MUHABBAT JILG`ALARI: Do`stim UCHUN...

MUHABBAT JILG`ALARI: Do`stim UCHUN...

MUQADDIMA.

Kechki soat 19:30 yo`l adog`idagi, eski ombor oldida ikki yigit va bir qiz turishardi. Yigitlardan biri ikkinchi yigitga ishora qilib qizga dedi:

``Shu yalangoyog` bilan baxtli bo`l!``

* * * * *

SOBIR:

- O`tgan dam olish kuni saharda turib bozor-uchar qilgani ketayotgandim. Yo`l bo`yida bir yoshgina yolg`iz ayol qo`l ko`tardi. Yo`lini yaqin qilish maqsadida mashinani to`xtatdim. Avval ayolga uncha e`tibor bermabman. Mashinaga o`tirgach, horg`ir qiyofadagi bu dardmand ayol yaqin do`stimni xotini ekanligini ko`rib, nima qilarimni bilmay qoldim. U ham meni tanib o`ng`aysiz bir ahvolga tushdi. Hech bir so`z demay manziliga olib bordim. Mashinadan tushishga shoshmadi. O`z-o`zidan hiqqilab yig`lab gapirdi.

- Afsusdaman... Afsusda... Meni hudo urdi...

Nima deyishimni bilmayman. Dam rahmim keladi. Dam battar bo`lgur degim. Baribir zorlanib yig`layotgan ayolni ko`rib o`zimcha dalda berdim:

- Hammasi yaxshi bo`ladi. Chin dildan tavba qilinsa olloh kchiradi.

U eshikni ochib tusharkan, birdam manosiz tikildi.

- Do`stiz kechirarmikin?!

Indamay mashinani o`t oldirdim. U tushib qoldi men yo`limda davom etdim.

* * * * *

Mosh olgandim. Do`stimni yo`qlab, bir haltada u-bu narsa hashlab uning kivartirasiga bordim. Eshik qo`ng`irog`ini qayta-qayta bosdim.

- Kim!

Ichkaridan uning bo`g`riq ovoz keldi.

- Otash eshik och do`stim men!

Eshik ochildi. Otabek uyqusirab, g`udurladi.

- Sobir ke do`stim! -dedi.

Afti basharasini ko`rib qotib qoldim. Lablariga aji-buji qilib ko`k bo`yoq surilgan. Yuzlariga har-hil ranglarda ishlov berilgan. Sochlariga turli, sochga qistirib qo`yadigan taqinchoqlar taqilgan.

- Otash nima balo go`zallik tanloviga tayorgarlik ko`ryabsanmi?

Hayron bo`lib boshini ushladi.

- Vooy! -dedi shosha pisha sochidaga taqilganlarni olarkan, - Charchab uhlab qolibman. Qizimning qilgan ishi, sen ichkariga kir! -dedi.

Sumkani do`stimga tutqazdim.

- Otash aftini ham yuvib ol!

Vannahonaga kirib ketdi.

- Voy shumtakaye, rosa bo`yabdiyu! -dedi.

Asta dahlizga kirdim, u yerda do`stimning 4 yashar qizchasi o`ynab o`tiribdi.

- Mubinaxon kel so`rashaylik! -dedim.

O`rnidan turib yonimga keldi.

Qo`lini ko`ksiga qo`yib shiringina salomlashdi.

- Mubinaxon dadangni nima qilib qo`yding?

- Bo`yag`ichlarim bilan chiroyli qilib qo`ydim! -dedi maqtanib.

Judayam yoqimtoy shirin qizaloq, tizamga olib turli savolga tutdim. Biyron biyron gapiradi. Yoqimtoy qizaloq, ko`zim tegib qolmasin ``tuf-tuf!`` deb qo`ydim. Bu orada do`stim yuz qo`lini yuvib qaytib chiqdi...

Bir yarim yildirki, qiziga ham ota ham ona bo`laman, deb ishini ham tashlab qo`ydi.

Uyni ahvoliga bir nazar tashlab oldim.

- Otash ahvolini so`ramay qo`yaqolay. Basharang aytib turibdi! - o`yinchoqlar o`ynab o`tirgan qizchasiga qaradim! - Endi yaxshimi, qizalog`ing?

- Bazi-bazida isitmasi oshib ketyabdi!

- Do`ktirlar nima deyabdi?

- Oyisiga ichikkan deyishyabdi...

- O`rtog` to`g`ri qizinga ona kerak uylan!

- Eee qo`ysangchi, qaragina uylanadigan ahvoldamanmi?

- Gap mablag`da degin! Ana ko`chada mashinam sotamiz! Uylanib olishinga yetadi!

- Qo`y o`rtog`!

Gapni kulgiga olib kuldi.

- Otash tunov kuni, ko`rdim haliham kelyabdimi?

Hotinini nazarda tutdim.

- Tez-tez kelib, uzoqdan ko`rib ketadi! -o`pkasi to`lib, uh tortdi. - Bechoraga ham qiyin!

- Eee! Battar bo`miydimi. Eee o`shani... Kechir so`kinvordim. Lekin senga hiyonat qildimi! Demak shu jazoga loyiq!

- Sobir, choy damlaymi choy ichasanmi?

Otabekka hotini haqida gap ketgani yoqmadi.

- Mayli pir piyola ichamiz!

U oshxonga kirib ketdim. Moshimni bir qismini olib, ko`rpacha qatiga tiqib qo`ydim. Ammo Otabek ko`rib qoldi.

- Sobir do`stim bu nima qilganing?

- Anchadan buyon tayinli ishlamaysan! Olaver ro`zg`orni kam ketiga...

- Sobir ahir...

- Qo`ysangchi ahir-pahirini. Qaytarib bersang uyinga umuman kelmayman!

Otash olishdan o`zga chorang yo`q, ahir do`stingni qo`lini qaytarmassan?!

U bilan uzoq gaplashdik. Bir ammallab uylanishga ko`ndirdim.

Hudo menga Otabekdek do`sni bergan, bitta o`zi mingta do`stni o`rnini bosadi. Bolalikda birga o`sganmiz! Judayam iqtidorli bola edi yoshligida ham. O`qimadi, ammo hunar o`rgandi o`rganganda ham mukammal sanat darajasida o`rgandi. Unda ajoyib qobilyat bor, hotirasi juda mustaxkam. O`zbekistonda u kabi mashina elektirik muttahasisi sanoqli topilsa kerak. Ular o`qib o`rgangan bo`lsa, Otabek ko`rib o`rgangan edi. Qaysi sim qayoqqa boradi, yoddan bilardi. O`zimiznikimi, inomarkami parqi yuq muammosini hal qilib tashlardi. Maktabda o`qib yurgan kezlaridayoq, u oyiga topadigan daromadi, o`nta oddiy ishchinikidan ko`p edi. Hulqi odobi ham havas qilgudek. Kelishgan yigit bo`lgani uchun, qizlar uni ortidan yurardi. Lekin, onasini betobligi sabab maktabni bitirishga ham ulgurmay uylanishga majbur bo`ldi. Oylasini zo`r epladi. Ishidagi yutuqlar sabab, uni katta moshli ish bilan UFA ga taklif qilishdi, ishxonasidan 2, 3 kishini. Avvaliga shu yerdagisiga qanot qilib yurgandi. Ammo hotinini ulkan orzularini deb o`sha yerga ketdi. Katta mosh ilinjida, o`sha yerlarda ishlab yuraverdi. Hotini esa bu yerda, u jo`natgan pullarga qirolichalarday yashab yurdi. Qing`ir ko`chaga oyoq bosdi. Hudoni qahri keldimi, kasalga chalinib qolibdi. Jinsiy yo`l bilan kasal yuqtirib olibdi. Buni ustiga begonadan 2 oylik homilasi ham bor ekan. Hammasini bo`yniga oldi. Otabek bir yildan oshiq UFA da ishlab qaytdi. Hotini bilan ajrashishdi. Hotinini roziligi bilan sud qizaloqlarini kasalvand onaga emas Otabekka borish haqida qaror chiqarishdi. El og`zida elak bo`lib ketishdi. Bazilar xotini aybladi. Bazi birovlar hamma aybni Otabekka yuklashdi. Anchagina boshi egilib qoldi, hiyonatkor xotini sabab. Shunda ham ko`nli bo`shlik qilib, uy joyini sotib, davolanishi uchun hamma pulni xotiniga berdi. Uyga kelguncha do`stim haqida ko`p o`yladim. Qarorim qatiy Otabekni uylab qo`yaman. Mashinani darvozaxonada qoldirib xovliga kirdim. Oyim kelida juvari tuyayotgan ekanlar.

- Assalom a`laykum.

- Va`alaykum yaxshi keldingmi o`g`lim?

- Ha... Bugun ko`chaosh ishamizakanda?

- Him bolam, achchiqqina qilib rayhon to`rg`ab ichamiz, hozir qozonga solib qo`yayin! Halizamon dadang ham kelib qolishadi...

Oyim oshxona tomon ketdilar. Kiyimimni alishtirishga ham shoshilmay suridagi ko`rchaga yon boshladim.

Qo`shni xovlida qo`shnim Shahrizodani ovozi eshitildi. Attang qilib peshonamga bir urib qo`ydim.

- Shahrizodaaaaa! Shahrizodaaaa... -deb yotgan joyimda chaqirdim.

- Huuuu! -dedi uyoqda turib.

- Kevoldingmi?

O`rnimdan turib surini tutquchi ustida chiqib devordan qaradim. U ham meni ko`rish uchun ostonaga chiqdi.

- Haaa janob qaytib kemadiz?!

Labini qishaytirib qovog`larini uydi.

- Nima men seni haydovchingmanni buyruq berasan?

- Himmm...

- Sizni musqaymoq yegiz kep qoladi goh kofe ichgiz, nima endi seni qosh qavog`inga qarab yuramanmi?

- Hadaaaa! Shahrizodani oyisi Nargiza xolam ko`rindilar. Darov ular bilan salomlashdim.

- Bolam ovqatga chiq... -dedilar.

- Ovqatni anovi qilyabdimi?

Shahrizodani nazarda tutdim.

Nargiza xolam kuldilar.

- Ha...

- Unda chiqmiman, bu qizizi qo`li biram bemazaaa!

- Nima? Hechamda, -qo`llarini beliga tiradi, - Yemasez zaharni yeng!

Nargiza holam biqinidan bir burab qo`ydilar.

- Bir shapatilab urib ham qo`ying bu shallaqini.

Nargiza holam Shahrizodani yelkasini yengil shapatiladilar.

- O`zi men o`gayman, hammalaringiz meni ho`rsaysilar! -dedi yolg`ontakan araz qilib zinadan pastga tushib ko`zgan g`oyib bo`ldi. Ammo ovozi kelib turardi, artizon shildirashidan chelakka suv olayotgani va xovliga salqinlik uchun suv sepayotgani eshitilardi.

- Bu kishim! - oyisiga arzu hol qildi, - Bizni olib ketgani kelmadi. Hozir darov kelaman dediyu g`oyib bo`ldi. O`rgildim mashinasi bor to`kisdan...

Nargiza holam kulib bir bosh chayqab qo`ydilarda uyga kirib ketdilar. Shahrizoda javranib xontaxta, dasturxon ko`tarib o`tdi. Keyin piyonali shiqirlab yuvilgani eshitildi. Kechki ovqat uchun dasturxon yozayotganini tushunardim. Hovlidan esa hamon uni ovozi kelardi. Menga teqqazib allanimalar deb javranib yurardi.

- Shahrizodaaaa... Hovv Shahrizodaaa... Zodaaa!

Chaqirdim ovozini pastlatib.

- Himmm! Nima?

Zinaga ko`tarib qoshlarini chimirdi.

- Ikkita aftabusga o`tirsang bir pasta kevolasan. Nari borsa 3 ming puling ketadi. Atiga 3 ming sarflab shuncha jiging chiqyabdimi?

- Gap pulda emas!

- Unda nimada?

- Gap vadada, vada bergandan keyin bajaradi o`g`il bola...

Ohirgi gapiga biroz ohang berib gapirdi. Nafsonyatimga tegishini o`zi ham sezib darov boshqa tomonga o`zgartirdi.

- Sobir to`g`risini ayting bizni atay olib ketgani kelmadiz? -dedi.

- Otashni ko`rgani borgandim. Biroz ko`p qolib ketdim. Buncha vaqt kutib turmasdilaring, ketib bo`lgansilar deb bormadim... -dedim.

Rosti umuman yodimdan ko`tarilgandi. Otabekni oldidan chiqqanimdan keyin boshimda boshqa hayol bo`lib vadamni unitibman.

- Otabek yaxshiykanlarmi? Qizaloqlari tuzukmikan?

Shahrizoda Otabekni oldiga borganimni eshitib darrov yumshadi.

- Yaxshi ekan...

Bu orada dadam kelib qoldilar.

- Hov Zoda ertaga gaplashamiz! Ha aybimni yuvish uchun ertaga musqaymoq olib beraman... -dedimu pastga tushdim, dadam bilan salomlashish uchun.

Shahrizoda ham huddi Otabek kabi meni eng yaqin do`stim. Buni ustiga u bilan darvozamiz yonma-yon qo`shnimiz, o`rtamizni birgina 3 metrli devor ajratib turadi. Bolaligimizdan shu devor bizni aloqa vositamiz bo`lgan. Otabekni sotib yuborgan hovlisi ham ko`chani u yuzida ikki hovli narida edi. Uchalamiz, birga boxchaga so`ng maktabga borganmiz. Keyinchalik Shahrizoda bilan bir oliygohda o`qidik va bir ishxonada ishlaymiz. Biz uchalamiz qalin do`stmiz. Shahrizoda bilan tez-tez baxslashib turamiz. Ko`pda unga qattiq gapirvoraman, lekin beyg`aras. Shahrizoda o`zini hafa bo`lganday ko`rsatsada, aslida hafa bo`lmaydi. Qalbi beyg`ubor qiz, so`zlarimni o`ziga olmaydi, men eng yaxshi do`sti ekanligimni juda yaxshi biladi.

Men... Men... Men aslida Shahrizodani yaxshi ko`raman. Esimda birmarta unga ko`nglimni ochgandim. O`shanda 7 yoki 8 sinfda o`qirdik. Qanchalik jasorat to`plab sevgimni aytgan edim. U esa e`tiborsiz qoldirgandi. O`shanda tushungandimki biz do`stlik chegarasidan nari o`tolmas ekanmiz...

Lekin umid bilan yashashda kutishda davom etaman, bir kun do`stlik muhabbatga aylanishiga ishonaman...

* * * * *

Oyimning ovqatlari pishib, dasturxon yozdilar. U-yoq-bu yoqdan gaplashib dadam, oyim uchalamiz kechki ovqatni yedik. Dadam ovqatni yeb bo`lib, shukrona aytarkanlar, shirin taom pishirganlari uchun oyimni maqtab, minadorchilik bildirishdi. Odatka ko`ra dasturxon atrofida biroz suxbat quramiz, dadam hol ahvol, ishdagi yutuqlar haqida so`raydilar.

- Ho`sh o`g`lim, ishlaring qanday ketyabdi?

- A`lo... - paketdagi pulni olib damamni yonlariga qo`ydim, - Bugun maosh olgandik...

Dadam pulni olarkanlar, sog`liq-salomatlik, ishlarim rivoji, topganimga baraka so`rab duo qildilar...

Shundan keyin oraga biroz skut cho`mganidan foydalanib so`z qotdim:

- Dada, oyi mashinani soataman!

Ikkovlarini yuzlarida ham hayrat va hovotir alamotlari ko`rindi.

- Tinchlikmi?

- Ha... Dada, oyi Otabekni rahmatli dadasi, oyisi ham olamdan o`tib ketishgan. Ikkalangiz bosh bo`lib Otabekni uylab qo`ysak degandim...

Oraga yana skunat cho`kdi. Dadam o`ychan oyimga, oyim esa dadamga qarab qo`yishdi. Dadam mamnun bosh irg`adilar.

- Yaxshi o`ylabsan o`g`lim, Otabek tilla yigit, u ham o`z o`g`limizday nega endi uylab qo`ymas ekanmiz! -dadam g`urur bilan, qaddilarini ko`tardilar, - Mashinani sotaman deb yurma, ozgina yeg`ib qo`yganimiz bor yetadi... -dedilar fahir bilan yelkamga qoqib.

Oyim esa mehir bilan yelkamni siladilar.

- Men qachon kelinimni qo`lidan cho`y ichaman?

- Vaqti kelganda!

Mamnun qo`shni uy tomon qarab qo`ydim.

- Do`stiga sadoqatli o`g`lim!

Mehirlari toshib ketdimi oyim boshimni silab erkatdilar.

- Oyi. Otabek kelib ko`z ostiga olgani aytsa, tezda o`ziz sovchi bo`lib boring. O`zi zo`rg`a ko`ndirdim yana fikridan qaytib qolmasin.

* * * * *

Joyimda yotgancha o`yga tolaman. Ota onamni meni tushunganlaridan, juda baxtiyorman. O`zi shuni kutgandim. Ular ham Otabekni yaxshi ko`rishadi. Dadam aytganlariday Otabek tilla yigit, o`z xulqi, sahovati bilan ko`plarni mehrini qozongan. Oyim Otabekni bilgan odamni uyiga sovchi bo`lib borishsa, hech ikkilanmay qizini bersa kerak!

Bir voqea hech esimdan chiqmaydi. Inistitutda birinchi bosqichda o`qirdim. U paytda dadam ancha dardman edilar. Oylamizni daromad manbayi butkul uzulgan. Oyim unda bunda narsa to`qib oyla tebratib turar edilar. O`zim boshqa viloyatda yotib o`qirdim. Ayni kuzni sovuq oyida dadam kasal bo`lib kasalxonaga yotdilar. Bitta buyrak butkul ishdan chiqqan. To inistututdan ruxsat olib kelgunimcha, dadamni aperatsiya qilib bitta buyraklarini olib tashlashgan ekan. Borganimda endigina ranimatsiya bo`limidan palatga olishgan. Kutush zalida oyim va Otabek kutib olishdi. Ko`p o`tmay dadam o`zlariga keldilar.

Kuchli hayjon va qo`rquvda do`ktirni oldiga kirdim. Dadamni ahvolini so`radim. Do`ktir tinchlantirdi, og`iri ortda qolibdi. Aytishicha bitta buyrak bilan ham narmal hayot kechirsa, uzoq yashasa bo`lar ekan. Do`ktirni tushuntirib berganlaridan keyin ancha ko`nglim taskin topdi.

- Do`ktir qancha to`lashim kerak?

Cho`ntagimda aytarli pul ham yo`q, lekin baribir bunday aperatsiyalar tekinga bo`lmaydi.

Do`ktir hayron bo`ldi.

- Akayz hamma dorilarni olib keldi. Haqqini to`lab qo`ygan...

Akayz deganda Otabekni nazarda tutganini darov tushundim.

- Rahmat! -dedimu, do`ktir oldidan chiqdim. Kutush zalida, Otabek oyimni yonlarida o`tirgancha onamga dalda berardi. Negadur shu topda mijjamga yo`sh quyulib ketdi. Shosha pisha ko`zyoshlarimni yashirdim.

Aytgan birgina so`zim, menga joy bo`shatayotgan do`stimga qarab hira ozovda ``Rahmat!`` deganim edi.

Dadam butkul o`zlariga kelishdi, ertasiga dadam yoniga kiritishdi. Dadam bilan oyim turib oldi, ``Bor o`qishinga.`` deb.

Dadamni bu xolatida o`qish ko`zimga ko`rinmasdi. Otabek ham ularga qo`shildi. Ohiri majbur qilishdi inistitutga qaytib ketishimga.

Otabek: - Amakimga o`zim qarab qarab turaman, sen ketaver! -dedi.

Men o`qidim, dadam tuzalib ketdilar. Ancha vaqt o`tib bir kun onam to`lib toshib, do`stimni alqab qoldilar. O`shanda Otabek har kuni ikki mahal hamshirani uyga olib kelar va do`ktir buyugan dorilarni ham topeb kelarkan. Onam pulini beraman desa, olmas ekan. Kamiga har kungilik bir oyla harajatlari uchun yetarli pulni ko`rpacha qatiga tiqib qo`yarkan...

Shundan do`st uchun nafaqat molingni balki joningni bersang ham kam...

* * * * *

Oradan salkam bir oy vaqt o`tgandi. Dushanba ertalab uyg`ondim. Jin urgur ishga kech qolibman. Shanba kuni ish abetda tugagani sabab, ishxonadagi 4, 5 ta yigitlar bilan Parda Tursunga dam olgani jo`nagandik. Bir kun o`sha yerda qolib, Yakshanba kuni shomda uyga kirib kelgandim. Dam olaman deb yo`l charchog`i ezib, uydagilarda kelganimni aytdim-u, tappa tashlabman.

Dong qotib uhlab mana ishga ham kech qolayozibman. Shosha-pisha yuz qo`limni yuvib, kiyinib, zinaga chiqdim-u baqirdim.

- Shahrizodaaa! Zoodaaa! Shah-ri-zo-daaaa! Ho`y Zodaaaa...

Doyim ikki bor chaqirganimda ``Huvvv!`` der edi.

Oshxonadan onam chiqdilar.

- Hoo`y baraka topkur, qo`noqqa chiqqan ho`rozday qichqirmasdan, hech yo`q qo`l telifoniga qo`ng`iroq qilib chaqirgin!

- Oyi unizi qo`l telifoni uyga kelganida doyim o`chirilgan bo`ladi. Nima deymiz endi odobli qizlar shunaqa telifonni o`ziga kerak payti ishlatadida... - yana devor tomonga qaradim, - Zooo-daaaaa!

- Darvozadan chaqir o`g`lim, muncha shoshmasang-aaa?

- Tezroq bo`lsin deymanda oyi...

Mashinani yurg`izish uchun shoshdim.

- Hoy choy ichmisanmi?

- Yo`q...

- Manga qara bir gap bor edi!

- Oyi shoshib turibma-u, kelganimda gaplashamiz...

Mashinani yurg`azib ko`chaga olib chiqdim. Qo`shni darvoza oldida Nargiza hola turardilar, mashinadan tushib salomlashdim.

- Qiziz qani, yasan-tusan qilib o`tiribdimi?

- Shahrizoda ``Mazam yo`q!`` deb yotibdi. Ishga borolmasa keray.

- Voy nega Shahrizoda-ya? -hayron bo`ldim, - Birormarta kasalman deganini eshitmagandim!

- Shunaqa bazida qizlar o`z-o`zidan betob bo`lib qoladi. - Nargiza holani gaplarida zarda borday tuyuldi, - Buguncha o`ziz ketaqoling Sobirjon...

* * * * *

Tush payti bo`lib qolgandi. Shahrizoda to`satdan ishxonaga kirib keldi. Hech kim bilan ko`rishmadi, gaplashmadi ham to`g`ri boshliqni xonasiga kirib ketdi. Sal o`tib qaytib chiqdi. Eshik tomon shoshib ketayotgan Shahrizodani bilaklaridan ushlab to`xtatdim.

- Shahrizoda tuzuk bo`lib qolibsan shekili-aaa?

U bir so`z demadi, faqatgina istirobga, qayg`uga botgan ko`zlarini birdam menga tikdiyu, zarda bilan qo`lini siltab oldi. Eshik tomon chopib ketdi. Bu xolatdan hoyron bo`lib turdim-u, uni ortidan yugurdim. Biroz ulgurmadim u taksiga o`tirib ketib qoldi. Hayolim kelgani, boshliq shilqimlik qildimikin degan o`y bo`ldi. Bunga sababham bor. O`rta yoshli boshliqimiz ayollarga suyagi yo`qroqlar hilidan edi. Biroz jahil bilan uni honasiga kirdim. Ammo u ham hayron, eng ishchan xodimlardan biri to`satdan bo`shashga ariza berib ketganidan. Boshliqni qo`lidagi arizani olib o`qidim.

Nimalar bo`layotganiga tushuna olmasdim. Sababini esa uyga qaytganimda oyimdan eshitdim. Eshitdim-u hoyotim, kelajagim, orzularim rangpar chizgilariga qora bo`yoq to`kilganday bo`ldi. Yurak bag`rim achishib ketdi...

* * * * *

SHAHRIZODA:

- Yakshanba kuni erta tong. Endigina ertalabgi nunushtaga choy qo`yayotgan edim. Qo`shni qiz Umida chiqdi. Mendan anchayin kichik bo`lsada, menga sirdosh singilday bo`lib qolgandi. Surida o`tirgan dadam va oyimni oliga bordida bir nimalar deb qaytib chiqib ketdi. Dadam va oyim negadur shoshib qolishdi. Shosha-pisha zinadan ko`tarilgan oyin oshxona eshigidan bosh suqdilar.

- Shahrizoda sovchilar kelayabdi ekan!

- Namuncha saharmardonlab...

Bu xabar dilimni hira qildi. Jahlim chiqqanidan kimdan ekanligini ham so`ramabman. Honamga kirib derazadan tashqariga qaradim.

Ko`zlarimga ishonmayman, sevinchdan yuragim hapqirib ketdi. Shoshib ortimga qaytdim. Uy ichidan yangi to`shak ko`tarib chiqayotgan oyimni yo`llarini to`sdim.

- Oyijon shularga hup deyaqolilar... -deb quloqlariga shivirladim.

- Hayiryatey....

Oyim jilmayib qo`ydilarda zinadan pastga tushdilar. Men esa xonamga qaytdim.

Qanchadan-qancha sovchilar quruq qaytishgandi. Erkaliklarimni ko`targan dadam, oyim qancha sovchilar ortidan g`amgin kuzatib qolishardi. Bazida oyimni jahllari chiqib urushardilar: Qachongacha tanlaysan? Nima oq otdagi shaxzodani kutyabsanmi? Yoqtirganing bo`lsa, ayt!...

Nihoyat oyim kutgan bu kun keldi. Birpas quvonib o`tirgach, choy damlash uchun oshxonaga o`tdim. Choy damladimda so`rida o`tirgan qo`shnimiz Zubayda hola bilan salomlashdim. Bitta o`zlari sovchi bo`lib chiqishibdi, bo`lajak qaynonamga o`z qo`lim bilan choy quyib uzatdim. So`ngra yana xonamga qaydim. Shunday baxtiyormanki, sevinchdan yuragim yurulgudek dupurlaydi. O`zimni qo`yarga joy topolmayman, uyoqdan buyoqqa yuraveraman. Goh oynaga qarab quvonchimdan kulgim keladi goh yostiqni quchaman. Huddi uni quchoqlaganday. O`zim bilan o`zim suxbatlashaman.

``Qaragin Shahrizoda birinchi qadamni u qo`ydi-ya, o`ziyam kutulmaganda zo`r surpiriz qildi!`` o`zimni koyiyman. ``O`lgur ersiramay, namuncha quvonmasang?``

Qo`limga telifonimni olaman. Uni no`mirini terman.

``Voooy unga nima deb murojat qilaman?`` peshonamga yengil sapatilayman. ``Tentak endi, bo`lajak turmush o`rtog`ing, albatta aka deysanda!``

Nogoh ko`k tugamani bosib yubordim.

``Eeey hudoyim nimalar qilib qo`ydim, avval uni o`zi tel qilishi kerak edi-ku!``

Qo`lim qaltirab qizil tugmacha ustida turardi. Telifondan uning ovozi eshitildi.

- ``A`lo`, ha Shahrizodaaa?``

Yonida odam ko`p shekili, odamlar kulgusi vijir-vijir ovozlar kelardi.

- ``A`lo`, Sobir akaaa!`` -dedim ovozim qaltirab ammo ovozim o`zimgaham bazo`r eshitildi.

- ``A`loo, ovozing kemayabdi... A`looo... A`looo... Antenasi bor yerga chiq...``

U zo`r berib gapirardi,