yo`lni balant-pastini to`g`irlab qo`ymoqchi edim... - Unda nimeee turibsiz, tez-tez to`g`irlang, men supurishim keray... Supurishni biz tomondan boshlaganini ko`rib, gap uchurdim. - Ko`nikib turganing yaxshi, keyinchalik ikkita xovlini supurib-sidishda qiynalmaysan! - Nima? -dedi
biroz gaplashdi va uni hamma joyidan ushlab o'pa ketti. Layloni yechintirib o'zi ham ich kiyimda qoldi. Uning lablaridan qaynoq bo'salar olar ekan birdan eshik qo'ng'irog'i jiringlab qoldi. Sayfi ustiga halatini ilib eshikni ochdi va dovdirab qoldi. Chunki qarshisida Nargiza turardi. -
оша куни бирга иш килганди деб танштирди. Ерини 2та озик овкат магазини бор еди унча кота болмасада озларига ток оила екан. Ман окшда окганим учун ишдамас едим доконмиз бор еди ошетка гохида чикб карашиб турардим. Шундай килб кунлар отиб борарди уни олдига коп борардим хафтада 2 3 мартагача
рақамларимизни алишдик, оти Озода экан. Чин дилдан уйига таклиф қилди, бошқа сафар боришимизни айтиб хайрлашдик. Хуллас, Ботирникига бордик, борсак, йигитлар олти киши экан. Ботир билан ҳар доимгидек, қучоқлашиб, ўпишиб кўришдик, анча соғинган экан. Дарров сиккиси келаётганини айтди. Бир
qandaydur tuhmatlarga uchragan, qamalib chiqqan. Hullas bosh olib shu xilvatga kelib qolishgan. Shu joylardan arzongina yer olib, ko`zdan nari uy solishgan. Qo`ldan kelgancha yashashga harak qilganlar. Biroq ko`p o`tmay, eri olamdan o`tib qolgan ekan. Ayolning, eriga sadoqati, o`ta
To`g`ri hohlasam o`sha yerga kirsam bo`lardi. Dadamning bir og`iz gaplari. Lekin o`zim hohlamadim. Hullas yoshligimdan birga o`sgan bir qiz bor. Uyimdagilar kotta bo`sen shu qizga uylanasan diyishkan. U bog`chadayam Maktabdayam orqamdan kuzatib yuradi. Qizlar bilan gaplashishimga qo`ymaydi.
Kamol: A nima? dib oynadagi aksiga qaradi. Uning bir ko`zi qizarib qonasha arafasida. O`ng qo`li bilan yuzini ishqalaganda terisi ko`cha boshladi. Qo`liga qaraganda barmoqlari qanaqadir ko`karib qoramtir tusga kirgandi… Cho`chib uyg`onib ketkan Kamol sal o`ziga kegandan keyn: Huh
миллат деган сўзга эътибор бермай, бермас эдик. Кейин билсам у ҳам мени тушунмас экан. "Ж” ни жутдинми, жединми? деб калака қилса, огзига термулиб анграйиб тураверардим. Davomi
айланганмиз. Йўлни-жўл, юрни-жур дегувчи болаларни кўрмаган эканман. Аввалига оғзида ютолмай қолган нон-пони бормикан деб ўйлар эканман. Чайнаб ютволсин, яна тиқилиб қолса айбдор бўлиб қолмай деб ўн минут пойлардим. Қарасам, хар куни ахвол шу. Чайнаётганини ютаман демайди. Хамиданинг
ўзгартиришган. Бечоралар шундай қилишга мажбур бўлишган. Мультфильммиш! Ана, бизникида ҳам эркатой бўлиб юришибдику!. Ҳеч ким уларни хайдамайди. “Нега мевалар тишланган “ деб дўқ-пўписа қилмаймиз. Менинг дадам дунёдаги энг зўр, энг меҳмондўст дада! Мақтанишга мақтанардиму, сон-саноқсиз