bilan boshimni yanada qattiq bosardi. Mening ham emgan sari emgim kelardi. Uning o'zini tutishi, ovozlari allaqachon meni o'ziga rom etib ulgurgan edi. Keyin esa yana lablar to'qnashuvi vujudga keldi. Men qo'llarimni sekin tursigiga olib borib, uni yecha boshladim. U ham shuni kutib turganday, yechishga yordamlashvordi. Sekin qo'limni markazga olib borganimda allaqachon namlanganini sezdim.

-Daryo toshib ketibdiku.

-Daryo toshganiga 5 oy bo'ldi. Faqat suvni boshqaradigan mirob yo'qda.

-Mana bizda mirob deya uni tagimga oldim. Sekin asbobni markaz ustiga ishqalar ekanman, undan har xil ovozlar chiqa boshladi. Meni battar hirsim uyg'onardi.

-Agar meni sabrimni sinamoqchi bo'lsangiz, xato qilasiz. Sabr kosasi 5 oydan beri to'laverib-to'laverib, datchigi ishlamay qolgan. Undan ko'ra o'zingizni ham qiynamangda, seeeekin tiqing.

Bu gaplardan yana ham hirsim oshib, sekin tiqa boshladim. Shu qadar tor ediki, kirishi ozroq qiyin bo'ldi. U esa yelkalarini ko'targancha ohlab yotardi. Sekin sekin hammasini tiqdim.

-Kutilgan lahzalar yetib keldi deya ikki oyoqlarini belimdan o'tkazib olib, harakatlanishga qo'ymas edi. Ozroq shunday turgandan keyin, oyoqlarini bo'shatib yubordi. Sekin harakatni boshladim. U goh belini, goh boshini, goh yelkasini ko'targancha, rohatdan osmonlarda uchardi.

-Sekinrooooq.....mmmmm.....aaay....astaaa

deya mening hirsimni oshirgandan oshirib, harakatimni tezlashtirar edi. Bu gaplardan, bu harakatdan ichimda vulqon otilayotgandek, ichim qizishni boshladi.

-Kelayapti.

-Ichimgaaa...aaaahh...tashlamang...immm.

Chiqarib qorniga to'kdim. Juda holdan toygan edim. U esa qora terga botgancha, menga kulib qarab turardi.

-Yigit, meni charchatadigan hali bu dunyoda yo'q degandingizku. Bitta bilan hansirab qoldingizku.

-Erkak kishi bir bo'shanganda 40 tonna yuk tushurganchalik, charchaydi. Lekin Seni harakating bilan 80 tonnachalik bo'lidiyoov.

-Nega endi?

-O'zi ko'p kishi bilan bo'lmaganman. Almashtirishni yoqtirmayman. 3 kishi hozir ham bor shaxarda. Lekin uchalasi berolmagan kayfni sen berding. Qoyil.

-Menam juda maza qildim. Siz hattoki, tasavvur ham qilolmaysiz. Erim meni bu darajada erkalamasdi. Hattoki, u bilan bo'lganimda umuman namlanmas edim. Tupugi bilan ho'llab tiqardi. Lekin hozir kam bo'lgan bo'lsada, juda maza qildim. Raxmat sizga,-deb labimdan o'pa boshladi. Bu gaplardan sekin-sekin asbob ko'tarila boshladi. U esa buni sezdimi, yoki hayolida bormidi:

-Hozirga menimcha ikalamizgayam yetadi. Chunki uydagila kelib qolishi mumkin. Yuring yuvinaylik,- deb hammomga yo'l boshladi. Oldin men, keyin esa u yuvinib oldi. Chiqib kiyimlarni kiyib, darvozaxonada ancha vaqtgacha o'pishib turdik. Keyin esa xayrlashib, ko'chaga chiqdim.

-Yigit, kechga kutaman. Hali dumba go'shtning ta'siri ketmagandur.

-Go'shtning ta'siri paxta tugaguncha hech qayoqqa ketmaydi,- deya kvartiraga qarab yo'lga tushdim. Kelib o'rnimga bosh qo'yib uyquga ketdim... Uyqudan uyg'onganimda allaqachon kursdoshlar kelib bo'lishgan edi. Hammomga borib yana cho'mildim. Ancha yengil tortdim. Men cho'milib chiqqunimga qadar dasturxon tayyor ekan. Maza qilib ovqatlandik. Ovqatlanish jarayonida 50-50 qilib, besh kishi 4 tani yiqitdik. Yaxshigina kayfiyat bilan telimni qo'limga oldim. Kechqurungi'sarguzasht'esga tushib, soatga qaraganimda, soat millari kechgi 10 ga yaqinlashayotgandi. Tel qildim.

-Allo.

-Yaxshimisan? O'zingga keldingmi?

-Menku o'zimdaman. Lekin Sizning o'zingizga kelishingizga ancha vaqt ketdimi, yiiigit?)

-Men o'zimdamanmi yoki yo'q, hali baho berasanda?

-Ishqilib bugun baho bersam yaxshiydi.

-Baho berging kelayaptimi?

-Har soat, har daqiqa, har soniya... -Shoir bo'lib ket ee)))) Aytgancha men qanday kirib boraman.

-Uyning oxiridagi deraza meniki. Shundan kirasiz.

-Biror kishi ko'rib qolsa, nima bo'ladi?

-Yigit, cho'qqi alpinistni egallamaydi, aksincha alpinist cho'qqini egallaydi.

-O'cho'qqi! Derazangni lang qilib, ochib qo'y unda.

-Derazamni ertalab o'chib qo'yganman, yigit. Kelavering.

-Bo'pti hozir boraman,- deya tel o'chirdimda, xonaga kirdim. Hamma karta o'ynash bilan band edi.

-Men ketayapman. Kechroq yoki ertalabga yaqin kelaman.

-Qayerga ketayapsan, kech bo'lganda?

-Bu yerdan ko'rinmaydi.

-Ko'chada biror kishi bilan urushib yurmada.

-Yo urushmayman.) Bo'pti. Yaxshi dam olinglar. Telni bez zvukaga qo'ymanglar. Agar kechasi kelsam, tel qilaman.

-Yaxshi.

Ko'chaga chiqdim. Havo judayam toza va odamga yoqadigan darajada edi. Sayr qilib charchamaydigan havoda Go'zalning uyi sari intildim. Yaqinlashib tel qildim. Gudok ketmasidan ko'tardi.

-Allo.

-Yaqinlashib qoldim. Derazang ochiqmi?

-Derazamga qo'shib, o'zim ham ochiq.)))

-Unisini bilaman. Lekin menga hozir birinchi navbatda deraza ochiqligi kerak. O'zingni bo'lsa , ochish qiyin emas).

Kulib derazasini yoniga yaqinlashdim. Ko'chada hech kim yo'qligidan foydalangan holda derazadan sakrab ichkariga kirdim. Orqamdan derazani yopib, pardani to'sib qo'ydi. Chiroqni o'chirib, tungi chiroqni yoqdi.

-Qalesiz, Yigit?

-Yaxshi. O'zingchi?

-Men a'lo darajada,-deya kelib quchoqladi. Va birdan orqaga tisarildi.

-Ichganmisiz?

-Yo'g'e) Ichganim yo'q.

-Aldamang! Ana hidi kelayaptiku.

-Aytayapmanku, ichganim yo'q deb. Shunchaki iste'mol qildim)))

-Ichmangda. Ichganlar menga yoqmaydi.

-Bo'pti unda men ketdim,-deb derazaga yaqinlashdim. Orqamdan kelib quchoqlavoldi.

-Boshqa ichmaysizku to'g'rimi?

-To'g'ri, bugun boshqa ichmayman.

-Jinni),- deya yanayam qattiqroq quchoqladi.

Undan kelayotgan ajoyib ifor allaqachon meni mast qilishga ulgurgan edi. Orqaga o'girilgan holda men ham uni quchoqlab oldim. Ikkimiz bir-birimizni quchog'imizda yayrardik. Xuddiki, bu dunyoda ikkimizdan boshqa hech zot yo'qdek. Ancha vaqt o'tganidan keyin sekin mening qulog'imga'Sizni sevaman'deya pichirladi. Bu gapdanmi yoki uning ikki ko'kraklari menga tegib turganidanmi asbob o'rnidan qo'zg'ala boshladi. Sekin peshonasidan o'pib, pastga tusha boshladim. Lablariga yetib kelganimda esa har qachongidanda ko'proq, ehtirosliroq o'pisha boshladik. Uning tilli bilan mening tilim xuddiki valsga tushgandik bir-biriga yopishib qolgandi. Bir qo'limni olib borib, ko'kraklari ustiga qo'ydi. Men esa ikkinchisini ham olib kelib, ikkinchi ko'kragining ustidan eza boshladim. Uning nafas olishi o'zgara boshladi. Yanayam qattiqroq o'pisha boshladi. Futbolkamni yechib tashlab, tanam bo'ylab o'pishni boshladi.

Kindik yoniga yetganida esa shimni ham yechdi. Kattalashgan asbob uning yuzi oldida turgan edi. Tizzalab o'tirib olgan Go'zal tursigimni ham yechdi. Asbobni ikki qo'liga olib, o'ynay boshladi.

Bu menga o'zgacha rohat baxsh etardi. Ehtiroslar junbushga keldi. Uni o'rnidan turg'izdimda, yana o'pa boshladim. Ko'ylagini sekin ko'tarib yechdim. Oldimda lifchik va tursikda turardi. Tungi chiroq yorug'ligida uning chiroyini tasvirlab berish juda qiyin. Qaldirg'och qanotlaridek qoshlar, charos ko'zlar, bejirim quloqlar, g'unchadek lablar... Barchasi tabiatning mo'jizasidek ko'zni quvontirardi.

-Nega buncha tikilib qoldiz? Boyagina ko'rdizku?

-Boya ko'zimga boshqa narsa ko'ringan edi. Endi boshqa narsa ko'rinayapti.

-Meni egizagim yo'q,- deya mening oldimda bir aylanib oldi. Ikki qo'lidan ushlab, o'zimga tortib, labiga labimni bosdim. O'pisha boshladik. Shu asnoda ko'kraklarni lifchikdan ozod qildim. Yumshoqqina ko'kraklar ko'kragimga tegib, menga o'zgacha rohat berayotgandi. Meni sekin itarib, krovatga o'tqazdi. Yaqinlashib, ikki qo'li bilan ko'kraklarini menga tuta boshladi. Men esa ularni birma-bir ema boshladim. Uning nafas olishi yana tezlasha boshladi. Ahyon-ahyonda ohhh, immmmm, aaaaaayyy deb qo'yardi. Menga ham emchaklarni emish, o'zgacha rohat ato etardi. Sekin qo'limni markazga yaqinlashtirib, tursigini yecha boshladim. Ushlab ko'rsam, ancha namlangan ekan.

-Daryolar toshib ketibdiku.

-Sal qoldi, cho'kib ketishimga.

-Cho'kishinga yo'l qo'ymaymiz,- deya sekin uqalashni boshladim. U esa ooohhhh deya labini tishlab, sochlarimni g'ijimlashni boshladi. Sekin qo'limni ichkarisiga kirgizdim. Bilmayman qayerigadir tegdi. Unga shu ham rohat berdi shekilli, yanada qattiqroq ohhhlay boshladi. Kirgan barmog'imni ichkarida o'ynata boshladim. Ichkari issiq ekan. Barmog'imni chiqargandan so'ng, uni yotqizdimda, namlangan markaz ustida asbobni o'ynata boshladim. Kallasini bir kirgizib, bir chiqarib, uning ehtiroslarini yanada junbushga keltira boshladim.

-Ooohhhh...bo'ldi.....aaaay...boshqa...chidolmayman...qiynamang....tiqing...ooooh.... Tiqing

Bu gaplardan mening ehtiroslarim yanada kuchayib, tiqa boshladim.

-Aaaay...shunday....yana...sevaman sizzi

Sekin boshlab, tezlasha boshladim. Go'zal esa hansirardi. Har-har zamon baqirardi. Qolgan paytda esa aaayyy yaanaaa qattiqrooooq jooonimmm deya ovozlar chiqardi. Ozroq vaqt shu tariqa davom etganimizdan so'ng, jarayonni to'xtatib, asbobni chiqardim. Rohatdan ingrab yotgan sanam, birdan menga qaradi. -Kuchukka o'xshab tur,- deb uni shu shaklda turg'uzib, orqasiga o'tib, tiqa boshladim. Bu tuyg'uni ta'riflab berish juda qiyin. Uning salkam baqirishlari, ohhhlashlari birov eshitib qolmasligi uchun sekin bo'lsada, jim-jitlikda bu menga juda kuchli eshitilardi.

-Ayyyy.....mazzzzzaaaaaaa...seeeekinrrrooooq...yaaanaaaa

Shu tarzda davom etdim. Meniki kela boshladi. Bunday ehtirosli ovozlar tugamasligini xohlagan holda asbobni chiqarib qoldi. Menga norozi nigohda qaradi.

-Men bo'ldim.

-Qachon tashladiz? Xavotirda, ko'zlari kattalashib menga qaradi.

-Hazillashdim. Sen ustimga chiqa qol.

-Eee haziliz qursin. Men darrov tugadimikan deb o'ylagandim.

-Bo'pti tezroq bo'l. Men kvartiraga qaytishim kerak.

-Bugun hech qayoqqa ketmaysiz. Men qachon to'ysam, shundagina ketasiz.

-Sen bir oylardayam to'ymasang kerak.

-Gap bilganga bir tanga, a* s*kk*nga ming tanga,- deya meni yotqizib, ustimga o'tirdi. Qo'li bilan asbobni ozroq o'ynab turdida, to'g'irlab ustiga sekin-sekin o'tira boshladi.

-Aaaaaahhhh qandaaay maaazzzaaaaa ohhhhhhh.

Hammasini tiqdida, labini tishlab, boshini orqaga tashladi.

-Iiiimmmmmm. QimirlaAamaaangg. Meeenga shunisi aaanca kkaaaayp beeeraaayapti.

Ozroq vaqtdan so'ng sekin o'tirib tura boshladi. Men ham uni nima qilshini, qanday yo'l tutishini tomosha qila boshladim. Sakrashni boshlaganida ikki ko'krak ham sakray boshladi. Bunaqa holatni boshidan o'tqazgan har qanday inson men nima haqida gapirayotganini juda tez anglaydi. Bunday manzara oldida bo'shanib yubormaslikning o'zi bir mahorat. Lekin menda bunday mahorat topilmadimi, yoki uning harakatidan ehtiroslarimni jilovlay olmadimmi, meniki kela boshladi.

-Ooooohhhh...qizzzzii...keeelayapti

Bu gapdan so'ng u juda ham tezlasha boshladi.

-Oooohhhhh deya bo'shanganimda u allaqachon asbobni chiqarib, qo'li bilan o'ynayotgan edi. Asbob atrofi, uning qo'llari sperma bo'lib ketdi.

-Hech bunaqa bo'shanmagan edim. Raxmat senga.

-Sizga raxmat. Juda maza qildim. Bunaqasini hatto erim ham bera olmagan.

-Hammasi zo'r bo'ldiyu, lekin qayerda yuvinamiz.

-Yuvinishingiz shartmi?

-Albatta.

-Keling unda Sizni o'zim yuvintirib qo'yaman.

-Hammomga boramizmi?

-Yo'q. Ana,- deb xona burchagini ko'rsatdi. Kelganimda e'tibor bermagan ekanman. 1 chelak suv, tog'ora. Ularning tagiga kattagina qilib selofan to'shalgan edi.

-Baribir shaxarlik yuvinmasa bo'lmaydi, deb tayorlab qo'ygandim.

-Farosatingga balli,- deya burnini qisib qo'ydim.

Ikalamiz birma-bir yuvinib oldik. Yuvinishda meni umuman harakatlanishimga qo'ymadi. O'zi hamma yerimni yuvib, artib qo'ydi.

-Men ham yuvinib, olay keyin choy ichamiz.

-Yaxshi.

Men borib krovatga o'tirdim.

U ham yuvinib bo'lganida keyin, patnosga oldindan olib kelgan, shirinliklar va choyni oldimizga olib keldi. Menga choy qo'yib uzatdi. Ikalamiz maza qilib, shirinliklardan yeb, choyxo'rlik qildik.

-Ana bo'ldi. Hammasi men o'ylaganimdan ham a'lo bo'ldi. Raxmat senga.

-Sizga ham ajoyib kecha uchun raxmat.

-Bo'pti unda men boray. -Qayoqqa borasiz? Bugun ketish yo'q. Men hali to'yganim yo'q.

-Seni hali beri to'ymaysan.

-Unda to'ydiring.

-Bo'pti, bulani olib qo'ychi. Keyin ko'ramiz.

Hamma narsani yig'ishtirib qo'ydi. Bu vaqtda men kravatda orom olayotgan edim))). Kelib quchog'imga kirib yotdi.

-G'alati savol beraymi?

-Bering.

-Nega menga moyillik bildirding?

-Shu savoldan qo'rqqan edim.

-Agar xohlamasang javob bermasliging mumkin. Buni seni xafa qilish uchun aytganim yo'q edi.

-Siz meni xafa qilish uchun gapirmaysiz. Buni bilaman. Lekin Siz bergan savolning javobini to'g'risi o'zim ham bilmayman. Bo'sh qoldim deguncha shu haqida o'ylayman. Sizning qayeringizdur meni o'ziga rom etgan. Menga nimalar bo'layapti, bunga o'zim ham tushunmayapman. Chunki turmushdan ajralib kelganimda, menga to'shak taklif qilganlar juda ko'p edi. Ular orasida tumanimiz hokimining o'g'li ham bor edi. Boyvachchalar ham bor edi. Lekin negadir ularga ro'yxo'shlik bermasdim. Siz esa meni butkul tushunarsiz holatga soldingiz. Sizning birgina kelib bizga'xormanglar'deyishingiz bilan sizga bog'lanib bo'lgan edim. Bu gaplar sizga hushomat emas. Ko'nglimdagi gaplar.

-Ishonmasliging mumkin. Lekin menda ham xuddi shunaqa. Hayotim davomidagi eng quvnoq, eng ehtirosli ayol sensan.

-Nechtasi bilan bo'lgansiz?

-Bu savolni nega berayapsan?

-Shunchaki qiziqdim.

-Sen shunchaki qiziqadigan odammassan?

-Yo'q rostdan. Men bu gaplardan xafa bo'lmayman. Xafa bo'lganim bilan qayergacha boraman. Bilaman, paxta tugaganidan keyin meni umuman eslamaysiz. Balki paxta davomida ham meni yodizdan chiqararsiz.

-Unaqa dema. Sen hayotimdagi eng esda qolarli voqea-hodisalarni amalga oshirayapsanku. Men qanday qilib seni esimdan chiqarishim mumkin. Shunchaki sengacha bo'lganlarni aytish ozroq noqulayda.

-Aytingchi?! Qiziqda! Nechta bo'lgan?

-До тебя у меня дофига был. )))

-Ruschani bilmayman. So'kinmasdan gapiring?!((

-Shunaqa maqol borda)

-Xop aytingchi?

-Ko'p emas. 3 ta. Shulardan ikkitasi hali ham bor. Ular bilan har-har zamonda birga bo'laman. Qayerdagi foxishalardan shularni afzal bilaman. Toza, hech qanaqa kasali yo'q. Bittasi faqat men bilan, ikkinchisini yana bitta yobiri bor. To'g'rirog'i bola buni yaxshi ko'radi. Shunaqa gaplar...

-Qachon birinchi marta birga bo'lgansiz?

-Ko'p bo'lmadi. Kollejni uchinchi kursligimni oxirrog'ida.

-Kim bilan?

-Kutubxonachi bilan.

-Qanday bo'lgandi?

-Savollar ko'payib ketmadimi?

-Yo shunchaki qiziqayapmanda. Keyin men ham birinchi kechamni aytib beraman.

-Men bu voqealarni eslashni xohlamayman...

Davomi bor...