Tun odam (kamolov)

Detective hikoya ishqibozlari uChun

Ушбу ғайритабиий ва тушунтириб бўлмас можарони очиғи қандай эшитган бўлсам (ва албатта , шахсан ўзимнинг иштирок этганим учун ) қўшиб–чатмай борича ёзаман. Икки қўлимни кўтариб шонли қасам ичаман.

* июль ойининг биринчи ҳафтаси эди.

Самарқандга бу сафар тергов ёки жиноиий муҳим иш юзасидан эмас, шунчаки бийимни (биз тожикларда бувини шунақа аташади)) ёзги чорвоғига дам олгани ташриф буюргандим. Ха топдингиз, озиб тўзиб мана шу саратон ойига менга отпуска бериб қолишди.

Ҳаво чидаб бўлмас даражада қизигандан қизиган, соат энди тонгги тўққиз бўлганига қарамай кўча ҳумдондек қизиб кетган. Бунақа вақтда қария бийимнинг эски қон босими касали зўриқиб қолишидан чўчийман. Шу сафар хам дарров катта дала боғга жўнадим. Бийимнинг данғилама кошонали ҳовлиси этагида ўзи яхши кўрадиган пастаккина эски пирхонаси бор. Ўша ердан топдим.

— Вой, Шаҳриёрим келибдику. Болажоним! (бачча сўзини атай адабий қилиб қўшмадим. Текстда келадиган хамма сўзлар соф тожик тилида бўлса–да, воқеанинг асил қаймоғини кўтариш учун адабий тилдан фойдаланиб кетаябман))

Бувим шу қадар мени кўриб суюндиларки бошлари кўкка сапчирди. Салқингина шамол эпкини пастликдан райҳон ва нозбўйлар ифорини олиб келганида мен ўзимнинг яна саккиз яшар пайтимдаги беғубор дамларга қайтиб келгандек бўлдим. Қаранг–а, орадан нақ йигирма йил ўтиб кетибди.

Ҳозир пойтаҳти азимнинг .. рақамли Ж,Қ,Т. Б.исида тўрт йили беш ойдан буён фаолият олиб бораябман. Кичкина амакимнинг фарзандлари кўп, бир зумда мени гува ўраб олишди.

— Шаҳриёр ака! Шаҳа ака! Бугун кечқурун Жар кўчага сизам бир текширишга чиқинг! Ахир дадамлар сизни ҳар доим “Изқувар Шерлок Холмс” дейди ку.

Шаҳсан хаммасига ўзимнинг ҳар келганимда сўзлаб берадиган сирли ва дахшатли ҳикояларим сабаб мана . болалар энди туппа тузук жосуслар–у сирли қопқонларнинг шинавандаси бўлиб қолишибди.

Кичик амаким дадам ва аммаларимга ўхшаб билим кетидан кетмадилар, ўзини безнесга урдилар. Шундоқ маҳала пастлигидаги Жар кўчадан кейин катта трассага чиқишдаги (ўзимизнинг Грибной каналдан сал нарига) бекатга сомсахона очган. Даромади яхши. Фақат уйда кам бўлади. Аммо сал ўтмай менинг дарагимни эшитиб кичик амаким кўча тарафдан қораси кўринди.

— Ибее, Шаҳи жияним келибди –ку? – дея оғзини таноби қочди. Қучоқлашиб кўришдик.

Дастурҳон узра “енгилгина” чой–пойдан кейин амаким пастга сомсахонага олиб тушаман, деб қолди.

— Шаҳа ака, дадам сизга қўшни магазинчининг ўқишга кирган қизини кўрсатмоқчи... – пиқилаб кулди бу йили 6– синфга кўчган жиянчам Лазиза, оҳо , бу ерда детективлар хам кўпайиб кетишган–ки, сир яшириб бўлмайди!

Тағин яна ўша “эски” масала..

Уйланиш.. Албатта ўзимнинг севган қизимни оилада тўртинчиси бўлишига ойиси хам мен хам айбдормасмиз–ку! Ҳудои таолонинг бергани. Умри билан берган бўлсин, ўзимнинг асалчам Шаҳинам. ( Нафақат исмимиз эртакдаги Минг Бир Кечадаги шоҳ ва маликага мос, жисмимиз хам узукка кўз қўйгандек .. Уни илк марта кўрганимдаёқ севиб қолганман, ўшанда ишхонада иккинчи йили ишлардим. Катта опасини йўқолган телефони машмашасида опачаси билан келганда кўзимни узолмай қолганман. “Мана шу қиз менинг умрим маликаси бўлади!” дея онт ичганман) шунақа экан мингта ўқишга кирган талаба қиз бўлмайдими, фан доктори бўлмайдими, бошқасига уйланмайман!

Амакимнинг бир феъли борки, менимча бутун оиламиз генофондида шу ҳислат бор.

Биз катта кичик хаммамиз сирли жумбоқлар ва ақлий заковат ўйинларига қизиқамиз. Дадам пойтаҳтда ўқиб университетда қолганлар, кейин магистратурани хам битириб ўз ўқув даргоҳида ўқитиувчи бўлиб ишлаб қолдилар. Институтларининг ўзида бирга ўқиган онамга уйланиб иккиси “пойтахтлик” бўлиб кетишди.

Аммаларим хам олдинма кетин акасига иҳлос қилиб яхши олийгоҳларда ўқиб олдилар. Поччамлар хам худди рафиқаларидек олий маълумотли, фақат мана хозир Жар ариқнинг шаббўй босиб кетган чакалагидан кетиб бораётган мана шу Шуҳрат амаким ўқишни хоҳламади. Аммо бу дегани ҳабаротдан орқада қолди , деганимас.

Мана ҳозирам барибир улар топган қизга уйланмаслигимни билсалар хам, энг сўнгги ҳабарни менга сўзлаб беришдан

тийила олмади.

— Э баракалла! Шаҳижон, келганинг жуда яхши бўлди–да, билсанг ўзим сенга қўнғироқ қиламан, деб турган эдим.

— Нима гап, амаки, – амакимнинг хар хил миш мишлар урчиб юрадиган мана шу митти гўшада навбатдаги жумбоғини эшитишга диққат қилдим.

Катта сўқмоқ тарафдан бир қиз биз тарафга қараб юриб келарди. Қизнинг силлиқ тарашлаган қора сочлар икки ёнга ташлаган, эгнида маҳалла қизлари орасида урф бўлган ғижима газлама либос яшил сариқ тусда ўзига роса ҳусн бағишлаб турарди.

Соланиб юришига ва менинг жигарранг шимим ва эгнимдаги ҳарбийча матода тикилган футболкамга суқланиб қараб ўтганидан бу қиз кўринишидек жа сода эмаслигини таҳмин қилдим.

—Салималйкум... – дея қўғирчоқдай салом бериб ўтиб кетди.

Амаким қуруққина қилиб “вэлейкум салом” деган бўлди ва қиз то ўтиб кетгач тўхтаган жойидан гапини давом этди:

— Ман санга мана шу қизни кўрсатмоқчи эдим... Ният тоза экан , қара оёқ тагидан ўзи чиқди.. Хе хе, не афтингни бурасан.. Яна ўшанақа гапми? Сан болани даданг уйлантираман, демаябдими, нима бало? Ўттизга чиққанингда уйлайдими?

Битта ўғил бўлсанг—у, қилиғингни қара, янгамга хам ажабланаман.. Кўп ўқийвериб оврўполашиб кетгансанлар..

Кейин амаким жеркигандек манга қаради : — Қанақа сўз эди?

— Карьера .. – минғиладим ман.

— Хи, ўшани деб, бу туришда якка ўтиб кетасан..

— Фақат шуни айтаман, дегандингизми? – энсам қотгандек яқин келиб қолган шлоқо блоқ қурилиши тугаган янги дўконлар карвонига қарадим.

— Бу ҳамда, аммо бошқа жуда қизиқ гап бор . жиян.. – амаким яна қанақа топишмоқ топибди.

— Мана шу қиз.. боя ўтиб кетди–ку, Жар кўчанинг оҳирига туради. Исми Диёра. Бу йил биринчи курсни тамомлади. Шу қиз СамДУда битириб чиқсачи, аянгдек институтда дарс берарди..

Хай , гап бошқа ёқда..

Шу Диёраларнинг кўчасида бензинфуруш Адхамбойларнинг уйига ўғирлик бўлган... Сенинг изқуварлик ишинг борку.. Жа сан боп иш . Хаммаси жуда ғалати.

— Нима бўлибди? – қизиқиб кетдим ўзим хам . қадамимни секинлатиб ))

— Мен билганимча айтиб бераман эшитганимизни...

Шуҳрат Амакимнинг ҳикояси

Тўрт кун олдин кечқурун нариги маҳалада қий чув бўлди. Хатто бизлар эшитдик. Адҳамбойнинг чала битган ҳовлиси бор. Ўзи эса шунга қўшни ҳовлида ота онаси билан яшайди. Қасрмисан қаср!

Қурилиш бўлаётган майдонда кечқурун одамлар қоп қора одамнинг шарпасини кўришибди. Нақ учта одам ҳар хил пайтда кўрган.

Аммо ўша куни Адҳамбойнинг уйида ўғирлик бўлибди. Эшик хам , дарвоза хам қулфланган бўлган, аммо “ўғри” бемалол хаводан эриб ўтгандек уй ичидаги барча тиллами, нуқра*(кумуш)ми , долларми хаммасини битта қўймай териб қочиб кетган. Аммо ўғри узоққа қочмаган, дейишаябди. Сабаби Ғулом қассобнинг катта дарвозаси олдида хамма қишлоқдаги такасалтанглар ярим тунгача Финални (Германия v/s Чили) футбол транслациясини катта телевизорда кўриб тугатишганди. Адҳамбой хам ўша ерда эди.

Уйга қайтса шунақа гап! Хотини дод вой солади. Йўқ ўғрини изи хам йўқ.

Аммо душанба куни шаҳарга мед институтга ҳужат топширгани кетаётган дадангни Асад деган синфдошининг катта ўғли Файзулла кўчадаги қонни кўриб қолган экан. Кейин мент босиб кетди хамма ёқни. Ўша қурилишдаги ховлидан битта ёш йигитнинг ўлиги топилди. Хозир бешинчи кун. Халиям излар изланаябди.

Амакимнинг ичини тирнаётган бу жумбоқ менинг хам юрагимни ғаш қилди. Сабаби хали бу ходисанинг жумбоқли қисмига ўтганим хам йўқда..

Уч кундан бери бутун қишлоқнинг дарвозаси тунда ўзидан ўзи тақилаябди. Аммо на ташқарида хеч ким бўлмасмиш. Фақат худди тутунга ўхшаб қоп қора нарса чайқалиб турармиш.

Менимча бу ўша ўғрининг безовта арвоҳи. ..

— Экпертиза нима дебди? – қошимни чимириб олдим. Одамлар нақадар ҳурофотчи–я?

Хεч бир Илм эскича таҳайюлот ва маъжустик қарашларни исботлаб бермаган. Қўрқув ва шубҳа оддий одамларни тафаккурини қоронғулатгани тарихдан бизга аён.

Бир пайтлар қуёш тутилишини хам одамлар “ўзга кучлар ишораси” дея дахшатга тушган. Аслида эса бу оддий самовий табиат ҳодисаси халос.

— Ўша кўрганлар ўша пайтда маст бўлишган бўлса керак...

— Мен–ку битта шиша пиво ичгандим... деди амаким кулгуси қистаб менга қаради: — Аммо Зиё хола ичмаган бўлса керак. ☻

Шу сабаб мен ўта қизиқувчанлигим сабаб ҳар бир гувоҳ билан суҳбатга киришига қарор қилдим :::::

Зиё хола (У Диёранинг нанаси (аяси(()) ҳикоя қилади:

Сутдек оқ кеча эди. Ҳаётимда хеч хам бу қадар қўрқмаган бўлсам керак. Катта қизим Маъмура аллақачон ухлашга ётган. Диёра эса кенжа бўлгани учун эрка қиз. Каттакон шапалоқдек телефонида ўйин ўйнаб ўтирарди ҳалиям. Негадир эрталабки ўлик воқеасидан кейин қизимнинг ранги хам мурданикидек оппоқ бўлиб қолганди. Шу куни эртасига Маъмура кўча супираман деб чиққан эканми, қонли изларни кўчада кўриб ўшандан бери ўсал бўлиб қолган. Эртага дам солдиргани Роҳила холаникига ўтаман. Қизимнинг юраги чатоқ. Кечаги жанжаллар ва тортишувлардан юрак олдириб қўйди.

Дарвозани беркитилганига икки марта гувоҳ бўлиб қайтдим. Отасидан эрта ажралган бўлсак хам қайта турмуш қилмадим.

Қизларим бегона ота қўли остида қандай вояга етишини эса ўйлаб ўйимга сиғдира олмасдим. Ҳар қалай хўжайиним оилада битта бўлгани сабаб уй жой хаммаси қизларимга қолди.

Бироқ кечаги ўғирликдан кейин жудаям қўрқдим. Хеч қачон аввал бунақа бўлмаганда. Қишлоққа асло ўғри ораламаган эди.

Адҳамбойникидақа мол меросим йўқ. Оддийгина рўзғор катта йўлда пишириқ ва нон сотамиз. Маъмурани дарров ( уҳ кечирасиз, тез орада ) эрга беришим керак , куёв бола хам ўрта хол оиладан. Шу сабаб икки ёш фарқ қилса хам кичкинамни ўқишга киритишга ҳаракат қилдим. Ўқишга қатнаб юрмасин деб Самарқандда шундоқ Регистонни орқасида дугонаси билан яшашга хам ижозат олди. Фақат шанба – якшанба кунлари уйга келади.

Маъмура қўйдек ювош бўлгани сабаб “ичимдагини топ” дейдиганлардан, нима буюрса шуни қилиб кетаверади. Аммо Диёра қурғур сатангдек бебош. Қилмаган шўхлиги қолмаган. Мажбурлаб тиҳирлик қилади. Мана шу планшетини кимдандир арзонга сотиб олдирди–ю, тинчим икки хисса йўқолди. Тинмай эрта–ю, кеч икки кўзи катта кумушранг экранга қадалиб қолди.

Мен чамалаб қолдим 19 ёшли қиз ( кейин билсам биринчи синфга олти ёшидан борган экан ) 18 ёшар қиз дарҳол катта шаҳарга кўникиб кетиши бир ажиб аҳвол эди. Чамамда.

Мен хам Зиё холанинг айнан қўрқинчли мавзуда гап бошлаган жойида беҳос сесканиб кетдим...

— Шундай қилиб сутдай оқ кеча эди. соат тунги бирлар атрофида. Дарвозам секингина тақилади. Худди биров атайлаб қилаётгандек. Шошиб туриб кетдим. Балким ўша кунги ўғридир? Уйда кимдир бор йўқлигини текшириб кўриш учун шунақа усулда фойдаланар?

Мен ваҳима билан ўша дарвоза ортидаги шарпани тезроқ кўриш учун шошилдим.

Аввалига юрагим дош бермади. Бироқ нақ тўрт марталаб қайта ва қайта тақилашдан сўнг ниҳоят дарвоза ёриғидан кўчага қарадим.

0Ҳ! Буни қандай тасвирлаб беришни хам билмайман. Ой нури остида рўпарамда ана шу ерда .. таҳминан уч метрча келадиган ерда У турарди.

— Нима эди у ? – сабрим чидамади.

Зиё холанинг кўзи каттариб кетди.

— Қоп қора одам. Тунда ой нури остида қорайиб худди тутундек чайқалиб турарди.

— Кейинчи? .. қизиқиб кетганимдан сал вақт аввал болохонали уй тарафдан кўринган чеҳрага парво қилмабман. У қиз бўйи мендан бир қарич пастак, сочлари тим қора, оқиш юзида ҳеч қандай бир ифода йўқ эди. Аллақаерларга кўз тикканича қараб қолганди.

Биз бугун эрталаб кўрган Диёрага ўхшаб кетарди.

Опачаси Маъмура бўлса керак.

Шу чоқ у кимнидир кўрдими, секин изига қайтиб дераза ортида ғойиб бўлди.

Ташқарида дарвоза тақилади. Зиё хола бир чўчиб тушди.

— Қўрқманг , ўзим қарайман.. секин дарвозахонага қараб юрдим.

Остонада гавдаси бақувват танли, бўйлари узун қош кўзи қоп қора бироз жингалак кокилли йигитча турарди. Таҳминий ёшини айтишга қийналдим.

Эгнига кулранг трико ва йўл йўл оқиш футболка кийган тош кўтаради, шекили мускуллари бўртиб чиққан.

— Саломалайкум холажон... деди йигит ҳеч бир такаллуфсиз ичкарига кирган эди ортидан шошилиб Диёра хам кириб қолди.

— Силамалакум! – димоғида минғилади Диёра ва худди яхши кўрган кучукчасини топиб олгандек ирғишди :

— Эйй Файзи, нима қилабсан, бу ерга? Кеча ўқишга кетаман дегандингку..?

Файзулла бу ўша дадамнинг синфдош ўртоғининг ўғли. Мурдани кўриб қолган биринчи гувоҳ.

“Жуда соз, ишим анча енгил кечадиган бўлди “

— Сени кетишингни кутиб тургандим.. – деди Файзи Зиё холадан умуман истиҳола қилмай кулади.

— Шаҳарга бирга чиқамиз , институтингга хам ўтамиз, дегандик–ку?

Диёра “Бегоналар бор...” дегандек кўз остидан Файзига ишора қилиб сўнг гапни айлантира қолди.

— Эртага чиқармиз..

Диёра кетгач мен Файзулла билан кўчага чиқаётгандим. Диёра шундоқ кўчага қараган деразасидан калласини чиқарди.

— Файзи, сумкангни эртага олиб кетарсан? Мен планшетимни созлатишим керак. Барибир бирга чиқамиз..

Файзулла бир қалқиб тушди, сўнг эса “ҳўп” деб ирғишлаб мен билан катта кўчагача бирга кета бошлади.

Файзулла ҳикоя қилади:

Ўша кеча мен уйда эдим. Нақ уч йилдан бери Тиббиётга ўзимни отаман. Аммо ҳатто контрактга хам киришга етарли балл тўплай олмадим. Биз сал пастроқда сой бўйида яшаймиз. Ярим кечаси катта опам Нурия телефон қилиб уйида ўғирлик бўлганини айтиб ваҳима қилди. У пайт хамма Ғулом қассобни уйи ёнида футбол кўраётганди.

— Сен кимга ишқибозлик қилдинг? – қизиқиб сўрадим.

— Мен футболга қизиқмайман... – қисқа жавоб қилди Файзулла

Мен калламни бурмай тест ишлаб ётгандим. Ахир атиги бир ой қолди. Ўткан йили атай ҳарбий ҳизматга хам бориб келдим. Ана энди муқаррар ўқишга кираман, дея аниқ ишонаман. Контракт пул билан хам ўқийман.

Мен билдирмасдан унинг эгнига назар солдим. Жайдари йигит, меҳнатдан кафти қавариб қадоқ тошган, териси офтобда яхшигина қорайган, оиласи хақида кечроқ дадамга сим қоқиб суриштириб оламан. Балким Шуҳрат амаким ул бул нарса билар?

Файзулла ўқишга кириш орзусида бир энтикиб олди.

— Демак йигирма бир ёшдасан? – тахминий ёшини қўшиб чиқдим.

— Йигирма икки ... деди Файзулла

Бошқа гап сўраб ўтирмадим.

Унинг алиби*си бор( айбсизлик физункцияси бўйича у жиноят вақтида бошқа ерда бўлган). У уйда бўлган ва тест имтиҳонига тайёрланган.

Яна суриштириб кўрарман.

Катта кўчага чиққанимда у билан ҳайрлашдим.

Энди анави шўрпешона мурданинг шахси билан танишиб олишим керак.

Катта шаҳарга кетадиган бекат ёнида қақайиб турган қора такси машинани кўриб қадамимни тезлатдим. Мен марказга ўтмоқчи эдим.

Шаҳар Ж,Қ, Т,Б,да ишлайдиган бир дўстим бор. Фирдавс. У билан балким учрашиб кўрарман. Ҳар холда бу иш борган сари жумбоқли ва чигалга ўхшайди.

Фирдавс Ҳамраев ҳикоя қилади:

Очиғи қадрдон жўрамни сафдош дўстимнинг тиржайганча хе йў бе йў фуқаро кийимида хонамга кириб келганини кўриб аввалига танимадим. Кейин эса бошим бахтдан ял ял ёнди.

Ахир қадрдоним билан бир шаҳарда ўқиб бир хонада яшаган бўлсам хам тақдир ирмоқлари бизни ҳар ёққа оқизиб кетганди.

Шу сабаб мен уни қўярга қўймай энг севмили таомим тайёрлайдиган ошхонага судрадим.

— Мен бу ишни атайлаб олгандим. Сани қишлоғингда бўлган бу воқеага Эркюль Пуародан бошқани тиши ўтмаслигини яхши билганим тўғри. Аммо сани эски рақамингни йўқотиб қўйгандим. Янги рақамимини эса сан хали билмасанг керак..

— Ким айтади сани изқувар Пуаро , деб жиғимга тегди Шаҳриёр . (( Албатта ўзлари кимсан Шерлок Холмс–ку??? )) ва санчқисидаги яхши пишган қизилча этини мароқ билан чайнаб гап орасида қўшиб қўйди: — Нима деб ўйлайсан, бу ерда қотил ва ўғри бир одаммикан?

Мен унинг мана шу истеъдодига беш кетаман. У ҳар сафар ноодатий йўлдан кетарди.

Эсимда ўткан йили Қарши шаҳридаги сувда чўктирилган ногирон аёл ишини хам ўзи фош этганди.

Ўшанда хам бир бирига боғланмаган икки хил сирни ажрата олганди. Менинг командамдаги одамлар эса ўғирлик содир бўлган жойда икки киши бўлган , шериги иккинчисини ўлдириб ўмарилган молларни бир ўзи олиб қочиб кетган, деган ҳулосада эдик.

Шаҳардаги барча қимматбаҳо буюмлар олди бердиси билан шуғулланувчи хамма нуқталар огоҳлантирилган. Шу сабаб ўша қотилликда гум0н қилинаётган ўғри эртами кеч қўлга тушади.

Аммо ...

—Нега сен бунақа деб ўйлайсан? Саволимни Шаҳриёр дарров илғаб олди.

— Нима қилай? Тарки одат амри маҳол.. ☻☻Негадир қора шарпалар ҳақидаги миш миш мени чалғитаябди. Нега энди айнан тўрт марта дарвоза тақилайди? Нега энди айнан Диёраларнинг дарвозаси. Ахир қолган гувоҳлар , хатто амаким хам изоҳлади “тўртта эмас бундан кам марта” ..

Барибир хаммаси чалкашлик.

Помидорли салатни бир тутимини олғирлик билан чайнаркан қўшиб қўйди:

— Мурдани шахсини аниқлай олдингларми?

Менга унинг шижоати азалдан ёққан аммо иштаҳамни қитиқлаётган мана бу лаззатли таом луқмаси мени яна ўша кичик хотираларга еткалайди.

(( Аммо бу бошқа ҳикоя. ))

— Шаҳриёр, бу йигит Тойлоқ круги (ҳалқаси) тарафдаги қишлоқда яшаган экан. Бир минг тўққиз юзи тўқсонинчи йил туғилган. Исми Суҳроб. Грибной канал бўйидаги ошхонада ишларкан. Аха, Шуҳрат амакингга қўшни бинода иш юритаркан.

“Қизиқ “ Шаҳриёр ўзининг атрофига хамма гумонларни бир бир қантариб қўйганича хаммасини бир зайилда томоша қилаябдими?

Катта шаҳардан дам олгани келиб аммо яна ишига кўмилиб олди. Ха рост гапирди “Тарки одати амри махол” .

Исми Суҳроб. Уйланмаган. Воқеа жойида уни ҳеч ким кўрмаган. Умуман етти ёт бегона ерлик йигит ярим кечаси бу ерларда нима қилиб юрибди ? Ишхонасидаги ётоғида ухларкан. Эртадан кечгача иш. Қишлоқ оралаб нима ахтарган ? Ёнида хеч вақо топилмаган. Хатто қўл телефони хам бўлмаган.

Ва қорнига тўрт марта чуқур санчилган тиғли асбобдан кўп қон йўқотиш сабаб ҳалок бўлган. Бор гап шу. У энди бизга ҳеч қандай жумбоқни еча оладиган калит сўз айта олмайди .

— Ўғирланган буюмлар рўйҳатида хамма нарса алифбо тартибида санаб ўтилган... –деди Адҳамбой кўзи шишиб кетган рафиқаси Нурия хонага чой олиб кирганида асабий қараб қўйди.

Мен эса аёлнинг нафақат қизарган юзи кўзи, шунингдек кўкариб моматалоқ бўлган билагини хам кўриб қолдим.

Ҳар қалай ўғри аёлга суиқасд қилмагандир?

Ҳудди саволимни калламдан ўқиб қолгандир Адҳамбой тилга кирди:

— Мегажинни қилмиши учун калтакладим. Мени келади, деб кўча эшикни очиб қўйганмиш. Катта ўғлим Дониёр ( у 14 ёшда)) ҳудо рахмат қилгур биринчи хотинимдан айтишича, эшик аввалдан ёпиқ бўлганмиш. Хаммаси чигал аммо мен келганимда эшик очиқ эди.

Худди кимдир кириб чиқиши учун атай очиб қўйилгандек.

— Бу киши сизнинг иккинчи аёлингизми? – дея сўрашга журъатим етди.

— Шаърий никоҳдан ўтилган ҳалос.. – деди Адҳамбой

Албатта меросҳўрлик далолатномасида уй жой мол мулки фақат биринчи никоҳдан бўлган фарзандга берилади.

— Яна фарзандинларингиз борми?

— Йўқ.. Бу қисир сигир чиқди. Шунисиям яхши уй жойга муккасидан кетмайди...

( ёқимсиз ва жирканч одам экан бу бойвочча, )) Биттагина ингичка тилла узук олиб бергандим.. Ёш боладек шунга овуниб ер–у кўкка ишонмай олиб юради.

// Терговда Нурия ўзининг узуги ҳақида гапирганмиди?

Фирдавс мужмалланиб қолди.

— Аёл қолган тилла тақинчоқлар қатори узугини хам йўқотган.

— Унда мен чойнакни тутган қўлидаги номсиз узукка нима дейсан ? — ажабланмай бўладими?

Фирдавс яна иккиланиб қолди:

— Балким бу тасодифдир?

— Тасодифлар жуда кўпайиб кетмадими? А ?

Агар ўша кеча Нурия ярим кечагача ухламаган бўлса, эри футбол матчини кўраётган бўлса , ҳақиқий ўғри ( ҳали бу қотил дегани эмас)) хам ўша ерларда оломон орасида изғиб юрган бўлади.

Жин урсин ўша кеча кўчада қанча одам уйғоқ юрган экан а???

Амакимнинг сомсахонасига кирдим—у, очиқанимни сездим. Амакимнинг югурдак шогирди Мирфаёз шошиб чопиб келди–да, энди тандирдан узилган тўртта сомсани чиройли қилиб қўйиб кетди. ҳавода иссиқ эпкини кўтарилар, узоқ яқиндан машиналар шиннасининг қайноқ асфальтда вишилаган овози эшитилади. Одамлар садоси хам уларга қоришиб аллақандай бир юракни буғувчи кайфиятга солади.

— Мирфаёз, – дедим муздек айрон келтирганда уни гапга тутдим:

— Лаббай ака? – деди Мирфаёз (у таҳминан 16 ёшлардаги йигитча эди))

— Сен хам қассоб Ғулом акаларга ҳамсоя бўлиб яшайсан–а?

— Ха , шундай.. довдиради бола

— Ўша футболни сенам кўрдингми?

Боланинг кўзи чақнаб кетди:

— Бўлмасамчи?! Оҳирги секундигача қолдирмай кўрдим.

(( Ўша кеча йиғилганлар ичида нотаниш бирорта одамни кўрмаганмидинг ? ? аҳир кўзлар чаққон ва эсда қоларли бўлишади))

— Хамма ўша ерда эди. ( Бирин кетин мен билган ва билмаган одамларни