MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XVI- QISM...)
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - XIV -
XV - Qismlar...
XVI - Qism...
Ibodat qilayotgan ayolimni ko`rib meni o`zgacha, yurug` hislar qurshab oldi. U bilan oyla qurganimizdan buyon, turli holatlarda, tez-tez duolar aytayotganini eshit qolardim, lekin nomoz o`qiyotgani birinchi bor ko`rib turishim edi. Ruku`, sajdaga borishlari, oyatlar pichirlab bag`oyat teran laffuz qishi, meni sehrlab qo`ydi, go`yo.
Ko`rinib turibdi, nomoz o`qishni kech, yoki bugun o`rgan ayolga o`xshamasdi, jufti halolim.
Qo`llarini duoga ochganda, turgan yerimda cho`kka tushib men ham qo`llarimni duoga ochdim. Uning ko`zida yosh bilan, Parvardigordan - ``Jufti halolimni!`` deb duo boshlaganini eshitib, butun vujudim, ilohiy bir tuyg`udan titrab ketdi. Ko`zlarim oldidagi tasvir mavjlanib, qaroqlarimga yosh quyuldi. Juftuhalolimning pichirlab, uzundan-uzoq aytayotgan duolari, qulog`imga elas-elas eshitib turardi, ollohga iltijo qilganisayin, ko`zyoshlarim sel bo`lib oqardi, sira tutolmasdim.
O`zi uchun ollahdan hech narsa so`ramadi.
``Jufti halolimga!`` der edi.
Duolarini tugatgach, men ham yuzimga kaftlarimni bostim, tomchilar kaftim ortiga berkitdim. Ko`zyoshlardan kaftlarim nam bo`ldi. Madina ibodatni yakunlab o`rnidan turdi. Meni ko`rib birzum, jim turib qoldi.
- Assalom alaykum! - deya oyoq uchida, yaqinlashdi.
- Jazokallohu xayron, - qalbimda kechayotgan tuyg`ularimni tariflashga til ojiz, - Va`aykum assalom. Ibodating qabul bo`lsin, azizam...
Nechundur hijolat tortgandek boshini egib oldi. Huddi uning nomoz o`qishimga men qarshidek! Bu hol turishidan, ko`nglim g`ashlandi.
``Azizam boshingni ko`tar!`` demoqchi bo`lib yaqinlashgandim. Biroq dilimga boshqa o`y keldi.
``O`zing kechir tangrim!``
Bolaligimdan oyim nomoz o`qishni o`rgatgan edilar. Yoshlikgimda men ham, oyimning o`gitlariga quloq tutib, besh vaqt nomoz o`qirdim. Biroq keyinchalik, o`smirlik davrlarim, o`qish, ish deb, ko`cha kezib, taxorat olishga erinib, dangasilik, hudbinlik qilib bora-bora o`qimay qo`ygandim. Afsus!
Ayolimning ko`zyoshlardan yuvulgan bokira nigohlariga, qarashgada o`zimda kuch topolmay, ko`zlarimni olib qochdim.
``Tavba qildim... Rabbim o`zing kechir, mendek osiy bandangni!``
Asta Madina tomon qo`l cho`zdim, peshonasidan opib yuziga yuzimni bosdim.
- Shu sonyadan boshlab, senga munosib bo`laman. Ollohim amir qilgan, o`z farzlarimni bekamikus bajarishga harakat qilaman! - asta bag`rimga bosdim, - Olloh bergan sinovlarda sabirli bo`lib... Haq yo`lda yurib, o`zidan shafqat so`raymiz! -dedim.
- Men! - shivirladi, - Men... - biroq so`zini tomog`iga tiqilib, ko`ksimga yuzini boshdi. Belimdan asta quchdi.
Huddi farishtani quchib turgandek, ilohiy hislanini tuydim. Ko`nglimga yorug`lik to`lgandek, yengil tortdim.
``Ollohga behisob shukurlar bo`lsin. Sendek jufti halol bergani uchun!``
Birdan yig`lab yubordi!
- Kechiring! Barcha g`am-tashvishlarizga sababchi menman!
- Kechirim so`rama, - erkalab, yelkalarini siladim, - Har gal o`zingni ayblasang, ichimdan bir narsa uzulib ketgandek bo`ladi. Sendan o`tinchim ortiq, o`zingni ayblama! Qarshingda o`zimni notovan, nochor kishidek his qilishimga, majbur qilma, azizam!
Boshini irg`ab qo`yarkan, ohista ko`ksimg yuzini qo`yib, mahzun pichirladi.
- Cho`riz bo`lib, hizmatizni qilay, umrim ohirigacha haqqizga duo qilay begim! - ko`ksimga kaftini tirab, asta siladi, - Tog`im bo`lib, hamisha yonimda turing ilohim!
- Ilohim, azizam ilohim... - kipriklarida osilb turgan durdek donalarni, barmoqlarim uchida sidirib oldim. - Ortiq yeg`lama! Ishon... Mana ko`rasan, hali hammasi yaxshi bo`ladi. Oylamiz bizni, tushunishadi...
- Yo`q, qabul qilishmaydi!
- Umidim yarmi senda. Sen umidsizlanma! Men ishonaman, Olloh bor, u ko`rib turadi... Faqat sen ham ishon azizam, ishon...
Ishonaman, bir kun sinovlar ham tugaydi. Oyim ham, akam ham kechiradi. Ollohdan so`raymiz, ularni diliga solsin.
* * *
Hammasi asta iziga tusha boshladi. Pochchamizning tavsiyasi bilan, bir savdogarni yuklarini tashib berishga yollandim. Mashinam bor, ombordan yuklarni bozor rastalariga tarqatib beraman, yana bazi yumushlar bajaraman. Mashina o`zimniki bo`lgani uchun yaxshigina haq olaman. Madina esa, Barno opaga ko`maklashib salonda ishlay boshladi.
- Begim turing! - bomdot nomozidan so`ng, qayta o`ringa yotgandim, uhlab qolibman. - Turing ishga kech qolasiz! -deya uyg`otdi.
- Tong ottimi? -dedim, uyqudan bazo`r ko`zimni ochib.
- Qachoni edi!.. Soat 8:00 da ketaman devdiz?! Bo`ling turaqoling, yuvunib, kiyinib, choy ichib olishga 10 daqiqa vaqtiz bor... -dedi.
- Eeeeh, azizam! Nega vohliroq uyg`otmading-aaa? - o`rnimdan turdim, vannaga shoshdim. - Ko`ylagimni dazmolladingmi?...
- Allaqachon tayyor...
Yuvunib, kiyinib, taranib bo`lgunimcha, qolgan 10 daqiqa vaqtim ham tugadi.
- Nonushta tayyor kelaqoling!
- Endi jonim nonushtani o`zing yeysan... - telefonni soatiga qaradim, - Men tezroq ishga borishim kerak! -dedim.
- Hali voqtiz bor! - yo`limni to`sib, ayyorona jilmaydi. - Barcha soatlarni 30 daqiqa oldinga surib qo`ygandim... -dedi, zavqlanib kulib.
- Aaaa! - kulgani uchun, yolg`ondan qovog`imni soldim, - Rostdanmi? -dedi.
- Hmm! - qovog` uyganimni ko`rib, yuzidagi tabbassumi g`oyib bo`ldi, - Men...
- Ustimdan kulyabsanmi? - keskin so`zini ilib ketdim, - Indamagan sari, jaaa!
- Yo`q, undaymas... - dedi.
- Bilasanmi hozir seeennn! - ovozimni dag`allashtirdim, o`zimi asabiy ko`rsatdim, shu asnoda undagi o`zgarishni ham kuzatdim. - Hozir sen... Zo`r ish qlding, jonim! -dedim kulib.
- Vooy... Yolg`ondan jahil qilayotganmidiz? -dedi.
- Ha... Qalay, bajjahil er obrizga yaxshi kirdimmi?
- Qo`rqitvordiz! - chuqur nafas olib, chiqazdi. - Rostdan jahliz chiqib ketibdi, deb o`ylabman... -dedi hursunib.
- Farishtan, eringdan nega qo`rqasan? Menam shunchaki hazillashdim, jahlim chiqqan paytda, o`zingni qanday tutishingni ko`rmoqchi edim!
Jilmayib, kuldim. - Ooo-o-o! - hazilimdan, endi uing qoshlari tutashdi, qo`lini musht qildi, - Hotinizni jahli chiqqandachi? - dedi, o`zini biroz jahildor ko`rsatib.
- Bu holatda men... - yuzidan chup etib o`pib qo`ydim, - Mundoq qilaman... Aniq bilaman, yoqimli tabassum va o`pichdan suyukli yorim moydek erib ketadi... Harqalay eringni urmasang kerak-aa? -dedim, hazilomus jilmayib.
Yuzi yal-yal yonib, jilmaydi. Qo`lini cho`zib yoqamni to`g`irlab, tugmchani asta taqdi.
- Har kuni, narida-beri choy ichasizmi, yo`qmi shoshib ketyabsiz! Bugun, bemolol gaplashib, nonushta qilgim kelgandi... Soatlarni ham shunchun srib qo`ygandim! - nonushtaga o`tirarkanmiz kulib, erkalanib gapirdi, - Aslida, haqqim bor-ku, begimni yonimda ko`proq bo`lishga?
- Albatta, jonim...
Odatdagidek, qo`llari shirin, jufti halolimning totli taomlaridan, tanam yayrab tanovul qildim.
- Qo`llaring dard ko`rmasin jonim...
- Osh bo`lsin... - telefonni soatiga bir qarab oldi, - Begim 5 daqiqa vaqtiz qoldi!
- Unda yaxshi qol, men ketishim kerak... - dasturxon haqqiga duo o`qib, o`rnimdan turdim, - Jonim, o`zingni ehtiyot qil... Barno opaga salom ayt!
- Begim haligi! -dedi, bir narsa deyishga chog`lanib.
- Gapir, biror narsa kerakmi? Qaytishimda obkelaman.
- Umm yo`q... Anovi devonni tagidagi pullarni nima qilasiz?
Akam bergan pullarni qayerga qo`yishimni bilmay, yotoq devonimiz tagiga yashirib qo`ygandim.
- Bilmadim o`zim ham hayronman! Sen nima qilmoqchi eding?
- Hechnima... -dedi, havotirlanayotganini sezdirib.
- Qo`rqyabsanmi? - bosh irg`agani ko`rib, kulib yubordim. - Boyxonim bo`lib, pullar ustida yotmisanmi, mazza qib?
- Juda katta pul, shaytonga o`xsharkan! Yurakka vohima solyabdi. Biror joyga berkitib qo`ying! -dedi.
- O`zing berkitib qo`yayoq?
- Qayoqqa?
- Sandig`inga!
- Sandig`im yo`g`uuu?
- Yo`q bo`lsa sotvolamiz, faqat keyinroq, - soatga qaradim. - Ahh jonim, meni kech qoldiryabsan! Ketishim kerak...
- Tushlikka kelasizmi?
- Harakat qilaman. Javobimni telefon qilib aytaman jonim...
- Yaxshi boring...
Madinam, soatni surib qo`yib zo`r ish qildi. Bu kungi nonushtani bemalol, mazza qilib tanovul qildim.
Ohh mening go`zal, malagim shunchalar qattiq sevadiki, bazan baxtdan boshim aylanib qoldi.
``Boringa shukur jonim!``
Iloji boricha ko`chada ovqatlanmaslikka harakat qilaman. Tushlikda ham uyda, rafiqat bilan birga o`tishni maqul ko`raman. Tushga yaqin qolgandi, do`konlardan qaytgan, mahsulotlarni omborga olib kelayotgan edim. Yo`lim uyim yonidan o`tadi. To`xtab, Madinaga qo`ng`iroq qildim. Ovqati tayyor bo`lsa, biryo`la tushlik qilib olish maqsadida.
- ``Alloo!``
- ``Jonim ovqating tayyor bo`ldimi?``
- ``Endigina unnadim!``
- ``Bo`lmasa, ishimni bitirib, qaytaman!``
- ``Shoshmen!``
- ``Ha jonim!``
- ``Aaaa! Oyim keluvdilar!``
- ``Oying?`` - hayron bo`ldim, uni oyisi olamdan o`tgandiyu! - ``Oyinglara?``
- ``Oyimiz!``
- ``Oyimlarmi?`` -dedim. Negadur ichim shuv etib ketdi.
- ``Haaa!``
- ``O`zi yaqnroqda edim! Hozir kiraman!`` -deya telefonni qo`ydim.
Oyim nega keldilar? Meni sog`inibmi? Balki hozir Madinani tuzlayotgandurlar!
Ko`nglimni vahima bosib uyga uchdim. Eshikdan kirdimu, qarshimda turgan sandiqni ko`rib hayron qoldim. Bu sandiq oyimni uylarida turardi, kelin uchun sarpo-suruq, latta-putta yeg`ardilar. Oyim bilan Madina oshxonada edilar. Oyim nimalarnidur tushuntirar, Madina tinglardi.
- Assalom alaykum!
- Va`alaykum assalom. - yuz-ko`zimga mehir bilan termuldilar va quchoqlarini ochdilar, - Yaxshimisan o`g`lim?
- Hush kepsiz oyijon!
Yoshboladek o`zimni quchoqlariga urdim. Oyimni mahkam quchgancha, hidlariga to`ydim. Hol, ahvollarini so`rab bo`lgach, tushlik dasturxoniga taklif qildim.
- Oyi akamlar, yangamlar, jiyanlarim yaxshimi?
- Hammalari yaxshi, yurishibdi...
- Yaxshi... - eshikdan kiraverishda turgan sandiqqa ishora qildim, - Oyi bu sandiqni siz opkeldizmi?
- Haaa... - oshxonada yurgan, Madinaga bir qarab oldilar, - Ichida kelinimga deb atadgan narsalarim bor... -dedilar.
Oyimning tillaridan ``KELINIM!`` degan so`zni eshitib, to`lqinlanib ketdim.
- Rahmat oyijon!
- Suyunma! - yana oshxona tomonga, yoqimsiz qarab husundilar, - Sandiqdagi barchasini, seni hotiningga atab yeg`gan edim... Endi bu sandiqqa ko`zim tushsa jahlim chiqayabdi... Attang, o`zim yoqtirmagan, kishiga nasib etgan ekan! - dedilar, birozgina alam bilan, pichirlab.
- Unday demang oyi! - qo`llarini ushlab, o`pib, yuzimga bosdim, - Nimani bersayz biz uchun tabarruk... Iltimos bunday norizolik bilan bermang, oyijon!
Oyim birzum termulib, bosh chayqadilar.
- Ehhh, bolajonim-a! Rozi bo`lmasan, qishloqdan opkeltirarmidim?! - mehirli qo`llari bilan qo`limni siladilar, - Roziman, o`g`lim... Biroq bu, sizlarni kechirdim degani emas!
- Mayli oyi... Umid qilaman, birkun kelib kechirasiz...
Usti boshim bir-bir nazar tashladilar, so`ng uyimizni har tarofiga.
- Durust! -dedilar, pichirlab.
Nazarimda Madinani saramjon sarishtaligi oyimga yoqdi.
- Madina choyni yangilavorgin... -dedim.
- Boyagina yangiladi, qo`y ovqatini qilaversin! -oshxodan shoshib chiqqqan Madinani to`xtatdilar, - Meni deb ovora bo`lma! Undan ko`ra, ovqatinga qara, eringni qorni ochgandur! -dedilar, qattiq qo`l qaynonaday, o`tkirlik bilan.
Madina, bir yutib olib, oyimga yuzlandi.
- Ovqat pishdi suzaveraymi? -dedi.
- Eringa suzib ber, meni qornim to`q! -dedilar jizzakilik qilgandek.
Madina nima deyishni bilmay, jim turib qoldi.
- Ozroq iching oyi! - qo`llaridan silab, ko`ngillarini yumshatishga urundim. - Kelinizni qo`llari judayam shirin... Oyijon yo`q demang!
- Ha, mayli... - iltimosimdan ko`ngillari yumshagandek, ovozlari mayinlashdi, - Yarim kosagina suzaqol... -dedi.
Oyimni rozlaridan, mendan ham ko`ra Madina hursand bo`lib ketdi. Tezda oshxonaga qaytib, ovqatni suzib keldi.
Kosamdagi ovqatni kovlar ekanman, ikki ko`zim oyimda edi. Bir qoshiq ovqatdan og`izlariga solib, so`ng mamnun bosh irg`ab qo`ydilar.
``Hayryat oyimga yoqdi?``
Ovqatni yeb bo`lgach, asta so`radim:
- Oyi, tavom yoqdimi sizga?
- Yaxshi... - Madinaga ko`z tashladilar, - Mazzali, qo`ling dark ko`rmasin...
Madinani ko`ngli ko`tarilib ketdi, dadillanib oyimga javob qaytardi.
- Osh bo`lsin, oyijon...
Madina quvonchini yashirmay jilmaydi. Ammo oyim unga ters, qovog` uydilar. O`ylashimcha ``Oyijon!`` degani yoqmadi. O`zi ko`rinib turibdi, oyim Madinani sirayam hushlamayabdilar. Biroq o`z martabalariga xos ravishda vazminlikni ushab turibdilar.
- Durust! - oyim so`zlarini davom ettirdilar, - Yaxshi sifatlaring ko`rinib turibdi... Uy tutishing, kiyinishing, hammasi maqul... - dedilar.
Shu payt telefonim jiringlab, oyimni so`zini bo`ldi. Qarasam ish joyimdan. Tushlik qilayotganim aytib, telefonni qo`ydim.
- Oyi meni, ishga chaqirishyabdi! -dedim.
- Bir daqiqa shoshma senga ham gapim bor! - deb Madinaga yuzlandilar va so`zlarini davom ettirdilar, - Maqtovimni boshqacha tushunma, senga qaynonama emas, bir holis ayol sifatida baxo beryabman...
Madina boshini irg`ab qo`yarkan, oyimdan uyalib boshin quyi soldi. Oyim birzum o`ychan unga termuldilar. Ayni damda nimalarni o`y surardilar, faqat o`zlariga ayon. Lekin his qilyabman, ko`ngillari yumshagan.
- Madina, seni kelinim deb aytolmayman, biroq bir keksa ona sifatida, nasihatlarim bor. - dedilar.
- Hmm, - bosh irg`adi, - qulog`im sizda oyi...
- Ering ketgandan keyin, aytaman! - dedilar.
Oyim shoshilmay piyoladagi choyni ho`pladilar. Shukrona aytib so`ng, qo`llarini duoga ochdilar. Dasturxon haqqiga duo aytia bo`lgach. Tezda idishlarni yig`ishtira boshlagan Madinani qo`lidan tutib to`xtatdilar:
- Shoshma, joyinga o`tir. - oyim menga qaradilar. - O`g`lim, akalaringa aytganlarimni sen ham takidlayman. Farzanddim sog`lam bo`lsin desang, xotingni ehtiyoq qil. Har bir so`zingni o`ylab gapir, og`ir ko`tarmasin, yomon ko`zlarda asragin!
Birdan Madina hiqqilladiyu, o`rnidan turib vannaxonaga tez kirib ketdi.
Uni tushunaman, bizni holatimizga tushib qolgan, har qanday juftlik, onasidan bu kabi so`zlari eshitishni orzu ham qilolmasa kerk!
- Kechirasiz oyi! - Madinani to`satdan, ko`zyosh bilan turib ketganiga izoh berdim, - G`amho`rligizdan ko`ngli bo`shab, to`lqinlanib ketti... - dedim.
- Ko`nglidan o`rgildim! - vannaxona tomonga ko`z tashlab, so`zlarini Madina eshitmasligi uchun ovozlari pastlatdilar, - Men ham ayol bo`lganim uchun, qornida seni farzandingni ko`tarib yurgani uchun, qattiq gapirmayabman. Bo`lmasaku!... -deya qo`l siltab qo`ydilar.
Oyim chinakam farishta misol zotlar, har qanday holatda ham ohirani o`ylaydilara!
- Sizday ona yana kimda bora?
Telefonim yana jiringladi. Ko`tarib javob qildim. Tezroq borishim kerak ekan!
- Oyi ishga ketishim kerak. Tez qaytaman!
- Qaytib ovora bo`lma, Nazirboy mashinasida opkelgandi, gaz quydurgani ketdi, halizamon keladi, men ham u bilan qishloqqa qaytaman...
Nazirboy, yuk mashina haydaydi. Tushungan bo`lsam, oyim sandiqni uni mashinasida olib kelganlar.
- Oyi yana qachon bizni ko`rgani kelasiz?
- Bilmadim.
- Iltimos oyi tez-tez kelib turing...
Oyim (ha)yam, (yo`q)ham demadilar.
- Madinaaa! - chaqirdilar, u, vannadan uchib chiqdi. - Eringni kuzatib qo`y, ishga ketyabdi... -dedilar.
- Ho`p bo`ladi!
Asta Madina ikkimiz eshik tomon yurdik.
- Yaxshi borib, keling...
- O`zing ham yaxshi o`tir... Oyimni ko`ngillarini topishga harakat qil... Oyim jiddiy ko`rinsalarda aslida yumshoq ko`ngil insonlar. Gapirayotganlarida gaplarini bo`lma, buni yoqtirmaydilar. O`zingni o`zgacha ko`rsatma, boringcha ko`rin. Biror narsa so`rasalar, berkitma rostini aytaver, ho`pmi jonim?
- Ho`p.
Oyim bilan hayrlashib, ishimga chiqib ketdim. Biroq hayolim uyda qoldi. Oyim bizni ko`rgani kelishilari, bir sandiq Madinaga atab sarpo olib kelganlari, umid uchqunlarini yanda o`t oldirib yubordi. Bundan benihot hursanman.
Shu kun iloji boricha ishimni tezroq tugatishga harakat qildim. Kunni kech qilib, uyga qaytdim.
- Yaxshi keldizmi? -deya Madina qarshi oldi.
- Ha, - uy ichiga ko`z tashladim, - Oyim qachon ketdilar?
- Sez ketganizdan biroz o`tib...
- Yaxshi kuzatib qo`ydingmi?
- Hmmm! - labi pirpirab, ovozi qaltirab ketti, - Kuzatib qo`ydim!
- Ko`zlaring qizaribdi yig`ladingmi?
- Hmm!
- Nima dedilar oyim? Urushtilarmi?
- Yo`q!
- Gapirsanchi, yuragimni hovluqtirmay?
- Ayollarga bazi tavsiyalar, yanaaa!
Ovozi tiqilib, yeg`lab yubordi.
- Shu holosmi? Boshqa hechnarsa demadilarmi?
- ``O`g`lim senga omonat, bolamga yaxshi qara!`` dedilar. Kiyin esa! - hiqqillab yig`lasha davom etdi, - Keeeyn... Keyin, peshonamdan o`pib qo`ydilar...
- Bo`ldi jonim... - bag`rimga bosdim, - Aytgandimu senga, meni onam dunyoda yagonalar deb! Onam tengi yo`q ayollar...
- Buni qarang... - quchog`imdan chiqib, sandiqni ochdi, - Qarang oyim, nimalar olib kelibdilar!
Cho`kkalab o`tirib, sandiqdan oppoq matoga o`ralgan kitobni olib, o`pib ko`ziga surib so`ng menga uzatdi. Muqaddas kitobga hurmat ko`rsatib, so`ng asta joyiga qo`ydim. Sandiqda matolardan tashqari, idish tovoq, choynak piyolalar bor. Madina taxlangan, matolardan birini qo`liga olib, yig`lagancha gapirdi.
- Bularni tiktirib kiyasan dedilar...
- Albatta jonim, tikib kiy!
Idish tovoqlarga ishora qildi.
- Bularni ishlatilar dedilar...
- Ha, jon... Oshxonada avaylab asrib ishlat!
- Manabuni qarang! - matolarni tagiga berkitilgan, kichikroq qutichani olib, ochdi, - Bularni menga olib kelibdilar...
Qutichada, bir juft sirg`a, uzuk va tilla zanjir bor edi. Cho`kkalab yoniga o`tirdim. Ko`zyoshlarini sidirib tashladim.
- Oyim tillarida aytasalar ham, seni kelin o`rnida qabul qila boshlabdilar... Esimda yangalarimga ham shunday hadiyalar qilgandilar... Jonim oyimni hadiyalari tabarruk, taqib ol hammasini...
O`zim qutichadan uzukni olib, barmog`iga soldim. Tilla zanjirni esa, bo`yinchasiga taqdim. Sirg`alarni olib, qo`liga tutqazdim.
- Jonim taqib ol...
- Ho`p... -deya qulog`lariga ildi.
- Yarashdi jonim, judayam!
Oyimning hadiyalaridan, shu qadar tasirlanib ketdi. Yuzini kafti bilan to`sib ho`ngrab yubordi.
- Nega yig`laysan-a? - quvonib kuldim, quchoqlab yupatishga urundim, - Hursand bo`lmaysanmi?
- O`zimdan uyalib ketyabman, qanday kelin bo`ldim... - hiqqiladi, - Judayam oyimlarni hizmatlarida bo`lib, duolarini olgim kelyabdi...
- Inshiolloh... Jonim, bir kun bu niyatlaring ham amalga oshadi. O`sha kunlar kelganda, yelib-yugurib hizmatlarida bo`lamiz, duolarini olamiz...
* * *
Nechundur ertalabdan, nohush uyg`ondim. Tushlarimga ham, alag`-jalag` narsalar kirdi. Yuvunib, taranib nonushta qildik. Bu kunga kelib, Madinani ham homilasi, sezilib qolgandi.
- Begim, tushlikka nima pishiray?
- O`zinga yoqqan taomni...
- Ho`p!
- Qaytishda nima olib kelay?
- Olma... - zavqtlanib kuldi, - Kecha olib kelganizni yeb tashladik!
- Barakalla, o`zimni olmaho`rim... - erkalab, yuzlaridan siladim, so`ng engashib qornidan o`pib, bag`rimga bosdim, - Meni farishtalarim... Boshqa hechnima kerakmasmi?
- Bugun Baxtila keladi...
- Yaxshi, opa singil gaplashib o`tirarkansizlarda?
- Ha... Qaytishizda muzqaymoq, soldirib keling. Kun ham rosa qizdiryabdi-da!
- Ho`p... Shuginami?
- Hmm!
- Bo`bti bo`lmasam, ehtiyot bo`lib o`tirgin...
Madina kuzatib qo`yarkan, negadur ko`nglim g`ash bo`lardi. Allani nima ro`y beradigandek tuyuladi. Mashinani ruliga o`tirishga ham biroz cho`chidim. G`ashlikning sababi yoqimsiz tush ko`rganim bo`lsa kerak, degan hayolga bordim.
Gazli ichimliklarni yuklab bozorga olib ketayotgan edim. Birdan, mashina chuqurga tushib o`ttiyu, yuragim behalovat bo`lib ketdi. Mashinani chetga olib to`xtatdim. Biroz o`tib, o`zimga kelib oldim. O`z holatimdan o`zim ham hayronman. Soppa-sog` bo`lsam!
Yukni tushurib, qaytayotgan edim. Telfonim jiringladi. Qarasam Barno opani no`meri. - ``Allo... Eshitaman opa!``
- ``Murodjon!`` -dedilar, ovozlari juda tashvishli.
- ``Tinchlikmi?``
- ``Shifoxonaga keling!``
- ``Nima bo`ldi?``
Yuragimni havotir bosdi, miyamga turli hayollar keldi.
- ``Kelavering!``
- ``Hozir boraman.``
Bir balo bo`lgani ko`nglim sezadi. Tinchik