katta edi. Amimga tiqqanida ham kayf qilardim ham ogritardi. Ogriqdan oyoy vav deb inqillardim. Kayfdan rasa baqirardim.immmm u ustimga boshaldi. Men toymadim. Yana desam ogzimga olib keldi. Ogzimga maza qilib olardim. Qotagi tagnayimgacha tiqib yarmi ortib qolardi. Uniki turdi.
keyin o‘zimga oro berib «ish»ga otlandim. Mahbubani chaqirsam, hech kim ovoz bermadi, xavotirlanib xonalarni ko‘zdan kechirdim. Vannaxonaning eshigini itarib ko‘rdim, ochilmadi. «Mahbuba!» deb chaqirdim, jim-jit. Ko‘nglim bir yomonlikni sezdi, bor kuchim bilan vannaxonaning eshigini urib
roziman, pul ishlasam bo‘ldi, – dedim Xolnisa opaga.Gaplarimdan u quvonib ketdi. Birorta qizni ergashtirib borsa, tanishlari mukofot puliberishiu paytda menga qoronhu edi.– Mayli, o‘zi qaytish uchun chipta olmoqchi bo‘lib turgandim, seni birga olib ketaman. Hoynahoy, puling bo‘lmasa
u esa shimimni zamogini yechib qo'tog'imni chiqarib bir qoli bilan o'ynar ikkinchi qo'li b.n bo'ynimga osilib olgandi, uni devorga tirab ayogini kotarib qotogimmi asal amchasiga tiqivordim, u esa imm deb labini tishagancha bo'ynimga osildi dummalaridan qo'limmi o'tqazim ko'tarib tinimsiz
masofani butkul yöq qilgandek böldi. Begzod g'uncha lablardan tinmay öpib sörsa, Zulfizar bu dag'al lablarga tutoqib javob qaytarardi. Begzod bösalar bilan bir qatorda, silab-siypalash ishlarini ham boshlab yuborgandi. U tor halatning, oldi zamogini yecha boshladi. Katta kökraklarga
köcha tomon bir qadam tashlagandi, boyagi kampirning ovozi eshitildi. -Kelavering qizim, kelavering! Zulfizar qadamini töxtatib, uy tomon yura boshladi. Oyoqlari negadir titrar, atrofga alanglab qarar edi. Eshik oldiga keldida, oynaga bir-ikki chertdi. -Kiravering! Kechki ovqat vaqti.
ketardi. Hammom yoniga bordiyu, qaynukasi va ovsinining gaplari qulog'iga eshitildi. Er-xotin hammom ichida, bir nimani talashishayotgandek edi. -Nega tushunmaysan? Aloqani bolaga zarari bölmaydi. -Men bu narsalarni tushunmasligim mumkin. Lekin bola tug'ulmaguncha, sabr qilish
og'riq tuyib ko'zlarimni yumdim va hushimni yo'qotdim. Ko'zimni ochishim bilanoq miyam yana karaxt ahvolda qoldi. Lekin atrofni idrok qila boshladim. Bola bo'lsam ham ko'rgan manzaram ko'nglimni ozdirib yubordi. Lekin hech narsani his qilmasdim: oyoq-qo'lim shol, ko'zlarim ochildi-yu faqat ular
угил, кизи йукка киз фарзандлар насиб этсин. Йил давомида юзингиздан кулгу, лабингиздан табассум аримасин. Йил давомида хуш кайФият хамрохингиз булсин. ЯНГИ ЙИЛИНГЗ КУТЛУГ БУЛСИН АЗИЗ
qilasan, yoqsa, men seni butun qishloqqa sharmanda qilaman... Usmon kiyimlarini kiygancha ketib qoldi. Qiyshiq jiyda tagida esa kiyimlarini qo'liga ushlab olgan, yalong'och holatda nima qilib qo'yganini, 5 daqiqa lazzatni deb eriga hiyonat qilganini, astoydil qarshilik qilganida, Usmon hech