..:: Bir bo`sa ber jonim! ::.. (Tanlov uchun)

..:: Bir bo`sa ber jonim! ::..

Domlar oralab ikki yosh, pichirlashib kelardi. Yigit qizni qo`lidan ohista ushladi. Qiz huddi hurkovich ohuday, titrab qo`llarini tortib oldi.

- Dilfuza sizni sevaman! -yigit dil isxorini juda mayinlik bilan aytdi, va yana qizni qo`lidan ushladi. Qiz endi sal ro`yhushlik berib indamadi...

Oradan bir necha kun o`tdi. Yana o`sha ikki yosh endi bemalol qo`l ushlashib kelishar edi. Do`mlarni panasiga o`tishgada, yigit qizni to`xtatdi.

- Dilfuz sani sevaman jonim!

- Manam sizni sevaman Umid aka!

- Dilfuz bitta o`pay!

- Eee boring ey!

- BIR BO`SA BER JONIM... Faqat bir bo`sa! -dedi yigit, qizni ko`zlariga termulib. Qiz yana ro`yhushlik berib asta o`zini panaga oldi va ko`zlarini yumdi. Yigitning qaynoq bo`salari qizni ikki yanog`ini qizartirdi...

Oradan ikki oy o`tdi, bugun yana yigit qizni uyiga kuzatib keldi. O`sha do`mlarni panasiga, yetganda. Har kungidek qizni yuragi entikib ketdi:

Hozir yana bo`sa oladilar!

Ammo yigit bugun bir bo`sa bilan cheklanib qolgisi yo`q. Asta qizni labidan so`ng`ra yanoqlaridan o`par ekan, qulog`iga shivirladi. Qizni ko`zlari katta-katta ochilib ketdi...

- Yo`q Umid aka, g`irt jinni ekansizu!

- Jonim mani sevasanmi?

- Sevaman lekin, to`ygacha sabr qiling, ahir qizbola bo`lsam!

- Jonim manga qara ko`zlarimga qara, mani sevasan-a?

- Ha!

- Manga ishonasan-a?

- Ha... Lekin!

- Jonim nousga tegmasdan, bu ishni qilsaham bo`ladi! -yigit yalinsib qarab qizni bilaklaridan oxista siqdi...

Ulardan ancha narida, yoshi 50 dan oshgan, usti boshi kir. Soqol-moylovi o`sib ketgan. Ko`p ichaverganidan, kayfi laqabini olgan Ilhom kayfi, daraxtlar panasida o`tirgancha ikki yoshni kuzatardi...

Ikki yosh uzuoq pichir-pichir qilishni. Yigit olam olam vadalar berdi. Nihoyat qiz o`zlarini garaji oldiga borib uzoq turdi. Yigit atrofni rosa sinchiklab kuzatib, qulay fursatni kutdi. Ko`chada hech bir zot qolmagan paytda, ikki yosh qirg`iydan qochgan musuchaday o`zlarini garaj ichiga urdi...

Bu ikkisida bir gap borligini sezgan Ilhom kayfi, yarimlab qolgan piyvo butilkasini ko`targancha garaj tarafga borardi. Piyvodan bir ikki ho`plagach eshikni ochdi...

Qiz yarim egilgan holatda turar, yigit uni orqasidan qilardi...

Eshik ochilganini ko`rgach ikkisiham shoshib qoldi. Yigit shosha pisha shimini ko`tardiyu o`zini tashqariga otti, zum o`tmay ko`zdan yo`qoldi. Ammo qiz chiqishga ulgurmadi, Ilhom kayfi uni yo`lini to`stdi...

- Uyalmaysanmi uyatsizlar! -o`zi qizga tanbeh beradiyu, ko`zlari qizni qaddi qomatini chamalaydi.

- ...! -qiz biroz ko`z yosh to`kdi.

- San qiz Akmalni qizisan-a?

- Amakijon dadamga aytmang! -qiz bu kishi, dadasini tanishini bilib qo`rqib ketdi.

- Isming nima edi, Dilnoz... Dilbarmi?

- Amakijon Dilfuza!

- Dilfuza qizim, endi bunday qilmagin bor uyinga! -dedi.

Qiz bu safar oson qutildi...

Oradan yana ancha vaqt o`tdi. Endi qiz o`qishdan bir o`zi qaytardi. Yigit ko`cha boshigacha kuzatib kelardiyu, ammo ko`chga kirmasdi. Qizham o`zini tutib olgan, iloji boricha xushyor tortib, ko`chada qo`shni amakiga uchrab qolishdan qo`rqib yurardi...

Lekin bir kuni o`qishdan qaytayotib o`zi qo`rqqan narsa sodir bo`ldi, yo`liga Ilhom kayfi chiqdi.

- Assalom a`laykum!

- Va`alaykum assalom, o`qishdan qaytyabsanmi?

- Ha amaki! -dediyu tezda ketmoqchi edi, ammo Ilhom kayfi yana to`xtatdi.

- To`xta qizim sanda ishim bor edi!

- Nima ish amaki? -dedi.

- Eshitgan bo`lsang kerak, holang arazlab enasinikiga ketib qolgan. Shunga uyimni tozalab bersang degandim! -dedi.

Dilfuza bu kishini bir qora niyati borligini sezdi.

- Bir joyga borishim kerak edi, uzur amaki! -dedi.

- Ha mayli ishinga boroqo, man kechroq uylaringa kiraman dadangda zarur gapim bor. Aytib qo`y hech qayoqqa chiqmasin ho`pmi qizim! -dedi.

Dilfuza: bu kishi muloyim gapirgani bilan, pupisa qilayotganini tushundi. Balki rostdanam yomon niyati yo`qdur deb o`yladi:

- Mayli amaki haliroq uyizga chiqaman! -dedida uyiga kirib ketdi...

Bir necha soatdan keyin, Ilhom kayfini eshigi qo`ng`irog`i chalindi. Immillab borib eshikni ochdi.

- Chiqdingmi?

- Ha, amaki!

- Avval oshxonaga kir, idish tavoqlarni yuv, keyin uylarni tozalab berasan! -dedi hirs to`la ko`zlari bilan qizni nozik jussasiga termulib.

- Ho`p amaki! -Dilfuza yaqin ikki soat ichida aytilgan ishlarni tugatdi...

- Buyoqqa kel qizim! -Ilhom kayfi yotoqxonada turib qizni chaqirdi. Dilfuza asta yotoqxonaga kirdi.

- Qizim devonni tagini tozalamabsanu! -dedi.

- Tozaladim amaki!

- Qara shunday chala, qolibdi! -dedi ayyorlik qilib...

Dilfuza istamaygina cho`kkalab, engashib devon tagiga qaradi. Shu payt orqadan Ilhom kayfi, dunbasidan changallab ushladi. Dilfuza sakrab turib ketdi:

- Bu nima qilgamiz amaki! -Dilfuza o`zini o`nglaguncha, baquvat qo`llari bilan qizni bilagidan pastga bosib ustiga yotib oldi. - Qo`yvor iflos, qo`yvor! -Dilfuza har qancha urunmasin tagidan chiqib keta olmasdi.

- Baqirma birov eshitsa o`zing sharmanda bo`lasan! -Ilhom kayfi qizni loladay qizargan yuzlaridan o`pardi...

- Amakijon qo`yvoring! -yig`lab yalishga tushdi. Ammo xirs o`tida yonayotgan telba uchun, bu yalinishlar beyfoyda. Baquvat qo`llari, qo`pol gavda. Taqdirga tanbergan Dilfuza qarshilikni to`xtatdi. Ilhom kayfi vaziyatdan foydalanib qoldi...

- Aaaaaayy oyijon! -Dilfuza eni qizbola emas. Ikki, uch daqiqalik harakat, Ilhom kayfi qizni ichiga o`z mayili to`kgach. Erinibgina qizni ustidan turdib ketdi. Endi nima qilarini bilmay rosa yig`lagan Dilfuza, bu ishlardan dadasi xabar topishidan qo`rqib yuz-qo`lini yuvib uyiga kirib ketdi. Tuni bilan yostiq quchoqlab yig`lab chiqdi. Ancha kun siqilib yurdi...

Buyog`da, Ilhom kayfi shirin tavomga o`rgangan ho`randaday qizni yo`lini paylardi. Yana 3, 4 bor qizni qo`rqitib uyiga taklif qildi. Dadasi bilib qolishidan qo`rqqan Dilfuza bu qari isqirtni istaglarini bajarishga majbur bo`ldi...

Urug` eksang albatta unib chiqadi deyishganday. Dilfuzada mana shu xosilni ilk alomatlari ayon bo`ldi. Hushyor onasi buni darov payqab qizini do`ktirga olib bordi. Afsuski sho`rlik onani orzu xavaslari barbob bo`ldi. Qattiq siquv ostida. Dilfuza: ``Bolani otasi Umid`` dedi. Biroz janjal to`polon, Umid aybini tan oldi. U ham Dilfuza bilan yaqinlik qilgan ammo... Buisini ota onasiga tushuntira olmasdi!

O`ziga bitta savolni berardi: Nahotki orqasiga yaqinlik qilsaham homilador bo`lish mumkunmi??????

To`y o`tdi, har kim o`ziga yarasha jazo oldi.

Umid bir tishlagan somsasiga ikki barobar pul to`ladi...

Dilfuza bir qari quzg`undan bola ottirib oldi...

Qari tullakka ham, o`ziga atalgan jazob bordur...

(kamentda qarg`ab yuborarsiz, aziz do`stlarim...)

Shunga o`xshash voqea 2005 yili sodir bo`lgan ekan. Yaqinda bir tanishim bilan gaplashib qolgandik. U bir-ikki og`ir gapirib o`tdi. Biroz qizni taqdiriga achindim. Jirkinch odamning ishidan achchiqlandi. So`ng shundan tasirlanib bu hikoyani yozdim. Ko`nglingizni hijir qilgan bo`lsam uzur... [TAMOM]

Muallif: -MAJNUN-