Tun odam (kamolov) (2-bet)

ва билмаган одамларни санаб кетди – роппа роса ўн саккизта одам. ) Аммо шубҳа пичоғига илинадиган бирорта одам саналмади. Ҳар қалай Адҳам бойнинг ўзи ўз уйига ўғирликка тушмаса керак? Ёки анави нотаниш қурбон йигит?

— Сен ўша Суҳроб деган болани аввалдан танирмидинг? – Мирфаёзнинг кўзлари катта бўлиб очилиб кетди.

— Ээ, ака у болани танимайдиган қизни ўзи йўқ эди.. Роса а*хўр бола эди. Тинмай планшетидан с*кс видеолар кўриб ўтирарди. Оқшом одам санжоб маҳаллари қаёққадир кетиб қоларди. Менимча уни ўйнаши бўлган бўлса керак. Шу магазинларда ишлайдиган кўпчилик қизларни авраган.

— Хмм .. қизиқ .. – ажабланмадим сира хам , Суҳробга ўхшаган йигитларни «плэйбой» деб аташади. Қизларга суяги йўқ.

— Ха майли рахмат сенга, демак Суҳробни ўша кеча аниқ кўрмадинг? –сўрадим яна бир марта.

Мирфаёз ишонч билан йўқ, деб айтди. Сўнг эса нимадир ёдига тушиб “эҳаа” деди.

— Биринчи тайм тугаган вақтда Файзи ака хам бировга келиб кетганди.

Менинг кўзларим чарақлаб кетди! Мана бўлмаса !

— Адашмаябсанми? – шошиб қолдим мен

— Ака, унинг тунда фосфорли трикосини саккиз километр наридан биламан.. – деди Мирфайз фаҳр билан.

Мен айнан мана шу вақтда хамма гапни тушунгандек бўлдим.

— Файзи ака синфдоши Ризо акам билан бироз гаплашиб турди–да , сўнг қаёққадир кетиб қолди. Ризо акам менинг катта холамни ўғли. Бор гап шу..

Мен ўрнимдан туриб кетдим. Шошилиб амакимнинг ёнига чопдим. Шуҳрат амаким ичкарида кассанинг ёнида нималарнидир ковлаб ўтирарди.

— Ээ, Шаҳижон. Нима гап ? – деди амаким қизиқсиниб мен ўйланиб қолгандим.

«Файзи . Файзулла... Унда нимадир бир гап бор ? айнан у .. ўша куни хамманинг эътиборидан четда қолиб кетган. Унда нега у ? эрталаб қонли манзарани гувоҳи бўлиб хаммага овоза қилган. Унинг ўрнида мен бўлганимда бу ҳавфли жойдан тезроқ кетган бўлмасмидим? »

Ахир у учун яхшигина “баҳона” хам бор. Ўқишга тайёргарлик кўриш учун. Қулай фурсат.

— Амак, Адҳамбойнинг ҳотини хақида нималар биласиз?

— Уни иккинчи хотин бўлиб тушганига тўрт йил бўлиб қолди. Хали хам фарзандли бўлмаган. Эри хар куни уради. Ўзиям оғзи роса чатоқда.

Унга фақат усти бош ва ейишга овқат тегади , халос. Уй хам пул хам унга тегмайди барибир. Худди чўридек яшайди.

Мен иккиланиб қолдим.

“Агар шу кеча мен хаммасини фош этмасам.. эртага хаммаси изсиз ғойиб бўлади.”

Ташқарига чиқишим билан яна Мирфаёзга тўқнаш келдим. Унинг кўзлари ола кула эди.

— Ака.... деди у секингина ва йўл тарафадаги одамни кўрсатди. Бу сониялар ичида бўлиб ўтди. Буни мен хам у хам кўриб турардик.

Қоп қора саробга ўхшаш нарса тутундек бир чайқалиб сўнг буғланиб кетди.

— Бу нима эди? – ажабландим очиғи бунақа эфимер олам мавжудотларига ишона олмайман , барибир.

“Қасоскор руҳ” ҳаёлига шу нарса келди Мирфаёзнинг

— Мени излаб келган .. – тили қалтиради унинг аммо менга бу ҳақида бошқа гап очмади.

Бир ҳўранда уни чорлаган эди , чопиб кетиб қолди.

Диққатимни аллақандай паст аммо шубҳали шовқин бузди. Амакимнинг ёнидаги нариги дўкон қаршисида Зиё хола билан бир нотаниш йигитнинг тортишаётганини кўрдим. Шу он кассадан амаким чиқиб келди.

— Ха , “куёв” яна келибди–да! – деди амаким минғилаб қўйди.

— Қанақа куёв ? – ажабландим мен хам .

— Маъмурага унаштирилган йигит мана шу . Ризо. Оҳирги ҳафта ичида катта жанжал бўлди. Маъмуранинг товоғи қайтарилади, деб хам эшитгандим. Куёв бола айнаб қолганмиш.

“Хмм, шунга Маъмурани кайфияти мотамсаро эканда?“

— Мирфаёзнинг холавачча акаси . Жуда яхши бола эди. Нимагадир оҳирги пайтда айниди қўйди. Шу Суҳроб ишга киргандан бери Зиё холанинг боши ғалвадан чиқмай қолди.

— Эээ.. бошим айланиб кетди! Суҳроб ( ўлган йигит) Зиё холани қўлида ишлаганми??

— Ха.. шундай ...да. кундуз куни Маъмура , кечга эса Суҳроб ишларди..

“Жуда қизиқ тус олди –ку, Воқеалар!”

Мен шошганча шаббўйлар оралаб қишлоққа Маъмураларнинг уйига ошиқдим. Хамма калит ўша ерда. Саволлар жавоби ўша ерди. Аксига олиб эшикни ҳеч ким очмади. Дарвоза қулф эди.

Қизиқ бу вақтда қиз болалар уйда ўтириши керак–ку???

Ҳаёлимни дарвоза ёнидаги дераза тортди. Диёранинг деразаси. Ёғоч ромнинг пастида нимадир қизарган рангни кўрдим. Қизғиш нимадир? Қонми ?

Энди у томонга юрган хам эдим. Ортимдан:

— Сизга нима керак ?? – деди кимдир.

Ортимда Маъмура турарди. Қўлида бир челак памидор.

Маҳзун қаради–ю, секин қўйнидан калит шодасини олиб, улардан бирини дарвоза қулфига суқди.

— Мени сизга бир иккита саволим бор эди... – гапим тилимда қолди.

— Мен хаммасини айтиб бердим. Хеч нарсани кўрганим йўқ. Эшитганим хам йўқ.

Бу сира хам сокин жавоб эмсди. Ич ичидан отилиб чиқаётган ғазабнинг бўғилиши эди.

— Мен фақат бир нарсани сўрай, дегандим. . Шошиб гапира кетдим.

— Ўлган йигит .. Суҳроб. У аянгизнинг қўлида ишлардими?

Шу онда қизнинг чеҳрасида бир сониялик ҳурсандчилик ифодаси акс этиб кетди.

( Ўлганингдан хурсандман!))

— Ха шунақа эди.. – қисқагина минғилади у ,

— Унинг бирор бир қўл телефон аппарати ёки уяли бирор воситаси бормиди?

Нозик саволга узоқдан жавоб бериши керак–ку ??

— У аямнинг телефонидан уйдагиларга қўнғироқ қиларди..

— Ха тушунарли.. ( Мирфаёз эса “каттагина планшети бор”, деганди ) секин жилмайиб унга яна бошдан оёқ қарадим ва хайрлашдим.

— Майли , яхши қолинг .. – дедим секингина, у эса ҳўрсинди (Қандай бахт!))

« Мен уни аввалдан билардим... Аммо бунақа иш қилишини ҳаёлимга келтира олмасдим..» кечқурун дастурхон устида Шуҳрат амаким менинг таҳминларимдан қўрқиб кетса–да, барибир ўзининг ҳақлигини айтарди.

Фирдавснинг ғояларига ўхшаб гапираябди, бу кишим хам.

— Содда қизнинг бошини айлантириб унинг номусига теккан бўлса, қиз буни қандай қилиб қаллиғига айтади? Ва тўй хам рад этилади? – чуннонам асабийлашди Амаким

— Йўқ бунга тоқат қилишни ўзи ахмоқлик! Унақада , Ризо йигит ўлгурни сўйиб...

Мен анграйиб қолган амакимнинг юзига қараб қўйдим.

— Ха жинни Мирфаёз–а !! ? – асабийлашиб шогирдини сўкди

— У Маъмура билан Суҳробни ўртасида нимадир бор деб холаваччасига айтган.

Мен тезроқ ўша беҳосият қурилишга боришим керак! У ерда бир гап бор.

— Мен хам бораман... – деди Шуҳрат амаким менга барибир эди. аммо ишни пачавасини чиқармаса эди.

— Яхшиси орган ходимларига қўнғироқ қилиб қўйинг... Мени чақирувини кутинг , жиннилик қилиб бирор гап қилиб юрманг...

Менинг ичимдаги гумон ақлдан оздириши тайин эди!

Аллақандай овлоқ ерда дахшатли Мориарти яшаса–ю, менгина буни тушуниб қолганлар беҳавотир юрсалар.

У ким бўлса хам парда ортидан иш кўрябди. У хаммасини пуҳта режа қилган. Хамманинг ўша вақтда қаерда нима қилаётганигача пухта тузиб чиққан.

Аммо ўша вақтдда ўзи қаерда бўлган бўлса?

Мен етиб келганимда аллақачон атрофни қоронғулик қоплаган, бирор дахшатли нарсадан чўчигандек итларнинг хам овози ўчган. Шу онда мен қоронғули аро сояларни кўргандек бўлдим. Бу жуда антиқа ходиса эди. Тунданда қоп қора ранг бўлишини тасаввур этаябсизми?

“Кулрангнинг 50 жилваси” асарини ўқиганман, аммо “Қоранинг 51–жилваси ҳақида тасаввур хам қилмасдим. Мана энди у намоён бўлди.

У қаршимда совуқ мозор хидини таратганча қақайиб турарди. Унинг ғуссали қизил кўзлари шу қадар маъюс эдики, менинг тобора унга рахмим келиб кетарди.

Уни нега ўлдиришди? Нега ? Қани эди , мана шу шарпа хаммасига жавоб бера олса?

Аммо у гўнг эди, марҳумлар гапира олишмасди. Аммо асло бундан норози эмас, у ўз қўлларини кенг ёйганича худди учишга тайёрдек мен томонга отилди. Бир сонияда бошим айланиб кетди. худди ўрама қуюн ичида қолгандек гандиракладим. Сўнг эса ҳушимдан кетиб йиқилдим.

Қанча ётдим билмайман .

Аммо бир туш кўрдим. Гўё мен айнан бўлган воқеаларни шахсан ўз кўзим билан кўриб турардим. Хаммаси аниқ ва тиниқ кўринди. Мана ўша ўғри орқа эшикдан елкасида сарғиш рюкзакда пайдо бўлди.

Тунда хам ёнадиган фосфорли трикосида аниқ уни кузатиб турардим. Қанақадир гаплар эшитиларди. Аммо қулоғим қабул қилмади. Мен фақат кўриб турардим. Кейин эса ой ёғдусида йигит ва қизни кўрдим. Йўқ улар кўпчилик эди. Биттаси худди Ромеони балконга тортиб чиқарган Жульеттадек бениҳоя чиройли эди. У деразасидан йигитни бағрига тортди. Унда бу қиз ким? У шу қадар чиройли ки? Аммо кўзлари қаҳрли!

Мен ҳавода ялтираган тиғнинг жилвасини кўрдим халос. Сўнг эса нақ тўрт марта эшик секин тақилади ....

Кўзимни очсам тонг отиб қолган . Бошим тепасида ташвишли қараган амаким турарди.

— Шаҳижон! Одамни қўрқитиб юбординг–ку?! Амакимнинг ёш боладек севинганини қаранг!

— Мен қаердаман? – ажабландим ўзимга ишона олмай.. Мен амакимларнинг уйида эдим.

— Сан тонг саҳарда дарвозамизни ( ўзинг айтгандек )) тўрт марта тақилатдинг... – қўрққа писа гапирди амаким — Секин очсам сан ! остонага етар етмас беҳуш йиқилдинг . Нима, унгача ҳеч нарсани эслолмайсанми?

— Мен чала қурилишда ҳушимдан кетгандим.. Қандай бу ёққа келиб қолдим? ( Миямда акс урган манзара хам менинг ўз шахсий гумонларимми, ёки кимнингдир ҳотираларими??))

— Амаки.. – дедим зўрға тилим ғўдраниб, мен қўл телефонимни излаб топдим.

Унда катта қилиб фотокамерам ишлаб турарди. Экранда эса кулранг каттакон планшет расмига тушириб олинганди!

Бу Диёранинг планшети–ку! Аммо уни ким суратга олган? Мен ахир Диёрага яқин хам йўлаганим йўқ ку?!

Титраётган бармоқларим билан аллакимга қўнғироқ қилдим.

Гўшакни анча тетик ва чаққон Фирдавс кўтарди:

— Ха жўражон? Ахволларинг яхшими? Бугун ишхонада навбатчи эдим.

Нима бўлди ?

— Тез Жар ариққа етиб кел.. Мен ўғрини топдим.. ха, айтганча , марҳумнинг паспорт номига очилган рақамини топиб қўнғироқлар деталлизациясини аниқла . Энг сўнгида у ким билан гаплашган..

Мен сабр хам қилмай амакимнинг эски муравей мотоциклига миндим. Лоп этиб амаким чопиб ортимга мингашди.

— Сани бир ўзингги жўнатмайман ! ( тарки одат амри махол . Оиламизга теккан касаллик бу ))

Диёранинг хонаси чироғи ёниқ эди.

Вақтида келибман. Кимдирнинг шарпаси у ёдан бу ёққа бориб келар, чамамда асабий бир вазият содир бўлаётганди.

— Зудлик билан эшикни очинглар! – машинасида етиб келган Фирдавс қисқагина саломлашган бўлди–да, эшикка ташланди. У билан келган гавдали йигит эса ҳар эхтимолга қарши эшикка диққат қараб турди. Аммо дераза ланг очилиб елкасида сарғиш рюкзагда кимдир сакраб тушди ва тўппа тўғри менинг ёнимдан чиқиб қолди.

Файзулла ! Бошқа ким хам бўларди..

Бир тарафдан деразадан Диёра чинқириб қолди.

Бу мен эшитган энг дахшатли инграш эди. Амаким Файзуллани елкасидан қайириб ерга босди, кўксини тиззалаб чўккалатди. Мен эса бир сакрашда ўзимни очиқ деразадан ичкарига отдим. Кўксидан шаршара бўлиб қон отилаётган Диёрани кўриб турардим. Аниқ кўрдим. Бу ерда учинчи одам хам бор эди! У шошганча очиқ эшикдан югуриб чиқиб кетди. Ховлида алланималар қарсилади. Кимдир бақирди. Кимдир сўкинди ( менимча бу Фирдвас. Шунча йил ўтса хам эскича сўкинишини ташламабди... ) )

Мен биринчи ёрдамни кўрсатишга шошилиб жароҳат устини қўлимга илашган мато билан беркитишга уранарканман, қизнинг оппоқ чиройли сийналари қип–қизил қон билан бурканди. Унинг танаси музлаб борарди. Дахшат! У қўлларимда жон берди!

Кечагина шодон ва кулиб юрган қизни хозир совуқ танасини қучиб турганимга ишонгим келмасди!!

У ўлди!

Қонли қўлларим билан “Тез ёрдам” рақамига қийналиб сим қоқдим. Жин урсин қишлоқ номини хам ўзгартиришган экан, қани эди бу лаънати “тез ёрдамчилар” топа қолишса??

У вақтда хонага чопиб кирган Зиё хола бу манзарадан юраги дош бераолмай “оҳ” этиб қулади. Ҳар холда хушидан кетди.

Зудлик билан хаммасини фош этиш шарт эди.

Диёранинг тўлиқ вафот этиши , жараённи тезлаштириб юборди.

Ўғирланган хамма буюмлар Файзулланинг рюкзагидан чиқди. Фақат рўйҳатда йўқолган ва сумкада бўлиши керак бўлган опасининг узуги жойида йўқ эли. Ва ... қонли излар..

— У ерда пичоқ бор экан.. – деди Файзулла изилаб йиғлаб. — Биз Диёра билан қочиб кетмоқчи эдик. Аммо кимдир нарсалар ичига пичоқни солиб қўйган экан.

— Қасам ичиб айтаман , мен одам ўлдирганим йўқ!!!

Фирдавс кейинги хонадаги энг муҳим одамни тутиб келтирганини айтгач, мен энг сўнгги калава ипини топганимиздан мамнун бўлдим...

Энди хаммасини бошидан сизга сўзлаб беришимга изн берсангиз..

Саккиз ой аввал марҳум Суҳроб бу ерга ишга киргач иш бошқарувчисининг катта қизи Маъмурани ёқтириб қолади. Табиаттан енгилтак ва хотинбоз бу йигит хатто “сенга уйланаман”, дея қоп қоп ваъда бериб содда қизнинг қизлик номусига тегиб қўяди.

Ўша вақтда қарс икки қўлдан чиққандирки, унаштирилганига қарамай бегона йигитга ўзини иродасини топшириб қўйган. Бўлажак куёв Ризога эса бу ҳақида айтиб шармандангни чиқараман дея, қиз бола шўрликни тез тез тунги ишрати учун чақираверган.

Аммо куёв бола бу сирни тўлиқ бўлмаса хам ўз жияни Мирфаёздан эшитиб қолади.

“Токи кўзинг билан тутиб олмагунча Бокира қизни Фоҳишага, Ғилмон йигитчани Гейга чиқарма” , дея сабр қилган Ризо, тез орада бошига тушган бу даҳшатли долғадан боши айланиб кетди.

Ўша мудҳиш тунда Файзулла елкасида тўрва ҳалтасини тутганича Ризонинг ёнига келади ва бўлажак келинчакни чала иморат ичида аллаким билан кўрганини айтиб қолади. Ана шу кечада хар хил ерда уч тўртта одам қора шарпаларни кўрадилар. Бу эса ўшаларнинг қай бири эканлиги номаълум. Аммо мудҳиш қурилишга еткан Ризо у ерда биғилаб жони ҳалқумига келган Суҳробни учратади. У ҳеч нарса айта олмасдан жон таслим қилади. Бу фалокатдан нари кетиш учун ўзи хам зулмат қаърига яширинишга мажбур бўлади.

Бир ўқ билан икки қуённи овламоқчи бўлган Маъмура эса режасидан четга оғиб кетади. У учрашувга чиқиб атай йўл йўлакай Файзулланинг эътиборини тортган, ўз навбатида Файзулла жондан азиз синфдошига бу “ҳиёнаткорлик”ни хабар бериши шарт эди.

Аммо Ризо туҳмат ўқидан пана бўлиб қутилиб қолади.

Ва Маъмура ўзининг иккинчи фитнасига ўтади.

Суҳробнинг планшетида орқа эшикдан қочиб чиқаётган ўғрининг видеотасвири туширилган эди. Менимча Суҳроб Маъмуарани кути кута ўғирлик бўлаётган пайтни видеога олган бўлса керак. Маъмура келгач эса Суҳроб икки дунёда унга уйланмаслигини уни шунчаки ҳирсини қондириб юрганлигини эшитгач олдиндан яшириб келган пичоғини унинг қорнига аёвсиз санчиб ташлайди.

Бу пичоқ Ризонинг оиласига келин тарафдан жўнатилган совғалар ичида бор эди. Фақат иккинчи нусҳада ясалган бўлиб, Ризога туҳмат қилиш режалаштирилганди.

Қонни апил тапил артган Маъмура Файзулланинг синглиси Диёранинг деразасидан ошиб кирганини кўради. Сўнгра эса кейинги янги режага ўта қолади.

Дарвозадан бекитиқча кирган қиз, уларнинг юклари хонада қолганини англайди. Уй ичида шунча ўғирланган нарсалар. Йигит ўлгур синглисини севаркан, иккиси шаҳарда бирга ўқиб бирга яшамоқчи. Нақадар бахтли –я синглиси? У эса “Ўйнашига ишониб эридан ажраб ўтирибди” .

Йўқ , нега у бахтсиз бўлиши керак экан? бошқалар хам бахтсиз бўлсин! У токи эртаси куни тонгда икки севишган қочиш маҳалида пичоқни Файзулланинг сумкасига тиқиб қўяди. Аммо вазият янада таранглашади. У Файзулланинг қотил дея гумон қилишларини синглиси эса шерикликда айбланишини хам биларди. Аммо жонини асраб қолиши юзи ёруғ бўлиб кетиши шарт эди. Агар ўзини қотиллигини фош этса, иффатидан айрилганлиги сабаб бир умр ҳор бўлишини биларди. Аммо ўғриликнинг гувоҳи бўлиб қолгани учун бир йигитни ўлдириб юборишса ва бунга исбот видео тасвир бўлса, ҳеч ким ундан шубҳаланмайди хам!

Фақат мана бу синглиси оҳирги дақиқада планшетдаги маҳфий видеони очиб кўриб қўяди. Ва Файзулла билан тортишиб қолади. Албатта Файзулла хам сумка ичидаги пичоқни кўриб қизга тухмат қилишга тушиб кетади. Жанжал кучайган маҳал ( у вақтга келиб тонг отган эди) хонага Маъмура кириб келади.

Вазиятни зудлик билан қўлга олиш керакмасми, “Милиция келди, қоч” дея йигитга бақиради. Аслида ростан хам ташқарида Шаҳриёр вақтида етиб келган эди.

Шунда Маъмура энг сўнгги режасига ўтади.

Ерда боягина Файзулла сумкадан олган пичоқни сочиқ билан тутиб синглисининг кўксига тўрт марта санчиб олади ва шу иш билан хамма айбни Файзуллага ағдариб қўя қолади.

Жиноятчилар ўз жазосини олишди. Шерик бўлган гумроҳ адашганлар эса нариги дунёга равона бўлдилар.

* * *

Аптекадан бувим учун икки қути Берлиприл таблеткасларидан олиб чиқаётгандим, Фирдавс мени машинасида кутиб ўтирарди.

Оғзи қулоғида , мен унинг ёнига ўтирдим.

— Бувингникидан чиқиб мен билан шаҳарга кетасан. Бир сени айлантирай , елкамдан нақ тоғни ағдардинг..

— Ҳар бир ҳуқуқ ходими Ҳақиқат учун шундай курашмоғи керак, дўстим.. – дедим унинг елкасига енгилгина мушт тушириб қўярканман “ҳайда” дедим ва қўшиб қўйдим:

— Яхшиси шу ерда икки уч кун мен билан қоласан. Шаҳарда дам олишни истаганимда Тошкентда хам қолаверган бўлардим.. Мен атай мана шу табиат ичида, ям яшил гўшада ҳордиқ чиқармоқчиман...

— Фақат сенга кўринган қора тун–одам мени кўзимга кўринмасин. Йўқса уни хам қамаб қўяман! – биз иккимих хам хохолаб кулганча қишлоқ томон йўл олдик.

(тамом, эътиборингиз учун рахмат! )