Mardikorning Muhabbati (III)

"Hikoyamning 3-qismi. O'tgan hafta yoza olmaganim uchun barchadan uzr so'rayman. Shaxsiy muammolar. . .

Ayrimlar hikoya cho'zilib ketayotganidan shikoyat qilishmoqda. Avvalboshdayoq aytgan edim, hikoya sekinlik bilan boradi va uzoq davom etadi deb.

Seks hikoya o'qimoqchi bo'lganlar hikoyani tark etishlari mumkin! "

Mardikorning Muhabbati

III bob.

"Xa-xa-xa jinnivoy, albatta sevamanda!". . . "Sizni jo-o-onimdan ham ortiq sevaman!". . . "Se-va-man!". . .

Qahramonning tomog'i qurib borardi negadir. Huddi yer qariga sho'ng'iyotgandek his qilardi o'zini. Go'yoki butun borliq zulmatdan iborat, shu borliqda Qahramon yakka, yolg'iz edi. . . Bir tarafdan o'ziga o'zi tushunmas, o'zidan jaxli ham chiqardi.

-Axir u. . . Men uni. . .

"Sevaman" deyishga Qahramonning g'ururi yo'l qo'ymadi. Harqalay, Malikaning ko'ngli boshqada ekanligi unga ma'lum endi. . .

-Axir shunaqa bo'lishi oldindan ma'lum ediku? U meni sevishga majburmasku? Nega undan jaxlim chiqyapti? U avvaldan o'shani sevardi, men esa kechagina kelib uni o'zimniki hisoblayapman! Nodon!

Boshini xam qilgancha, krovat chetiga o'tirib, siqilib, g'amga botib o'tirardi. . . U krovatga yotib oldi. Ko'zlarini yumdi. Uyoqqa o'girildi, buyoqqa o'girildi, uyqu kelmadi. "Xa-xa-xa jinnivoy, albatta sevamanda!". Chuqur xo'rsinib, "uff" deya o'rnidan turdi. "Sizni jo-o-onimdan ham ortiq sevaman!". Qahramon asabiylashganidan, rangi qizarib ketgan edi.

Nega bu gaplarni kecha eshitmadi? Shunda hozirgidek qiynalib o'tirmas, indamay uyni tark etardi. Eski ishini qilib yuraverardi. Nega aynan bugun, hamma narsani hal qilib bo'lganidan keyin bildi buni? Qahramonni miyasida shu kabi hayollar mujg'on o'ynar, javobsiz savollar qalashib yotar, lekin bu taqdirdan ekani, yaratgan uning peshonasiga bitgan taqdir ekani hayoliga ham kelmasdi.

* * * * *

Shu tariqa hikoyam qahramoni bo'lgan Qahramonning bog'bonlik faoliyati boshlandi. To'g'ri, u tajribali bog'bon emasdi, ota-bobolaridan qolgan bog'i ham yo'q edi. Lekin Qahramon o'z ishini sevardi. Daraxtlar, gullar, butalar parvarishi unga zavq berardi. Ko'ngli yorishardi. Malikani unutgandek bo'lardi. . .

Malika Qahramon uning telefondagi suhbatini tasodifan eshitib qolganidan bexabar bo'lgani uchun ham o'zini odatiy tutar, lekin shunday bo'lsada Qahramon negadir o'zini olib qochayotganini sezmay qolmasdi. Tayinl bir sababni taxmin qilolmagach, Qahramonni uyatchan yigitga chiqarib qo'ya qoldi.

-Qahramon, ishlaring qanday ketyapti?

-Rahmat, yaxshi Xondamir aka, o'zizni ishlariz joyidami, charchash yo'qmi?

-Yo'g'e, menda qayerdan ham charchash bo'lsin. Ukam, bu bir masalada gaplashib ko'r degandi Akrom akam, shunga yoninga kelgandim.

-Iye, qanday masala ekan akam, hozir, bir daqiqa. -Qahramon shunday deb, daraxt novdalarini kesishdan to'xtab, gulqaychisini daraxt shoxiga ilib qo'ydi va kiyimlarini qoqqancha, bog'dan chiqib, bir qo'lini ko'ksiga qo'yib, qo'l berib qayta salomlashdi.

-Buyoqqa o'taylik, -Xondamir shunday deya uni so'ri tarafga boshladi. Qahramon izma-iz uni ortidan ergashdi.

-Jamshid akang bilan gaplashgandim, seni mashina haydashga uquvi bor digandi. . ?

-Mm haligi. . . Ha, Jamshid akani Jigulisini bir-ikki haydab turardim. Lekin unchalik yaxshi. . .

-Endi ukam, -uni gapini bo'ldi Xondamir, - O'zingdan qolar gap yo'q, xo'jayinni qizini bo'yi yetib turibdi. Shunga uni bir o'zi ko'cha mashinasida o'qishga borib kelmasin deganday gap qilgandi. Xaydovchi yollaymiz desam, "begona odamga ishonch yo'q" deydi. O'zing ham bilasan, men mashinada olib yuray desam, xo'jayinni olib yurishdan ortmayman. Ba'zida vaqtim ham bo'lib qoladi, lekin baribir hardoim emasda.

Qahramon Xondamirning gapni uzoqdan boshlayotganidan siqilib o'tirardi. Miyasida yuz xil taxminlar bor edi.

-Hullas, seni xaydovchilikka tayinlamoqchimiz, nima deysan?

-Men haligi. . . Anavi. . . Eplay olmayman, axir ko'p minmaganman, yana mashinani urib, halokat qilib tursam. . .

-Buyog'idan havotir olma, bir hafta o'zim senga zamonaviy mashinalarni boshqarishni o'rgataman. Shu uyda ishlab yurganinga ham mana ikki hafta bo'lyapti, yaxshi yigitsan, xo'jayin senga ishonyapti.

-Men. . . Nima deyishga ham hayronman. . .

Qahramon hayolan o'zi bilan o'zi jang olib borardi. Nima qilsin, rozi bo'lsinmi, Malikani yanada yaqindan ko'rish, yaqin bo'lish, ko'proq vaqt o'tkazish imkoniyati bor. Yo'q, nega rozi bo'lishi kerak, har safar unga qarab javobsiz sevgidan kuyish uchun, yarasiga tuz bosish uchunmi?

Qahramon baribir rozi bo'ldi. Ich-ichidan Malika bilan vaqt o'tkazish uchun rozi bo'lgan bo'lsada, negadir o'zini "harqalay mashina minishni o'rganaman, zamonaviy rusumdagi mashina bo'ladi menda ham" deya oqlay boshladi.

Xondamir Qahramonni roziligini olgach, xo'jayinni yoniga, undan keyin avtosalonga borish uchun jo'nab ketdi. Malika hamon o'qishda edi. "Endi uni har doim kuzatib yuraman" ichidan o'tkazdi Qahramon, "o'sha shaxzodasini ham topib, kuzataman. . . Malikaga arziydimi u hali. . .".

Malika o'qishdan parishon holatda keldi. O'ychan tarzda ko'zlarini bir nuqtaga qadab, indamay xonasiga qarab yo'l oldi. Uzumni "xomtok" qilayotgan Qahramonga ham, so'rini yig'ib, artib tozalayotgan Muborak opaga ham e'tibor qilmadi. Buni sezib, Qahramon va Muborak opa bir-biriga savolomuz tarzda tikilib qolishdi. Qahramon "nima gap ekan?" ma'nosida boshini qimirlatdi, Muborak opa bunga javoban yelka qisib qo'ydi. Malikaning kayfiyati har doim harxil bo'lishiga ko'nikib ketishgani uchun ham ortiqcha ahamiyat berishmadi.

Lekin Muborak opa tushlikni tayyorlab, ovqatni suzdi hamki, Malikadan darak bo'lmadi. Odatda kelishi bilanoq, kiyimlarini alishtirib, chiqardi.

-Sekin borib, derazadan chaqirchi, bolam, -deya Qahramonga qaradi Muborak opa.

Qahramon ichida o'ng'aysizlanib, Malikaning xonasiga yaqinlashdi. Derazaga yaqin kelib, endi oynaga chertmoqchi bo'ldiyamkin, yig'i ovozi eshitildi. . .

Bu ovoz Qahramonning yuragini million-millard bo'laklarga parchalagandek sanchiq turdi. Nega yig'layapti ekan? Qaysi badbaxt Malikasining ko'zlarini yoshga to'latdi ekan?

Qaniydi hozir Qahramon ichkariga kira olsa, Malikaga tasalli bera olsa, yelkasidan quchib, ko'nglini ko'tara olsa. . . Afsus unday bo'lmaydi. . .

Qahramon iziga qaytdi. Undan javob kutayotgan Muborak opaning ko'zlariga tutilishdan cho'chib, "uxlab qolibdi" deb yolg'on to'qidi.

-O'qishlari ko'p, qattiq charchaganda, bechora qizim. Mayli, dam olsin, kiraqol, tushlik qilamiz.

Qahramon stulga o'tirib, Malikaning sevimli taomi bo'lgan norindan oshamlay boshladi. Bir-ikki luqma yediyu, boshqa yeya olmadi. Tomog'idan o'tmadi, ishtaxasi allaqachon yo'qolgandi.

-Negadir tomog'imdan o'tmayapti, -deya o'rnidan turdi Qahramon.

-Voy, ish qilaverib charchagansan bolam, qorning ochqagandir, majburlab bo'lsayam yegin, quvvat ham kerak.

-Haliroq yerman, ishimni davom ettira qolay.

Qahramon hovliga chiqib, ish qurollarini olib, "xomtok"ni davom ettirdi. Uzum tansidagi ortiqcha barglarni olib, endi shakllanayotgan mevaga quyosh nurlari urlari tushishiga sharoit yaratarkan, hayolan Malikani o'ylardi. Bir hayolda yana uni xonasiga yaqinlashib nima qilayotganidan boxabar bo'lishni ham o'yladi. Lekin negadir borishga yuragi betlamadi. Shu zaylda soat uchdan o'ta boshlaganida, Malika xonasidan chiqib keldi. Qahramon zimdan unga e'tibor berib qaradi, ko'z qovoqlari sal qizargan, bilinar-bilinmas shishgan. "Harqalay ko'p yig'lamabdi", deya o'zini hotirjam qilishga urindi.

Bu kuni Malika avvalgidek ochilib yurmadi. Kamgap, boshqalarga qo'shilmay yurdi. Qahramon ishini tugatib, xonasiga kirib cho'zildi. Kechki ovqat vaqti kelganida Muborak opa uni uyg'otib, ovqatga chaqirdi. Qahramon tashqariga chiqdi. So'riga yozilgan dasturxon atrofida Akromboy, Xondamir, Malika o'tirishar, Malika indamay o'ychan nigoh bilan hayollar surib o'tirar, Akromboy va Xondamir esa qandaydir mavzuda munozara yuritishardi. Qahramon yuz-qo'lini yuvib, doimgidek oshxonaga kirayotganida Xondamir chaqirdi:

-Qahramonjon, keling buyoqqa ukam!

Qahramon noiloj uyoqa qarab yo'l oldi. So'riga yaqinlashib, salom berib, qayoqqa o'tirishni bilmay turganida Xondamir yonidan joy ko'rsatdi. Qahramon ko'rsatilgan joyga, Malikaning shundoq ro'parasiga o'tirdi.

-Keling, o'g'lim, charchamayapsizmi?

-Yo'q, rahmat, men ishlab dam olaman, -deya jilmaydi Qahramon.

-Bugundan hech hijolat bo'lmay shuyerda biz bilan o'tiravering.

-Ho'p bo'ladi.

-Sizga mashina gaplashib qo'ydik. Salonga kelgunicha Xondamirdan mukammalroq o'rganib turasiz.

-Ho'p bo'ladi, dedi Qahramon, gap qaysi mavzuga ko'chganini anglab.

-Qizalg'im, -deya Malikani erkalab, yelkasidan quchib, o'ziga tortdi Akromboy, -Qahramonjon tez orada seni o'qishga olib borib, olib keladi, rozimisan?

-Mayli, dadajon, -dedi Malika past ovozda.

-Bugun boshqachamisan erkatoyim?

-Men ham sezdim buni, -deya ayyorona boqdi Xondamir.

-Negadir boshim og'riyapti, dadajon. Shunga kayfiyatim yo'qroq.

-Nega meni qizalog'imni boshi og'riydi? Dori ichib oldingmi?

-Ha, boya ichgandim, o'tib ketar.

-E, bu hozirgi yoshlarni o'qishda ko'p qiynashadida, Akrom aka, ikki yilcha oldin xotinimni ukasi ham universitetni bitirishga qiynalib, qancha yugur-yugur, qancha ilmiy ishlar yozdi. Malika ham shunaqada, qattiq o'qib charchaydi. O'zi sovchi kelganida uzatib yuborishiz kerak edi, -dedi kulimsirab.

-Shunaqami, ona qizim?

-E-e, dadajon, -deya uyat bilan yerga tikildi Malika. Keyin Xondamirga qarab mushtini o'qtalib "hali ko'rasiz" degandek ishora qildi. Buni ko'rib Akromboy ham, Xondamir ham kulib yubordi.

-Mana ovqat ham keldi, -Muborak opaning ovozi eshitildi.

-Oh-oh, palovxonto'rami, qo'liz dard ko'rmasin opam, hididan bilinib turibdi, hardoimgidek ajoyib chiqqani, -deya Qahramonga qoshiq uzatdi Xondamir.

Qahramon indamay boshqalar qatori oshdan yeb, ba'zida suhbatga aralashib ham turdi. Xondamir ketish chog'ida Qahramonga ertaga soat 10ga tayyor bo'lishini tayinladi. Malika indamay xonasiga kirib ketdi. Qahramon ham biroz yengil kayfiyat bilan xonasiga kirdi. Ertadan boshlab mashina xaydashni qaytadan o'rganadi. Shu bilan Malikadan ajralmaydi. . .

[Davomi Bor]

Одноклассники - Mardikorning Muhabbati

Facebook Page - Mardikorning Muhabbati