hayot guzal
Qiz juda chiroyli edi. Boshqa
qizlardan farqli ravishda
hayotga özgacha nigoh ila
qarardi. 19 yoshli sohibjamol
qizni tabiiy ravishda sevuvchilar ham bisyor edi. Lekin uni
atrofdagi yigitlar umuman
qiziqtirmas, qanaqadir özgacha
bir sevgini kutardi. Yuragining
tub-tubidan uning kelishini
ham his etib turardi. Bir kuni darsga kelganida, partasining
ustida turgan qip- qizil
atirgulni kördi. Gul bandiga
biriktirilga qog'ozchaga atiga
ikki jumla yozilgandi: "Hayot
gözal..." Negadir qizning lablarida tabassum uyg'ondi...
Keyingi kunlarda yana bir- ikki
bor bu holat takrorlandi. Qip-
qizil atirgul va doimgi bir xil
dastxat. Qiz bu gullarning
sohibi kim ekanligiga judayam qiziqardi... Kunlarning birida
qiz uyqudan uyg'onib,
derazadan köchaga qaradi va
birdan özgacha hayajonlanib
ketdi. Röparadagi
dökonchaning oppoq devoriga har xil böyoqlarda katta qilib
yurak shakli chizilgan, uning
ichiga qiz ismining bosh harfi
yozilgandi. Eng ajoyibi esa,
surat tagiga ösha sirli dastxat
qöyilgandi: "Hayot gözal..." Qiz endi doim ösha sirli yigit
haqida öylardi. Uning özini
kuzatib yurganligini ham yaxshi
bilardi. Odamlar orasidan uning
qiyofasini axtarardi. Avvallari
doim öychan yuradigan qiz endi kulib, jilmayib yurar, bu
tabassumi uni yanada
jozibador körsatardi. Qiz öziga
yuborilayotgan har bir gulni
qöliga olib zavqlanar, chindan
unga hayot judayam gözal körinardi. Bahor tonglarining
birida velosipedda sayrga
chiqqan qiz musaffo havo va
xiyobondagi yashil gözallikdan
zavqlanardi. Lekin velosiped
g'ildiraklarini harakatlantiruvchi zanjir örnidan chiqib ketib, qiz
töxtashga majbur böldi. U
zanjirni joyiga örnatishga
urinardi-yu buni hech
eplolmasdi. - Balki yordamim kerakdir?
Qiz yoniga kelib töxtagan velosipedli yigitga qaradi.
- Yöq, özim...
- Mana bunday qilish kerak, -
yigit qizning velosipedi zanjirini örniga
qöydi, - Ana
böldi. - Rahmat!
Qiz yigitga e'tibor bilan qaradi.
Yigit böy-basti kelishgan,
körkamgina yigit edi. "Ayniqsa kulishi
öziga juda
yarasharkan",- öylardi qiz. - Arzimaydi.
Yigit öz velosipediga ötirib,
qanaqadir yoqimli kuyni
xushtak qilib chalganicha qizdan
uzoqlashdi. Qiz esa
uning ortidan bir zum termulib qoldi... Qizga atirgullar kela
boshlaganiga bir oydan
oshgandi. Lekin, qiz haligacha
ösha sirli yigitning kimligini bilolmasdi.
Shunday kunlarning
birida qiz u- bu ishlar bilan ushlanib, judayam kechga qolib
ketdi. Aksiga olib havoning
avzoyi buzuq, kuchli
momaqaldiroq bölayotgandi. Qiz taksi
ushlash maqsadida
kollej yonidagi bekatga kelganida allaqachon öta
shiddatli yomg'ir boshlangandi.
Uyi yaqin- u bunaqa paytda
yolg'iz ketishga ham qörqib turgandi.
Kamiga bekatda hech
kim yöq, osmonni qoplagan qop-qora bulutlar atrofni
yanada qorong'u körsatardi.
Hammasidan
momaqaldiroqning vahimali ovozi qizni
chöchitardi. Shu mahalda unga
tanish, yoqimli ovoz eshitildi: - Balki yordamim kerakdir?
Bu ösha tongdagi velosipedli
yigit edi. Qiz juda sevindi. Bu ösha yigitni
yana körganligi
uchunmi yoki boshqa
sababdanmi özi ham bilmasdi. Lekin yigitga dilidagini
aytmadi:
- Yöq, özim ... Yigit ham jilmaydi:
- Yomg'ir hali-beri tinmaydi.
- Nima, meni mashinangizda
uyimgacha kuzatib qöymoqchimisiz? -
Menda yaxshiroq fikr bor. Yigit shoshib
qayergadir
yugurib ketdiyu, zumda qaytib
keldi:
- Xösh, qalay? Qiz yigitning qölidagi oq va
pushti rangli soyabonlarni körib jilmaydi.
- Bahor oylarida yomg'ir mahali
piyoda yurish zavqli,- dedi yigit.
Ular yonma-yon ketib
borisharkan, qiz öziga yuborilayotgan gullarning sohibi shu
yigit ekanligini öylay
boshladi. Buni tekshirib körish
uchun yigitga savol berdi:
- Siz yölingizda uchragan har
bir qizga shunaqa yordam qilasizmi? - Har biriga emas ...
hammasiga. Ular kulishdi. Qiz
uyi tomon ketishayotganda ikki
tomonga ketgan köchaning
yigit qaysi tarafga burilishiga
juda qiziqayotgandi. Muyulishda yigit qizning uyi taraf
burilgach, qiz sevindi. "Bu
ösha yigit", - öylardi- Menimcha
uyingiz shu tarafda bölsa
kerak. Chunki narigi tarafda
shifoxona va boshqa binolar, atiga bir-ikki xovli bor.davomi bo