MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (II - QISM...)
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi I -Qism...
II - Qism...
Hecham ayol kishini yonida bunchayin dovdirab qolmagan edim. Uning nigohlarida o`zgacha sexr borde go`yo.
- Shumi kelin opa?
Yaqinlashib unga qaray, yurak hovurimni bosib olishga urundim. Gaz balonni ko`tarib ikki metirlar beriga oldim.
- Ha mana shu, -o`rnidan qo`zg`adi, - To`g`irlab berasizmi?
Indamasam yonimgacha kelib oladigandek, shiddat bilan o`rnidan qo`zg`aldi.
- Siz qimirlamang. Men o`zim hozir ko`raman... -dedim.
- Sen o`ltir qizim, -oyim kelin qo`lidan ushab joyiga o`tqizdilar va kulib: - Voy booo qizim! Balaning ham o`zinga o`xshab nozikkina ekan-ku! Buning tezda tugab qolmaydimi? -dedilar.
U esa yelka qisib qo`yarkan, hasratlangan ko`yi oyimga dardini to`kishga kirishib ketdi:
- Holajon, bular to`yda bo`lmasa ko`chada to`yib keladilar. Ovqatni ham o`zimga yarasha bir yegulik tayorlayman, -dedi.
- Unday ekan ovqat qilib nima qilasan-a? Ha biznikiga chiqaver. Birgalashim o`tiramiz...
- Bular...
Kelin kutulmagan taklifga qanday javob qaytarishni bilmay kalovlanib qoldi.
Oyim sodda oqko`ngil insonlar. Kelinni o`zlariga yaqin olib senlab, yelkasini silagancha, taklif qilardilar. Qarasam kelin noqulay ahvolda, oyimni taklifini rat etolmayabdi. Oyimni chalg`itish uchun aralashdim.
- Kelin opa, bunizga nima bo`lyabdi o`zi?
- Aaaa! - u dik etib o`rnidan turdi. Maqsadimni anglaganday o`zicha shoshilib tushuntira boshladi. - Anovi buraydigani, anaqasi bo`shab qolibdi!
Detallarni nomini topalmay, o`sha kuni aytgan gaplarimni takrorladi.
- Shurfimi? -dedim men ham talmovsirab, uni ajabtovur hovluqmaligidan to`lqinlanib.
- Ha, him o`sha shurpi. Anaqa bilan burab mustaxkamlash kerakde...
- Atverka... Bajaramiz kelin opa.
Yana savolga tutib chalg`itishda davom etgan bo`lardim. Ammo baxtimga kichik yangam paydo bo`ldilar. Uy ichida yig`lab qolgan jiyanimni olib chiqib oyimga topshirdilar.
- Oyijon nevarangizga qarab turing, men shundoq ishtonchalarni chayib olayin.
- Beraqol...
Oyim shu kuyi, jiyanimni yupataman deb ovunib qoldilar. Kelin esa yana meni harakatimni kuzata boshladi. Men unga ortiqcha e`tibor bermagan kuyi, balondagi muammoni to`g`irlashda davom etdim.
Muommoni to`g`irlagach, zanglab qolgan garelkasini ham tozalab berishga qaror qildim. Buning uchun kichik shurfni bo`shatish kerak edi. Shurufni bo`shatish qiyin bo`lmadi, ammo zanglab ketgani sabab qayta o`rnatish mushkullik tug`dirardi. Hecham atvervka to`g`ri kelmas, to`g`ri kelsa balonni tutib turish uchun menga yana bir qo`l yetishmasdi.
Kuzatib turgani uchun, yordam kerakligini fahmlab kelin yonimga keldi.
- Qayerni ushlab turayin!
- Manabu narsani, - boshimni ko`tarib unga qarab oldim, - Qo`liz qora bo`ladida.
- Mayliga... -deya kaftlari bilan orqa etagini sidirgancha tizzalarini bukib, yonimga engashdi. U juda yaqin kelgani tufayli, uning bo`yi dimog`imga uruldi. Yana avvalgidek ajib hissiyotdan vujudim to`lqinlanib ketdi. Beyhos balonni aylantirib yubordim, oqibatda uning to`r matoli yengi garelkani zanglagan temiriga ilinib qoldi. Shoshgancha unga yordam beraman deb qo`llarini ushlab olibman. Yetmaganiga barmoqlarim ham ko`kragiga tegib ketdi. O`zim hijolat bo`lib:
- Kelin opa siz qo`yaqoling o`zim! -dedim.
U lablarini ko`ng yoyib jilmayib qo`yarkan:
- Ho`p! -degancha oyimni yonlariga ketdi.
To`g`irlab bo`lgach, olov yoqib kiranni ishlashini tekshib ko`rdim.
- Kelin opa, mana bo`ldi. Endi qo`rqmay qozon qaynataverasiz, hodo hohlasa endi yonib ketmaydi.
- Qo`liz dard ko`rmasin, rahmat...
- Arzimidi...
U uyiga kirib ketishga taraddutlanganini oyimga namoyish qilib qo`lini duoga ochdi.
- Duo qiling hala...
- Turasanmi?
- Kirayin ovqat qilaman...
- O`tirsang bo`lardi, xozir ovqatimiz pishadi. Birga-birga ovqatlanardik?
- Rahmat hola, boshqa safar...
- Omin yurtimiz tinch bo`lsin, tan sihatlik hotirjamlik bersin. Sen ham qo`shganing bilan qo`sha qari, omin...
Kelin yuziga fotixa tortarkan, yana bir bor menga jilmayib minnaddorona qarab qo`ydi.
- Mayli, bizanikiga ham kiring hola... -deya balonni ko`tarishga chog`landi.
- Qo`y qizim sen ko`tarma, - oyim buyruq ohangida menga imladilar, - Ol sen...
Oyimning buyrug`iga itoat qilib, baloni oldimda, eshik tomon yurdim. Kelin esa, kir chayayotgan kichik yangan, oshxonada ovqat qilayotgan katta yangam bilan hayrlashgancha ortimdan ergashdi.
Ko`chaga chiqishimiz bilan, yelkamga qo`lini qo`yib e`tiborimni tortib:
- Oyingiz tenggi yo`q ayol ekanlar... -dedi, to`lqinlanib kulib qarab.
- Oyim dunyoda yagonalarda... -dedim.
- Ha, tog`ri, hammaning ham oyisi bo`lsin ekan.
Bu gapi bilan oyisi yo`qligiga shama qildi. Kayfiyati tushib homush bo`lib qoldi.
Shu kuyi ularni xovlisiga kirdik. Darvozaxonada mashina yo`qligini ko`rib, Sadir hofizni uyda emasligini tushundim.
- Kelin opa! Hofiz uydamasmi?
- ``To`yim bor!`` deb peshinda chiqib ketgandilar.
- Ha...
Balonni joyiga o`rnatib qo`yarkanman, kelin uyda yolg`iz bo`lsa ko`p qolishim no to`g`riligini anglab, tezda qaytishga chog`landim.
- Kelin opa, men qaytdim...
- To`xteng... -dedi keskin ohangda to`xtatib.
- Labbay... - unga qaradim. U esa gapini yo`qotib qo`ydi yoki gapini o`ylab olmasdan meni to`xtatib qo`ygandi. Bir necha sonya o`ylanib jim turib qoldi.
- Biror yumishiz bormi?
- Perog yeysizmi? -dedi muloyim jilmayib.
Men ham bu kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. - Yeysizmi? o`zim pishirganman.
- Rahmat, qornim to`q... -dedim tezroq ketishni istab.
- Boya ochman degandiz-ku?!
- Ha... Rosti kelin opa, shirinlikni hushlamayman.
- Siz men pishirgandan bir yeb ko`ring, fikriz o`zgaradi.
``Yaqin olib ilinyabdi, bir bo`lak yesam o`lmasman! U ham hursand bo`lar.``
- Mayli bir bo`lak...
So`rini chetiga omonat o`tirdim. U esa zippillagancha oshxonasiga kirib ketdi. Sal o`tmay, patnis ko`tarib qaytib chiqdi. Xontaxta ustiga dasturxon yozib, patnis ustidagi neymatlarni dasturga qo`ydi.
- Ovora bo`lmang... -dedim likopchalardagi pechenyi, qant, mayizlarni ko`rib.
- Ovorasi borakanmi. - kattaroq likopdagi 7, 8 bo`lak perogni oldimga surdi. - Oling, tortinmang...
Perogni bir bo`lagini olib, og`zimga soldim. U esa nim tabassum qilgancha, fikrimni kutib og`zimga termuldi. Uning bu qadar diqqatini berib qarashi juda yoqdi. Shuni uchun bo`lakni yeb biturmagunimcha, javobimni aytishga shoshmadim. Sabirsizlik qilganday qoshlari qoqib, ko`zlari ma`noli jovdiray boshladi.
- Endi fikrim o`zgardi. Bugundan keyin shirinlikdan qatmayman. Ayniqsa siz tayorlagandan...
Bu javobim uni sevintirib yubordi. Ko`zlar porlab, beyg`ubor tabassumidan chehrasi yaxshnab ketdi.
- Osh bo`lsin. -choy quyib berish uchun piyolani qo`liga oldiyu, allanima yodiga tushub oshxona tomon bir qarab qo`ydi, - Sharbat ichasizmi?
- Yo`q, menga choy ham bo`la...
So`zlarimni eshitib o`ltirmadi ham, shoshgancha oshxona kirib (DENA) ko`tarib chiqdi.
- Rosayam mazali... -deya piyolaga quydi va tavoze bilan uzatdi.
- Rahmat...
Tirsaklarini xontaxtaga qo`ygancha, likopdagi magizdan bitta-bitta og`ziga solib chaynala boshladi. Ko`zlari menda. Nechundur bu safar nigohlaridan hayo ko`tarilgan. Huddi labarantga o`xshab, qorachiqlari mudom harakatda, har bir nuqtamga e`tibor bilan ko`z tashlardi. Chaynalishdan to`xtab unga qaradim. Nigohlari arosatda qolgandek, undagi ma`noni anglab bo`lmasdi.
Meni sezdi chog`i yuzlari qizardiyu, ko`zlariga hayo qaytib yerga qaradi.
- Yoshiz nechada? -dedi.
- Sizga qiziqmi?
- Endida!
- 18...
U yana bir lahza kulgancha, nazar tashlab oldi.
- Tinchlikmi kelin opa? -dedim kulayotgani sababini bilish uchun.
- Yoshizga nisbatan yoshroq ko`rinarkansiz.
- Yo`g`e!
- Bularni shogirdi, Boboxon ham 18 da. Lekin soqollarini o`rtirib 25, 30 yoshga o`xshaydi...
``Bu kelin yolg`iz o`ltiraverib, judayam gaplashishga muhtoj bo`lib qolibdi! Topgan mavzusinichi!``
Hayolimga kelgan o`ylardan yuzimga kulgu yugurdi.
- Siz nega kulyabsiz?
- Demak menam soqalimni o`stirsam katta ko`rinar ekanmanda?
- Balki...
Qoshini uchurib qo`ygancha, o`zi gapida o`zi zavqlanib kuldi. Beyg`ubor kulgusidan hali unda ham bolalik davri o`tib ketmagandek tuyuldi. Uning lablaridan chiqayotgan so`zlar. Eshitgan insonni zavqini oshiradi. Yuragi tubidagi sodda qizaloqning, adoqsiz tug`ulari yuroriga balqib chiqayotgandek. Ovoz ohangidagi allanechuk bakira sas, yoqimli ovozi, qalbim torlarini chertayotgandek go`yo, yana va yana shu sasni eshitgim keladi. Qanchali bemani mavzu bo`lmasin, uning mayin ovozini ko`proq eshitishni istaganim boyis suhbatni davom ettirdim.
- Soqol qo`yish menga to`g`ri kelmaydi. Agar kunora qirtishlamasam, o`zlari olib qo`yadilar...
- Kim?
- Volidam...
- Oyizlarmi?
- Ha...
- Voy nega?
- Soch soqali o`sganni hushlamaydilar. Hatto akalarimni ham...
- Oyizlar yumshoqko`ngil inson ekanlar-ku.
- Rost shunday, lekin farzand tarbiyasida Generaldan qolishmaydilar...
- Yaxshida...
Shu bilan mavzu ham yopildi. Endi boshqa mavzuga o`tmoq uchun og`iz juftladim. Ammo gap topolmay, kulib qararshdan uyog`iga o`tmadim.
- Him, tikilib qoldiz?!
Nozlanib jilmaydi.
- Bir gap aytsam ko`ngizga olmang kelin opa. O`ziz ham juda yosh ko`rinasiz...
- Rahmat...
Uyalib yuzi qizardi.
- Huddi hozizni yonida, qiziga o`xshab turasiz.
Lablari kuldi ammo ko`zlari mayus tortib ketdi. Shu ohirgi gapni no o`rin aytib qo`yganimni kech tushundim. U yana o`ychan bo`lib qoldi.
Boshimni salgina quyi solgancha piyoladagi sharbatdan ho`plarkanman, nigohim uning oyoqlariga tushdi. Oyoqlarini so`ri chetiga yeg`ib olgan. To`rpaypoq yupqaligidan ingichka barmoqlari shundoq ko`rinadi. Teparoqida lozimining poycha qismiga bejirim to`r bezak qo`yilgan. Lozimi, zarg`aldoq va feruzarangli, mayda gullar tasviri qorqin, rangda jimirlab turadigan harir shoyi matodan, yaxshilab termulsa oppoq oyoqlarini ilg`ash mumkum. Istamasamda ehtirosim jushib nigohimni boshqara olmay qoldim. Tizzasiga yetganimda uyog`i ko`ylagiga ulanib ketdi. Ko`ylagi ham lozimining matosidan bo`lib, undan farqli ikki qavat tikilgan edi. Ko`ylagi ichiki qismiga qaymoqrang mato qo`yilgan, bel qismi anchayin tor, ko`krak qismiga benihoy nafis bezaklar tushurulgan, turtub chiqqangan ko`kraklarga tarhf yo`q, ko`ylagining yenglariga ham to`rmatodan foydalanishgan. Ko`zlarim ko`kraklardan yuqoriga chiqdi. Oppoq bo`yinchasidaga tilla zanjir oziga juda yarashgan. Rumol ostidan peshonasiga tushgan sochlari ikki tomonga qayrilib quloqlar ortiga berkingan. Ingichka dihan, qizil yanoqlari, g`uncha lablar. Unda o`zgacha go`zallik, soddalik azgincha mayuslik mavjud. Bir so`z bilan aytganda a`qlni shoshiradi...
Fikrlarim chalg`ib, shuvurim hiralashib niyatim ayniyotganini o`zim fahmladim. Qo`limni duoga ochib yeb-ichganim haqqiga duo qildim. U ham menga qo`shib baravor yuziga fotixa tortarkan, ketishimga to`sqinlik qilib qo`limni ushlab oldi. Ammo shu zahoti qo`yib yubordi.
Bu ishidan o`zi uyalib, telbanamo jilmaymaygancha likopchaga ishora qildi.
- Ohirigachov yemadiz-ku?!
- Rahmat, kelin opa to`ydim.
- Ikki bo`lak yeb-a?!
- Maylimi kelin opa shu bo`lgani ham olvolsam? -dedim, uni hursand qilish uchun bir bo`lak perogni oldim.
- Shuginami? Hammasini ham olaqoling...
Mamnunlik bilan likopchani qo`limga tutqazdi.
- Rahmat, kelin opa.
Darvoza xonaga yetganda, uning go`zal husnini ko`rish maqsadida bir bor ortimga o`g`rildim. Hovli o`rtasida kuzatgancha turib qolgandi. Uning qiyofasini ko`rib yuragim jimirlab ketdi. U juda becharohol, ojiz ko`rinishga kirib ulguribdi. Yaqin kishisini, uzoq safarga jo`natayotgandek, ko`zlari multirardi.
O`zi boryo`g`i ikkinchi bor ko`rishyabmiz, lekin oramizda mustaxkam ruhiy yaqinlik bordek. Uning qalbi, ruhi allanimadan istirobdaligini go`yo jismim birdek menam his etardim. Shu onda uni quchgim keldi. Lekin bu men uchun ilojsiz ish.
- Kelin opa, menga bior yumushiz bo`lsa tortinmay murojat qilavering, qo`limdan kelsa yordam beraman... -dedim. So`zlarim samimiyligi, uning chexrasi sal bo`lsada ochilishiga sabab bo`ldi.
- Ho`p rahmat...
- Aytgandek biznikiga ham kirib turing, yangalarin tilla ayollar...
Uyga qaytdim, ayvonda kechki ovqatga joy qilingandi. Akalarim ham dasturxon atrofida.
Oyim:
``Hayallab qolding?``
demaslaridan avval, o`zim aytdim.
- Kelin opani qo`li shirin ekan. Balonini to`g`irlab berganim uchun perog bilan siyladi... -deya qo`limdagi likopchani dasturxonga qo`ydim.
Katta akam bilan Sadir hofizni orasidan olamushuk o`tgan. Sadirni hushlamaydi, shunga menga bir o`qirayib qo`ydi. Shu bilan ovqatlanib bo`lgunimizgacha qo`shnilar haqida gap ochilmadi. Jiyanimning perog yegisi kelib, yangamga aytganidan keyin akam tilga kirdi:
- Murod qulog`ingga quyib ol, Sadir yaxshi inson emas, u bilan oldi-berdi qilma tushundingmi? -dedi, jiddiy ohangda.
- Nima deyabsan? Qo`shnilar orasida oz bo`lsada oldi-berdi bo`lmasa, bu dushmanlik bo`ladi... -oyim yonimni oldilar, - Sen Sadir bilan urushib qolgan bo`lsang, u seni ishing... Yordam so`ragan uni xotini edi... -dedilar.
- Kim bo`lsayam... Ahmoq bo`lmasa shunga tegarmidi? -dedi akam kelinga ham qora surtib.
Oylamizda akamning o`rni nechog`lik katta bo`lmasin, oyimdan juda qo`rqadi. Aygan gapi esa oyimga yoqmadi, akamni yelkasiga yengil shapati tushurdilar.
- O`chir... Hotinlarga o`xshab gap chaynamay! -dedi gazab bilan.
- Dadasi o`zi aytishadiyu, ``Bir yaxshiga, bir yomon`` deb!
Bazida yangamga qoyil qolaman, akam qanchalik jahldor ko`rinmasin hazil qilishga jurat etadi. Aytadigan gapni ham juda topadi. Gaplari ma`anosida; yaxshi deb o`zini yomon deb akamga ishora qildilar. Buni bir ajib ohangda, hazil aralash gapirdilarda akamni turtib qo`ydilar. Hammaning yuziga tabassum yugurdi. Shu bilan Sadi mavzusiga ham barxam berildi...
* * *
Orada ancha kun o`tib ketdi. Kollej, ish! Erta ketib kech kelardim. Faqatgina Piravaga imtixon topchiradigan kunlar ishga bormadim. Pirava olgan kunim, kechga yaqin taxminan soat 17:50, bunday vaqda hali quyosh tepada bo`ladi. Uyga keldim, tandir yonida bir ayol tandirga olov yoqib, oqartiryabdi. Ustida tandir bo`yiga borganda kiyib oladigan eski pilash, boshiga chandib rumol o`ragan, yuzini ham rumol bilan to`sgan go`yo (Ninja) kimligini taniyolmay ayvon tomon yurdim. Ayvonda surpa yozilgan, nariroqda yangam bir tog`ara ko`kat to`rg`ayabdi. Yo`paradagi oyimning xonalarini derazasi ochiq, ichkarida oyim asir ibodatidalar. Yangam bilan pichirlashib salomlashdim.
- Yaxshi keldizmi qaynijon, nima bo`ldi?..
- Suyunchi yanga, - piravani yangamga uzatdim, - Oldim nihoyat...
- Barakalla...
- Yanga nega ko`k maydalayabsiz? Somsa yeymizmi?
- Xonimga...
Hayron bo`lib tandirga o`t yoqayotgan ayolga bir qarab oldim.
- Kim u?
- Qo`shni kelin...
- Biznikida nima qilyabdi?
- Non yopishni o`rgatyabman...
- Yo`g`eee!
Bu orada oyim nomozlarini o`qib qaytib chiqishdi. Oyim bilan salomlashib piravani qo`llariga tutqazdimu, surpa tepasida o`ltirishni ep ko`rmay, nafas roslab olishimni aytib, xonamga ketdim.
Pardalar, derazalarni ochib qo`ydim, kiravatimga yonboshladim. To`rida tandir, tandir bo`yidagi kelin harakatlarini kuzatdim. Umirda birinchi marta non yopayotgan shekili! Yangam 5, 6 sinfda o`qiydigan qizchaga o`rgatayotgandek javrab-javrab qo`yar edilar. Noni pishgach savatga uzub keldi. Shu payt oyim chaqirdilar.
- Labbay oyi!
- Murojon manabui olib kirib ber...
Oyim sumkadagi unga ishora qildilar. Nazarimda kelin opa non uchun keragidan ko`proq un olib chiqqandi.
Savat ko`tarib turgan kelin opa bilan salomlashdim.
- Assalom alaykum. Kelin opa...
- Yaxshimisiz!
Ko`zim savatdagi nonlarga tushdi. Biri qovunsimon, ikkinchisi tushib ketgan yana ikkita bir-birini ustiga minib qo`shaloq bo`lib qolibdi.
- Qalay zo`rmi? -dedi zavqi o`ziga sig`may.
- 2, 6, 8, 10... -o`zimni kulgudan tiyolmadim, - Atiga o`nta non yopibsiz-ku, shundan 4 taginasi sog` qolibdi! Yana zo`rmi deysiz kelin opa! Yangam 20 ta yopibham bir-biriga yopishtirmasdi... -deb yubordim.
- Hali yangida... -dedilar oyim.
Kelin opa bir menga bir nonlar, bir yangamga qaraydi.
Ayvon chetida turgan, sumkadagi unni oldim. Kelin tutub turgan savatni tag qismiga qo`l suqdim.
- Buniyam beraqoling. Qo`llariz toyib qolmasin.
Bir qo`limda un solingan sumka, ikkinchisida savat ko`chaga chiqdim. Ortimdan oyim bilan hayrlashib kelin ham chiqdi. Birdan yelkamga musht tushurdi. Qarasam qoshlarini chimirib turibdi.
- Gunohim nima? -yana bir musht soldi. - Esizni yedizmi kelin opa?
- Biz kivartirda turganmiz, -jahli chiqib kelib, hatto avval yashagan adresiga aytdi, - Hayotimda endi non yopdim. Men qishloqda o`smaganman, nonni sotib olardik...
Menga jahil qilishi, yelkamga mushlashi, bu oddiy xolat emasdi. Bizlar go`yo yanada yaqinlashib borayotgandik.
- Shu gapimga hafa bo`ldizmi?
- Hafa bo`ldim... -ovoz ohangi o`zgarib, yana bir musht o`qtaldiyu, ammo urmadi. - Qishloq qizlaridek, bu kabi ishlarda o`quvimiz bo`lmasada. Biz ham o`ynab yurmaganmiz...
- Unda nima qilgansiz? -dedim kulib.
- Men, stilistman.
Bilaman u soch turmaklar ekan. Ammo bu ajoyib muhitni buzmaslik uchun talmovsirab hazil qilishda davom etdim.
- Buni aybi yo`q kelin opa, tozalovchilik ham halol ish... -dedim.
- Voy... Stilist nimaligini bilasizmi?
- Ko`cha tozalovchida...
- Men salonda ishlaganman... Qizlar sartaroshxonasida... Ee g`alcha...
- Endi kelin opa biz qishloqi g`alcha odam bo`lsak. Sizni shaharcha gaplarizni tushunmasak...
Bir oz turib, o`z-o`zidan kulib, o`z-o`ziga gapirgande g`ulduradi.
- Ko`cha tozalovchimish! -menga bir qarab olib, hiringlab kulib qo`ydi, - Uyat, faxsh ishda ishlarkan, deb o`ylamaganizga ham rahmat...
``Uyat, faxsh`` so`zlarini aytishga-aytdiyu o`zini yuzi qizardi.
Bu orada darvozasi yoniga kelib ulgurgandik.
- Yurin uyga, kuygan non bilan tagida olgan go`ja osh suzib beraman ichib ketasiz... -dedi kesatib qo`yarkan.
- Boshqa safar... Ushlang manabuni! -dedimda sumkani qo`liga tutqazdim. Qo`limdagi savatni boshiga qo`ydim. - Shu turishizda siz ham qishloq ayollariga o`xshab ketasiz...
Xayrlashib o`grildiyu ichkariga kirib ketdi. Shu topda (Stilist) masalasi hayolimga keldi. Yana bu Murod rostdanam g`alcha ekan deb o`ylamasin dedim.
- Hoy, kelin opa... -endigina 2, 3 metrlar ichkariga kirib ulgurgan edi. Boshida savat, yarim qayrilib yelkasi osha yuz burdi. - Sitilist nimaligini bilar edim. Shunchaki hazillashdim... -dedim. Boshini salgina chayqab jilmayib, kulib qo`ydi...
* * *
NOTANISH SIRLI QIZ...
Do`stim qo`ng`iroq qilib pirava olganim bilan tabrikladi. Yuvishimiz kerakligini aytdi. Rozi bo`ldim. Hullas bitta oq bo`tilka, 1kg go`sh olib o`ltiradigan bo`ldik. Bazi bazida 50x50 olishga ham to`g`ri kelib qoladi. Shunday kezlarda oyim, akalarimga bildirmaslik uchun uyga kech qaytib, to`g`ri yotoqqa kirib ketardim.
Do`stlarim bilan nishonlab bo`lgach uyga qaytayotgandim. Soat ham 23:20 bo`lib qolgandi. Telifonim jiringladi. Qarasam yashrin no`mer. Olib qulog`imga tutdim.
- ``A`loo eshitaman!``
- ``Assalom alaykum!`` -dedi ayol kishi.
Alik olishga shoshmadim. Hoynaxoy jo`ralarim hazil qilayabdi. Chunki biroz avval Sherzod qizbola ovozida Akromni ustidan rosa kulgandi.
- ``Qalaysiz?`` -dedim.
Negadur jim bo`lib qoldi. Indamay quloq tutib turaverdim.
- ``Meni tanidizmi?`` -dedi.
- ``Ha, siz o`shasiz, qoshi qora!``
- ``Rosdan tanidizmi? ``
- ``Albatta Xurshida tanidim!``
O`yladim Sher bilan Ali birga ketayotgan edi, hazil qilayotgan aynan ular ekanligiga shufha qilmasdim, shuning uchun atayin Alini sevgan qizini ismini aytdim.
- ``Yo`q adashdiz!`` -dedi. Ovozida salgina dadillik sezildi.
- ``Uzur Gulsanam seni tanimabman. Mana hozir jonim oldinga ketayabman!`` -dedim. Endi Sherzodni sevgan qizini ismini aytib.
U yana jim bo`lib qoldi.
``Ha Sher bilan Alini bopladim!`` deya hayol qildim.
- ``Hoy ikkoving maynavozchilikni yig`ishtir!`` -dedim.
- ``Murod aka, men hazil qilmayabman!`` -dedi, ayollarga hos iltijoli ohang. O`zim ham sezdim chindan ham ayol kishi edi.
- ``Ozoda senmi?`` -telefon jim, - ``Maftun, Shoyira,