Aldangan QiZ

Diplomini olgan zahoti, shu yoz uzatib yuboramiz,

deb gapni tugatdilar. Men o‘zimni oqlashgayam,qarshilik ko‘satishgayam iloj topolmadim. To‘rt

qator she’r hayot-mamotimni hal qilgandek edi.

Bitiruv kechamiz ham yaxshi o‘tdi. Hammamiz tarqadik. Dadam aytgandek, meni

do‘stining o‘g‘liga unashtirishdi. Dadamga achchiq qilib «sotka»ni ishlatmay qo‘ygandim. Puli

ham tugagandi. Unashtirilgan yigitim - Bahrom raqamimni so‘rab, o‘zi pul tashlab qo‘ydi.

Birdaniga dugonalarimdan ajralganim, u bilan gaplashmayotganim meni zerikarli dunyoga

boshlagandek bo‘ldi. Har kuni suzishga qatnay boshladim. Ikki soatcha vaqtim suzish bilan

o‘tdi. Yuragimda paydo bo‘lgan norozilik o‘tini shu bilan pasaytirib, uyga qaytardim. O‘zimdan

sakkiz yosh katta bo‘lgan Bahrom aka bilan nimani gaplashishni ham bilmasdim. Uchrashuvga

chaqirsa bormasdim.

-Qizim har zamon gaplashib turinglar. Bir oy ichida to‘ylaring bo‘ladi. Bir-birlaringni

yaxshiroq bilib olasilar.

-Yaxshiroq bilib aynib qolsam-chi? Undan ko‘ra gaplashmaganim ma’qul. Bir umr

gaplashishim ham yetadi. Qarib, erkakka o‘xshab yotibdi. Gaplashishgayam uyalaman. Tengim

bo‘lsaykan.

-Ibi yigitning qarisi bo‘ladimi? Binoyidek yigit. Qosh-ko‘zlari qop-qora, bo‘y-basti

kelishgan.

-Shunchalik ekan, o‘zingiz tegvoling.

-Qiz bo‘lmay, qizil kesak bo‘lgir. Og‘zingdan chiqqan gapingni ma’ni-matrasi yo‘q.

-Boshidan zar o‘girib ichinglar endi topgan kuyovlaringni. Menga yoqmaydi.

-Menam dadangni yoqtirib tekkanim yo‘q. Oydaygina ro‘zg‘or tebratib o‘tiribmiz. Kimdan

kam joyimiz bor.

-O‘qishga qo‘ymadinglar. Dugonalarim Toshkentga aylanishga ketyapti.

-Toshkentni ko‘rmay yuruvdingmi, qizim? Turkiyaga, Qozog‘istonga borib kelding-ku!

-Shuyam borishmi, dadamni biznesi uchun bozorini ko‘rdim, xolos.

Dugonalarimning bariboryapti. Men esa allaqachon uy qamog‘idaman. Birgina basseynga

borishimga qo‘yasilar. Qanchalik marhamatlisilar. Uy bekalari uchun berilayotgan seriallarni

ko‘rib, umrim o‘tib ketyapti. Shu uchun aytarkanlar: "Yoshligimda o‘ynamadim-kulmadim” deb.

-Kim boryapti?

-Ana, Potti bilan Sitti "Ippodrom”dan sep qilishga borishyapti.

-Unday bo‘lsa, dadangga aytaman. Sen ham kerakli narsalaringni xarid qilishga borasan.

Bahromjon bilan borsang, yanayam yaxshi. Unga kastyum-shim olib berishimiz kerak.

-Endi o‘shasiz nafas olishgayam ruxsat bermaysila shekilli.

Ichkariga kirib o‘yga botdim. Kechki ovqatga chiqmasam, dadam ham rozi bo‘ladilarov.

Suzish rosa ezib yuborgan ekanmi, dong qotib uxlab qolibman. "Ona qizim, eshikni och” degan

dadamning yo‘g‘on ovozidan uyg‘onib ketdim. Uyqusirab eshikni ochsam, dadam, ayam xavotir

bilan yuzimga tikilishdi.

-Sal qoldi eshikni buzishimga. Toshkanga borsang, o‘zim mashina qilib beraman.

Dugonalaring bilan aylanib kel. Ular shunchalik tez taslim bo‘ladi, deb o‘ylamagandim.

Juda xursand bo‘ldim. Men ikkinchi marotaba arazlash evaziga ota-onamni

bo‘ysundirgandim. Ammo dadam otdan tushsalar-da, egardan tushmay, dugonalaring bilan

birga seni Bahrom akang aylantirib keladi, deb shart qo‘ydilar. «Falonchining qizi avtobusga

osilib poytaxtga borib kelibdi», degan gapni ko‘tarolmas ekanlar. Aslini olganda, bizda

unashtirilgan qiz quda tarafning roziligi bilangina to‘ygacha ostona hatlab, ko‘chaga chiqishi

mumkin. Gap-so‘zlarning oldini olish uchun Bahrom aka bilan kelishib olgan ko‘rinadilar.

-Mayli, roziman,- dedim. Qushdek uchib narigi xonada chang bosib yotgan "sotka”mni olib

keldim. Ana, xolos. Quvvati ham tugagan-ku. Artib-surtib tokka uladim. Potti bilan bazm kuni

arazlashganimizcha gaplashmay yurgandik. Avval o‘zim gap qotib, uzr so‘radim. U ham mensiz

qiynalganligini aytdi. Birozdan so‘ng darvozamiz oldiga yetib keldi. Ha, u mendan erkinroq,

qorong‘udan qo‘rqmaydi.

-Voy, Gulya, shunday seni sog‘indimki, tong otmadi, kun botmadi men uchun.

-Yigiting haliyam qo‘ng‘iroq qilyaptimi? -dedim gap topolmay.

-Kechasi bilan "soobshena” yozib chiqamiz. Shunga rangi-ro‘yim ham bir ahvolda bo‘lib

qoldi. Kun bo‘yi uyqudan qolganim uchun munkib yuraman. O‘zing-chi,gaplashib turibsanmi?

-Ey, telefonimni hozir qo‘shdim-ku. Unashtirilgan bo‘lsam, gaplashib zaril keptimi?

-Bahrom akayam sal yoshi katta demasa, yigitmisan-yigit. Seni o‘rningda bo‘lsam,

shunday insonga tegayotganim uchun do‘ppimni osmonga otardim. Uy-joyi tayin, kasbi-kori bor,

eng muhimi, ichmaydi,chekmaydi. Dadang ham rosa puxta odam-da.

Ko‘nglim sal yorishgandek bo‘ldi. Dugonalarimning havasi kelibdi-yu, men noz qilib

o‘tiribman.

-Bilmasam, negadir yuragim bo‘m-bo‘sh. Yaqinda to‘yim bo‘ladi. Aytgancha, Toshkentga

qachon ketamiz? Mashina dadamning hisobidan. Sittigayam ayt. Tez tayyor bo‘lsin. Balki

ko‘nglimdagi g‘ashlik Toshkentda tarqar.

-Ertalab Sittinikiga boraman. Hozir kech bo‘ldi. Aytgancha, suzish bo‘yicha musobaqa

bo‘larmishmi, qatnashmaysanmi? Esimni taniganimdan beri basseynga yugurasan. Hammadan

zo‘r suzasan-ku.

-Eshitdim, trenerimiz ham xudoning bergan kuni qatnash, deb zorillaydi. Ammo dadamni bilasan-ku. «Sog‘liging uchun sportga qo‘yganman. Davomini hali yozmadim k.nroq chiqazaman!