Killer 5 (kamolov) copy (2-bet)

Uyingizda… Bizminan yashab tursa…

Vali shundan keyin oqsoqol deganlari uy egasi ekanini bildi.

— Xo'-o'sh, qani, qo'lni ber-chi ota o'g'il! — soqolli erkak o'rnidan turib Valiga qo'l uzatdi. — Malades! Oting nima?

Vali ismini aytdi.

— Yaxshi, meni Oqsoqol amaki deb chaqiraver! Bu amaking esa, Polvon!..

Tanishuv onlari nihoya topgandan so'ng Tolmas aka Valini avaylab aravachadan tushirib oldi va orqasiga bolish qo'yib ko'rpachalardan biriga o'tqazdi.

— Avval qorningni to'yg'az! — dedi u dasturxondagi qotgan-qutgan nonlarni, piyoladagi shakarni yaqinroq qo'yib. — Hozir choy ham damlab beraman…

Vali nonlardan picha totingan bo'lib piyolaga quyilgan choyni ichdi.

Ichkaridagi badbo'y hid nafas olishiga xalal berardi. Buni endi-endi his eta boshladi. Shunga qaramay, xo'rillatib-xo'rillatib choy ichayotgan Tolmas akaga mamnun qarab qo'ydi. U ham payqagan kabi Valiga ba'zan jilmayib qo'yar, sheriklariga “Qara, zo'r bola ekan!” degandek so'zsiz ishora qilardi…

***

Kechga borib uy odamga to'ldi. Dasturxon ustiga avval ichkilik, turli gazaklar qo'yishdi. Albatta, hamma ishni Tolmas aka bajarar, Oqsoqol yonboshlab olgancha, yig'ilganlar bilan astoydil suhbat qurardi…

Hammasi tayyor bo'lgach, ichkilik boshlandi. Valini aravachasiga qaytadan o'tqazib qo'yishgandi. Bir chekkada o'tirgancha erkaklarning ichkilik ichishlarini tomosha qildi. Ba'zilari piyoladagi aroqni xuddi suvday simirar, gazak ham qilib o'tirmay, yana quyib berishini so'rab piyolani Tolmas akaning oldiga surib qo'yardi. Ba'zilar esa, ikki marta bo'lib ichardi. Ketidan pomidor chaynardi…

— Vey bola, —o'tirgan yeridan baqirdi Oqsoqol. — Ozgina olasanmi-a?..

Vali unga javoban kulib qo'ydi. To'g'risi, uning ham shu zormandadan tatib ko'rgisi kelib o'tirgandi. Anchadan beri qiziqardi. Shuning uchun yonidagi yigit uzatgan piyolani qaytarib o'tirmadi. Shartta qo'lidan oldi-da, ko'zlarini yumib ko'tardi…

Juda achchiq narsa bo'larkan. Yetib borgan yerini kuydirib o'tdi-yov!.. Hatto, bir muddat nafas ololmay hiqillab o'tirdi. Shunda kimdir qo'liga pomidor tutqazdi. Pomidorni chaynab yegandan keyin sal o'ziga kelib piyolani qaytadan Tolmas akaga uzatdi.

— Malades, erkak! — qichqirdi Oqsoqol. — Haqiqiy erkak mana munday bo'pti!.. Menga qaranglar, jo'ralar, bu yigitchani Tolmasvoy axlatxonadan topib olibdi. Endi bizminan yashaydi. Cho'talchi qilib qo'yaman!

Bu gapi kimlargadir yoqmadi shekilli, o'zlaricha g'udranib qo'yishdi. Oxiri Oqsoqol tinimsiz Qiyshiq deb murojaat qilayotgan ko'zlari g'ilayroq bir yigit gap tashladi.

— Endi ko'proq pul yig'ishning yo'lini topibsiz-da-a, Oqsoqol?!.

— Vey, senga kim qo'yibdi gapirishni? — kayfi oshib qolgan Oqsoqol dast o'rnidan turib Qiyshiqning yoqasidan bo'g'di. — O'zing kimsan-u, yana gapirasanmi? Hozir…

Tolmas aka epchillik bilan Oqsoqolni yelkasidan ushlab turg'azdi.

— Qo'ying, aka, shu mishiqiminan teng bo'lasizmi? Gapirsa gapirib o'lmaydimi?!. Hozir oshiq tepganda ko'ramiz tili burro bo'lishini. Bilasiz-ku!..

— Bo'pti, qani, ichkilikni yig'ishtir hammang! O'yinni boshlaymiz!..

Ko'z ochib yumguncha dasturxondagi narsalar yig'ishtirilib, xontaxta olib tashlandi. Tolmas aka yugurgancha narigi xonaga o'tib, to'rt dona oshiq keltirdi va gilam ustiga tashladi…

Birinchi bo'lib Tolmas aka tepdi. Omadi kelmadi shekilli, oshiqlarning birontasi ham tik turmadi. O' kayfi oshgani pand berdi. Ishqilib, jahli chiqqanidan “He onangni!” deya so'kindi-yu, bir chetga o'tdi. Navbat Qiyshiqniki edi. U bildirmay turganlarga ko'z tashladi. Hammasi kayfda. Ko'zlarini qisgancha oshiqni kuzatishardi…

Qiyshiq paytdan foydalanib qolmoqchi bo'ldi. Buning ustiga xona torligi sabab u boshidan bu boshigacha ikki-uch qadam keladi xolos. U devorga borib urilib yonginasiga yotiq holda kelib tushgan oshiqlarni oyog'i bilan tez tikka qildi. Buni deyarli hech kim payqamay qoldi. Faqat bir chetda qimorni qiziqib tomosha qilayotgan Vali bildi. Angladiki, Qiyshiq g'irromlik qilmoqchi. Birpas indamay turdi. Qarasa, Qiyshiq astoydil qichqirib tikilgan pullarni yig'ish bilan ovora.

— Ha-a!!! Yutdimmi?!. Yutdimmi?!. Ana shunaqa! Qiyshiqniyam omadi bor!..

— O'lg'on! — o'tirgan yerida baqirib yubordi Vali. — Tolmas amaki! U oyog'iminan tikka qildi oshiqlarni! O'zim ko'rdim!..

— Nima? — Tolmas aka o'ziga kelgandek Qiyshiqning tepasiga keldi. — Sen hali g'irromlik qilishniyam bilasanmi?..

— Qo'lingni tort, qariya!.. Bu mishiqi bolang nimaniyam tushunardi. O'lay agar, oyog'imni tekkizgan bo'lsam…

— O'sh bola yolg'on gapirmaydi!.. Qani, buyoqqa yur, kuningni ko'rsatib qo'yaman seni!..

Tolmas aka Qiyshiqni sudrab tashqariga olib chiqib ketdi. Oqsoqol gandiraklab kelgancha, Valining peshonasidan o'pib qo'ydi. Ammo Qiyshiqning tarafdorlari undan ko'z uzmay, nafrat aralash qarab turishardi…

Oradan yarim soatlar o'tib Tolmas aka Qiyshiqni ichkariga sudrab kirdi. Shu janjal bahona qimor ham to'xtab, o'tirganlar kayfi tarqagan ko'yi xomush tortib qolishgandi.

Tolmas aka Oqsoqolning imosi bilan basharasi qonga bo'yalgan Qiyshiqni o'rtaga olib o'tdi.

— Toshkanda qimor deganiga g'irromlik sig'maydi. Buni bilarding-a? — Oqsoqol Qiyshiqqa yaqin kelib yelkasiga qo'lini qo'ydi. — O'zing o'zingga tashvish orttirding, akasi! Endi bu aybingni qanday yuvmoqchisan?..

Qiyshiq bosh eggan ko'yi sheriklariga bir-bir qarab qo'ydi.

— Boshqatdan o'ynaymiz.

— Yaxshi. Biroq… Ha mayli, bunisini keyin gaplasharmiz… Qani, oshiqlarni qo'lingga ol!..

Qiyshiq itoatkorona yurib borib uy burchida sochilib yotgan oshiqlarni qo'liga oldi va hammasini tik holda xona o'rtasiga o'rnatdi.

— Qancha tikasan? Tikish sendan!.. — dedi Oqsoqol Tolmas akaga ko'z qisib. — Puling bormi o'zi?

— Xafa qilyapsiz, aka! — g'udrandi Qiyshiq. — Pulim bo'lmasa, qimorxonangizga qadam bosmayman. Meni o'zingiz yaxshi bilasiz.

— Ilgari bilardim seni. Juda halol o'ynarding. Bilmadim, bugun nima jin urdi senga!.. Xo'p, qancha tikasan?

Qiyshiq birpas o'ylanib turdi-da, hammaga eshittirib tikayotgan pulining miqdorini ma'lum qildi.

— Bir milyon!..

— Yo alhazar!.. — o'tirganlar birdan oh tortib yuborishdi.

— Gaping gapmi? — so'radi Oqsoqol kulimsirab. — Tag'in keyin… Gapingdan qaytib o'tirmaysanmi? O'zingga yomon bo'ladi, bola!

— Gapim gap!

— Tep oshiqni!

— Yo Jamshid!..

Afsuski, oshiqlar u aytganday tik turib qolmadi. Hech bo'lmasa, bittasi Qiyshiqning ishonchini oqlamadi…

Kelishilganidek, Oqsoqol navbat oldi. Uning tepishi masalani hal qiladi. Mabodo ishi o'ngidan kelmasa, Qiyshiq yana bir oshiq tepish imkonini oladi…

Yo'q, Qiyshiqning omadi chopmadi. Qimorda Oqsoqol deb nom chiqargan bu odamning tepgan oshiqlari baravar tik turdi…

Qiyshiq adoyi tamom bo'layozgandi… Boshini changallagan ko'yi ancha vaqt tek o'tirib qoldi…

Uni Oqsoqolning ovozi o'ziga keltirdi.

— Nimayam qilardik, uka? Buni o'yin deb qo'yibdi. Endi sheriklaringminan maslahatlashib pulning ilojini toparsan… Senga bir hafta muddat. Kelasi Shanba shu vaqtda pullar mening qo'limda bo'lishi lozim. Kechiksang, foizi oshib boraveradi.

— Bilaman, aka! — shivirladi Qiyshiq. Va sheriklarini tashqariga imladi…

Bularning hammasini Vali bir chetdan kuzatib o'tirar, qimorbozlarning tortishishlari, birovining yutqazib og'ir ahvolga tushishi yanada qiziqishini orttirar, “qaniydi yana o'yin bo'lsa,” degan xayol bilan hammalariga bir-bir umidvor tikilib qo'yardi…

Yo'q, o'yin juda sovuq nihoya topdi. Bunaqasi ba'zi-ba'zida sodir bo'lib turishiga qaramay, baribir qimorbozlar o'rtasiga sovuqchilik tushib, so'zsiz, bir-birlariga nafrat bilan tikilgan ko'yi tarqalishdi…

— Xo'sh, bolakay, o'yin senga yoqdimi? — Tolmas aka uyda yolg'iz qolishgach, Valiga yuzlanib so'radi.

— Zo'r ekan! — dedi hovliqib Vali. — Endi qachon o'ynaysizlar, amaki?

— Endimi?.. Shoshilma, bu yerda ertaga bugungisidanam zo'r o'yin bo'ladi. Qo'qonlik qimorbozlar kelishadi!

— Ular yaxshi o'ynaydimi?

Bu savolni eshitib Tolmas akaning rangi birdan o'zgardi.

— Bekorlarni aytibsan! — dedi Valiga qattiq tikilib. — Qimor o'ynashda toshkanlikka yetadigani yo'q. Ko'rasan, uyim pulga to'lmasa, otimni boshqa qo'yaman!..

***

Qorong'i tushgach, hammalari yotishga chog'lanishdi. Xonada aytarli ko'rpa-to'shak yo'q edi. Oqsoqol Valiga uvadasi chiqqan, hammayog'ini qasmoq bosgan eski ko'rpachani to'shab berdi. Ustiga o'zining pidjagini yopib qo'ydi…

Ko'rdiki, ikkala erkak ham aroq ta'siridami, boshlarini yostiqqa qo'yishlari hamono xurrak ota boshlashdi. Valiga beo'xshov ovozlar xalal berardi. Ancha vaqtgacha ko'z yuma olmadi. Aksiga olgandek, shu kecha yana oyog'i simillab og'rishga tushdi. Qo'li bilan polga tiralib asta o'rnidan turib o'tirdi. Xona jim-jit…

Shu payt axlatxonadagi miltiq esiga tushib ketdi.

“Birov opqo'ygan bo'lsa-ya?! — ko'nglidan o'tkazdi u javdirab. — Anavi mashinadagilar kelib opketgan bo'lsa-ya?!. Yo'q, hozir bormasam bo'lmaydi. Lekin… Qanday turaman o'rnimdan?.. Uy egasi sezib qolsa-chi?..”

Yo'q, qancha urinmasin, gavdasini ko'tarib aravachaga qadar yeta olmadi. Alam qilganidan o'kirib yig'lagisi keldi. Lekin… irodasi yo'l qo'ymadi. Bir paytlar axlatxonada tortgan azoblari, daydi, piyonista erkaklardan behuda yegan kaltaklari ko'z oldida namoyon bo'lib lablarini qattiq tishlab oldi. Axir, o'shanda ham ko'ziga yosh to'lib ketsa-da, ovoz chiqarib yig'lashni o'ziga ep ko'rmagan! Yig'lash faqat qizlarga xos deb o'ylagan. Hozirgi qiynalgani nima bo'pti?!. Mayli, ertalabgacha chidaydi. Tolmas akadan so'rasa, qo'yvorar…

Shunday xayollar bilan qaytadan o'rniga cho'zilib derazadan tashqarini kuzatdi. Osmonda yulduzlar deyarli ko'rinmas, aftidan yomg'ir yog'ishi mumkindek, ahyon-ahyonda qora bulutlar osmonda saf tortib tobora yaqinlashib kelardi…

Vali ancha paytgacha kesilgan oyog'ini silab yotdi. Shunday qilsa, go'yo og'riq pasayayotgan kabi silagan sari joni huzur topganga o'xshardi…

Shu yotishda qancha yotdi bilmaydi. Baribir ko'zi yumilmadi. Endigina shirin xayollarga berila boshlagandi hamki, eshik bezovta taqilladi. Oqsoqol xurrak otishdan to'xtab qorong'ida timirskilana-timirskilana kiyimlarini topib kiydi va eshik zulfinini sug'urdi…

***

Eshik ochilishi hamono Oqsoqolning xirillagan tovushini eshitgan Vali sapchib o'rnidan turib ketdi. Bu orada Tolmas aka ham uyg'onib tashqariga chopdi.

Kelganlar Qiyshiq va uning to'rt nafar hamtovog'i edi. Ularning baland ovozda so'kinishlari xonani tutdi.

— Sen meni sindirmoqchi bo'ldingmi? — deya qichqirardi Qiyshiq. — Vey, kimligimni bilmaysan hali!.. Yur ichkariga!.. Erkakmisan? Yur, dedim!..

Ko'z ochib yumguncha hammalari xonaga kirib eshikni ichkaridan tambalashdi…

Vali avvaliga qo'rqib ketdi. Oqsoqolning yuzlari qontalash bo'lib ketibdi. U sekin ko'rpa orasidan mo'ralab boshqalarini kuzatdi. Qiyshiqdan boshqasini tanimadi. Ikkitasi Tolmas akani ham bo'g'ib olgandi.

— Bolani tashqariga opchiqib tashla! — ulardan biri Tolmas akaga buyurdi. — Bo'l tez, qo'rqib ketadi!..

Hayron qoldi. Tolmas aka ham baquvvatlikda ulardan qolishmasdi. Biroq shu tobda indamay Valini ko'tarib aravachaga o'tqazdi-yu, eshik tomon g'ildiratdi…

Bechora bola. Yana ko'chada qoladigan bo'ldi. Tashqari ancha sovuq. Aksiga olib shoshilinchda ustidagi kostyumini ham kiydirib qo'yishmabdi…

Xo'sh, endi nima qiladi?.. Qachongacha ichkaridagilar chiqishini kutadi…

Ichkarida bo'lsa, baqir-chaqir kuchaygandan kuchaydi.

— Xo'sh, gapingni qaytib olasanmi-yo'qmi? — hayqirardi Qiyshiq. — Ayt tezroq, vaqtim yo'q!..

— Mening hezalaklik odatim yo'q. — bu ovozni aniq angladi. Oqsoqol. Faqat… Nega xirillab chiqyapti tovushi?..

— Erkak bo'p tug'ilganmanmi, shundayligimcha qolaman… Vey, yutqazdingmi? To'lab qo'y endi, xunasa!..

— Mana to'layman!..

— Menga qara, — dedi notanish ovoz egasi. — Cho'zib o'tiramizmi? Kel, tezroq bularni tinchitib keta qolaylik!.. Pichoqni ol, pichoqni!..

Vali sezdiki, hozir-hozir pichoqbozlik bo'ladi. Bu narsaning qanday oqibatga olib kelishini o'n uchga to'lib-to'lmagan bo'lsa-da, yaxshi biladi.

“Qochaman, — deya xayol qilib hovli tarafga yura boshladi u. — Meniyam o'ldirvoradi bu odamlar…”

U jonholatda darvozani ochib tashqariga chiqdi-da, qorong'ilik qa'rida o'zi bilgan axlatxona tomon aravachasini uchirdi…

Beton uycha yoniga yetgach, har ehtimolga qarshi orqasiga qarab oldi. To'g'risi, nimadandir qo'rqayotganini his etardi. Bu holat unga ilgari begona bo'lgan. Hozir nega qo'rqqisi kelyapti?.. Aqli yetmadi. Hech kim yo'qligidan xursand bo'lgan ko'yi ichkariga kirdi.

Uychaning ichi tashqaridan ham qorong'iroq edi. Nimadir esiga tushgandek shimining cho'ntaklarini paypasladi. Ha-a, yaxshiyam anavi qimorbozlar ichib o'tirganda cho'ntagiga gugurtlardan birini solib olgan ekan. Shosha-pisha qo'liga olib gugurtni yoqdi. Xona ichi yorishgach, sekin-asta miltiq yashirilgan yerga yaqin bordi va kovlay-kovlay uni qo'liga oldi…

Eh, qaniydi uzoq-uzoqlarda, kimsasiz yerlarda bo'lsa-yu, bir otib ko'rsa!.. Bu yerlar shahar bo'lsa. Kimdir eshitib qolsa, melisaga berib yuborishdan ham toymaydi…

Shu payt mashina ovozi eshitilgandek bo'ldi. Vali jonholatda qurolni joyiga berkitdi-da, tashqariga mo'raladi. Haqiqatan… Hov nariga mashina kelib to'xtagandi.

“Bular kechagilar. — ko'nglidan o'tkazdi u. — Yana miltiq qidirib kelishgan… Qiziq, kim ekan bular o'zi?.. Kallakesarlar bo'lsa kerak-da!..”

U sekin-sekin aravachasini g'ildiratib beton uychaning panasiga o'tdi-yu, ularni kuzata boshladi…

Aksiga olib mashinadan tushgan to'rt erkak naq beton uycha tomon yurib kelishardi.

— Ana, panada bekinib turibdi! — dedi ulardan biri sheriklariga. — Qaranglar, balo ekan shekilli bu bola-a?!. Otasi tengi odamlarni sarson qilib yuribdi-ya!..

Vali avvaliga bu gaplar kimga qaratilganini tushunmadi. Yana birov axlatxonaga berkingan shekilli, o'shani ko'rsatishyapti, deb o'yladi. Ammo erkaklar yaqin kelib qolgach, yuragi bezovta urib, ko'zlarini javdiratgancha qochishga, yashirinishga qulayroq joy qidira boshladi…

Yo'q, endi kech edi. Egnilariga qora plashch kiygan barvasta erkaklar Valiga juda yaqin kelib qolishdi.

— Hoy bola, qani, chiq buyoqqa! — qichqirdi ularning biri. — Qo'rqma, biz seni urmaymiz!.. Gapimiz bor senda…

To'rtovlari kula-kula Valining tepasiga kelib uni o'rab olishdi. Bittasi qo'lidagi fonarni yoqib Valining yuziga to'g'riladi.

Bola hammalariga bir-bir qarab oldi. Yuz tuzilishlari kallakesarga sira o'xshamasdi. Juda bashang kiyinishgan. Hatto, boshlaridagi kepkalar ham yangi…

— Qani, og'ayni, tanishaylik! — kulimsirab qo'l uzatdi fonar tutgan erkak. — Men Xursand amaking bo'laman. Sen-chi?

— Vali…

— Obbo Valijon-ey, nega bizdan berkinyapsan?.. Bu yerlar qorong'i bo'lsa… Qo'rqmaysanmi?

— Qo'rqib qiz bolamidim? — Vali sir boy bermay, ovozini ko'taribroq javob qildi. Erkaklar sharaqlab kulib yuborishdi. Xursand deganlari asta uning boshiga qo'lini qo'ydi.

— Malades, o'g'il bola!.. Erkak shunday bo'lishi kerak… Qani, endi menga yashirib qo'ygan miltig'ingni ko'rsat-chi!

— Q-qanaqa miltiq? —Vali azbaroyi qo'rqib ketganidanmi, beixtiyor mushtlari tugildi. — Men hech qanaqangi miltiq yashirganim yo'q… Hali yosh bolaman-ku!..

— Hecham-da, — dedi Xursand aka bolaga sirli jilmayib boqarkan. — Sen baloni bilasan, Valijon!.. Aldashga urinma, biz seni xafa qilmaymiz dedim-ku!.. Kel, bizga o'sha qurolni topgin, seniyam o'zimminan opketaman. Maza qilib yashaysan menikida!..

Vali asta aravachasini orqaga tisardi.

“Hozir tavakkal otaman. — xayolidan o'tkazdi u erkaklardan ko'z uzmay. — Sekingina uychaga kirib miltiqni olsam bas… E, qanday o'qlashni bilaman. Ko'rganman ilgari…

U indamasdan aravachani orqasi bilan uycha tomon yetakladi. Erkaklar hamon hushyor turishar, uning vahima ichida o'zini suvga otishidan cho'chib ariq tomonni to'sib olishgandi…

Vali nihoyat uychaga kirib shosha-pisha qo'liga miltiqni oldi-da, qorong'ilikda timirskilanib o'qlanadigan yerini topdi.

— Ana endi kuningni ko'rsataman! —eshitilar-eshitilmas shivirladi u. — Hozir tashqariga chiqib olsam…

Chiqishga chiqdi. Ammo miltiq tepkisini bosishga ulgurmadi. Xursand akaning o'zi orqasidan kelib mahkam ushlab qoldi.

— Obbo xumpar-ey, — xirilladi miltiqni Valining qo'lidan tortib olarkan. — Hali otishniyam bilaman degin?.. Yaxshi, ko'ramiz…

— Qo'yvoring, qo'yvoring! — tipirchilay boshladi Vali yig'lab. — Miltig'imni bering! Bering deyapman!.. Haqqingiz yo'q!..

— Tez bolani mashinaga ortinglar! — yonidagilarga buyurdi Xursand aka. — Vey, qaysar bola, hozir menikiga borsang, haqiqiy jannatni ko'rasan!..

Valining yig'lab-siqtab yalinishlariga hech kim quloq solmadi. Ikki erkak uni o'rtaga olib mahkam qisib olishdi. Mashina shu zahoti o'rnidan qo'zg'alib, noma'lum tarafga qarab o'qday uchib ketdi…

***

— To'g'ri dachaga hayda! — haydovchiga buyurdi Xursand aka. — Shahar jonga tegib ketdi. Bu bolani bi-ir xursand qilaylik!.. Menga qara, Valijon, ayollarga qalaysan-a?..

O'tirganlar baravariga kulib yuborishdi. Vali esa, qovog'ini uygancha jim ketib borardi. Beo'xshov kulgilar battar g'ashini keltirib og'ir xo'rsinib qo'ydi.

— Senam kap-katta bo'p qopsan. — davom etdi Xursand aka. — O'shing nechada o'zi?

— O'n uchga kirdim. — istamaygina javob qildi Vali.

— O'h-ho'!.. Uylanadigan bo'p qopsan-u, yana indamaysan-a!.. Hozir senga shunday bir ayollarni ko'rsatayki, og'zingning so'lagi oqib ketsin!

Yana kulgi ko'tarildi…

Shu ko'yi ular bir qishloqqa kirib borishdi. Bu yerlarda uylar kam edi. Aylana atrof dala. Qorong'ida nima ekilganini ko'ra olmagan bo'lsa-da, toza, yoqimli havo Valiga Farg'onani, Vadimni eslatib yubordi. Ko'z o'ngida tog' tomon ketib borayotgan mashina… Kutilmaganda ag'anay boshlashlari… Hamma-hammasi bir-bir gavdalandi. Yuragining bir cheti achishib og'rigandek bo'ldi…

Ammo yonidagilarga g'iq etmadi. Oldinda o'zini nimalar kutayotganini tasavvur qilib ko'rdi…

Qiyinchiliklar, turli sarguzashtlar bolani ham kattalar kabi fikrlashga o'rgatarkan.

“E, bular kim bo'pti?! — o'yladi u oynadan tashqarini bamaylaxotir kuzatib borarkan. — Mergan akaday qo'rqinchli odamlarni, anavi… O'toqxonadagi bezorilarni ko'rdim. Qo'llaridan nima keldi? O'lib qolmadim-ku!.. Uf-f!.. Ota-onam bo'lsa, bunday kunlarni ko'rmasmidim… Oyog'im sog' bo'larmidi… Kim bilsin?.. Balki bundanam battar kunlarni ko'rardim… Nima bo'lsa bo'lar. Endi menga baribir…”

Mashina tor ko'chalardan biriga burilib ko'rimsizgina darvoza yonida to'xtadi.

— Ana, yetib keldik! — Valini Xursand akaning shaxsan o'zi mashinadan tushirib aravachasi bilan birga yerga qo'ydi. — Mana shu yerda yashaysan endi, Valijon!..

Ular darvozani ochib ulgurmay, beli bukchaygan, yoshi taxminan elliklardan o'tgan ozg'in bir erkak chiqib kelib Xursand akaning qo'lidagi sumkani oldi.

— Yaxshi keldingizmi, xo'jayin?..

— Manavi bolani ichkariga olib kir! —buyurdi Xursand aka. — Undan keyin… Kim bor uyda?

— Uydami?.. Ikkita zo'ridan oldirib keldim…

— Bo'liqqinami ishqilib? Tag'in o'zingga o'xshagan tirriq bo'lishmasin.

— Nimalar deyapsiz, xo'jayin?.. Shunaqangi ketvorgan ayollarki… E, o'zingiz ko'ring!..

Hovlining to'rt tarafiga chiroqlar o'rnatilgani sabab to tomorqa taraflargacha kaftdek ko'rinib turardi. Vali o'tirgan yerida hammayoqni ko'zdan kechirib bordi…

Tomorqa uzumzor ekan. Hovlining aylana atrofi qo'sha-qo'sha uylardan iborat. Yevropacha ta'mirlangan. O'rtada xuddi Mergan akanikidagiday basseyn. Xonalarga zinapoyalardan chiqilarkan…

Xizmatchi uni dast ko'tardi-da, burchakdagi xonaga olib kirdi…

Ichkari ham Valiga yoqib tushdi. Hatto, gilam ustida aravachasi yurib borayotganda biroz xijolat ham chekib qo'ydi…

— Voy, bu shirin bola qaerdan keldi? — yasatilgan stol atrofida o'tirgan ikki ayolning biri o'rnidan turib Valiga yaqin keldi. Bolaning ko'zi uning ochiq sonlariga, ko'kraklariga tushib tez yerga qarab oldi.

— Uyalib ketdi! — kulib yuborishdi ular baravariga. — Voy, uyalmagin! Yigit kishiyam uyaladimi?.. Qani, stolga yaqinroq kel-chi, o'zim seni manavi shokoladlar, bananlarminan mehmon qilaman!..

— Xo'jayin keldi, Nozanin! — dedi xizmatchi Valining yonida turgan oq sariq, do'mboq, sochlari yoyiq ayolga qarab. — Tayyorgarliklaringni ko'raveringlar!.. Hozir oshniyam damlayman…

Bu orada xonaga Xursand aka va mashinada birga kelgan erkaklar ham kirishdi. Hammalari ayollar bilan bir-bir so'rashgan bo'lib stol