hayot guzal

Adashmasam

tög'ri

ketyapmiz,- qizning fikrini

öqigandek javob berdi yigit. -

Ha, yaqin qoldi, - xunob böldi

qiz, - aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz? - Menimcha bunaqa sharoit

va

vaqt uchun noörin savol,- kuldi

yigit.

Ular qizning uyiga

yaqinlashishgandi. - Buyog'iga özim ketaman, sizga katta

rahmat. - Soyabon

sizda qola qolsin, menga oq

ranglisi köproq yoqadi.

"Ey Xudo, - hayolidan ötkazardi

qiz, - mening pushti rangni yoqtirishimni ham bilarkan!" - Mayli

xayr, - yigit ortga ön

qadamlar tashlagach qiz uni

töxtatdi:

- Hey!

Yigit ögirilib qaradi. - Savolimga javob bermadingiz. Yigit

ösha yoqimli tabassumida

jilmaydi

va baland ovozda baqirdi: -

Hayot gözal!

Qizning yuragi juda-juda tez va baland urardi. Qiz ayni damda baland

musiqa

eshitayotgandek öz yuragining

dukurini

eshitib turardi. U

hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli

musiqani xushtak qilib

chalib ketayotgan yigitning

ortidan qarab qoldi...

Ertasi kundan boshlab qizga

negadir gul kelmay qöydi. Qiz endi juda ham öychan bölib qoldi. U yigit

haqida kun-u tun

öylardi. Xuddi hozir balki

yordamim kerakdir, deb paydo

böladigandek tuyulardi. Lekin

yigitdan ham atirgullardan ham darak bölmasdi. Shu bir-necha kun ichida

qiz özi bilmagan

holda yig'lab ham yuborardi.

Ha, qiz sevib qolgandi. Lekin

buni hali özi bilmasdi. Nihoyat

bir kuni ösha kutilgan ovozni eshitdi: - Salom!

- Salom, - javob berdi qiz.

- Biroz aylanib kelmaymizmi? -

Bahor oylarida yomg'irsiz

havoda piyoda yurish ham

zavqlimi? - Albatta. Ular birinchi marta

körishishgan xiyobonni sayr

qilishdi. davomi........