Qasos... Turnir uchun ( Muallif Fedya- )

FEDYA vs Nightboy

- Bek, bir haftadan so'ng Andrey poytaxtga tashrif buyuradi. Uni kutib olgani sen borasan, shartnoma imzolab qaytasan, kotta miqdordagi pul bilan, o'ta hushyor bo'l dushmanlarimiz talaygina. Senga Ilyos xamrohlik qiladi.

- Xo'p! Xo'p desangiz, men o'zim. Xammasini aytganingizdek qilaman!

- Seni bilaman. Lekin...

- Uddalayman.

Bek Mardonboyning yakkayu-yagona farzandi. "Olmos" laqabi bilan, qoradori savdosida o'z mavqeyiga ega bo'lgan Mardonni, barcha ishlarini amalda bajaradigan, eng ishonga odami ham edi. Puling ko'p bo'lsa do'stu-dushmaning ham yetarlicha topilarkan. Shu qatori Mardonning ham dushmanlari yo'q emas edi. Bular orasida, o'tmishdagi shaxsiy adovati tufayli, otishga o'qi, ko'rishga ko'zi yo'q inson Jamolboy ham bor edi. Mardon va Jamol, bu ikkisi hamisha xamma vaqt bir-biridan xadiksirab yurar, qilayotgan ishlarini ham mahfiy tarzda olib borishardi. Shuning uchun xozir ham Mardon, Bekdan xavotirda edi. Bek esa uddaburon, tishlagan joyini qo'yib yubirmaydiganlardan. Ishni ham boshladimi, ohiriga yetkazmasdan qo'ymas edi. Balki shuning uchun ham Mardon bazi xollarda unga ishonch bildirib turardi.

*****

O'tmish 1971-Yillar...

Mardonning dadasi Qodir aka hamda Jamolning dadasi Jalil aka, ikki bojalar to'ylarini 5 yilligini nishonlash uchun Jamollarnikiga ikki oila yeg'ilishdi. Bazmu jamshid avjida, hamma hursand yozilgan dasturxon ustida uzoq suhbat, hazil-huzillar bilan nozu nematlardan istemol qilib vaqt ham alla maxal bo'lganini unutib qo'yishgandi.

- Endi bizga ruhsat, boraylik kech tushib qopti.

"Nigora Mardoni oyisi" gapga gap qo'shib ruhsat so'rab, eriga ketishimiz kerak degandek qarab ko'zlarini eshik tomonga ikki bor harakatlantirib qo'ydi.

- Muncha shoshilasizlar? O'tiribmizda mana xonalar ham bor bugunchalik qolsalarin ham bo'ladi. "Nargiza, singlisiga javob berdi"

- Raxmat opa, boshqa safar endi. Uy ham yolg'iz.

- Kelin? borasizlarda o'sha uyilaga. Biz bugun bojam bilan bir otamlashaylik hursandchilik kunda. "Jalil, hotinini singlisiga"

- Bo'lmasa sen boraver, men ortingdan boraman. "Qodir hotiniga" Nishonlasak nishonlabmizda nima dediz boja? "so'ng bojasi Jalilga qarab"

- Man ham shuni aytamanda boja!

- Xo'p mayli, ko'p ichib yubormang faqat, yana uyimizni topolmay turmang))

Deya Nigora Mardonni kiyimlarini kiygizdida qo'lidan ushlab, Eshik tomon kuzatayotgani ketayotgan opasi Nargiza bilan eshikni oldigacha kelgach hayirlashib uyi tomon ravona bo'ldi. Nargiza ortiga qaytganda ikki boja tomoqlarini ho'llashni boshlab yuborishgan ekan. Ularga halaqit bermay degan maqsadda.

- Dadasi man charchadim, sizlar bemalol!

Deb o'g'li Jamolni yotog'iga yotqizib, o'zi esa spalniga kirib ortiqcha kiyimlarsiz uhlashga odatlangancha oppoq badanini ko'z ko'z qilib, onadan tug'ilgan go'dakdek bo'lib oldi. Oyna oldida tik turib, ko'kraklarini pastki tomonidan tepaga biroz ko'tarib, erim bugun ham yaramasa kerak degancha, kerishib qo'ydide joyiga yotib uyquga ketdi. Mehmonhonada esa qadah so'zlaridan so'ng ikki stakanni bir biriga "tring" etgan ovozlari eshitilib, qadah ko'tarilib ichilganda ikki bojani ko'zlari tomoqdan silliq o'tayotgan ichimlikdan bir zum yumilaverib ichimlik o'z tasirini ko'rsata boshlagandi. Qodir uyga borishni vada qilib qo'ygani uchun, Jalil ikki qadah ko'tarsa, u bittani maydalab ikkitaga sherik bo'lardi. Bu hol bir necha marta takrorlanib, ikki shisha aroq bo'shab uchinchisi yarimlab qolgandi. Jalilni kayfi yuqori cho'qqiga chiqib ulgurgandi, jiddiy gapga ham bazida jimlikka ham qotib kulardi. Qodir esa shira kayf edi. Muhtojligi sezib hojatga borish uchun o'rnidan ko'tarilgan Qodir, Jalilga sinchalog'ini ko'rsatib qimirlatib kalidor bo'ylab yurib eshigi 75% ochiq turgan spalni oldidan o'tib ketayotib, tamir talab derazaning, siniq oynasidan yangi to'lishga oy nuri kesiq oyna yordamida, tanasini butunligicha yopmaga par to'shakdan mo'ralab nafas olayotgandek qayni singlisini ko'kraklarini pushti rangdegi so'saklarini ko'rdiyu, bir yutinib qo'yib o'tib ketdi. Hojatga kirib yengil muhtojini qilib, ortiga qaytayotganda ham biroz oldingidek holatga tushdiyu o'tib ketdi. Birinchisida indamagan Qodirni uchinchi oyog'i holat takrorlanganda esa, borligini eslatib qo'zgalib qo'ydi. Buni sezib niyyati buzilgan Qodir ortiga qaytganda bojasi Jalil hurrak otib uxlab qolgan ekan.

- Boja? Bojaaa?

Javob xa diganda kelavermagach, uxlab qolganiga ishonchi komil bo'ldi. Ortiga qaytib " Bugun sani o'zga olamga olib kiraman" deb shimini ustidan, uchinchi oyog'ini ushladi. Oz bo'lsa ham mastligi uchun o'zini erkin his qilardi. Honaga kirib shosha pisha kiyimlarini yechdiyu, to'shakni chetga surib Nargizani ustiga chiqib labiga labini bosib oldi. Uyqisi sergak bo'lgani uchunmi yoki tanasida broz og'irlik, labida labni his qilib cho'chib uyg'ongan Nargiza, ustidagini o'z eri deb o'ylab uyqisirab labini harakatlantirib javob qaytarishni boshladi. Aroqni hidi borligi uchun, o'z erini taftini sezmagan. Ko'zlari kotta ochiq bo'lishiga qaramasdan, juda ham yaqin masofada ehtiroslarini qozg'atayotgan insonni hech shubhasiz eri deb o'ylardi. Qodir esa pishshillab nafas olgancha ish bajarardi. Nargiza bu harakatlardan tetiklashib qolgandi.

- Jalil aka? Bojezi jonatvordizmi ishqilib?

Ehtrosli ovoz bilan sergak tortib aytdi. O'rtadegi sukunatni mastlikka yo'ydi. Bir zumda hayolida jonatmasdan bu ishni qilmaydi mani erim deb o'ylab ham ulgurdi. Endi bor etiborini lazzat olishga qaratib " mmm aah " deya hayolidagi eriga kuch bag'ishlay boshladi. Qodir bu orada tajribasini yetarlicha ko'rsatib, Nargizani ikki oyog'i o'rtasidegi qin teshigiga, o'zini qilichini to'g'irlab tiqib oldi.

- Aaaah dadasi, kirdiyuv ovunchog'im mmm bo'larkanu!

Qattiq og'riqdan, yoki erini xich bunday jadal sikishiga ko'nikmagan Nargiza "ko'proq aroq ichib tursez bo'larkan" digan jumlani ichida aytdi. Hayolidagi erini bo'ynidan quchoqlab, yelkasidan tishlab.

- Aaaah aaaaay mmm, sekinroq dadasi narigi honadegi bolani uyg'onishiga sababchi qib qoyasiz xozir aaaaaay.

Deb turmush qurganidan buyon bo'layotgan aloqalarni ichida eng yaxshisini o'tkazardi. Qodir esa hotinini amidan torroq, ovozidan yoqimliroq, yoshroq, singlisini dirrillatib sikardi. Nargizani niyyati ketib qolgan shekili, narigi honadegi bola emas. Mehmonhonadegi asl eri boshini og'rig'idan, yoki ochiq eshiklardan yugirib chiqib teshik qulog'iga kirayotgan tovushlardan uyg'onib ketdi. Nima bo'layotganini anglolmas edi. Tanish ovoz, lekin o'sha ovozni chiqarishga o'zi yordam bermayotganidan hayron edi. Kayfi ham o'chib ketdi. O'rnidan turib oyoqlari chalmashib bo'sa ham spalniga yetib kevoldi. Ichkaridegi holatni oy nurida hira-shira ko'rib ularga yaqinlashdi. Nargiza esa hayolidagi erini bo'ynini tishlagancha yumuq ko'zlarini ochib, holatni o'zgartirmoqchi bo'lganda, ko'ziga sharpa aslida esa "asl eri" qarshilarida turardi.

Qodir kutilmaganda boshiga tushgan qattiq zarbadan, o'zini yo'qotib Nargizani ustiga hushidan ketgancha yeqildi. Nargiza bu sharpa emasligiga ishonch hosil qilgach, holsiz ustiga yotib qolgan pochchasini o'zidan itarib tashladi. Divandan bir yumalab polga "top" etib tushgan Qodirni, Jalil qorin qismiga tepdide, yoruqlik kam bo'lgani uchun paypastlab yuzini topib mushtlay boshladi. G'azabdan qo'llarini mahkam musht qigancha tepaga ko'tarib yuzini mo'ljalga olib bor kuchi bilan besh olti marta urdi. Miyyasi karaht, uni ustiga kayf, yuzini mo'ljallab olti zarbadan uchtasi yuz qismiga tegdi holos. Aslida birinchi zarba yetarli bo'lgan Qodir behush, musht zarbidan qimirlab yotardi. Jalil esa bularga parvo ham qilmay, alam bilan bojasini bo'g'izlab o'limiga sababchi bo'ldi. Yeg'lagancha ko'kragi, va pastini ikki qo'li bilan berkitib. Nargiza divan ustida qaltirab voqeani kuzatib o'tirardi. Jalil, bojasini jazolaganidan fahrlanib, Qodir bilan bir vaqtni o'zida rohat olayotgan hotinini qarshiliksiz siktirdi deb o'ylab, unga ham tashlanib bo'g'izlab gapirishga, tushuntirishga, urungan hotinini yurak urishi to'xtaguncha gapirtirmasdan o'ldirdi.

Jalil boshini changallagancha, telni yoqimsiz ovozidan o'ziga keldi. Bu Nargizani teli edi.

- Alo opa? Erim hali ham sizlarnikidami?

- Opang ham ering ham o'ldi. Ikkisini ham o'ldirdim.

- K-im bu o' o'zi? Nimalar diyapsiz?

- Jalil pochchangman, ering bilan opang...

Deb telni otib yubordi. Eshik oldida qotib qolgan Mardonga ko'zi tushdi. To'rt yashar bola nima bo'lganiga tushunmas edi. Bu orada qayerdandir tinchlik posponlari paydo bo'lib " Baqir-chaqirdan so'ng yon qo'shnisi chaqirgandi " voqea joyida Jalilni qo'lga olishdi. Ikki o'likdan topilgan barmoq izlar Jalilga tegishli ekanini ekspirtiza aniqlagandan so'ng, sud Jalilni umrbod ozodlikdan mahrum qildi. Bobosi va buvisini qo'lida qolgan Mardon, yoshligi esida bo'lmasa ham to'rt yoshida ikki o'lik ko'rgani ko'zini harsafar yumganda ko'z oldida gavdalanaverardi. Bobosi va buvisi aslida voqea joyida nima bo'lganini bilmasada. Mardonni Qodirni oilasiga qarshi qilib o'stirishardi. Shu qatori, Jamolni oyisi ham o'g'liga dadangni, holangni Mardonni dadasi o'ldirgan, deb qasos olish uchun o'stirardi. Ikki holavachcha shunday bir-biriga husumat bilan voyaga yetishdi.

*****

Hozirgi kun...

Bek xardoimgidek dadasi aytgan ishlarni bajarib, uyi tomon qaytayotganda, behosdan yo'lida paydo bo'lgan qizni uzoqdan ko'rdiyu uzun tormiz bilan bir lahzaga kech qolib turtib yubordi. Tormiz ovozidan qo'rqib, yo'l o'rtasida qotib qolgan qiz mashina kelib urganda yengil zarbadan yeqilib tushdi. Bek tezda mashinadan tushib, qizni oldiga bordide o'rnidan turgazmoqchi bo'ldi. Oyog'idan broz lat yegan shekili, qaddini tik tutolmasdi qiz. Bir qo'lini yelkasidan otkazdide unga yurishga yordamlashib mashinaga o'tkazib, shifohonaga olib bordi. Birinchi yordam ko'rsatilgandan kegin, jarohat jiddiy emasligini bilgan Bek yengil tortdi. Qiz oqsoqlanib bo'lsa ham o'zi yurib chiqdi.

- Yaxshimisiz? Uzur korme qoldim!

- Xechqisi yo'q. O'zim ham shoshilib yuramanda, qaramasdan chiqib yuboripman.

- Xa bundan battari bo'lmadi shukur. Qayerga borasiz? Xop desangiz tashlab qo'yaman bu turishda o'ziz qiynalasiz!

- Rahmat sizga! Mani olib ketgani kelishyapti. Ana kelib ham bo'lishdi, mayli yaxshi qolin xayr.

Degancha qiz o'zi uchun kelgan mashina tomon yura boshladi. Bek ortidan qarab qolaverdi. Ingichka qosh, uzun kiprik, g'uncha lab, qora ko'z, belidan bir qarichlar pastroq soch. Tabiylikni o'zida jamlab olgan bu go'zal qiz bilan, Bek hayollar ummoniga g'arb bo'lgandi. Afsuski bu hayol edi. Uni hatto ismini ham bilmasdi. Ikki kun uni o'ylamagan oni bo'lmadi. Ishida halovat, uyqusida oromini yo'qotgandi. Mana yana bir kunni yarmi ham ortda qoldi. Ertalab ishlarini rejalashtirayotgan tushlikni biror restoranda qilishni diliga tuyib qo'ygandi. Tushlik vaqti bo'lgani uchun, yo'lidagi yaqinroq restoranga kirdi. Ko'pincha yolg'iz yurishni yoqtirgani, yolg'iz ish bajargani uchun, hozir ham yolg'iz edi. Burchakdegi stulga eshik tomonga qarab o'tirdi.

- Afitsant?

Chaqirdiyu eshik tomon qarab bir zum qotib qoldi. Xa bu o'sha qiz edi. Oqsoqlanib uxam o'rtaroqdegi o'rindiqqa o'tirdi. Bek bu tasodiftan, hursanchiligini yashirolmay yuziga tabassum yugurdi. O'rnidan turib u tomon oshiqdi.

- Salom!

- Salom uzuuuu... "r sini aytolmadi chunki bu yigitni tanigan edi" iye siz? Bu yerda nima qilyapsiz?

- Har holda aylangani keganim yo'q siz kabi ovqatlangani kelgandim!

- Ha shundaymi...

- O'tirsam maylimi? Man ham endi kelgandim.

- Albatta, man ham yolg'izman.

Bo'sh o'rindiqqa o'tirgach.

- Yaxshi bo'b qoldizmi?

- Xa ancha yaxshi rahmat.

- O'zimni ayibimga, xol ahvol so'rashim uchun. Raxmat shartmas.

- Ayb ikkimizda ham bor ediku buni o'sha kuni ham aytgandim yaxshi yigit.

- Xa qochib ketgan kunizmi. "Kulib" Yaxshi yigit emas, ismim Bek o'sha kuni ismingizni ham so'ramapman!

- Qochib ketmadim. Ismim Samira!

- O'zizga o'xshab chroyli ismiz borakan!

- Raxmat! Buni qanday tushunay, xushomatmi yoki, chin dildanmi?

- Bu haqiqat.

Uzoq suhbatlashishdi. Ikkisini gapi bir yerdan chiqib, inoqlashib qolishdi.

- Samira? Xop desangiz kunda bo'lmasa ham kun ora ko'rishib tursak.

- Nega?

- O'zim shuni xoxladim.

- Mayli.

Zum o'tmay nomer alishib olishdi. Uch kunlik suhbat, diydor, hazil-huzilaarni chegarasi yo'q edi. Bek chindan ham unga ko'ngil qo'ygandi. "Qiz esa majbur"

- Samira ertaga man muhim ish bilan Toshkentga 2-kunga borib kelaman.

- Qanaqa muhim ish? mani ham olib keting.

- Olib ketolmayman, san uchun hafli.

- Nega man uchun hafli siz uchun unday emas? O'zingizni ehtiyot qiling!

- Man uchun ham, lekin muhim bormadam bo'lmaydi.

Andreyni tashrifi uchun Bek borishi shart edi. Ertasiga tayorgarligini ko'rib o'zi yo'lga chiqdi. Kotta yo'lda bir o'zi ketar ekan, orqasidan kotta tezlikda kelib urgan mashinadan so'ng, Bekni mashinasi muozanatni yo'qotib ko'ndalangmachasiga sudralib uch bor dumalab, to'rt oyog'i osmonga qarab qolgandi. Nima bo'lganini anglab ulgurmasidan, urgan mashinani ortidan ikki qora jip kelib to'htadi. Biridan barzangi, bo'ydor to'rt "qo'riqchi", ikkinchisidan esa bir qiz tushdi. To'rttasi o'rtasiga qizni olib Bek tomon yaqinlashishardi. Bek mashina dumalaganda boshidan lat yegani, odatdegidan ko'ra mashina boshqacha turgani uchun ularni faqat oyoqlarini ko'rardi holos, toki yaqinlashib qizni o'zi cho'kkalab o'tirmagungacha.

- Salom azizam! Qalesiz endi.

Bekni qarshisida tanish chehra paydo bo'ldi.

- Eeh uddaburon Bek janoblari, olib keting desam o'zingiz olib ketmadingiz. O'zim to'htatib qolishga majbur bo'ldim. Uyer havfli deysiz, qani havf ko'rinmayaptiku)) ha havfli ammo siz aytgan o'sha havf menman. Jim qimirlamang broz uzoqroq yashaysiz. Esingizdami ismimni so'ragandingiz? Ismimni Samira degandim. Xaqiqatdan ham ismim Samira, to'liq ism sharfim esa, Jamolovna Samira Jalilova.

Deya handon otib kuldi. Oldidagilari esa Bek olib ketayotgan kotta miqdordagi mahsulotni o'z mashinalariga yuklab uni gumdon qilmoqchi bo'lishdi.

- Yo'q to'htanglar, bu endi tamom bo'ldi. Tirik murda holis. Ketdik.

- Ahir honim ho'jayin bizga...

- Ketdik dedim.

*****

Voqeadan 6-kun avval...

Jamol barcha o'zi uchun hizmat qiladiganlarni to'plab.

- Bek Bek hammani og'zida shu gap. Mardonni Mardon qilib yurgan aslida shu arzandasi, nahot shuni yo'q qila olmayapsizlar shuncha vaqtdan beri?

Bekni yo'q qilish uchun tayinlangan guruh boshlig'i.

- Xo'jayin u biz o'ylagandan ancha aqilliroq ekan. O'z ishini ustasi, biz uni yo'q qilish tugul yoniga yaqinlasha olmaymiz. Habar berishlaricha yanegi haftaga poytahtga borarkan. Shunda imkoniyat bo'lishi mumkin.

- Nimaga? Nima qilarkan u yoqda?

- Biz erishmoqchi bo'lgan Andrey bilan ular bizdan oldin shartnoma imzolashmoqchi. Andrey duyshanba kuni keladi. Kutib olgani esa Bek borarkan.

Bu gaplarni eshik orqasidan eshitib turgan qizi Samira ichkariga kirib.

- Dadajon ruhsat bering shu bolani oyog'ingiz ostiga o'ligini tashlayman.

- Qizim shuncha barzangilar qilolmagan ishni sen qanday uddalaysan. Sani havfga qo'yolmayman.

- Xa balki, Bek diganlari shunchali aqillikdir. Lekin hammani ham bir ojiz tomoni bo'ladi.

- Nima qilmoqchisan o'zi san qiz?

- Bobomni qasosini olmoqchiman!

Samira bilan Bekni o'rtasidegi tanishuv tasodif emas edi. Mashina urib yuborishi, restoranda qisqa vaqtda yaqin bo'lib ketish, yaxshi gaplar shirin so'zlar, uch kunlik tinimsiz uchrashuvlar, bularni bari Samirani rejasi edi. Bek xamma tomonlama mukammal ishni ko'zini biladigan bo'lishiga qaramasdan yurak borasida no'noqroq uni ojiz tarafi ham shu edi. Buni Samira topib uni tirik murdaga aylantirdi. O'zicha bobosini qasosini oldim, deb fahirlanardi.

Uyga bir amallab yetib kelgan Bekni ko'rgan dadasi.

- Kim ular?

- O'tmishdagi qarindoshlar.

- Padaringa lanat, "Ilyooooos"

- Labbay?

- Tayorlan bollarni ham chaqir qiladigan ishimiz tezlashib ketdi. Ortiq bular tirik yurishini hohlamayman.

- Yo'q dada. Shoshilmang, man o'zim. Hammasiga o'zim aybdorman. Boshqa hato qilmayman.

- Yana shunday bo'lishini hohlamayman. Bu safar tirik qaytibsan, kegingi safar nima bo'lishini ikkimiz ham bilmaymiz.

- Ishonganlarim, ishonchimni oqlay olmadi. Bu ishni o'zim oxiriga yetkazaman.

Deb Mardonni shashtidan tushurdi. O'zi esa dadasini ishonchini oqlolmaganidan, vazifasini uddalay olmaganidan, yaxshi imkoniyatni qo'ldan boy berganidan, ishonib ko'ngil qo'ygani azaliy dushmani ekanini bilgach bir necha hafta o'ziga kelolmadi. Irodasini tiklab hammasini iziga qo'yishni oldiga maqsad qilib qo'ydi. Endi yurakda paydo bo'lgan mehrni o'rnini nafrat egallab olgandi. Vaqt o'tib ko'rmagandek bo'lib ketdi. Samira esa birinchi kun qilgan ishidan fahirlanib, kun o'tgam sayin esa samiymiy munosabatni, shirin so'zlarni, hayotda jiddiy bo'lishiga qaramasdan o'zini oldida mehrini ayamaydigan Bekni xar kuni o'ylardi. Oldin his qilmagan tuyg'ularini his qilardi. Xa u Bekni sevib qolgandi. Garchi buni o'zi xohlamasa ham, yurak faqat uni o'ylardi. O'sha kundan buyon mana bir oy vaqt o'tibdiki oradan, na o'ligi na tirigi haqida bildi. Uni o'ylab mashinada sayir qilib yurganida. Yo'lini bir begona mashina qisib yo'l chetiga to'htatdi. Ichidan tanish yuragi qidiruvga bergan insoni tushib, shoshilib uni mashinasi oldiga keldi. Eshikni jahl bilan ochib qo'lidan tortqilab tushurib mashinani orqa eshigiga tirab siquvga olib oldi.

- Saaaan. Mani hayotimni zaharga aylantirdin. Man sani chin dildan sevdim, sanga ishonib yuragimni qo'linga tutqazdim. Sani ko'rmagunimgacha o'zimdan boshqasiga ishonmagandim, sanga esa o'zimdan ham ko'proq ishondim san nima qildin aaa gapr?

-.... "Xech bir so'z aytolmadi"

- Sani sevaman, jonimdan ortiq ko'raman. Sandan iltimos boshqa mani yo'limdan chiqma o'ldirib yuboraman.

Deb labidan qattiq bo'sa oldida, o'z mashinasiga o'tirib ketdi. Samira nima bo'lganiga tushunmay qoldi. Eng asosiysi uni tirik ekanini bildi. Uyga qanday yetib kelganini o'zi ham bilmay qoldi. Honasiga qamalib olib " Ha u tirik, mani hali ham sevadi. Xozir jahil ustida bu gaplarni aytib yubordi" aslida xali ham sevadi yuzlariga rang kirib, tabassum yugurdi. Kech tushib qolganiga qaramasdan, Bekni oldiga borishni qaror qilib u tomon oshiqdi. Tashqarida esa osmonni qora bulutlar qoplab olib, harsang toshlar bir biriga gumburlab urilib, chaqmoq chaqib tunni yoritib yuborardi. Tez orada kuchli yomg'ir boshlanish arafasida edi. Bularni zarracha ahamiyati yo'q edi Samiraga, xozir u Bekni ko'rsa bo'ldi edi. Darvoza oldiga kelib, yuqori burchakdegi qo'ng'iroq tugmasini tinimsiz bosardi. Anchadan kegin eshik ochilib Bek chiqdi.

- San, nima qilyapsan bu yerda? Ket.

Chiqishi bilan gapini eshitmasdan quchog'iga otildi. Ko'zidan yosh dumalab tushib hiqqilab yeg'lashni boshladi.

- Iltimos mani kechiring. Sizni sevaman juda juda sevaman.

- Endi bu gaplaringa ishonadi deb o'ylayapsanmi? Yo'qol.

Deb ko'ksidan itarib, eshikni jahl bilan yopib kirib ketdi. Honasiga kirib oyog'ini uzatib yotganda.

- Bek u hali ham eshik tagida turibdi. Tashqarida yomg'ir boshlagan. "Ilyos habar berdi"

- Turaversin indaman. Ketishing mumkin.

Bek o'rnidan turib. Ikkinchi etajni, ko'cha tomonga qaragan derazasidan pastga qararkan Samira yomg'irda ivib ketgan bir ahvolda, yerga cho'kkalab olib yuzlarini qo'llari bilan to'sib yeg'lab o'tirardi. Ikki soatlar chamasi o'tirdi. Sovuqdan qaqshab qolgandi. Bek ortiq chidolmadi oldiga tushishga qaror qildi. Tushib tizzalab o'tirib olgan Samirani bilagidan ko'tarib o'rnidan turg'azdi.

- Nega xali ham ketmadin? Ket dedimku man sani ortiq sevmayman.

- Xech qayerga ketmayman, toki manga ishonmagunizgacha.

- Sanga endi xech qachon ishonmaymam.

- Yolg'on.

Deya mahkam quchoqlab oldi. Odiniga kechirmaga Bek, endi yaxshi muomila qilardi. Ichida "yurakni parchalashni endi man sanga o'rgataman" deb uni yupatib uyiga kuzatib yubordi. Shu kundan boshlab yana munosabatlar tiklandi. Endi aksi edi. Samira chin dildan bo'lsa, Bek majburlikdan edi. Tanishuv kunidan boshlab uch kun, qanday yaqin munosabatda bo'lib gaplashishgan bo'lsa, xozir ham shu yo'sinda davom etardi. Kundan kunga munosabatlar chuqurlashib, ikki dilni biri xamma narsadan voz kechib bo'lsa ham sani deyman diydigan darajada bo'lsa.